Γιόχαν Νέεσκενς: Ο Νο1… Νο2 όλων των εποχών!

Γιόχαν Νέεσκενς: Ο Νο1… Νο2 όλων των εποχών! Ο “Γιόχαν” Νο2 του Άγιαξ και της Εθνικής Ολλανδίας δεν ένοιωσε ποτέ να ζει ποδοσφαιρικά στη “σκιά” του μεγάλου Γιόχαν. Του Κρόιφ. Το αντίθετο! Υπήρξε -συνειδητά- ο τέλειος sidekick για τον μεγάλο βιρτουόζο. Ο φύλακας-άγγελός του στο γήπεδο. Ο παίκτης που έκανε τα πάντα για να αναδεικνύεται […]

Γιόχαν Νέεσκενς: Ο Νο1… Νο2 όλων των εποχών! Ο “Γιόχαν” Νο2 του Άγιαξ και της Εθνικής Ολλανδίας δεν ένοιωσε ποτέ να ζει ποδοσφαιρικά στη “σκιά” του μεγάλου Γιόχαν. Του Κρόιφ. Το αντίθετο! Υπήρξε -συνειδητά- ο τέλειος sidekick για τον μεγάλο βιρτουόζο. Ο φύλακας-άγγελός του στο γήπεδο. Ο παίκτης που έκανε τα πάντα για να αναδεικνύεται στο μέγιστο η ποδοσφαιρική ιδιοφυία του Κρόιφ.

Και μάλιστα, χωρίς ο ίδιος να υστερεί και πολύ σε τέτοια. Δεν υπήρξε “χαμάλης” στο γήπεδο ο Νέεσκενς. Ήταν ένας απόλυτα ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Χαφάρα με όλη τη σημασία της λέξης. Κόφτης, οργανωτής, εκτελεστής, ίσως υπήρξε ο πρώτος μέσος απ’ αυτούς που σήμερα ονομάζουμε box-to-box.

Πολύ δυνατός, πολύ παθιασμένος, με άψογη τεχνική κατάρτιση και, πάνω απ’ όλα παίκτης ομάδας, ο Γιόχαν Νέεσκενς, “Ο Ταύρος”, έγραψε τη δική του ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Εάν δεν υπήρχε μπροστά του ένας κοτζάμ Κρόιφ, το αστέρι του θα έλαμπε ακόμη περισσότερο. Αλλά αυτό δεν τον πείραξε ποτέ. Αυτό που τον ένοιαζε ήταν να προσφέρει τα πάντα στο γήπεδο για την ομάδα του. Συχνά και με κίνδυνο να τραυματιστεί σοβαρά, για να κόψει τη μπάλα ή για να σκοράρει…

Ένα σούπερ-δίδυμο με τον Γιόχαν Νο1…

Ο Νέεσκενς δεν υπήρξε προϊόν της διάσημης ποδοσφαιρικής Ακαδημίας του Άγιαξ που έβγαλε την υπερομάδα των αρχών του 1970. Πήγε στην ομάδα στα 19 του, από τη Χέεμστεντ. Το ταλέντο,  η σπουδαία φυσική του κατάσταση, αλλά και το φοβερό πάθος του στο παιχνιδι έκαναν τον σπουδαίο Ρίνους Μίχελς να τον ξεχωρίσει και να τον πάρει στην ομάδα.

Στον τελικό του Πρωταθλητριών του 1971, απέναντι στον Παναθηναϊκό, ο Νέεσκενς έπαιζε ακόμη δεξί μπάκ. Και εντυπωσίαζε και σ’ εκείνη τη θέση.

Την επόμενη σεζόν όμως, ο Στέφαν Κόβατς τον βάζει ξακάθαρα σε ρόλο μέσου με “ειδικό” ρόλο το να βοηθάει τον Κρόιφ. Η συνταγή αποδεικνύεται απόλυτα επιτυχημένη και ο Νέεσκενς πανηγυρίζει και το δεύτερο συνεχόμενο πρωταθλητριών του, απέναντι στην Ίντερ, στο Ντε Κούιπ.

Από δικό του κλέψιμο ξεκινάει η φάση του πρώτου γκολ του Κρόιφ. Και, γενικά, η δουλειά του στη μεσαία γραμμή είναι αυτή που βοηθάει να λάμπει το αστέρι του “Νο14”.

Μαζί το τρίτο Πρωταθλητριών, μαζί και στη Μπάρτσα…

Μαζί θα πανηγυρίσουν και το τρίτο σερί πρωτθλητριών, στο Βελιγράδι, το 1973 απέναντι στη Γιούβε, με γκολ του Τζόνι Ρεπ. Η πορεία τους θα συνεχιστεί από κοινού και αργότερα, όταν θα πάει να συναντήσει τον “μεγάλο αδελφό” του στη Μπάρτσα του Μίχελς.

Με τη Μπαρτσελόνα έγραψε 140 ματς και 35 γκολ. Κέρδισε μαζί τους, ένα Κύπελλο Ισπανίας, το 1978 και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1979. Το 1980 πήγε κι αυτός στις ΗΠΑ, όπως και ο Γιόχαν Νο1. Αλλά όχι στην ίδια ομάδα. Με συμπαίκτες τον Πελέ και τον Μπεκενμπάουερ ο Νέεσκενς παίρνει το πρωτάθλημα με τη Νιου Γιορκ Κόσμος.

Θα μείνει μαζί τους πέντε χρόνια. Στα 34 του επιστρέφει στην Ευρώπη, για την Γκρόνιγκεν, αλλά η πορεία του είναι πλέον παρακμιακή. Από το 1985 έως το 1987 παίζει στις αμερικάνικες Φορτ Λότερντέιλ Σαν και Κάνσας Σίτυ Κόμετς (σάλας). Ως το 1991, αγωνίστηκε διαδοχικά στις ελβετικές Μπάαρ, για 3 χρονιές και την Ζουγκ για μια. Κρέμασε τα παπούτσια του το 1991. Η προπονητική του καριέρα δεν υπήρξε σημαντική..

Κάτι από ροκ-σταρ και οι χαμένοι τελικοί…

Με τα μακριά, απεριποίητα μαλλιά, τις μακριές φαβορίτες αλλά και το βλέμμα του “σκληρού” και το ιδιότυπο χαμόγελό του, υπήρξε και κάτι από ροκ-σταρ. Αγαπημένος των κοριτσιών, στην Αμερική όσο ήταν, δεν έμεινε μακριά και από κάποιες καταχρήσεις.

Αλκοόλ και τζόγος ήταν στο πρόγραμμα και η φυσική του κατάσταση κακή. Παρά ταύτα αποθεώθηκε από τους φίλους της “Οράνιε” όταν κλήθηκε για να βοηθήσει στην πρόκριση για το Μουντιάλ του ’82…

Μιλώντας για Μουντιάλ, αντίθετα με τον Κρόιφ, πήρε μέρος και στους δύο τελικούς που έχασε η Ολλανδία: το 1974, από τη Γερμανία (Δυτική τότε) στη Γερμανία και 1978 από την Αργεντινή, στην Αργεντινή. Είναι ένας από τους λίγους τίτλους που του ξέφυγαν ως μέλος “της καλύτερης ομάδας του κόσμου που ποτέ δεν πήρε Παγκόσμιο Κύπελλο”. Αυτός του “Νο1… Νο2”, ως παίκτης-τέλειο δίδυμο με τον Κρόιφ, είναι 100% δικός του…