Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές που έκαναν πέρασμα από την Πρέμιερ Λιγκ!

Η χρονιά στην Πρέμιερ Λιγκ συνεχίζεται με μεγάλο ενδιαφέρον, και με αφορμή το διαζύγιο της Άρσεναλ με τον Παπασταθόπουλο και την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη για λογαριασμό του Ολυμπιακού, θυμηθήκαμε τις περιπτώσεις των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που έπαιξαν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου! Κάποιοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν, άλλοι κέρδισαν τον σεβασμό και άλλοι αγαπήθηκαν […]

Η χρονιά στην Πρέμιερ Λιγκ συνεχίζεται με μεγάλο ενδιαφέρον, και με αφορμή το διαζύγιο της Άρσεναλ με τον Παπασταθόπουλο και την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη για λογαριασμό του Ολυμπιακού, θυμηθήκαμε τις περιπτώσεις των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που έπαιξαν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου!

Κάποιοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν, άλλοι κέρδισαν τον σεβασμό και άλλοι αγαπήθηκαν κι έγιναν, αυτό που λένε οι Άγγλοι, cult-hero! Μετά το πρώτο και το δεύτερο μέρος, ο κύκλος αυτών των ιδιαίτερων αφιερωμάτων κλείνει με μια αναδρομή που φτάνει μέχρι το σήμερα.

Γιώργος Καραγκούνης (Fulham, 2012-2014)

Έλληνας ποδοσφαιριστής έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην PremierLeague! Πριν ξεκινήσουμε, σας αφήνω δυο λεπτά να συνειδητοποιήσετε ότι η παραπάνω πρόταση δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Προφανώς και δεν υποτιμάμε το ταλέντο και την ποδοσφαιρική αξία του τόπου μας, αλλά πείτε την αλήθεια. Μπείτε στην διαδικασία να σκεφτείτε έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να κάνει τέτοιο. Η απάντηση είναι μία: Γιώργος Καραγκούνης!

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον «Τυπάρα»; Στην Ελλάδα πρωταγωνίστησε με την φανέλα του Παναθηναϊκού, με τον οποίο έζησε σχεδόν όλο το ευρωπαϊκό ταξίδι του. Αγωνίστηκε στο υψηλότερο επίπεδο με την φανέλα της Benfica, ενώ ακόμα και στο πέρασμα του από το Μιλάνο και την Inter άφησε το στίγμα του. Για την προσφορά του στην Εθνική δεν χρειάζεται να μιλήσουμε καν. Κι όμως. Κάτι έλειπε ώστε να μπει ο κατάλληλος επίλογος στην κορυφαία, με διαφορά, καριέρα Έλληνα ποδοσφαιριστή.

Το καλοκαίρι του 2012, ο Καραγκούνης ήρθε σε ρήξη με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα να μην υπολογίζεται από τον Jesualdo Ferreira για τους ευρωπαϊκούς αγώνες. Το επόμενο κεφάλαιο για τον Έλληνα μέσο θα αποτελούσε ένα μεγάλο ερωτηματικό, καθώς πάρα το γεγονός ότι είχε πατήσει τα 35, ο ίδιος επιθυμούσε να συνεχίσει σε υψηλό επίπεδο. Έτσι με γνώμονα την πλούσια καριέρα του, την ηγετική του φυσιογνωμία, αλλά και την απόδοση του στο Euro, που είχε διεξαχθεί το ίδιο καλοκαίρι, η ομάδα της Fulham έδειξε έντονο ενδιαφέρον και κέρδισε εν τέλει τις υπηρεσίες του για έναν χρόνο.

Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε με την δεύτερη ομάδα της Fulham, ενώ πέντε μέρες μετά, στις 29 Σεπτεμβρίου πάτησε για πρώτη φορά το χορτάρι του Craven Cottage με την νέα του ομάδα, ως αλλαγή απέναντι στην μετέπειτα πρωταθλήτρια Manchester City. Μέχρι και τα μέσα του Δεκέμβρη δεν είχε κάνει αισθητή την παρουσία του, κυρίως λόγω της πληθώρας μέσων που κατείχε η ομάδα του Martin Jol. Όμως από το ματς με την Liverpool στις 22 Δεκεμβρίου και μετά, ο «Κάρα» ήταν σχεδόν αναντικατάστατος και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην άνετη παραμονή της ομάδας. Για την υπόλοιπη σεζόν δεν αγωνίστηκε μόνο σε δύο παιχνίδια, απέναντι σε Arsenal και Norwich, ενώ συνέβαλε και στην πρόκριση της ομάδας στους «32» του FACup, πετυχαίνοντας το ένα από τα δύο του -εντυπωσιακά- γκολ εκείνη την χρονιά. Το άλλο το πέτυχε απέναντι στην Wigan στο πρωτάθλημα.

