Το “αληθινό” quadruple και η Λίβερπουλ του Κλοπ!

Η ομάδα του Γερμανού έχει εφέτος, στα χαρτιά τουλάχιστον, την ευκαιρία να πιάσει στα χέρια της το Ιερό Δισκοπότηρο των... φανατικών της ποδοσφαιρικής στατιστικής. Η διαχείριση της ομάδας ως τώρα δείχνει ότι το θέλει. Θα το μπορέσει;

Το “αληθινό” quadruple και η Λίβερπουλ του Κλοπ! Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν οι στατιστικολόγοι που… ρίχνουν και λίγο νερό στο κρασί τους. Υπάρχουν και όσοι είναι αυστηροί. Για τους δεύτερους, καμία ομάδα των Big 5 ως τώρα δεν έχει πετύχει το αυθεντικό quadruple, δηλαδή την κατάκτηση τεσσάρων τίτλων σε μια αγωνιστική (και όχι ημερολογιακή) χρονιά. Έτσι, μέσα στην αυστηρότητά τους “διαγράφουν”, π.χ., τη Σέλτικ, που τη σεζόν 1966-67 πήρε στη Σκοτία Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ και σήκωσε και το Πρωταθλητριών, απέναντι στην Ίντερ. Το σκοτσέζικο πρωτάθλημα “δε μετράει” για εκείνους.

Με την ίδια (ίσως λίγο στρεβλή) λογική, ούτε, π.χ, η Μπάγερν το κατάφερε το 2019. Σήκωσε Μπουντεσλίγκα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ και Παγκόσμιο Συλλόγων. Αλλά τυπικά, λένε οι “αυστηροί”, το Παγκόσμιο Συλλόγων δεν ανήκει στα πραγματικά “μεγάλα” τρόπαια. Αφήστε που είναι μέσα στην ίδια χρονιά, αλλά όχι στην ίδια σεζόν. Με τέτοια… τεχνάσματα, ούτε η Μπάρτσα των 6 τίτλων, επί Πεπ, το κατάφερε, το 2009. Διότι τους πήρε στο ημερολογιακό έτος, όχι το αγωνιστικό. Και δεν ήταν όλοι “μεγάλοι”.

Στα Τάρταρα, κατ’ αυτόν τον τρόπο και η Ρεάλ του 2016-17 και της επόμενης σεζόν. Το ίδιο και (ξανά) η Μπάγερν του 2012-13. Και μ’ αυτά και μ’ αυτά, τι μένει; Η… Λίβερπουλ του Κλοπ. Ο ίδιος ο Γερμανός χαρακτήρισε “τρέλα” το κυνήγι του “Impossible Dream”, όπως το αποκαλούν οι Άγγλοι. Αλλά είναι, όντως, Και, άσχετα με το τι λέει, τι… κάνει, στην πράξη ο αγαπητός Γιούργκεν;

Ρόστερ με μια μόνο χτυπητή αδυναμία…

Η Λίβερπουλ έχει ήδη στο σακούλι τον τίτλο του Λιγκ Καπ, απέναντι στην Τσέλσι. Στο Κύπελλο Αγγλίας μάλλον δε θα έχει πρόβλημα να περάσει στα ημιτελικά, εκτός αν η Νότιγχαμ κάνει τη μεγάλη έκπληξη. Και στο πρωτάθλημα, έχει καταφέρει να κάνει τον μέχρι πρότινος “περίπατο στο πάρκο” του Γκουαρδιόλα, λίγο επικίνδυνη ανάβαση σε κάθετο βράχο. Η διαφορά, μετά τη νίκη της επί της Μπράιτον έφτασε στο -3! Και τέλος, στο Τσάμπιονς Λιγκ, πέρασε στα προημιτελικά, παρά την εντός έδρας ήττα από την Ίντερ.

Θεωρητικά, λοιπόν, πάει -εκείνη, μόνη, πρώτη απ’ όλους- για το “αυθεντικό” quadruple. Τέσσερις μεγάλους τίτλους σε μια αγωνιστική σεζόν. Ότι κι αν λέει ο Κλοπ, το θέλει, φυσικά. Αλλά το μπορεί; Είναι δύσκολο. αλλά όχι ακατόρθωτο. Η εφετινή διαχείριση του υλικού από τον Γερμανό είναι απλώς υποδειγματική. Ένα πολύ προσεκτικό και εξαιρετικό ροτέισον, σ΄ ένα ρόστερ που δεν έχει χτυπητή αδυναμία με εξαίρεση τον παίκτη που θα μπορεί να δώσει ανάσες στον Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ, πίσω δεξιά.

