Σερ Φρανκ Γουίλιαμς: η F1 έχασε τον ιππότη της!

Σερ Φρανκ Γουίλιαμς: η F1 έχασε τον ιππότη της! Όχι απλώς τον ίσως γλυκύτερο άνθρωπο που γνώρισαν οι πίστες των Γκραν Πρι. Ούτε, επίσης, τον τελευταίο ομαδάρχη της που δικαιούτο να έχει αυτόν τον τίτλο: αρχηγός ομάδας. Αλλά, συγχρόνως (κι αυτό είναι το κυριότερο), τον άνθρωπο που συντέλεσε στο μύθο του σπορ, όσο κανένας άλλος. […]

Σερ Φρανκ Γουίλιαμς: η F1 έχασε τον ιππότη της! Όχι απλώς τον ίσως γλυκύτερο άνθρωπο που γνώρισαν οι πίστες των Γκραν Πρι. Ούτε, επίσης, τον τελευταίο ομαδάρχη της που δικαιούτο να έχει αυτόν τον τίτλο: αρχηγός ομάδας. Αλλά, συγχρόνως (κι αυτό είναι το κυριότερο), τον άνθρωπο που συντέλεσε στο μύθο του σπορ, όσο κανένας άλλος. Κι αυτό επειδή υπήρξε ο πιο επίμονος, αλλά και ιδιοφυής “Δαβίδ” σ’ έναν κόσμο που κυριαρχήθηκε από Γολιάθ.

Ο Σερ Φρανκ δεν είχε πίσω του δισεκατομμύρια. Ούτε καν εκατομμύρια. Γμτ, ούτε καν χιλιάδες! Έφτιαξε μια θρυλική ομάδα της Φόρμουλα 1 κυριολεκτικά από το τίποτε. Κάνοντας παραδόσεις οπωροκηπευτικών σε καταστήματα. Μεγαλούργησε ακριβώς επειδή το πάθος του για την ταχύτητα, που ξεκίνησε όταν ένας φίλος του, στα τέλη του 1950, τον έκανε μια βόλτα με τη θρυλική Jaguar XK150 ήταν ασίγαστο. Και το όραμά του, ασυμβίβαστο.

Από το 1966, που ίδρυσε τη Frank Williams Racing Car, ξεπέρασε με απίθανο πείσμα και ατέλειωτη αισιοδοξία, κάθε αναποδιά. Και ήταν αρκετές. Αποτυχημένες συνεργασίες με τη De Tomaso και, παρολίγο, με την Iso Rivolta. Την ολοκληρωτικη καταστροφή, με πιλότο τον Χένρι Πεσκαρόλο του πρώτου μονοθέσιου που κατασκεύασε εξ αρχής η ομάδα του, το 1972. Μια “κατακτητική” συνεργασία με τον Καναδό μεγιστάνα του πετρελαίου Φρανκ Βολφ. Τίποτε δεν τον πτόησε.

Όταν είδε ότι χάνει τον έλεγχο της ομάδας από τον Βολφ, απλώς πήρε τον μεγαλοφυή μηχανικό του, Πάτρικ Χεντ (έγινε κι εκείνος Σερ το 2015…) και έφυγαν. Ίδρυσαν μαζί τη Williams Formula 1 Team, το 1977, και… έκαναν τον κόσμο του σπορ να παραμιλάει.

Αχτύπητο τρίο με τον Χεντ και τον Ντέρνι…

Κάνοντας μπίζνες ακόμη και μέσα από τηλεφωνικό θάλαμο και με έδρα μια άδεια αποθήκη χαλιών, ο Γουίλιαμς, με τη βοήθεια του Χεντ, κατάφεραν να καθιερώσουν την ομάδα στο χώρο μέσα σε τρία χρόνια. Τότε, το 1980 προστέθηκε στο τιμ και ο θρυλικός Φρανκ Ντέρνι, ως αρχιμηχανικός. Ο Χεντ έγινε τεχνικός διευθυντής. Το τρίο, μεγαλούργησε.

Η ομάδα -κυριολεκτικά ομάδα κιόλας- πήρε 9 τίτλους κατασκευαστών. Το 1980, το 1981, το 1986, το 1987, το 1992, το 1993, το  1994, το 1996 και το 1997. Πήρε 7 τίτλους οδηγών: το 1980, το 1982, το 1987, το 1992, το 1993, το 1996 και το 1997. Πιλότοι, αντίστοιχα, ήταν ο Άλαν Τζόουνς, ο Κέκε Ρόζμπεργκ, ο Νέλσον Πικέ, ο Νάιτζελ Μάνσελ, ο Αλέν Προστ, ο Ντέιμον Χιλ και ο Ζακ Βιλνέβ.