Παρά την λήξη του συμβολαίου του το καλοκαίρι του 2013, η λατρεία του κόσμου και η αρμονική συνύπαρξη με τον Jol έδωσαν στον Καραγκούνη ένα καινούργιο συμβόλαιο διάρκειας ενός ακόμη χρόνου. Η δεύτερη του θητεία στο νοτιοδυτικό Λονδίνο σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε τόσο παραγωγική όσο η πρώτη. Τα κακά αποτελέσματα και δύο αλλαγές προπονητών στα μέσα της σεζόν δεν έδωσαν την ευκαιρία στον Ήλειο μέσο να καθιερωθεί, ενώ αρκέστηκε σε 19 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, ενάντι των 29 συμμετοχών της προηγούμενης σεζόν. Πέτυχε το μοναδικό του τέρμα στην φάση των «16» του League Cup απέναντι στην Leicester, με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Ωστόσο, ο πρωταρχικός στόχος του «Τυπάρα» επετεύχθη, καθώς μπόρεσε να παραμείνει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης και φυσικής κατάστασης για το ονειρικό κλείσιμο της καριέρας του, λαμβάνοντας μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, έστω κι αν είχε πατήσει τα 37!

Κώστας Μήτρογλου (Fulham, 2014-2016)

Σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα «what if» τόσο για εκείνη την Fulham, όσο και για την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στην Αγγλία μέχρι και σήμερα, όποτε πέφτει το όνομα του Καβαλιώτη επιθετικού στο τραπέζι, συνοδεύεται από την έκφραση «biggest flop». Έχει ψηφιστεί από τους οπαδούς ως η χειρότερη μεταγραφή στην ιστορία της Fulham, ενώ σε μια πρόσφατη συνέντευξη ο τότε συμπαίκτης του Steve Sidwell έχει πει τα χειρότερα για το πέρασμα του. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο τελευταίος που θεωρείται υπεύθυνος για όλη αυτή την εξέλιξη είναι ο ίδιος ο Κώστας Μήτρογλου.

Την ίδια λοιπόν περίοδο που ο αγγλικός σύλλογος πάλευε να σηκώσει κεφάλι και να μπει σε τροχιά παραμονής, ο «Μητρογκόλ» βρισκόταν κυριολεκτικά στο peak της καριέρας του. Έχοντας ήδη δύο παραγωγικές σεζόν με Ατρόμητο (2011-12) και Ολυμπιακό (2012-13), ο δυναμικός φορ είχε πείσει και τον πιο απαιτητικό οπαδό ότι είναι πλέον ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, που έχει αφήσει πίσω του τις πολλοστές αφελείς εμφανίσεις του με την φανέλα των ερυθρολεύκων. Αποκορύφωμα το πρώτο μισό της σεζόν 2013-14, όπου σκόραρε 16 γκολ σε 18 αγώνες πρωταθλήματος, ενώ στο Champions League, πέρα από την μαγική εμφάνιση με το χατ τρικ μέσα στην έδρα της Anderlecht, βοήθησε στα μέγιστα τον Ολυμπιακό να πάρει το εισιτήριο της πρόκρισης.

Η Ελλάδα μοιάζει πια μικρή για το ταλέντο του και ήταν σίγουρο ότι ο Μήτρογλου τον Ιανουάριο θα έκανε το επόμενο βήμα. Κάθε αγωνιστική που περνούσε, η χρηματική του αξία όλο και αυξανόταν. Όμως, στο λιμάνι λογαριάζανε χωρίς την τύχη, η οποία έπαιξε άσχημο παιχνίδι, καθώς στο εκτός έδρας ματς με την PSG στις 27 Νοεμβρίου 2013, ο διεθνής επιθετικός τραυματίστηκε στο γόνατο. Όλα έδειχναν ότι ο τραυματισμός αυτός δεν θα επηρέαζε τόσο την κατάσταση και ότι ο Μήτρογλου θα επέστρεφε με τα όπλα γεμάτα. Το ίδιο σκέφτηκε και ο René Meulensteen, που μόλις είχε αναλάβει τις τύχες της Fulham. Μετά την φυγή του Dimitar Berbatov για την Monaco, ο Ολλανδός τεχνικός έψαχνε τον άνθρωπο που με τα γκολ του θα έβγαζε την ομάδα από τα ζόρια και τον βρήκε στο πρόσωπο του «Μητρογκόλ».

