Ο Σόλσκιερ είναι η μόνο κορυφή του παγόβουνου!

Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θεωρούν πως το 0-5 είναι ο πάτος. Πιο χαμηλά δεν γίνεται. Ο κόσμος είναι απογοητευμένος και το εξιλαστήριο θύμα ποιος άλλος; Ο Όλε Σόλσκιερ. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά… Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος. Η ανάλυση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ένα περίπλοκο ζήτημα. Κυρίως για κάποιον που δεν βιώνει καθημερινά την […]

Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θεωρούν πως το 0-5 είναι ο πάτος. Πιο χαμηλά δεν γίνεται. Ο κόσμος είναι απογοητευμένος και το εξιλαστήριο θύμα ποιος άλλος; Ο Όλε Σόλσκιερ. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος.

Η ανάλυση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ένα περίπλοκο ζήτημα. Κυρίως για κάποιον που δεν βιώνει καθημερινά την πραγματικότητα του club. Όντας «φίλος» της μισητής Λίβερπουλ.
Παράλληλα όμως είναι πιο εύκολο να εξετάσουμε το «μαύρο» κουτί των συντριμμιών, με μια πιο αποστασιοποιημένη οπτική. Με περισσότερη αντικειμενικότητα και αυστηρότητα.

Άρα, ετοιμαστείτε να γίνουμε ψυχροί και αυστηροί…

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι

Για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα τελευταία χρόνια συνεχίζεται το γαϊτανάκι της γκρίνιας στους Αμερικάνους ιδιοκτήτες. Θυμάστε άλλωστε τα περσινά. Με τις πορείες διαμαρτυρίας και τις «μπούκες» στο Ολντ Τράφορντ. Που ήταν αρκετές για να αναβάλουν το ντέρμπι.
Δεν είναι κοινό μυστικό πως οι φίλαθλοι της ομάδας δεν «πολύ-γουστάρουν» τους Γκλέιζερς. Όπως και εκείνοι, σαν από πείσμα, δεν φαίνεται να πολύ-νοιάζονται για τους οπαδούς. Η διοίκηση του club γίνεται από απόσταση. Γίνεται με ψυχρό επαγγελματισμό.
…γίνεται λες και αποτελεί άλλη μία επιχείρηση στο χρηματιστήριο.

Έτσι όμως δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι σε ένα club. Με τόση ιστορία και τόσο κίνημα πίσω του.

Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε τρεις και λίγο κάνουν την εμφάνιση τους τα πρασινοκίτρινα κασκόλ στις εξέδρες. Για να θυμίσουν στους διοικούντες τις ρίζες του συλλόγου. Την μακρά και βαριά ιστορία του.

Το αν παίζει κάποιο ρόλο και αν «πιάνει» το κολπάκι αυτό το αφήνω στην κρίση σας. Δεν μας απασχολεί για την ώρα.

Ο «καπετάνιος» που πήδηξε πρώτος από το καράβι

Ο Εντ Γούντγουορντ ανήκει στην ίδια συνωμοταξία με τους Γκλίζερς. Αποτελεί και ο ίδιος κόκκινο πανί για την Γιουνάιτεντ και τον κόσμο της .
Ή τουλάχιστον αποτελούσε. Μέχρι τον Απρίλη του 2021. Όταν και παραιτήθηκε από τη θέση του.
Ο ισχυρός άνδρας των «κόκκινων διαβόλων» όπως ενημέρωσαν τότε τα βρετανικά Μέσα, ανέλαβε την ευθύνη του φιάσκου με την «κίνηση των δώδεκα» και υπέβαλε την παραίτηση του αποχωρώντας από το τιμόνι του συλλόγου στο οποίο βρίσκεται από το 2005.
Και μετά;
Μετά τι;
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διοικείται και ΔΕΝ διοικείται εδώ και καιρό. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Έχοντας δώσει τα «κλειδιά» στον Όλε Σόλσκιερ και έχοντας φύγει για τροπικά νησιά. Για …διακοπές χωρίς επιστροφή.
Καλό το «τυράκι» με το όραμα. Όμως η φάκα είναι εκεί και η Γιουνάιτεντ πιάστηκε!

Το στοίχημα με τον Όλε

Ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ ήταν μία ακόμη επιλογή, ανάμεσα στις 10άδες που έγιναν μετά την φυγή του Σερ Άλεξ.
Ο «Φέργκι» με την αποχώρηση του από την ομάδα φαίνεται πως άδειασε όλα τα ντουλαπάκια από το Ολντ Τράφορντ από γνώσεις, εμπειρία και ποδοσφαιρική μαγεία.

Χάθηκε κάθε αίγλη που είχε αυτός ο σύλλογος. Κάθε δύναμη πουέκανε την Μάντσεστερ Γιουυνάιτεντ μεγάλη.
Από εκείνο το σημείο ψάχνουν την ταυτότητα τους.

Από την γιγάντωση δεκαετιών, υιοθετούν το «United Way». To οποίο είναι ουσιαστικά ένας αυτόματος πιλότος.

Ένα «δεν βαριέσαι» βρε αδερφέ.

Την ίδια ώρα η Λίβερπουλ, η Μάντσεστερ Σίτι και η Τσέλσι επενδύουν σε ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ προπονητές. Ενώ οι ίδιοι επενδύουν σε έναν πρώην παίκτη. Που ΙΣΩΣ προκύψει και προπονητής.
Ο λαός όμως λέει πως με π&%$ρδές αυγά δεν βάφονται».
Και αυτή πληρώνει τώρα η Μάντσεστερ.