Η συνεργασία με τη Reanult που “απογείωσε” την ομάδα

Η συνεργασία, αρχικά με τη Ford και μετά (κυρίως) με τη Ρενό ήταν που απογείωσε τη Γουίλιαμς και έκανε τον ιδρυτή της ένα θρύλο της F1. Ο “γκαραζιέρης” που έπαιζε στα ίσα ομάδες με προϋπολογισμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων έγινε η πλέον συμπαθής φιγούρα στις πίστες. Ακόμη περισσότερο από τις 8 Μαρτίου του 1986 και μετά.

Εκείνη τη μέρα, καθ’ οδόν από την πίστα του Πολ Ρικάρ προς το αεροδρόμιο της Νίκαιας, το νοικιασμένο Sierra που οδηγούσε, με επιβάτη τον Πίτερ Γουίντσορ, υπεύθυνο χορηγιών της ομάδας, κατέληξε αναποδογυρισμένο. Ο Γουίλιαμς, δεινός δρομέας σχεδίαζε την επόμενη μέρα να τρέξει στον ημιμαραθώνιο του Λονδίνου.

Αντ’ αυτού, σώθηκε από τον Γουίντσορ, που τον τράβηξε, ανήμπορο να κινηθεί ο ίδιος, από τα συντρίμια, με κίνδυνο να καούν και οι δύο από διαρροή βενζίνης στο δρόμο και βρέθηκε για πάντα καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

Δεν τον λύγισε ούτε η τετραπληγία…

Όπως φαντάζεστε από όλα τα πιο πάνω, φυσικά, ούτε αυτό το γεγονός μπόρεσε να λυγίσει τον γλυκομίλητο, αλλά πάντοτε πεισματάρη, Σερ Φρανκ, που έγινε “Σερ” το 1999 και ήταν Ιππότης της Λεγεώνος της Τιμής και στη Γαλλία, για την τεράστια συνεισφορά του στην επιτυχία της Renault.

Παρέμεινε στο “τιμόνι” της ομάδας μέχρι το Μάρτιο του 2012, όταν και παρέδωσε τη σκυτάλη στην κόρη του, Κλερ. Αν και δεν της ζητήθηκε, η Κλερ αποχώρησε από την ομάδα μετά την εξαγορά της από την αμερικανική Dorilton Capital τον Αύγουστο του 2020, έναντι 170.000.000 ευρώ (συν τα χρέη της…)

Ο Σερ Φρανκ είχε ακόμη, με τη σύζυγό του Μπέρι και δύο γιους. Τον Τζόναθαν και τον Τζέιμι. Είχε κι άλλον έναν, σα γιό του και ο χαμός του ήταν αυτός που πλήγωσε τον Γουίλιαμς περισσότερο από κάθε τι άλλο στη ζωή του.

Συγκλονίστηκε από το χαμό του Άιρτον Σένα

Μιλάμε φυσικά για τον Άιρτον Σένα, που σκοτώθηκε μ’ ένα μονοθέσιο της Γουίλιαμς, στην πίστα της Ίμολα, την Πρωτομαγιά του 1994. Η εισαγγελική έρευνα που ακολούθησε, βάσει του ιταλικού νόμου, αθώωσε για λόγους παραγραφής την ομάδα, το 2007.

Παρά ταύτα, διαπιστώθηκε ευθύνη της Γουίλιαμς, που είχε “πειράξει” το τιμόνι του μονοθέσιου. Η τραγική ειρωνία είναι ότι τη μετατροπή την είχε ζητήσει ο ίδιος ο Σένα, που ήθελε να έχει το βολάν λίγο πιο κοντά του.

Χεντ και Νιούι (ο δεύτερος είναι σήμερα με τη Red Bull), “ψήλωσαν” το τιμόνι με πατέντα, αφού δεν προλάβαιναν να φέρουν νέο… Ο θάνατος του μεγάλου Βραζιλιάνου πιλότου, συγκλόνισε τον Σερ Φρανκ. Έκτοτε, όλα τα μονοθέσια της Γουίλιαμς έχουν στο αμάξωμα ένα μικρό s προς τιμήν του…

Ο Σένα μνημονεύεται ακόμη και η κληρονομιά του δε θα ξεχαστεί. Ούτε όμως και του Σερ Φρανκ Γουίλιαμς. Του ανθρώπου που έφερε τη γοητεία ενός μύθου σ’ ένα σπορ πολύ “πεζό” και πολύ κυνικό κατά βάθος. Έτσι όπως έχουν αυτή τη στιγμή τα πράγματα, ο Σερ Φρανκ υπήρξε όχι απλώς ένας και μοναδικός, αλλά κατά πάσα βεβαιότητα και ανεπανάληπτος…