Ένα deal που έμοιαζε win-win και για τις δύο ομάδες, με το ποσό που συμφωνήθηκε να ανέρχεται περίπου στα 12 εκατομμύρια λίρες. Βέβαια, την ίδια ώρα που είχαν στηθεί «πανηγύρια» εκατέρωθεν, κανένας δεν έδωσε την απαραίτητη προσοχή στο γεγονός ότι ο Μήτρογλου πάτησε στο Νησί όντας τραυματίας! Το πλάνο θα ήταν να ολοκληρώσει την αποθεραπεία του στο Λονδίνο (ήταν στα τελευταία της) και να μπει στα πλάνα του προπονητή του στα τέλη Φεβρουαρίου. Πράγματι, επιστρέφει εντός προγράμματος και κάνει ντεμπούτο με την δεύτερη ομάδα. Πετυχαίνει δυο υπέροχα γκολ απέναντι στις αντίστοιχες ρεζέρβες της Aston Villa σε μια υποσχόμενη εμφάνιση.

Δυστυχώς θα είναι τα μόνα γκολ που πέτυχε συνολικά στην καριέρα του στο Νησί! Αφού αγωνίζεται και κόντρα στην δεύτερη ομάδα της Leicester, όλα δείχνουν ότι είναι έτοιμος για το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο στην έδρα της West Brom, στις 22 Φλεβάρη. Μπήκε στο 61ο λεπτό χωρίς να μπορέσει να επηρεάσει την έκβαση του αποτελέσματος. Η επόμενη συμμετοχή του θα ήταν δύο βδομάδες μετά. Στο πρώτο και καθοριστικό 90λεπτο γι’ αυτόν μέσα στην έδρα της Cardiff City, ο Μήτρογλου έδειχνε να είναι έξω από τα νερά του. Έχοντας εμφανή έλλειψη ρυθμού και αδυνατώντας να ακολουθήσει το τέμπο του παιχνιδιού, έμεινε άπραγος, ενώ η ομάδα ηττήθηκε με 3-1. Η υπομονή που έδειξε η μεγαλύτερη μερίδα της κερκίδας άρχισε να εξαντλείται, καθώς είχε φτάσει Μάρτιος και το τραίνο για την παραμονή έμοιαζε να χάνεται οριστικά.

Σαν να μην έφταναν αυτά εμφανίζεται μια φλεγμονή στο γόνατο του Μήτρογλου, κουρέλιαζοντας τις όποιες εντυπώσεις. Χάνει τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, ενώ η ομάδα υποβιβάζεται, σε μια αναμενόμενη εξέλιξη. Πριν ολοκληρωθεί η σεζόν, πρόλαβε να αγωνιστεί μια τελευταία φορά απέναντι στην CrystalPalace. Κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά θα μπορούσε να συμβεί εάν οι γιατροί είχαν φροντίσει με μεγαλύτερη προσοχή το γόνατο του. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι με βάση την ποδοσφαιρική του κλάση άξιζε ένα πιο αξιοπρεπές πέρασμα από το Λονδίνο. Την επόμενη σεζόν επέστρεψε στον Πειραιά με μορφή δανεισμού, ενώ την σεζόν 2015-16 βρήκε την ποδοσφαιρική του «Ιθάκη» στην Πορτογαλία και στην Benfica, η οποία και τον αγόρασε από την Fulham, κλείνοντας τον «φάκελο Αγγλία» μια για πάντα.

Σωκράτης Παπασταθόπουλος (Arsenal, 2018-2021)

Ο τελευταίος της λίστας μας είναι ο Καλαματιανός κεντρικός αμυντικός και μέχρι προσφάτως, ο αρχηγός της Εθνικής μας ομάδας. Έχοντας, πίσω του ένα βαρύ βιογραφικό με γεμάτη καριέρα σε Ιταλία και Γερμανία, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος αφήνει την αγαπημένη την αγαπημένη του Borussia Dortmund, όπου αγαπήθηκε και μπήκε γρήγορα στις καρδιές των οπαδών της μεγάλης Arsenal. Η χρυσή τομή βρέθηκε στα 18 εκατομμύρια λίρες και η μεταγραφή σκόρπισε ντελίριο ενθουσιασμού, καθώς η άμυνα παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα. Επρόκειτο για προσωπική επιλογή του Unai Emery, ο οποίος έψαχνε έναν έμπειρο στόπερ που θα είχε την ικανότητα να ηγηθεί στην νέα Arsenal μετά την αποχώρηση του Arsene Wenger.

