Τι είδαν οι Πορτογάλοι στον Αλεξανδρόπουλο, που στον ΠΑΟ δεν είδαν!

Η Σπόρτινγκ (γενικά οι πορτογαλικές ομάδες) είναι "μανούλες" στο θέμα "αγοράζω-αναδεικνύω-μοσχοπουλάω". Για να βάλει ρήτρα-μαμμούθ στον Έλληνα διεθνή κάτι προσδοκά από εκείνον -και όχι σε... δέκα χρόνια. Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις...

Το ντιλ της πορτογαλικής ομάδας με τον Παναθηναϊκό για τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο είναι γνωστό. Και από άποψη αυστηρά και μόνον οικονομική πολύ καλό. Τα 4.500.000 ευρώ που παίρνει η ομάδα είναι ποσό μικρότερο μόνον από αυτό που πήρε πίσω στο 2011, όταν έδωσε τον Τζιμπρίλ Σισέ στη Λάτσιο για 5.800.000. Και σχεδόν 1.500.000 περισσότερα (με τα πιθανά μπόνους) από αυτά που πήρε από την πώληση του Μάρκους Μπεργκ στην Αλ Αΐν (3.300.000), το 2017.

Ο Τζιμπρίλ Σισέ, ωστόσο, ήταν Γάλλος και ένα μήνα πριν πατήσει τα 30 του όταν έφυγε. Και ο Μπέργκ Σουηδός και ένα μήνα πριν τα 31 του. Ο Αλεξανδρόπουλος όμως κλείνει τα 21 στις 26 Νοεμβρίου. Είναι στον Παναθηναϊκό από 9 χρονών. Κι έχει γράψει με τη μεγάλη ομάδα 77 εμφανίσεις (2 γκολ και 4 ασίστ). Είναι διεθνής από πέρυσι το Μάρτιο. Και την περασμένη σεζόν, σε μόλις 1.847 αγωνιστικά λεπτά, ήταν αρκετά καλός όχι μόνο για να δώσει 4.500.000 ευρώ η Σπόρτινγκ για την απόκτησή του. Αυτό είναι μόνο το ένα κρατούμενο.

Sporting have found their Matheus Nunes replacement: 20-year-old Greek midfielder Sotiris Alexandropoulos.

They have increased their offer to €4.5 million, with just €500k separating their offer from Panathinaikos’ asking price. A four-year contract awaits. pic.twitter.com/XaxzI0671B

— Zach Lowy (@ZachLowy) August 25, 2022

Η “τρελή ρήτρα” κάτι λέει για τους δαιμόνιους Πορτογάλους

Το άλλο κρατούμενο είναι η ρήτρα-ρεκόρ (μυθικό!) για Έλληνα παίκτη, της τάξης των 60.000.000 ευρώ, που έβαλε στο συμβόλαιό του. Τώρα, κοιτάξτε πώς πάει το πράγμα. Η Σπόρτινγκ (γενικά οι πορτογαλικές ομάδες) είναι “μανούλες” στο θέμα “αγοράζω-αναδεικνύω-μοσχοπουλάω”. Τον Μπρούνο Φερνάντεζ τον πήραν ούτε 10.000.000 ευρώ από τη Σαμπντόρια το 2017 και τον έδωσαν μετά από δυόμιση σεζόν στη Γιουνάιτεντ για 63.000.000. Εφέτος έδωσαν στη Γουλβς τον Ματέους Νούνιες για 45.000.000. Το Γενάρη του 2019, στα 20,5 του, τον είχαν πάρει από την Εστορίλ για ούτε 1.000.000! Και τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα…

Με άλλα λόγια, για να βάζουν ρήτρα 60.000.000 ευρώ στον Έλληνα διεθνή χαφ, πάει να πει ότι υπολογίζουν πολλά απ’ αυτόν. ΟΚ. Ίσως όχι 10 φορές τα λεφτά που έδωσαν -μια δόση υπερβολής είναι, άλλωστε, απαραίτητη σ’ αυτά τα θέματα. Αλλά το να δοθεί γύρω, π.χ. στα 30-35.000.000 ευρώ, σε δυο τρία χρόνια ο Αλεξανδρόπουλος, σίγουρα είναι στις προσδοκίες τους. Μακάρι να είναι και συντηρητικοί, λέμε εμείς και το παλικάρι, καλά να είναι πάνω απ’ όλα, να πουληθεί πιο πολύ κι από τον Φερνάντεζ! Δεν είναι το θέμα μας, άλλωστε, αυτό.

Sotiris Alexandropoulos, o médio centro do Panathinaikos pode estar a caminho do #SportingCP por um valor perto dos 5M.

Médio que é um 6 com toques de 8
+Capacidade condução da bola
+Drible
+Capacidade física
+Mais capacidade defensiva q Nunes
+ Físico

– Passe
– Decisão pic.twitter.com/0A6EBROkeY

— João Castro | 1906 (@castrojr76) August 25, 2022

Δε βλέπουν δυναμική ή κάτι τους… διαφεύγει;

Το θέμα μας είναι… ο Παναθηναϊκός. Άραγε οι “πράσινοι” δε βλέπουν τέτοια δυναμική στον Αλεξανδρόπουλο; Αν τη βλέπουν, είναι αρκετά τα 4.500.000 ευρώ (συν ένα ποσοστό από τυχόν μεταπώληση στο 15+15 = 30%) για να τον δώσουν; Κι αν δεν τη βλέπουν… τι ακριβώς τους διαφεύγει, που δεν διαφεύγει στη Σπόρτινγκ; Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος έφυγε το 2018 για τη Μπενφίκα με 2.400.000 ευρώ. Και σήμερα έχει αξία 15.000.000. Ο Τάσος Χατζηγιοβάννης έφυγε ελεύθερος για την Ανκαραγιουτσού, ενώ η χρηματιστηριακή του αξία είναι 1.500.000.

Το ζήτημα  δεν είναι μόνο οικονομικό. Και δεν αφορά αποκλειστικά στον Αλεξανδρόπουλο. Άλλωστε υπάρχουν και παραδείγματα όπως τα πιο πάνω που είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Και λένε ότι καλώς έκανε τότε και πούλησε κάποιους η ομάδα. Το ζήτημα είναι ότι, επί Γιοβάνοβιτς ειδικά, βγαίνει ένα μοτίβο στην επιφάνεια. Με την Τραμπζνοσπόρ να ανεβάζει, λένε οι πληροφορίες, πολύ “δελεαστικά” την προσφορά της για τον Δημήτρη Κουρμπέλη, αλλά και τον Σωκράτη Διούδη υπ’ ατμόν, επίσης, το ελληνικό στοιχείο τείνει να εκλείψει από την ομάδα.

Διότι είναι άλλο πράγμα η -έμμεση- παραδοχή ότι, ως Παναθηναϊκός (και παίζοντας στη Σούπερ Λίγκα) και να θέλεις, δε μπορείς να προσθέσεις στον “χ” Αλεξανδρόπουλο την υπεραξία που και θέλει και μπορεί να προσθέσει η Σπόρτινγκ. (Διότι παίζει στην Primeira Liga και στάνταρ στην Ευρώπη). Και τελείως άλλο πράγμα να συμβαίνει βάσει κάποιας πεποίθησης ή κάποιου σχεδίου αυτός ο “αφελληνισμός”. Το ένα έχει να κάνει με πραγματικές συγκυρίες. Γενικές και, δυστυχώς για το σύλλογο, ειδικές και… δικές του, εδώ και χρόνια. Το άλλο όμως είναι ένα πιο συνολικό ζήτημα. Που σηκώνει πολλή κουβέντα…