Η κλειστή “ελίτ” της Τσέλσι και η Γιούβε του Τραπατόνι!

Με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου συλλόγων η Τσέλσι μπαίνει σε μια πολύ κλειστή και λαμπερή λέσχη τροπαιούχων. Εκεί, συναντά, μεταξύ άλλων και τη Γιουβέντους του σπουδαίου Τζιοβάνι Τραπατόνι. Και οι... συγκρίσεις αρχίζουν!

Η κλειστή “ελίτ” της Τσέλσι και η -ανεπανάληπτη- Γιούβε του Τραπατόνι! Πήρε στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς 18,5 χρόνια για να δει την ομάδα του να το καταφέρνει. Αλλά το κατάφερε! Με τη νίκη της επί της Παλμέιρας και την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων η Τσέλσι έγινε μέλος μιας τιμητικής ελίτ που, μέχρι τον τελικό του Άμπου Ντάμπι είχε μόλις τέσσερις ομάδες ως μέλη.

Στην ιστορία του ποδοσφαίρου, μόνον η Γιουνάιτεντ, ο Άγιαξ, η Μπάγερν Μονάχου και η Γιουβέντους έχουν κατακτήσει όλους τους πιθανούς εγχώριους και διεθνείς τίτλους που ήταν δυνατόν να πάρουν. Η Τσέλσι είναι πλέον η 5η τέτοια.

https://youtu.be/xBedz_kdk3I?t=53

Η Τσέλσι σε 51 χρόνια, ο Άγιαξ σε 21…

Στην ιστορία της, η λονδρέζικη ομάδα έχει κατακτήσει 6 πρωταθλήματα, 8 Κύπελλα, 5 Λιγκ Καπ, 2 Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, 2 Κύπελλα Κυπελλούχων, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και τώρα, το Παγκόσμιο Συλλόγων. Από τους 28 αυτούς τοπ τίτλους, οι 19 ήλθαν επί Αμπράμοβιτς. Και διεθνώς, σε μια πορεία που ξεκίνησε με την κατάκτηση του τότε Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1971.

Τότε, το 1971, στον τελικό του Γουέμπλεϊ με τον Παναθηναϊκό για το Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ ξεκίνησε και η ευρωπαϊκή συγκομιδή του Άγιαξ, Μέσα σε 21 χρόνια, με την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ το 1992, μπήκε στην ελίτ που λέμε, αφού εν τω μεταξύ σήκωσε όλα τα πιθανά υπόλοιπα.

Από το 2016-17 στην “κλειστή λέσχη” και η Γιουνάϊτεντ

Συνολικά, ο Άγιαξ μετράει 35 Πρωταθλήματα, 20 Κύπελλα, 4 Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, 1 Κυπελλούχων, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, και δύο διηπειρωτικά. Είναι αδιαμφισβήτητα η πλέον επιτυχημένη ομάδα της ελίτ, με βάση το οικονομικό μέγεθός της.

Η Γιουνάϊτεντ πάλι, η τρίτη ομάδα της “ελίτ”, χρειάστηκε 39 χρόνια για να μπει στο κλειστό αυτό κλαμπ. Πήρε το πρώτο της Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ το 1967-68. Εν τω μεταξύ σήκωσε και όλα τα υπόλοιπα. Αλλά μόλις το 2016-17 ολοκλήρωσε τη συγκομιδή-κάρτα μέλους της λέσχης, όταν σήκωσε και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ.

46 χρόνια πήρε στη Μπάγερν να μπει στην “ελίτ”

Συνολικά, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετράει 20 πρωταθλήματα (ρεκόρ) στην Πρέμιερ, 12 Κύπελλα, 5 Λιγκ Καπ, 3 Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων, το κρίσιμο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ που είπαμε, 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και 2 Διηπειρωτικά/Παγκόσμια Συλλόγων.

Για τη Μπάγερν, ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος ήλθε ένα χρόνο πριν από τον πρώτο της Μάντσεστερ. Ήταν το Κυπελλούχων του 1966-67. Μπήκε, όμως, στην “ελίτ” μόλις τη “μαγική” χρονιά της μετά από 46 χρόνια! Ήταν το 2013, όταν για πρώτη φορά κατέκτησε (εκτός από τη Μπουντεσλίγκα, το Τσάμπιονς Λιγκ και το Παγκόσμιο Συλλόγων) και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το μόνο που της έλειπε από τη συλλογή.

Η Μπάγερν μετράει συνολικά 31 Πρωταθλήματα, 20 Κύπελλα, 9 εγχώρια Σούπερ Καπ (ρεκόρ), 6 Λιγκ Καπ (ρεκόρ) και, διεθνώς, 6 Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, ένα ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 4 Διηπειρωτικά/Παγκόσμια Συλλόγων. Απλά εντυπωσιακό.

Η ανεπανάληπτη Γιούβε του Τραπατόνι!