Η σεζόν 2018-19 ξεκίνησε ιδανικά για τον «Sokratis», καθώς ο τραυματισμός του αρχηγού Laurent Koscielny του χάρισε την φανέλα βασικού και του έδωσε την ευκαιρία να σταθεροποιηθεί στην ενδεκάδα. Όπως και έγινε. Με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα τον Οκτώβριο του 2018, που έμεινε εκτός λόγω τραυματισμού, ο Έλληνας αμυντικός δεν έχασε λεπτό από τα 25 παιχνίδια πρωταθλήματος που αγωνίστηκε, ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ομάδας μέχρι τον τελικό του Europa League.

Η δεύτερη του σεζόν τον βρήκε εκεί που είχε σταματήσει, δηλαδή στην αρχική ενδεκάδα επί μονίμου βάσεως. Όμως η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά και οι πρώτες γκρίνιες άρχιζαν να εμφανίζονται στην κερκίδα. Προϊόν της εμπιστοσύνης του Emery, ο «Papa» αγωνιζόταν ανελλιπώς στο πρωτάθλημα μέχρι και τα μέσα Δεκέμβρη, όταν και ο ένας Ισπανός απομακρύνθηκε, με τον άλλον (Mikel Arteta) να τον διαδέχεται. Ο νεαρός προπονητής έδειξε από την αρχή τις διαθέσεις του να φέρει σαρωτικές αλλαγές, με την γραμμή της άμυνας να έρχεται πρώτη. Αφού δοκίμασε διάφορα σχήματα τις πρώτες του μέρες στο «τιμόνι», κατέληξε στο να απαλλάξει τον Παπασταθόποθλο από τον βασικό του ρόλο, περιορίζοντας τον σε μερικές μόνο συμμετοχές στο FA Cup. Έστω και έτσι κατάφερε να στεφθεί κυπελλούχος Αγγλίας και να γίνει ο πρώτος Έλληνας που το καταφέρνει, ενώ κατέγραψε και συμμετοχή στο τελικό απέναντι στην Chelsea, όταν και πέρασε αλλαγή στις καθυστερήσεις!

Από κει και πέρα, στην φετινή και τελευταία σεζόν του συμβολαίου του, το όνομα του εξαφανίστηκε από τα squad sheets, καθώς ο Arteta δεν τον δήλωσε καν στην λίστα με τους ποδοσφαιριστές που έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει στο πρωτάθλημα και στο EuropaLeague, ενώ μόλις πριν λίγες μέρες, έπειτα από κοινή συναίνεση, αποδεσμεύτηκε ώστε να βρει ομάδα και να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Αν και το «διαζύγιο» ήταν κάπως άκομψο, ο Καλαματιανός στόπερ αποχώρησε από την Αγγλία, έχοντας πραγματοποιήσει ένα αξιοπρεπέστατο πέρασμα σε μια Arsenal, που ακόμα ψάχνει την χαμένη ταυτότητά της.

Στέλιος Γιαννακόπουλος (Bolton Wanderers, 2003-2008, Hull City, 2008-2009)

Πρόκειται για άλλον έναν ποδοσφαιριστή, οπού στο πρόσωπο του απεικονίζεται η άνθιση του ελληνικού ποδοσφαίρου στην αρχή της νέας χιλιετίας. Μετά από εφτά γεμάτες σεζόν στον Ολυμπιακό, 190 συμμετοχές και 64 γκολ, ο Stelios εξαργύρωσε τις ευρωπαϊκές εμφανίσεις του, με μια μεταγραφή-ορόσημο για την πλούσια καριέρα του. Στα 28 του, λοιπόν, ο Sam Allardyce του άνοιξε την πόρτα της Bolton, η οποία έψαχνε έναν ποιοτικό μέσο, με επιθετικές αρετές. Έτσι το καλοκαίρι του 2003, ο Γιαννακόπουλος βρέθηκε στο ίδιο ρόστερ με παίκτες όπως ο τότε πρωταθλητής Ευρώπης Youri Djorkaeff, ο Kevin Nolan, ο Ivan Campo και ο Jay-Jay Okocha!

Μπορεί να μην μάτωσε τα δίχτυα στην πρώτη του σεζόν, όμως πλαισίωσε με επιτυχία τους παίκτες που αναφέραμε, με ξεκάθαρο ρόλο στην ενδεκάδα και με την πλήρη εμπιστοσύνη του προπονητή. Αγαπήθηκε αμέσως από το κοινό, ενώ εκτός από ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία της Premier League, βοήθησε την ομάδα να φτάσει μέχρι τον τελικό του League Cup απέναντι στην Middlesbrough του Steve McClaren, θυμίζοντας τα πεπραγμένα του Ζαγοράκη. Την δεύτερη σεζόν, ο πλέον πρωταθλητής Ευρώπης, εισήγαγε στο «ρεπερτόριό» του και τα γκολ. Με απολογισμό εφτά τέρματα στο πρωτάθλημα, ένα νούμερο ικανοποιητικό για έναν μέσο, η Bolton τερματίζει για πρώτη φορά στην ιστορία της στην 6η θέση της Premier League, ενώ χάνει στην διαφορά των γκολ την 5η θέση του UEFA Champions League, που κατέλαβε η τότε κάτοχος Liverpool.

