Τζορτζ Μπεστ: Έχασε τη μάχη όχι με τη ζωή αλλά με το αλκοόλ

Το ταλέντο του δεν μπορεί  κάποιος να το περιγράψει με λέξεις. Η σχέση του με τα γκολ καθαρά… ερωτική. Όσο και με τις δύο μεγάλες αδυναμίες του. Οι γυναίκες και το αλκοόλ. Ο Τζορτζ Μπεστ έμεινε στην ιστορία για όσα έκανε εντός και εκτός γηπέδων. Γιατί ζούσε εντός και εκτός γηπεδών ως ένας μεγάλος σούπερ […]

Το ταλέντο του δεν μπορεί  κάποιος να το περιγράψει με λέξεις. Η σχέση του με τα γκολ καθαρά… ερωτική. Όσο και με τις δύο μεγάλες αδυναμίες του. Οι γυναίκες και το αλκοόλ.

Ο Τζορτζ Μπεστ έμεινε στην ιστορία για όσα έκανε εντός και εκτός γηπέδων. Γιατί ζούσε εντός και εκτός γηπεδών ως ένας μεγάλος σούπερ σταρ. Καλύτερα να πούμε  σαν ένας ροκ σταρ… «Το 1969 παράτησα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου». 

Θεωρήθηκε ότι ποδοσφαιρικά… έφτασε τον Πελέ και τον Μαραντόνα, αλλά τα πάθη του δεν τον άφησαν ποτέ να δείξει που μπορούσε να φτάσει. Ο Μπεστ έχασε τη μάχη όχι με τη ζωή αλλά με το αλκοόλ στις 25 Νοεμβρίου του 2005.

Το ποτό, η απαγορευμένη αγάπη του, αποδείχθηκε πιο δυνατή από την θέλησή του για ζωή. Η μάχη που έδωσε ήταν σκληρή και άνιση και τελικά ήταν το μοναδικό

Το ποτό, η απαγορευμένη αγάπη του, αποδείχθηκε πιο δυνατή από την θέλησή του για ζωή. Η μάχη που έδωσε ήταν σκληρή και άνιση και τελικά ήταν το μοναδικό γκολ που… έχασε.

Λίγο πριν κλείσω τα 25 έβλεπα πως η ομάδα είχε πάρει την κάτω βόλτα και το αλκοόλ την πάνω. Για τρία χρόνια έβγαινα κάθε μέρα έξω και ο τζόγος έγινε άλλο ένα ναρκωτικό μου

Η ζωή του ήταν σαν μυθιστόρημα και είμαστε σίγουροι ότι οι περισσότεροι άνδρες θα ήθελαν την ζήσουν.

Για κάποιους, είναι παραπάνω από ακατόρθωτο να μπορεί κάποιος με την ζωή του Μπεστ να βγάζει τις προπονήσεις αλλά και τους αγώνες. Και όχι μόνο τους έβγαζε. Αλλά ΕΒΓΑΖΕ ΜΑΤΙΑ.

Στην ιστορία της Γιουνάιτεντ ήταν τρίτος πίσω από τους Έρικ Καντονά και Ράιαν Γκικς. Έφθασε τις 470 εμφανίσεις και πέτυχε 179 γκολ. Ουσιαστικά ο ίδιος σταμάτησε την καριέρα του, ειδικά μετά την κατακραυγή του κόσμου για την μεταμόσχευση ήπατος το 2002, αφού όλοι έλεγαν ότι πως θα χαράμιζε αυτό το δώρο αφού θα ξαναέπεφτε με τα μούτρα στο ποτό.

Ήταν ο λεγόμενος πέμπτος Μπιτλ. Ένας τίτλος που του έδωσαν τα πορτογαλικά ΜΜΕ, μετά τον αγώνα της Γιουνάιτεντ με την Μπενφίκα το 1966, εκεί όπου ο Μπεστ σκόραρε δις μέσα σε 12 λέπτα. Ο Τζον Λένον, ο Πωλ Μακ Κάρτνει, ο Τζορτζ Χάρισον και ο Ρίνγκο Σταρ όσο μεσουρανούσαν ίσως να μην δέχονταν κι ένα πέμπτο μέλος, γιατί με βεβαιότητα θα τους «έκλεβε» τις θαυμάστριες.

Η αλήθεια είναι πως και δέκα ζωές αν ζούσε πάλι τα ίδια θα έκανε. Ζούσε έντονα. Μέχρι τα 26 του είχε προλάβει να ζήσει τα πάντα, να πάρει Κύπελλο Πρωταθλητριών, να σκοράρει στον τελικό, να πάρει τη «Χρυσή Μπάλα» και μέσα σε τέσσερα χρόνια να βρεθεί στα «αζήτητα». Ήταν πληθωρικός σε όλα του. Σε αυτά που έλεγε και σε αυτά που έκανε.