Το πιο… αξέχαστο απ’ τα (πολλά!) ταξίδια του Φραγκιά!

Το πιο… αξέχαστο απ’ τα (πολλά!) ταξίδια του Φραγκιά! Ο Έλληνας κόουτς δεν είναι, φυσικά, ασυνήθιστος από εξωτερικό. Αλλά το τελευταίο του ταξίδι, στη μακρινή Μογγολία είναι σίγουρα το πιο ξεχωριστό. Και λόγω… covid και επειδή ασφαλώς και δεν έχει ποτέ συναντήσει τις -παράξενες, αν και όχι δυσάρεστες- συνθήκες υπό τις οποίες αγωνίστηκε η νέα […]

Το πιο… αξέχαστο απ’ τα (πολλά!) ταξίδια του Φραγκιά! Ο Έλληνας κόουτς δεν είναι, φυσικά, ασυνήθιστος από εξωτερικό. Αλλά το τελευταίο του ταξίδι, στη μακρινή Μογγολία είναι σίγουρα το πιο ξεχωριστό. Και λόγω… covid και επειδή ασφαλώς και δεν έχει ποτέ συναντήσει τις -παράξενες, αν και όχι δυσάρεστες- συνθήκες υπό τις οποίες αγωνίστηκε η νέα του ομάδα…

Στα 62 του, γεννημένος στις 24 Αυγούστου του 1961, ο Βασίλης Φραγκιάς έπαιξε στον ΑΟ Ζωγράφου από το 1979 ως το 1985. Αλλά από την επόμενη κιόλας χρονιά βρέθηκε σε θέση προπονητή. Αρχικά στους Νέους του Ηλυσιακού, μετά βοηθός στο Παγκράτι. Και έκτοτε, ως πρώτος τη τάξει, οι ομάδες του Φραγκιά είναι, ας το πούμε απλά. Πολλές!

Έχει προπονήσει Περιστέρι, Σπόρτινγκ, Ηλυσιακό, Αρίωνα, ΒΑΟ Θεσσαλονίκης, Ολύμπια Λάρισας, Δάφνη, Κολοσσό Ρόδου, Παγκράτι, Πανιώνιο, Λάρισα. Αλλά και από ΑΕΛ Λεμεσού, Κεραυνό Λευκωσίας και τη Ντνίπρο Αζότ της Ουκρανίας. Και κάθισε στον πάγκο της Εθνικής Κατάρ για τρία χρόνια, από το 2014 έως το 2017.

Θέλουμε με όλα αυτά να πούμε ότι από ταξίδια, άλλο τίποτε στη ζωή και στην καριέρα του Βασίλη Φραγκιά. Αλλά αυτό στο Ουλάν Μπατόρ, προκειμένου να αναλάβει τη νέα του ομάδα, τους Έρντενετ Μάινερς ήταν μια κατηγορία μόνο του!

Ο βασικότερος λόγος είναι ότι κοουτσάρισε την ομάδα, που ανήκει στην Erdenet Mining Corporation, τη μεγαλύτερη εταιρεία της χώρας (εξορύσσει μεταλλεύματα), χωρίς καν να γνωρίζει… τα πρόσωπα των παικτών του. Κι αυτό επειδή, λόγω covid, από την Πέμπτη που έφτασε στην πρωτεύουσα της Μογγολίας, επιτρεπόταν να βγει απ’ το ξενοδοχείο μόλις την Κυριακή το πρωί. Δηλαδή, κατευθείαν για το γήπεδο.

Σουρεαλιστικά σκηνικά στο Steppe Arena!

Εκεί συνάντησε και πάλι κάτι που αποκλείεται να είχε ξαναδεί. Η Μογγολία, ως κράτος, προσπαθεί να διαδώσει όσο περισσότερο γίνεται τα “δυτικά” σπορ. Και, φυσικά και το μπάσκετ. Γι’ αυτό το λόγο, όλη η -κάθε- αγωνιστική του πρωταθλήματος γίνεται στο μεγαλύτερο γήπεδο του Ουλάν Μπατόρ, το Steppe Arena, με τα παιχνίδια να διεξάγονται στη σειρά από τις 11 το πρωί ως αργά το απόγευμα!

Το εισιτήριο είναι ενιαίο για τους φιλάθλους που θα βρεθούν στο γήπεδο και το όλο σκηνικό έχει χαρακτήρα γιορτής. Κανονικής. DJ, χορευτικά, τοπικά συγκροτήματα παραδοσιακής μουσικής, κονφερασιέ (με… πορτοκαλί βερμούδα, όπως βλέπετε από πάνω) και ούτω καθεξής.

Πρωτόγνωρα πράγματα, σίγουρα, για τον Βασίλη Φραγκιά, Αλλά και ευχάριστα επίσης.

Όπως ευχάριστο πρέπει να ήταν και το γεγονός ότι αντί για να κάθονται σε πάγκους, παίκτες και προπονητές κάθονται κατά τη διάρκεια του αγώνα σε… βελούδινες, χρυσοβαμμένες καρέκλες! Ναι. Ακριβώς. Μιλάμε για την κιτς κλασσικούρα που ακόμη βλέπουμε σε ξενοδοχειακές αίθουσες συνεδρίων!

Έξω -29, μέσα θερμό χειροκρότημα για τον Φραγκιά

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ωστόσο, η εμπειρία του Βασίλη, μίλησε. Έστω και χωρίς να γνωρίζει καν τα ονόματα των παικτών του (και κάτι μας λέει ότι θα… δυσκολευτεί κιόλας λιγάκι να το κάνει), πήρε την πρώτη του νίκη. Οδήγησε τους Μάινερς στο 104-101, στην παράταση, επί της Ετουγιέν Μπαγιανκόλ.

Έξω είχε -29, αλλά το ξεκίνημα του Φραγκιά στη νέα σελίδα στην καριέρα του ήταν σίγουρα hot! Εξίσου θερμό και το χειροκρότημα από τους φιλάθλους… μάλλον της ομάδας του. Ποιος ξέρει; Αφού όλοι παρακολουθούν όλους, κάθε αγωνιστική. Όπως και να ‘χει και πρωταθλητής του ευχόμαστε!