Σε μια γλυκόπικρη κατάληξη, η Bolton κέρδισε επάξια το πρώτο εισιτήριο του UEFA Cup της επόμενης σεζόν, ενώ ο Γιαννακόπουλος με την σειρά του, κέρδισε ένα καινούργιο συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2008, απορρίπτοντας μάλιστα τις προτάσεις των Liverpool και Manchester City. Η τρίτη σεζόν στο Νησί αποτέλεσε ίσως την πιο παραγωγική του Έλληνα μέσου. Με 12 (!) γκολ στην σεζόν τερμάτισε πρώτος στην λίστα των σκόρερ της Bolton, ενώ αξιομνημόνευτο παραμένει μέχρι σήμερα το γκολ-πρόκριση που πέτυχε απέναντι στην τότε κάτοχο του FA Cup, Arsenal.

Αν και διατηρούσε σταθερά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κέντρο, τόσο ένας τραυματισμός, όσο και ο παράγοντας της… ατυχίας τον κράτησαν «άσφαιρο». Σε αντίθεση με την προσωπική του κακή σεζόν, η ομάδα τερμάτισε στην 7η θέση, προσφέροντας έτσι την ευκαιρία στον Γιαννακόπουλο να αγωνιστεί ξανά στην Ευρώπη, στην τελευταία στροφή της πολυετής παρουσίας του στο Reebok Stadium. Η αποχώριση του Allardyce σήμανε και το τέλος της χρυσής αυτής σελίδας της ομάδας, με τον Στέλιο να τιμάει το συμβόλαιο του, χωρίς ωστόσο να έχει την διάθεση να παραμείνει άλλο. Η αλλαγή προπονητή έφερε μαζικές αλλαγές στο πλάνο της ομάδας, με τον Έλληνα μέσο να γράφει στο κοντέρ του μόλις 15 συμμετοχές στην Premier League.

Οι Έλληνες οπαδοί θα θυμούνται από εκείνη την σεζόν το γκολ που πέτυχε απέναντι στον Άρη, στους ομίλους του UEFA Cup. Πάντως, πριν αποχωρήσει πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του για μια τελευταία φορά, καθώς με δύο αγωνιστικές να απομένουν, σκόραρε μέσα στο White Hart Lane της Tottenham, χαρίζοντας έτσι την οριακή παραμονή της ομάδας στην κορυφαία κατηγορία! Ο κύκλος του στην Αγγλία, έληξε ολοκληρωτικά και άδοξα θα λέγαμε μόλις λίγους μήνες μετά, αφού με μόλις δύο συμμετοχές ως αλλαγή στην Premier League έκανε ένα πέρασμα χωρίς να τον πιάσουν τα «ραντάρ» από την νεοφώτιστη Hull City το φθινόπωρο του 2008.

Γιώργος Σαμαράς (Manchester City, 2006-2008, West Bromwich Albion, 2014-2015)

Σε μια εντελώς διαφορετική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, ο Γιώργος Σαμαράς καταφθάνει στο Μάντσεστερ τον Ιανουάριο του 2006 ως ένας ελπιδοφόρος επιθετικός, που θα ανέβαζε επίπεδο την γραμμή κρούσης της ομάδας. Τα 30 γκολ που σημείωσε με την Heerenveen σε 110 εμφανίσεις κόστισαν 9 εκατομμύρια λίρες, ποσό ρεκόρ για Έλληνα ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή. Έτσι με την άφιξη του, ο 20χρονος μπήκε κατευθείαν στα βαθιά, οπού μέχρι το τέλος της σεζόν σημείωσε 16 εμφανίσεις με πέντε γκολ.

Η σεζόν 2006-2007 θα αποτελέσει για τον ίδιο, αλλά και για την ομάδα ένα μεγάλο στοίχημα. Ένα στοίχημα το οποίο δυστυχώς χάθηκε για τον νεαρό, καθώς κατά την διάρκεια της χρονιάς δεν μπόρεσε να αποδώσει και να κάνει απόσβεση τα πολλά λεφτά τα οποία δαπανήθηκαν για αυτόν (μιλάμε πάντα για την Manchester City του 2006!). Παρά το γεγονός ότι είχε μια γεμάτη σεζόν σε συμμετοχές, πέτυχε μόλις έξι γκολ, στατιστικό το οποίο θεωρείται απαράδεκτα χαμηλό για έναν «καθαρόαιμο» επιθετικό. Ο Σαμαράς έγινε αντικείμενο κριτικής από τον αγγλικό τύπο, ενώ η κερκίδα ποτέ δεν εκτίμησε την ποδοσφαιρική του αξία, γιουχάροντας τον με την πρώτη ευκαιρία.

