Νεϊμάρ: Ένας αδικημένος (από τον εαυτό του και τον κόσμο) καλλιτέχνης!

Νεϊμάρ: Ένας αδικημένος (από τον εαυτό του και τον κόσμο) καλλιτέχνης!

Η καριέρα του Νεϊμάρ οδεύει προς την δύση της. Καθώς, εδώ και λίγη ώρα κυκλοφορεί η είδηση πως έχει συμφωνήσει με την Αλ Χιλάλ.

Ο Βραζιλιάνος είναι ίσως ένας από τους πιο αδικημένους παίκτες των τελευταίων δεκαετιών. Όμως ποτέ ο κόσμος δεν θα το παραδεχθεί. Καθώς η “φήμη” του και οι “ιστορίες” γύρω από το όνομα του, τον προλαβαίνουν και ξεπερνούν το ποδόσφαιρο που απολαύσαμε από εκείνον…

Από το πέρασμα του στην Μπαρτσελόνα, όπου έβαλε τον εαυτό του ως εργάτη, κάτω από το σήμα και τον Μέσι, ως και την επιλογή του να πάει σε΄ενα κλαμπ που κυνηγούσε Champions League, χωρίς μεγάλη φανέλα, και αποζητούσε την δική του προσωπική γη της Επαγγελίας, καταλαβαίνει κανείς πως μιλάμε για ένα όνομα που σίγουρα δεν κινήθηκε safe. Ο Νεϊμάρ είχε τα φόντα να σηκώσει 3-4 χρυσές μπάλες, όμως ποτέ δεν τον ένοιαξε.

Αν αναλογιστούμε, δε, όλα όσα χάσαμε σε υλικό και ποιότητα τις χρονιές που επηρεάστηκαν από τον Κορωνοϊό, όταν και ο Νεϊμάρ ήταν στο πικ του, τόσο από θέμα ποιότητας, όσο και από το γεγονός πως είχε όλο τον δρόμο μπροστά του να ξεχωρίσει, χωρίς Μέσι κλπ, τότε καταλαβαίνουμε πόσες ευκαιρίες χάθηκαν για τον Βραζιλιάνο.

Ακόμη και στα ματς που η Παρί ήταν κατώτερη των περιστάσεων και έχανε τις προκρίσεις στο champions League, ο Νεϊμάρ έπαιρνε πάντα μεγάλο βαθμό. Στα περισσότερα, μάλιστα, κουβαλούσε την ομάδα στις πλάτες του.

Κανείς όμως δεν θα θυμηθεί κάτι τέτοιο. Όχι για έναν παίκτη που έφευγε στους κρίσιμους μήνες για διακοπές και για τα πάρτι της αδερφής του.

Δεν ήθελε να πιεστεί. Δεν ήθελε να προπονηθεί. Όμως η μπάλα που μας παρουσίαζε ήταν απλά μοναδική.

Η φήμη ήταν ανώτερη από την ουσία. Και η φήμη δυστυχώς τον οδηγεί στο ποδοσφαιρικό “νεκροταφείο”. Εκτός Ευρώπης.

Εμείς πάντως θα τον θυμόμαστε σαν ένα μεγάλο “What if…”, που όμως (παράπονο δεν έχει) σήκωσε και απόλαυσε πολλά!