Ο Σόλσκιερ παρέλαβε λευκή επιταγή. Χωρίς να γνωρίζει τα όρια της ομάδας και χωρίς να έχει αναπτύξει πλάνο και project επιστροφής στους τίτλους.
Δεν φταίει όμως μόνο ο Όλε. Είπαμε, δεν υπαρχει κανείς να τον ελέγξει. Κανείς να τον κάτσει στο τραπέζι να συζητήσουν.
Στην Γιουνάιτεντ θεώρησαν καλή λύση την απόκτηση μονάδων. Παικτών με ταλέντο και πολλά εκατομμύρια κόστους. Χωρίς όμως να ξέρουν τι θα τους βάλουν να παίξουν.

Σαν να παίρνεις τον Τζίμι Χέντριξ και τον Σλας, και να μην τους έχεις τραγούδια να παίξουν. Χωρίς καν να τους δίνεις κιθάρες…

Το αφήγημα της 2ης θέσης.

Όλο αυτό απογειώθηκε με την περσινή πορεία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο πρωτάθλημα.
2η θέση και πανηγύρια στο Μάντσεστερ.

Μία 2η θέση όμως που εξηγείται με τεράστια ευκολία.

Η Τσέλσι την μισή σεζόν αναλώθηκε στο να «νταντεύει» τον Λάμπαρτ και να αφήνει τα καπρίτσια του να περάσουν. Μετά επικεντρώθηκε στην 4άδα και το Champions League.

Η Λίβερπουλ από την άλλη ήταn knock out από τον Σεπτέμβρη. Καθώς αποτελούσε «νοσοκομείο» και δεν είχε τον κόσμο της στο Άνφιλντ.

Η Τοτεναμ και η Άρσεναλ με τα δικά τους προβλήματα.

Χοντροκομμένα και ξερά, η Γιουνάιτεντ έτρεχε σε μία κούρσα για 2. Και βγήκε 2η!

Αν κοιτάξει κανείς τα στατιστικά της πρόπερσι και πέρσι θα καταλάβει πως δεν έκανε καάτι τρομερά βελτιωμένο.

Τι θα κάνεις με τον Ρονάλντο Όλε;

Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι ήταν η απόκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο παίκτης που λίγο έλειψε να καταλήξει στην μισητή Σίτι, τελικώς έκλεισε στην Γιουνάιτεντ.
Ο Σόλσκιερ, πανευτυχής!

Γιατί όμως;

Ήταν άραγε το πρόβλημα του η επίθεση; Ήταν ο τρόπος ανάπτυξης;

Το πρόβλημα ΟΛΟΙ ΜΑΣ το εντοπίζαμε στο κέντρο και στην άμυνα. Άρα ο Ρονάλντο αποκτήθηκε για ‘φερετζές». Για …στάχτη στα μάτια;

Συν τοις άλλοις μιλάμε και για έναν παίκτη 36 ετών. Ο οποιος ναι μεν είναι στο τοπ 2 όλων των εποχών. Είναι όμως στην δύση του. Και δύσκολος χαρακτήρας.
Μταξύ μας… δεν είμαι 100% σίγουρος πως τον έκλεψε από την Σίτι. Έχω ένα διαβολάκι στον δεξιό μου ώμο που μου θυμίζει πως ο Γκουαρδιόλα δεν είναι …»χθεσινός».

Αλλά δεν λέμε κάτι άλλο για αυτό. Δεν μας πέφτει λόγος άλλωστε.

Το πρόβλημα όμως παραμένει. Ο Κριστιάνο είναι ο άνθρωπος που θα σου κερδίσει παιχνίδια. Μόνος του! Όμως δεν είναι αυτός που θα σου φτιάξει ομάδα τίτλου. Ειδικά σε αυτή την ηλικία δεν μπορει καν να σου φτιάξει ελπίδες για πλάνο 3ετίας.

Ο Κριστιάνο, ο Ράσφορντ, ο Πογκμπά, ο Σο, ο Ντε Χέα και όλοι οι ακριβοί αστέρες της Γιουνάιτεντ είναι ΤΟΠ μονάδες. Δεν έχουν καταφέρει όμως να γίνουν ομάδα.

Και σε αυτό δεν φταίει ο Σόλσκιερ. Ο οποίος (μην βγει παραέξω) δεν τα πάει όσο άσχημα φαίνεται στην διαχείριση. Ίσως άλλοι να τα πηγαιναν χειρότερα.
Το κύριο φταίξιμο το φταίει η νοοτροπία της Γιουνάιτεντ. Η οποία δεν αποφασίζει να πατήσει γερά στον πάτο στον οποίο έφτασε και να δώσει ώθηση για να ξαναανέβει.

Αντίθετα, με τεχνάσματα και πυροτεχνήματα ελπίζει πως θα πάρει φόρα από την ιστορία της και θα είναι in no time και πάλι πρώτη.

H Λίβερπουλ ξέρει την πικρή αλήθεια.

Καλά θα κάνει η Γιουνάιτεντ να προσέξει. Γιατί ίσως τα 30 χρόνια της Λίβερπουλ δεν είναι τόσο μακριά από το να γίνουν και δική τους πραγματικότητα.

Το παγόβουνο των προβλημάτων είναι τεράστιο…

Μην «πυροβολείτε» (μόνο) τον Όλε!