Η σεζόν 2007-2008 αποτέλεσε καθοριστική για την καριέρα του Έλληνα ποδοσφαιριστή, καθώς η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Sven-Goran Eriksson επέφερε αλλαγές στο πλάνο της ομάδας. Αρχικά ο Σουηδός φάνηκε ικανοποιημένος από την απόδοση του Σαμαρά στην προετοιμασία της ομάδας, με αποτέλεσμα να τον κρατήσει και συνάμα να τον υπολογίσει στο ρόστερ. Πολύ γρήγορα, όμως, η όποια ελπίδα εξανεμίστηκε, με το κλίμα να μην το σηκώνει για τα καλά. Πέντε συμμετοχές όλες και όλες και η πόρτα της εξόδου άνοιξε για τον 22χρονο, ο οποίος μετά τους «Πολίτες» βρήκε την ποδοσφαιρική του Ιθάκη στην Σκωτία και στην Celtic, όπου έγινε θρύλος!

Fast Forward, λοιπόν, στο καλοκαίρι του 2014 και ένας Γιώργος Σαμαράς γεμάτος παραστάσεις, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων, δοκιμάζει την τύχη του για δεύτερη φορά στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Η West Bromwich Albion κερδίζει την υπογραφή του ως ελεύθερο και τις υπηρεσίες του για τα επόμενα δυο χρόνια. Όμως για ακόμα μια φορά φάνηκε ότι η Premier League δεν του πάει καθόλου, αφού αγωνίστηκε σε μόλις πέντε αγώνες, όλους σαν αλλαγή, χωρίς να σκοράρει ούτε ένα γκολ. Τον Ιανουάριο του 2015 έφυγε ως δανεικός στην Σαουδική Αραβία και στην Al Hilal, ενώ κατά την παραμονή του εκεί τραυματίστηκε σοβαρά. Αποχώρησε οριστικά από το Nησί το καλοκαίρι του 2015, όταν και είπε το οριστικό αντίο στην Αγγλία.

Σωτήρης Κυργιάκος (Liverpool FC, 2009-2011, Sunderland, 2012)

Το καλοκαίρι του 2010 αποτελεί ιδιαίτερα κομβικό για την μετέπειτα πορεία της Liverpool, καθώς με την πώληση των Xabi Alonso και Alvaro Arbeloa στην Real Madrid, αλλά και την αποχώρηση του Sami Hyypia μετά από διάστημα δέκα ετών, ξεκινάει ο μερικός… αποδεκατισμός της ομάδας του Rafa Benitez, που έφτασε κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος την προηγούμενη μόλις σεζόν. Έτσι, για να καλύψει το κενό που άφησε πίσω του ο Φιλανδός θρύλος, ο Benitez έφερε στο Anfield τον Έλληνα διεθνή κεντρικό αμυντικό, Σωτήρη Κυργιάκο. Ένα πραγματικό «θηρίο» ύψους 1,93 μ. με ιδιαίτερη έφεση στο ψηλό παιχνίδι και στην δύναμη.

Με προϋπηρεσία στο υψηλότερο επίπεδο με τις φανέλες του Παναθηναϊκού, των Rangers, της Eintracht Frankfurt, αλλά και της ΑΕΚ από την οποία αποκτήθηκε, ο Κυριάκος κατέφθασε περισσότερο ως μια επιπρόσθετη λύση, πίσω από τους Carragher, Skrtel και Agger. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην 2η αγωνιστική και στον αγώνα στην έδρα της Bolton, ενώ λόγω ενός μυϊκού προβλήματος δεν χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα στο πρώτο μισό της σεζόν. Ο Ιανουάριος του 2010 ήταν ο πιο παραγωγικός του, καθώς δεν έχασε παιχνίδι, ενώ σε αυτό το διάστημα σκόραρε και το πρώτο του γκολ, στον αγώνα με την Stoke City,  το οποίο χάρισε τον βαθμό της ισοπαλίας στην ομάδα του. Ως αποτέλεσμα ψηφίστηκε ως παίκτης του μήνα από τους φίλους των «Κόκκινων»!

