Αγαπητέ Τσάβι, οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες!

Ο Τσάβι επιστρέφει στην Μπαρτσελόνα για να την σώσει από τον βούρκο της. Ως παίκτης μεγαλούργησε. Ως προπονητής θέλει να επαναλάβει την ιστορία. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά και οι συνθήκες …αλλιώτικες! Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος Έχουμε ξανααναφερθεί στην υπόθεση Μπαρτσελόνα. Μιλήσαμε το προηγούμενο διάστημα για τις συνθήκες, την οικονομία και τα προβλήματα που οδήγησαν […]

Ο Τσάβι επιστρέφει στην Μπαρτσελόνα για να την σώσει από τον βούρκο της. Ως παίκτης μεγαλούργησε. Ως προπονητής θέλει να επαναλάβει την ιστορία.

Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά και οι συνθήκες …αλλιώτικες!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος

Έχουμε ξανααναφερθεί στην υπόθεση Μπαρτσελόνα. Μιλήσαμε το προηγούμενο διάστημα για τις συνθήκες, την οικονομία και τα προβλήματα που οδήγησαν στην αγωνιστική κατρακύλα των “Μπλαουγκράνα”. Καθώς και στην αποχώρηση του μεγαλύτερου κεφαλαίου της ιστορίας της. Του Λιονέλ Μέσι.

Και εκεί που τους είχε ξεγράψει και ο τελευταίος ποδοσφαιρόφιλος του πλανήτη, ΤΣΟΥΠ! Ο Τσάβι έρχεται σαν ιππότης. Πάνω στο άσπρο του άλογο. Να φέρει μέρες αφθονίας. Να φέρει ανάπτυξη και ελπίδα.

Όμως, όπως έλεγε και ο ευφυής τίτλος της γερμανικής ταινίας. “Die fetten jahren sind forbei” (Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες!)

Δεν έχει τόση σημασία ποιος έρχεται. Δεν έχει σημασία πως έρχεται και με τι προθέσεις.

Ακόμη και ως παίκτης να έρχονταν ο Τσάβι. Ακόμη και αν έπειθε τον ίδιο τον Μέσι να επιστέψει, η κατάσταση για την Μπαρτσελόνα έχει αλλάξει. Το ποτάμι δν γυρίζει πίσω.

Γιατί απλούστατα οι συνθήκες είναι διαφορετικές και η φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα άλλαξε. Έγινε άπληστη και προσαρμόστηκε στα δεδομένα της εποχής. Ενώ ταυτόχρονα δεν της ταίριαζε ποτέ αυτός ο ρυθμός λειτουργίας.

Η Μπαρτσελόνα δεν ήταν ποτέ Ρεάλ Μαδρίτης. Τόσο σε οικονομικό τομέα, όσο και σε νοοτροπία λειτουργίας.

Από τις ακαδημίες της, ως προς τον τρόπο φιλοσοφίας.

mes que un club! …Έλεγαν πάντα με καμάρι οι άνθρωποι της. Ο κόσμος της!

Αυτό συνεπάγεται διαφορετική νοοτροπία τόσο στο ποδόσφαιρο που έπαιζε, παίζει και θα παίζει. Όσο και στην αντιμετώπιση της προς παίκτες άλλων ομάδων και αντιπάλων.

Ο όρος αυτός μετουσιώθηκε σε τίτλους και επιτυχίες όταν ήρθε η περίφημη “φουρνιά” του Μέσι, του Τσάβι και του Ινιέστα από την Μασία.

Μια ομάδα οικογένεια απο τα σπλάχνα του συλλόγου. Που δεν την θάμπωναν τα εκατομμύρια και οι πειρασμοί.

Μια ομάδα που λειτουργούσε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.

Έπειτα, τίτλοι, επιτυχίες, ρεκόρ. Η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Το ζηλευτό τίκι τάκα.

Πάντα με τις οδηγίες του Πεπ! (Ας μην τον ξεχνάμε. θα ήταν άδικο να λείπει από την εξίσωση).

