Η “αυστηρή” L’Équipe, έγινε… γαλαντόμα!

Η “αυστηρή” L’Équipe, έγινε… γαλαντόμα! Και όχι μόνο για τον Εμπαπέ, εσχάτως. Γενικώς τα τελευταία χρόνια. Κι από ‘κει που το “άριστά” της έπεφτε με το σταγονόμετρο, τα τελευταία τρία χρόνια δίνεται ολοένα και πιο συχνά. Σημείο των καιρών; Ας το πάρουμε από την αρχή. Μαζί με την υπεραιωνόβιαLa Gazzetta dello Sport, που εκδόθηκε το […]

Η “αυστηρή” L’Équipe, έγινε… γαλαντόμα! Και όχι μόνο για τον Εμπαπέ, εσχάτως. Γενικώς τα τελευταία χρόνια. Κι από ‘κει που το “άριστά” της έπεφτε με το σταγονόμετρο, τα τελευταία τρία χρόνια δίνεται ολοένα και πιο συχνά. Σημείο των καιρών;

Ας το πάρουμε από την αρχή. Μαζί με την υπεραιωνόβιαLa Gazzetta dello Sport, που εκδόθηκε το 1896 για να καλύψει τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, η γαλλική αθλητική εφημερίδα L’Équipe, “Η Ομάδα”, είναι το δεύτερο σημείο αναφοράς στον αθλητικό Τύπο της Ευρώπης. Η ιταλική εφημερίδα, με το χαρακτηριστικό (ως το 2008) σκούρο ροζ χαρτί της, απέφευγε για πολλές δεκαετίες τις πρωτοτυπίες.

Η L’Équipe, όμως, τις επεδίωκε. Το 1980 άρχισε να κυκλοφορεί με ένθετο περιοδικό κάθε Σάββατο. Και την ίδια δεκαετία καθιέρωσε και κάτι πρωτοφανές ως τότε. Τη βαθμολογία των παικτών στα ματς που κάλυπτε. Ακριβώς επειδή ήδη από τότε κάλυπτε πάρα πολλά, η “γραμμή” της υπήρξε εξαιρετικά αυστηρή.

Το να έπαιρνε παίκτης 7, σε βαθμολογία της Εκίπ, ισοδυναμούσε με το να πάρει… 11 με άριστα το 10 σε μια ελληνική αθλητική εφημερίδα της ίδιας εποχής. (Ναι: φυσικά και επειδή μια καλή αντιγραφή είναι προτιμότερη από ένα μέτριο πρωτότυπο, όλοι υιοθέτησαν σε κάποια φάση το σύστημα της L’Équipe…

“10” σε μόλις 7 παίκτες σε 26 χρόνια -και όχι πάντα γουρλίδικο…

Το να πάρεις 9, ήταν επίτευγμα καριέρας. Και το να πάρεις δέκα ήταν σα να έπιανες τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Από το 1988 έως το 2014, δηλαδή για 26 ολόκληρα χρόνια, η L’Équipe έδωσε “10ρι” μόλις σε 7 παίκτες! Και μάλιστα, αυτό το 10ράκι δεν αποδείχθηκε συχνά και… γουρλίδικο.

Το 1988 το πήρε ο ταυτισμένος με την Οσέρ γκολκίπερ, Μπρουνό Μαρτινί. Για τα δύο του γκολ στον τελικό του ευρωπαϊκού U21 Γαλλίας-Ελλάδας, το 1988, το πήρε και ο Φρανκ Σοζέ, που έκανε μετέπειτα καλή καριέρα.

Το επόμενο 10ρι ήλθε μετά από 6 χρόνια, για τα 5 γκολ του Όλεγκ Σαλένκα στο Ρωσία-Καμερούν 6-1, στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, το 1994.

Δεν του φάνηκε και πολύ τυχερό. Έγινε ένας γυρολόγος των ευρωπαϊκών γηπέδων και δεν ξαναφόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ρωσίας -ήταν, άλλωστε, Ουκρανικής καταγωγής…

Βίντφελντ, Μέσι, Λεβαντόφσκι και Εντουάρντο…

Μετά από 3 χρόνια, το 1997, μια σπουδαία εμφάνιση του Δανού γκολκίπερ Λαρς Βίντφελντ στο ματς Άαρχους-Ναντ, για το ΟΥΕΦΑ, του χάρισε το επόμενο 10 της Εκίπ. Ούτε αυτός επωφελήθηκε ιδιαίτερα από την τιμή. Δεν κλήθηκε ποτέ στην Εθνική Δανίας -μόνο σ’ ένα ανεπίσημο προετοιμασίας και ταυτίστηκε με την Άαρχους μόνο. Πήρε μαζί της ένα Κύπελλο και τον τίτλο του “Γκολκίπερ της χρονιάς” στη Δανία, το 1995.

Λιονέλ Μέσι (2010 και 2012), Ρόμπερτ Λεφαντόφσκι (2013, ως παίκτης της Ντόρτμουντ) και Κάρλος Εντουάρντο (για τα 5 του γκολ στο Νις-Γκινγκάμπ 7-2, το 2014) συμπλήρωσαν την επτάδα. Ο Μέσι και ο Λεφαντόφσκι… είναι αυτοί που είναι και σήμερα. Αλλά ο Εντουάρντο δεν έκανε ποτέ μεγάλη καριέρα… Στα 32 του σήμερα παίζει στην Αλ Αχλί (κουβεντιάστηκε και για τον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι…)

Όταν άρχισε η… γαλαντομία!

Από το 2018 και μετά, ωστόσο, η Εκίπ άρχισε να αλλάζει στάση. Το εξαιρετικά σπάνιο “δεκάρι” της έχει δοθεί έκτοτε πέντε φορές, συχνότητα σχεδόν πρωτοφανώς γαλαντόμα. Το έχουν κερδίσει, εκείνη τη χρονιά ο Νεϊμάρ, για τα 4 γκολ και τις δύο ασίστ στο Παρί Σεν Ζερμέν–Ντιζόν 8-0.

Το 2019, ο Ντούσαν Τάντιτς για το Άγιαξ-Ρεάλ 4-1, ο Λούκας Μόουρα για το χατ-τρικ του στο Άγιαξ-Τότεναμ 3-2 και ο Γκνάμπρι για τα 4 γκολ του στο Μπάγερν-Τότεναμ 7-2.

Τα τέσσερα γκολ του Εμπαπέ στο Γαλλία-Καζακστάν, του έδωσαν το μοναδικό ως τώρα 10ρι του 21. Αν θα είναι και το τελευταίο της χρονιάς; Ποιος ξέρει; Είπαμε. Από τη στιγμή που άρχισαν οι γενναιοδωρίες…