Στο Merseyside derby ήταν το πρόσωπο του αγώνα, καθώς επιχείρησε να κόψει την… μπάλα στον Fellaini, πριν αποχωρήσει για τα αποδυτήρια δεχόμενος την κόκκινη κάρτα! Επιπλέον έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πορεία της Liverpool μέχρι τα ημιτελικά του νεοσύστατου UEFA Europa League. Στην δεύτερη και τελευταία σεζόν του συμβολαίου του, ο ρόλος του ήταν παρόμοιος. Υπολογιζόταν κυρίως για τα ευρωπαϊκά ματς της ομάδας σε ένα δύσκολο καλοκαίρι, όπου η Liverpool ξεκίνησε από τον τρίτο προκριματικό γύρο, ενώ στο πρωτάθλημα σημείωσε 16 διάσπαρτες συμμετοχές και σκόραρε δύο γκολ.

Τέλος, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού (!) στην εφιαλτική για την ομάδα βραδιά απέναντι στην Northampton Town (ήττα με 4-2 στα πέναλτι, 2-2 κανονική διάρκεια) για τον τρίτο γύρο του League Cup. Αποχώρησε εν τέλει για την Wolfsburg το καλοκαίρι ως ελεύθερος, έχοντας αφήσει το στίγμα του στο Anfield, καθώς αγαπήθηκε από τον κόσμο για την μαχητικότητα του στο κέντρο της άμυνας, αλλά και για τις τίμιες εμφανίσεις του, όποτε η ομάδα τον χρειάστηκε. Λίγου μήνες μετά επέστρεψε στην Premier League για λογαριασμό της Sunderland ως δανεικός για ένα εξάμηνο, οπού συμπλήρωσε σχεδόν τρία 90λεπτα.

Γιώργος Δώνης (Blackburn Rovers, 1996-1997)

Αποτελεί, όπως προείπαμε, ο πρώτος Έλληνας που έκανε χρήση του «Νόμου Bosman» και συνάμα ο πρώτος Έλληνας που «πάτησε» στο Νησί για λογαριασμό αγγλικής ομάδας. Η χρονιά 1995-96 κύλησε πολύ άσχημα για την ομάδα από το Λάνκασιρ, η οποία τερμάτισε μόλις 7η, σαφώς επηρεασμένη από την πίεση της υπεράσπισης του τίτλου. Ο προπονητής Ray Harford, στην προσπάθεια του να ανανεώσει το ρόστερ της ομάδας, στράφηκε προς τον μέσο του Παναθηναϊκού, του οποίου το συμβόλαιο μόλις είχε λήξει. Η προηγούμενη τρελή σεζόν με το «Τριφύλλι», στην οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα κι έφτασε μια ανάσα από τον τελικό του Champions League, αποτέλεσε την «γέφυρα» μεταξύ των δύο ποδοσφαιρικών κόσμων.

Η «χρυσή τομή» βρέθηκε στις 3 εκ. ευρώ και έτσι το… «Τρένο» μετακόμισε στο Ewood Park. Εκεί έμεινε έναν χρόνο, καθώς τον Ιούλιο του 1997 επέστρεψε στην Αθήνα, αυτήν την φορά για λογαριασμό της ΑΕΚ. Μέσα σε εκείνη την σεζόν αγωνίστηκε σε 22 παιχνίδια, ενώ πέτυχε μόλις δύο γκολ, απέναντι στην Everton και στην Coventry City. Η πτωτική πορεία της ομάδας δεν βοήθησε τον Κιλκισιώτη μέσο να αφήσει ιδιαίτερο στίγμα, ωστόσο η πρωτοποριακή αυτή κίνηση θα τον κατατάσσει στους κορυφαίους που αγωνίστηκαν ποτέ στην Premier League. Αξίζει να αναφέρουμε ότι μετά την ΑΕΚ, ο Δώνης επέστρεψε στην Αγγλία, αυτήν την φορά για την Sheffield United της First Division, ενώ ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Huddlesfield Town της Second Division!

Θοδωρής Ζαγοράκης (Leicester City, 1998-2000)

Χρόνια πριν τα σύγχρονα θαύματα της Εθνικής μας στο Euro 2004 και της Leicester των Vardy, Mahrez και Kante, ο Θοδωρής Ζαγοράκης αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ, ενώ οι άσημες, αλλά πάντα υπολογίσιμες «Αλεπούδες» είχαν μόλις ανέβει στην Premier League, μέσω των play-offs. Το φθινόπωρο του 1997, στον 1ο γύρο του Κυπέλλου UEFA, ο «Δικέφαλος του Βορρά» συγκλόνισε την Ευρώπη πετώντας έξω την μετέπειτα νταμπλούχο Αγγλίας Arsenal. Το ζευγάρι αυτό φυσικά και αποτέλεσε το διαβατήριο για τον Καβαλιώτη μέσο, ο οποίος μετακόμισε στο Λέστερ, ενάντι 1 εκατομμυρίου ευρώ. Αμέσως αγαπήθηκε στο Filbert Street για την μαχητικότητα του στον χώρο του κέντρου. Στις 2,5 σεζόν που έμεινε στο Νησί αγωνίστηκε 50 φορές και πέτυχε τρία γκολ, μεταξύ των οποίων και αυτό!

