Πάλεψαν σκληρά με το μεγάλο τους πάθος, τον αλκοολισμό!

Μπορεί να πέτυχαν τα πάντα στη ζωή τους, όμως μόνοι τους προσπαθούσαν έντονα να παλέψουν με τον αλκοολισμό, ο οποίος ήταν ένας σκληρός αντίπαλος για εκείνους. Οι ποδοσφαιριστές που θα αναφέρουμε στη συνέχεια, πέτυχαν πολλά στην ποδοσφαιρική τους καριέρα. Έφτασαν στην κορυφή, όμως είχαν ακόμη… έναν «παίκτη» να περάσουν. Ίσως, τον πιο δύσκολο στην καριέρα […]

Μπορεί να πέτυχαν τα πάντα στη ζωή τους, όμως μόνοι τους προσπαθούσαν έντονα να παλέψουν με τον αλκοολισμό, ο οποίος ήταν ένας σκληρός αντίπαλος για εκείνους.

Οι ποδοσφαιριστές που θα αναφέρουμε στη συνέχεια, πέτυχαν πολλά στην ποδοσφαιρική τους καριέρα. Έφτασαν στην κορυφή, όμως είχαν ακόμη… έναν «παίκτη» να περάσουν. Ίσως, τον πιο δύσκολο στην καριέρα τους. Τα πάθη τους και συγκεκριμένα τον αλκοολισμό.

Δείτε κάποιους μεγάλους παίκτες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, οι οποίοι είχαν κι αυτοί… τρωτά σημεία!

Ο Τζόρτζ Μπεστ πρωταγωνιστεί, καθώς ο Βορειοϊρλανδός είχε τεράστιο πρόβλημα με τον αλκοολισμό. Είχε ξεκινήσει από όταν έπαιζε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ ουσιαστικά ποτέ δεν κατάφερε να απεξαρτηθεί!

Αξέχαστη μένει η ατάκα του «το 1969 παράτησα τις γυναίκες και το αλκοόλ, ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου». Αν ο Τζορτζ Μπεστ είχε μεγαλύτερη ποδοσφαιρική εξέλιξη και δεν τον… έτρωγε ο δαίμονάς του, το αλκοόλ, τότε θα είχε πετύχει ακόμη περισσότερα.

Εν τέλει, «έφυγε» το 2005, σε ηλικία 59 ετών, με το θάνατό του να οφείλεται σε επιπλοκές από τις καταχρήσεις.

Παρόμοιο παράδειγμα είναι εκείνο του Πολ Γκασκόιν, με τον 53χρονο Άγγλο να βρίσκεται πολλάκις σε άθλια κατάσταση. Να βρίσκεται μεθυσμένος και ανήμπορος να ελέγξει τον εαυτό του. Μάλιστα, μπήκε και σε κλινική απεξάρτησης, όμως πάντοτε παραδινόταν από τον «αντίπαλό» του. Κάτι που είχε γράψει και ο ίδιος σε βιβλίο. Ίσως μιλάμε για τον κορυφαίο και πιο ταλαντούχο Άγγλο της γενιάς του, ο οποίος όμως αυτοκαταστράφηκε!

Ο επόμενος αποκάλυψε το πάθος του για το αλκοόλ, μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του. Μιλάμε για τον Ρίο Φερντιναντ. Ο οποίος σύμφωνα με τα όσα έχει πει «μπορούσε να περάσει όλη την ημέρα πίνοντας». Μάλιστα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ του προξένησε και κάποια κενά μνήμης, τα οποία τον ταλανίζουν ακόμη.

Επιπλέον, ο Φέρντιναντ είχε δηλώσει πως είχε αγωνιστεί μια φορά… μεθυσμένος στο «Χάιμπουρι». Όμως, πλέον έχει απεξαρτηθεί πλήρως, μετά από σκληρή μάχη που έδωσε.