Μην με παρεξηγείτε. Το άρθρο δεν είναι ενάντιο του Τσάβι. Δεν θέλω να αμφισβητήσω τις ικανότητες του. Κάθε άλλο…

Ο Τσάβι μπορεί να έχει τις καλύτερες προθέσεις. Τις καλύτερες γνώσεις και την απαραίτητη εμπειρία για αυτή την θέση.

Τι γίνεται όμως με όλα τα παραπάνω; Τι παραλαμβάνει;

Ο Κούμαν, ο Βαλβέρδε και οι υπόλοιποι δεν ξέχασαν το ποδόσφαιρο που ήξεραν κύριοι.

Δεν διέλυσαν την ομάδα επειδή “ξύπνησαν” μια μέρα με κέφια!

Έγιναν απλώς πιόνι στις διαθέσεις του Μπαρτομέου και του Λαπόρτα, και όλων των υπολοίπων, που μυρίστηκαν χρήμα και βυθίστηκαν στην ασυδοσία…

Η Μπαρτσελόνα σταμάτησε να είναι η πηγή ταλέντου και η ομάδα που κάνει τα όνειρα των παιδιών της πραγματικότητα. Οι Μπλαουγκράνα επιδόθηκαν σε “παιδομάζωμα” ολκής. “Κλέβοντας” ταλέντα άλλων ομάδων. Άλλων φιλοσοφιών. Και προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο και κόπο με τα εκατομμύρια που τους έταξαν.

Εκεί ξεκίνησε η κρίση.

Το ισπανικό ποδόσφαιρο (όπως και όλα τα υπόλοιπα, λίγο – πολύ) βυθίστηκε στο χρέος και πλέον οι “κρατικές” πλάτες δεν υπήρχαν για να στηρίξουν αυτή την αρπαγή παικτών.

Όλο και περισσότερο βλέπουμε παικτες της Μασία να μένουν στο περιθώριο. Όλο και περισσότερο βλέπαμε την απογοήτευση του Μέσι με τους συμπαίκτες που του έφερναν. Ήταν πασιφανές πως όλο αυτό δεν δούλευε.

Ο Πεπ ήταν από τους πρώτους που κατάλαβε πως η φιλοσοφία του club θα αλλάξει. Και πήδηξε από το καράβι.

Οι υπόλοιποι απλά ήλπιζαν πως θα αλλάξουν γνώμη στην διοίκηση. Πως θα ξαναφέρουν την Μπαρτσελόνα στην κορυφή, καθαρά και μόνο από την φόρα που έχει το brand από μόνο του.

The Barca Way, παραφράζοντας όσα λέγαμε για Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ σε προηγούμενο κείμενο.

Πλέον όμως ο “ατσάλινος θάλαμος” του Σρόντιγκερ έχει ανοίξει και η γάτα είναι νεκρή. Δεν υπάρχουν κρυφά σημεία. Δεν υπάρχει “κουτσομπολιό”. Υπάρχει πραγματικότητα. Και αυτή ορίζει πως η Μπαρτσελόνα είναι στα πρόθυρα διάλυσης.

Για να την αλλάξει ο Τσάβι α χρειαστεί υπομονή και ίσως ένα γερό ταρακούνημα. Με την άφιξη του δεν θα έχει στην διάθεση του τα τεράστια μπάτζετ και τις ελευθερίες του παρελθόντος.

Όσο και να σας φαίνεται περίεργο θα υπάρξει ποδοσφαιρική “πείνα”! Θα πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν. Και να χτίσει για τα επόμενα χρόνια.

Η Μπαρτσελόνα για να πάρει ώθηση πρέπει να πιάσει πάτο.

Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. Η κατηφόρα δεν έχει τελειώσει. Το αν μπορεί ο Τσάβι να το χειριστεί θα φανεί εν καιρώ.

Ας ελπίσουμε να μην αποκαθηλωθεί και εκείνος. Μετά δεν θα υπάρχει γυρισμός!