Ο Άρνολντ μετράει ήδη πάνω από 3.000 αγωνιστικά λεπτά μέσα στη σεζόν. Έχει ως τώρα 11 ασίστ και είναι υπερπολύτιμος. Αλλά από το Γενάρη, ο Νίκο Γουίλιαμς μαζεύει παραστάσεις στη Φούλαμ. Και σε κάθε περίπτωση,  δεν είναι Κώστας Τσιμίκας, που όταν χρειάζεται να ξεκουραστεί ο Άντριου Ρόμπερτσον τα πηγαίνει μια χαρά. Κατά τα λοιπά, ο Κλοπ έχει ένα σύνολο με πολύ “γεμάτες” γραμμές και αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Μπροστά, Σαντιό Μανέ, Ντιόγκο Ζότα, Μοχάμεντ Σάλαχ δε χρειάζονται συστάσεις. Μαζί, μετρούν 46 από τα 73 γκολ της ομάδας στην Πρέμιερ. Και σε όλες τις διοργανώσεις έχουν σκοράρει… 59 γκολ!

Ένα πλήρες κέντρο με πολλές εναλλακτικές λύσεις

Δε θα δεις ποτέ κανέναν απ΄τους τρεις τους… ακίνητο. Τους βρίσκεις παντού, παίζουν ο ένας για τον άλλον, συμμετέχουν και στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδας. Ο Κλοπ δεν αλλάζει σύστημα ποτέ, ούτε εντός ούτε εκτός έδρας. Παίζει 4-3-3 και εφέτος, χωρίς τραυματισμούς εκτός από το “μαγικό” 3 μπροστά, έχει και μια πλειάδα παικτών για το μεσαίο. Φαμπίνιο, Τιάγκο, Ναμπί Κεϊτά, Τζέιμς Μίλνερ, Τζόρνταν Χέντερσον, Κέρτις Τζόουνς, Άλεξ Οξλέιντ-Τσάμπερλεν μπορούν να δώσουν ανάσες ο ένας στον άλλον. Και να εφαρμόσουν άψογα το παιχνιδι “αναμονή-κλέψιμο-αντεπίθεση” που τόσο καλά έχει μάθει να παίζει η ομάδα.

Πίσω, πάλι, από την επιστροφή του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και μετά, ο Κλοπ προχωρά πολύ πιο άνετα σε αλλαγές προσώπων στο κέντρο της άμυνας. Ο Ολλανδός κάνει καλύτερους δίπλα του και τον Ιμπραχίμα Κονατέ και τον Ζόελ Ματίπ. Αν ο Φαν Ντάικ και ο Αλεξάντερ-Άρνολντ παραμείνουν υγιείς οι πιθανότητες της Λίβερπουλ να πετύχει το “Απίθανο Όνειρο” αυξάνονται σημαντικά. Η ομάδα έχει και “μέταλλο” και ποδοσφαιρικό ρεαλισμό και αυτοματισμούς. Και έχει πλέον και τον… Λουίς Ντίαζ. Η προσθήκη του Κολομβιανού από το Γενάρη ήταν απαραίτητη για τον Κλοπ.

Το θέμα είναι να μη “σκάσουν” Σαλάχ-Μανέ και Ζότα…

Κι αυτό επειδή, ο Σαλάχ έχει επίσης ως τώρα πάνω από 3.000 αγωνιστικά λεπτά με τη Λίβερπουλ, αλλά και… 750 στο Κόπα Άφρικα! Και ο Μανέ, αντίστοιχα, σχεδόν 2.700 και 640. Ο Ντίαζ, αλλά και οι Τακούμι Μιναμίνο, Χάρβεϊ Έλιοτ, Ρομπέρτο Φιρμίνιο και Ντιβόκ Οριγκί θα πρέπει να βοηθήσουν και τους δύο, αλλά και τον Ζότα. Και ο Πορτογάλος έχει πια 2.500 αγωνιστικά λεπτά στα πόδια του. Και το κυνήγι ακόμη τριών τίτλων σημαίνει πολλή καταπόνηση ακόμη. Εκεί θα κριθεί και το “απίθανο” για τη Λίβερπουλ.

Αν ο Γερμανός καταφέρει -όπως κάνει ως τώρα- και έχει ετοιμοπόλεμους όλους τους παίκτες του, τίποτε δεν είναι αδύνατον. Μέχρι στιγμής έχει δείξει ότι είναι ακριβοδίκαιος και δίνει ευκαιρίες σε όλους ανάλογα με τη δουλειά που βλέπει να κάνουν στις προπονήσεις. Το quadruple είναι, θεωρητικά δυνατόν. Και όσο είναι, οφείλει να το κυνηγήσει. Αν θέλει να καταφέρει ότι έφυγε μέσα απ΄ τα χέρια του Πεπ το 2018-2019 και του σερ Άλεξ Φέργκιουσον το 1998-99…