Πόλο: Παντού πρώτο, αλλά πάντοτε “τελευταίο”…

Κάθε τόσο, σε κάθε επίπεδο, ανδρών, γυναικών, παίδων, κορασίδων, οι εθνικές ομάδες υδατοσφαίρισης φέρνουν μεγάλες διακρίσεις. Ακολουθεί μια "λεζάντα", κάποια ατάκα του τύπου "είναι το εθνικό μας άθλημα" και μετά... λήθη και πάλι.

Πόλο: Παντού πρώτο, αλλά πάντοτε “τελευταίο”… Να απαριθμήσουμε τις επιτυχίες που έχει φέρει η υδατοσφαίριση στη χώρα, εδώ και δεκαετίες, δεν έχει πολύ νόημα. Είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες. Και… έρχονται κι άλλες. Όπως έδειξε, μάλιστα και 2η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και για τους Παίδες και για τις Κορασίδες, στο άθλημα υπάρχει και βάθος και μέλλον. Αλλά, δυστυχώς αυτό το μέλλον, κατά πάσα βεβαιότητα, θα μοιάζει πάρα πολύ με το παρελθόν.

Με άλλα λόγια, επιτυχίες πάντοτε θα γράφει η ιστορία. Και σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο συλλόγων. Και σε άντρες και σε γυναίκες. Σ’ αυτές πλάι, κάθε λογής παρατρεχάμενοι θα κάνουν τη “λεζάντα” τους. Και την επόμενη μέρα, το άθλημα θα αποτελεί και πάλι υποσημείωση στις προτεραιότητες της πολιτείας για την ουσιαστική ανάπτυξή του. Και, μεταξύ μας κιόλας, με εξαίρεση μέσα στον 21ο αιώνα τον Ολυμπιακό, χαμηλής προτεραιότητας υπόθεση και για τους συλλόγους.

Είναι, αλήθεια, το “εθνικό μας άθλημα”, παρά τις επιτυχίες;

Πρόσφατα, μετά το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής Νέων Γυναικών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στο Ισραήλ, τον περασμένο Ιούλιο, ο Λευτέρης Αυγενάκης πρόσθεσε το όνομά του στη μακρά λίστα κάθε επιπέδου αρμοδίων που κάννουν βαρυσήμαντες δηλώσεις για το πόλο. “Το πόλο είναι, χωρίς αμφιβολία, το εθνικό μας άθλημα. Μπράβο στα κορίτσια, στο τεχνικό τιμ και στην Ομοσπονδία”, ήταν τα λόγια του.

Μάλιστα. Και τι ακριβώς κάνουμε για το “εθνικό μας άθλημα”, αν είναι έτσι; Διότι το πόλο έχει, ως σπορ, πολλές ιδιαιτερότητες. Δεν είναι ποδόσφαιρο, που, την τελική, σε μια απλάδα, με μια μπάλα και δύο πέτρες για “δοκάρια” μπορούν πέντε’ έξι φίλοι να σκαρώσουν παιχνιδάκι. Ούτε μπάσκετ, όπου το ίδιο μπορεί να συμβεί με σχετική ευκολία. Δεν μπορεί να γίνει “εθνικό μας άθλημα” μ’ αυτή την έννοια. Μπορεί να γίνει μόνο αν του δοθεί η ανάλογη προσοχή.

🤽‍♂️🤽It’s FINALS day in Greece! Watch all games LIVE on https://t.co/wfMwlwrKJh 👇

Which Teams will be the FINA Men’s & Women’s U16 Water Polo Champion in 2022? #waterpolo pic.twitter.com/WdireKOSMZ

— FINA (@fina1908) August 27, 2022

Το πόλο απαιτεί ουσιαστικό ενδιαφέρον από την πολιτεία…

Σε υποδομές, σε κίνητρα για τις αθλήτριες και τους αθλητές, σε αντίστοιχα κίνητρα και διευκολύνσεις στους συλλόγους. Και πάνω απ’ όλα, σε προβολή. Σε Λάρισα και Βόλο, Κορασίδες και Παίδες αντίστοιχα έπαιξαν τα παιχνίδια τους σε κατάμεστες κερκίδες. Αλλά, πρακτικώς, χωρίς τηλεοπτική κάλυψη. ΟΚ. Δεν είναι το πιο ελκυστικό τηλεοπτικό αθλητικό θέαμα το πόλο. Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης είναι… υποβρύχια υπόθεση. Και οι συνεχείς αλλαγές κανονισμών δε βοηθούν, επίσης, το να γίνει πιο εύληπτο για τον τηλεθετατή. Όμως ο σκοπός της δημόσιας τηλεόρασης ποιος ακριβώς είναι, αν όχι αυτός;

Congratulations and a big thank you to the Greek Men’s Water Polo team for winning the silver medal in the Olympic Games in Tokyo and making us extremely proud and happy, especially during these hard times for our country! 🇬🇷🥈 #Congratulations #Proud #TeamHellas #TokyoOlympics pic.twitter.com/W8dyUahCyB

— Olympiacos FC (47🏆) (@olympiacosfc) August 8, 2021

Με άλλα λόγια, το να λέμε ότι το πόλο “είναι το εθνικό μας άθλημα”, είναι μια ανέξοδη κουβέντα. Με βάση τις επιτυχίες του, ασφαλώς και είναι. Αλλά σε προσοχή και ενδιαφέρον μάλλον είναι πρώτο… στη μεταβολή. Είναι κρίμα, αλλά είναι και η πικρή αλήθεια, δυστυχώς. Και το χειρότερο; Είναι μια αλήθεια που, πραγματική διάθεση να αλλάξει, ως κατάσταση, δε φαίνεται να υπάρχει…