Ο επόμενος που είχε μπελάδες με το αλκοόλ ήταν ο Γκαρίντσα. Μάλιστα, του κόστισε τη ζωή. Ο ίδιος είχε ταλέντο, για αρκετούς εφάμιλλο με εκείνο του Πελέ, όμως «έφυγε» πολύ νωρίς. Μόλις στα 49 του χρόνια, λόγω του μεγάλου του πάθους. Όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, οδηγήθηκε στην κατάθλιψη και πέθανε από κύρωση του ήπατος, έχοντας πέσει σε κώμα. Αποκαθήλωση…

Ο Αριέλ Ορτέγκα θεωρήθηκε ως έναν εκ των διαδόχων του τεράστιου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, με τον ίδιο να… μπλέκει ερχόμενος στην Ευρώπη. Στην Ιταλία, όταν φόρεσε τη φανέλα της Σαμπντόρια το 1998, έμπλεξε με εξωγηπεδική ζωή. Είχε αρκετά νυχτοπερπατήματα και μπήκε σε κλινική απεξάρτησης. Εκείνος, πήγαινε αρκετές φορές στις προπονήσεις… τύφλα απ’ το ποτό, με τον Ντιέγκο Σιμεόνε, στην προπόνηση της Ρίβερ Πλέιτ, να τον διώχνει εκτός ομάδας!

Ακόμη ένας Βραζιλιάνος στη «μακρά λίστα» με τον Σισίνιο να έχει κι αυτός «μπλεξίματα» με το αλκοόλ. Μπορεί το 2006 να πήρε μεταγραφή για τη «βασίλισσα» Ρεάλ Μαδρίτης, όπως επίσης και το 2007 για τη Ρόμα, όμως από εκεί κι έπειτα ήρθε ο κατήφορος.

Αλκοολισμός: Ο κατήφορος στη ζωή τους!

Ο Τόνι Άνταμς, ο εμβληματικός αρχηγός της Άρσεναλ, πάλεψε για περίπου δέκα χρόνια με τον αλκοολισμό. Από το 1990 έως το 1994 είχε αρκετά δυσάρεστα περιστατικά, που απασχολούσαν τον Τύπο. Εκτός αυτού, συχνά είχε διαμάχες με θαμώνες, όπως επίσης και ατυχήματα με το όχημά του. Κυκλοφόρησε το 1998 την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Addicted» (δηλ. εθισμένος). Εκεί, παραδέχτηκε το πρόβλημά του, ενώ μέχρι να τερματίσει την καριέρα του (2002) ακολούθησε θεραπεία.

Επόμενος στη λίστα είναι ο «αυτοκράτορας» Αντριάνο. Ο Βραζιλιάνος είχε μια καριέρα, η οποία ήταν πολλά υποσχόμενη, όμως πήρε την κάτω βόλτα με την εξωγηπεδική ζωή που επέλεξε να κάνει. Όλα ξεκίνησαν βέβαια, μετά το θάνατο του πατέρα του, με τον ίδιο να πέφτει σε κατάθλιψη, με μόνη παρηγοριά το αλκοόλ.

Ο Αρτούρο Βιδάλ είχε κι εκείνος ένα πάθος, με τον αλκοολισμό, με τον Κιελίνι να το αποκαλύπτει με σχετική του δήλωση. Άλλωστε, υπάρχουν ρεπορτάζ, όταν αγωνιζόταν στην Μπάγερν Μονάχου, με τον Χιλιανό να μπλέκεται σε διάφορους καυγάδες στις νυχτερινές του εξόδους.

Τέλος, ο μεγάλος Σόκρατες ήταν κι εκείνος ένας άνθρωπος που «υπέκυψε» στο αλκοόλ, το οποίο του στέρησε τη ζωή! Είχε περίσσιο ταλέντο, ήταν πάντοτε εκκεντρικός, όμως είχε εθισμό στο τσιγάρο και το αλκοόλ, τουλάχιστον όχι στα ναρκωτικά, όπως είχε πει ο ίδιος.

Μπορεί να πήγε σε κλινική απεξάρτησης, όμως δεν πέτυχε κάτι και ήταν ήδη αργά.