Επιπλέον, βοήθησε την ομάδα να φτάσει δύο σερί χρονιές στο Wembley για τον τελικό του League Cup (!), φορώντας το μετάλλιο του κυπελλούχου στην δεύτερη απόπειρα της ομάδας να κατακτήσει το τρόπαιο. Μπορεί στον τελικό του 2000 απέναντι στην Tranmere Rovers να μην αγωνίστηκε, όμως όλοι θυμούνται την συμβολή του στον 1ο γύρο απέναντι στην Crystal Palace, όταν και φόρεσε τα γάντια του τερματοφύλακα για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού. Η καριέρα του στην Αγγλία έληξε κάπως άδοξα, καθώς η επιθυμία του να έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής δεν θα γινόταν αποδεχτή όσο καθόταν στον πάγκο της ομάδας ο Martin O’Neill, με αποτέλεσμα να επιστρέψει το καλοκαίρι του 2000 στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ.

Νίκος Νταμπίζας (Newcastle United, 1998-2004, Leicester, 2004-2005)

Για αρχή, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο Νταμπίζας ήταν κάτι παραπάνω από την φάση με την ντρίπλα του Dennis Bergkamp! Αποτέλεσε μία από τις σπουδαιότερες μεταγραφές Έλληνα ποδοσφαιριστή και συνάμα ένα από τα σύμβολα του ελληνικού ποδοσφαίρου των 90s. Για την ιστορία, λοιπόν, ο 24χρονος Νίκος Νταμπίζας, βρισκόμενος στα αρχικά πλάνα του Ολυμπιακού, πραγματοποιεί μια πολύ καλή σεζόν και κατακτά το δεύτερο σερί πρωτάθλημα, ενώ με την συμμετοχή της ομάδας στο UEFA Champions League, πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι είχαν την ευκαιρία να ρίξουν το βλέμμα τους πάνω του. Έτσι, λίγο πριν το τέλος της σεζόν, η Newcastle του θρυλικού Kenny Dalglish τον φέρνει στο Nησί έναντι του ποσού των 2 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό ιδιαίτερα τσουχτερό εκείνη την εποχή!

Αμέσως εντάχθηκε στην αρχική ενδεκάδα και αποτέλεσε την μια σίγουρη επιλογή για το κέντρο της άμυνας. Αγωνίστηκε σε δύο τελικούς του FA Cup απέναντι σε Arsenal και Manchester United αντίστοιχα, αποτελώντας τον πρώτο Έλληνα που αγωνίζεται σε τελικό της διοργάνωσης. Συνεργάστηκε με θρυλικά πρόσωπα του αγγλικού ποδοσφαίρου, όπως οι Alan Shearer, Ruud Gullit και Sir Bobby Robson. Κατά την διάρκεια της σεζόν 2001-02 είχε το δικό του career highlight (όχι η ντρίπλα του Bergkamp είπαμε!) το νικητήριο γκολ της ομάδας απέναντι στην μισητή Sunderland, μέσα στο Stadium of Light!

Μέχρι την λήξη του συμβολαίου την άνοιξη του 2003, το κοντέρ έγραψε 130 συμμετοχές και έντεκα γκολ. Στην συνέχεια, ο Νταμπίζας υπέγραψε για ένα χρόνο με την Leicester μόλις τον Ιανουάριο του 2004. Ένα τροχαίο τρακάρισμα τον άφησε έξω από την εποχή της λήξης του συμβολαίου του μέχρι και εκείνο το διάστημα! Ως αποτέλεσμα ο 30χρονος αμυντικός μπήκε κατευθείαν στα βαθιά, με την ομάδα να παλεύει να αποφύγει τον υποβιβασμό. Η αποστολή απέτυχε και ο υποβιβασμός ήρθε αναπόφευκτα. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα την επόμενη χρονιά θα έπαιζε στην Championship, ο τότε πρωταθλητής Ευρώπης τίμησε το συμβόλαιο του και έμεινε μέχρι και την λήξη του.

Πηγή: ΕΥΑΠ