Υπάρχει όμως κάτι πιο εντυπωσιακό ακόμη σχετικά με τη λέσχη των… σαρωτριών ομάδων που εξετάζουμε Και δεν είναι άλλη από τη Γιουβέντους του σπουδαίου Τζιοβάνι Τραπατόνι. Ο Τραπατόνι έχει επιτύχει κάτι, πραγματικά μοναδικό.

Όταν κάθισε στον πάγκο της Γιούβε, την 1η Ιουλίου του 1976, η “Μεγάλη Κυρία” ήταν ήδη μεγάλο όνομα στην Ιταλία. Είχε 16 πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα. Δεν είχε, όμως, ευρωπαϊκό τρόπαιο. Και ο Τραπατόνι είχε ελάχιστη, σχεδόν μηδενική εμπειρία από πάγκους. Στη Νέων της Μίλαν είχε θητεία και μόνον για τρεις μήνες ήταν υπηρεσιακός στην 1η ομάδα.

Όταν ο Ανιέλι (ο μεγάλος και σπουδαίος Τζιάνι…) του έδωσε την ομάδα, όλοι μίλησαν για ρίσκο. Ο Τραπατόνι ήταν μόλις 37 χρονών και κάτι μηνών. Oι παίκτες του ήταν σχεδόν συνομήλικοί του. Ο Ντίνο Τζοφ μόλις 3 χρόνια μικρότερος. Ο Ρομπέρτο Μπονισένια 4. Ποιος να πιστέψει ότι θα είχε έλεγχο στα αποδυτήρια;

Μέσα σε οκτώ χρόνια ο “Ιλ Τραπ”… ίδρυσε τη “λέσχη”!

Κι όμως! Ο “Ιλ Τραπ” έδειξε ότι άμεσα ήταν μια αλεπού των πάγκων κι ένας μάγος στην ψυχολογία των παικτών και την τακτική προσέγγιση των αγώνων. Μέσα σε μόλις 8 χρόνια, ο Τραπατόνι κατάφερε να γίνει ο… ιδρυτής της κλειστής λέσχης! Η Γιουβέντους “του” πήρε στην πρώτη του σεζόν το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μόνον με Ιταλούς παίκτες -μια ανεπανάληπτη επιτυχία. Ήταν η σεζόν που απέκλεισε στην πορεία και την ΑΕΚ με 4-1 και 0-1 στο διπλό ημιτελικό.

Στην πορεία, χάρις και στο εκπληκτικό ντουέτο Μισέλ Πλατινί – Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ, παίρνει το Κυπελλούχων, το 1984, το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ την ίδια χρονιά και την επόμενη, στο Χέιζελ, παίρνει το Πρωταθλητριών απέναντι στη Λίβερπουλ και το Διηπειρωτικό απέναντι στην Αρχεντίνος Τζούνιορς!

Λείπει, αλλά… δε Λίπι το ιταλικό Σούπερ Καπ!

Οι παρατηρητικοί θα διαπιστώσατε ότι δεν έχουμε αναφέρει Ιταλικό Σούπερ Καπ. Αλλά αυτός ο θεσμός καθιερώθηκε στη γειτονική χώρα το 1988, δύο χρόνια μετά την αποχώρηση του Τραπατόνι, τον Ιούνιο του 1986. Η Γιούβε το πήρε κι αυτό το 1995 με τον Μαρσέλο Λίπι στον πάγκο. Πάλι σε χρόνο ρεκόρ, δηλαδή, 19 χρόνια…

Η “Μεγάλη Κυρία” μετράει συνολικά 36 Πρωταθλήματα, 14 Κύπελλα και 9 εγχώρια Σούπερ Καπ και, στην Ευρώπη, 2 Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, 3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ/ Γιουρόπα Λιγκ, 1 Κυπελλούχων, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 2 Διηπειρωτικά/Παγκόσμια Συλλόγων.

Ίσως μέσα στην ελίτ Μπάρτσα-Μίλαν, ποτέ Ρεάλ, Λίβερπουλ, Ίντερ…

Για την ιστορία, να πούμε ότι εφέτος, σ’ αυτή την “ελίτ” μπορεί να μπει η Μπαρτσελόνα, αν κατακτήσει το ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, που είναι το μοναδικό τρόπαιο που της λείπει.  Στο κλαμπ δε μπορεί ποτέ να μπει η Ρεάλ, αφού δεν έχει πάρει το Κυπελλούχων, που δεν υπάρχει πια ως θεσμός από το 1999.

Το ίδιο -για τον ίδιο λόγο- και η Λίβερπουλ, αλλά και η Ίντερ. Αντίθετα. μπορεί να μπει σ’ αυτό η Μίλαν που, όπως η Μπάρτσα (4), έχει πάρει και Κυπελλούχων (2), αλλά επίσης δεν έχει κατακτήσει ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ.