Άντε πάλι με την “Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ”. Που ζουν;

Άντε πάλι με την “Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ”. Που ζουν; Α. Ξέρουμε. Στα παλάτια τους. Διότι σε τέτοια μένουν όσοι είχαν τη φαεινή ιδέα, πέρυσι, να φτιάξουν ένα κλειστό πρωτάθλημα για “πλούσιους” Την Άνοιξη του ’21, η πρωτοβουλία ξεκίνησε από τους Φλορεντίνο Πέρεθ, Αντρέα Ανιέλι, Τζον Χένρι, Τζόελ Γκλέιζερ, Σταν Κρένκε. (Ρεάλ, Γιουβέντους, Λίβερπουλ, Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ). […]

Άντε πάλι με την “Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ”. Που ζουν; Α. Ξέρουμε. Στα παλάτια τους. Διότι σε τέτοια μένουν όσοι είχαν τη φαεινή ιδέα, πέρυσι, να φτιάξουν ένα κλειστό πρωτάθλημα για “πλούσιους” Την Άνοιξη του ’21, η πρωτοβουλία ξεκίνησε από τους Φλορεντίνο Πέρεθ, Αντρέα Ανιέλι, Τζον Χένρι, Τζόελ Γκλέιζερ, Σταν Κρένκε. (Ρεάλ, Γιουβέντους, Λίβερπουλ, Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ). Πάμε να δούμε ποιοι είναι ακριβώς (σε δολάρια τα ποσά), για να καταλάβετε για ποιο λόγο ξύνονται (ξανά) στη γκλίτσα του τσοπάνη…

O πιο… “φτωχούλης” απ’ τους πέντε, ο Γκλέιζερ έχει προσωπική περιουσία της τάξεως του 1 δισ. δολαρίων (η οικογένεια Γκλέιζερ 4,7). Ο πιο πλούσιος, ο Ανιέλι, γύρω στα 19 δισ. (καλά, την οικογένειά του συνολικά, άστε την…) Ο Πέρεθ αποτιμάται σε 1.9 δισ. Ο Χένρι σε 3.6. Και ο Κρένκε στα 10,7. Σ’ εκείνο το περσινό τραπέζι κάθονταν, με άλλα λόγια, το λιγότερο 40 δισ. δολάρια. Που δε μπορούσαν, όμως, να αγοράσουν ούτε μισή οκά ποδοσφαιρικό μυαλό. Λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο. Μάλλον, χωρίς τους πελάτες του ξενοδοχείου…

Οι οπαδοί ξεσηκώθηκαν, οι λεφτάδες έκαναν πίσω…

Οι οπαδοί των ομάδων τους -αλλά και των περισσότερων άλλων 15 που επρόκειτο να συνθέσουν την Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ- μόνο που δεν πήραν τα όπλα, αμέσως μετά την ανακοίνωσή της από τον Πέρεθ στις 18 Απριλίου του 2021. Και υπό την απειλή κυρώσεων από την ΟΥΕΦΑ και τις εθνικές ομοσπονδίες, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε άδοξα, εντός 48 ωρών. Όχι οριστικά όμως. Σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times, τις προηγούμενες μέρες, Πέρεθ, Ανιέλι και Λαπόρτα (αυτός είναι πολύ μικρό ψάρι οικονομικά, αλλά πρόεδρος μιας κοτζάμ Μπάρτσα) είχαν νέα συνάντηση.

Αντικείμενο της… η νέα-βελτιωμένη Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα. Δηλαδή, πάλι ένα πρωτάθλημα πλούσιων -και εμπορικών- ομάδων. Έχουν πάρει το μάθημά τους από την αντιμετώπιση που είχαν τα “αμερικανιλίκια” του ’21. Οπότε τώρα, σύμφωνα με τις πληροφορίες των FT δεν προτείνουν ένα κλειστό πρωτάθλημα 20 ομάδων. Αλλά ένα “ανοιχτό” με 40, δύο ομίλους των 20. Βεβαίως, αν είναι ¨ανοιχτό” σε όλους, σε τι θα διαφέρει από τις υπάρχουσες διοργανώσεις;

https://youtu.be/7D7C-P-DVyg?t=26

Η “ελίτ” παρούσα και κάποιες θέσεις για “παρακατιανούς”…

Προφανώς για λόγους δημοσίων σχέσεων αυτό είναι που διαρρέεται. Αλλά πιθανότατα δε θα ισχύσει τελικά. Στο τελικό του φορμάτ είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποιες απ’ τις θέσεις στη Λίγκα θα είναι διεκδικήσιμες και κάποιες “στάνταρ”. Έτσι ώστε το εγχείρημα να ξεκινήσει -τουλάχιστον- με την αίγλη των περσινών αρχικών υποστηρικτών του. Εκτός των 5 ομάδων του περσινού ραντεβού, δηλαδή, οπωσδήποτε και των Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο Μαδρίτης, Τσέλσι, Μάντεστερ Σίτι, Τότεναμ, Μίλαν,  Ίντερ. Και, φυσικά, Μπάγερν και Ντόρτμουντ από Γερμανία. Και Παρί Σεν Ζερμέν από τη Γαλλία. Ίσως και της “νεόπλουτης” Νιουκάστλ και κάνα δύο ακόμη.

Με “μαγιά” 15-20 “ελίτ” ονόματα που, με κάποιο τρόπο θα βρίσκονται σταθερά στην Ευρωπαϊκή Λίγκα, οι υπόλοιπες θέσεις μπορεί να είναι “ανοιχτές” δια πτωχούς πλην τιμίους. Το ζητούμενο, πάντως, δεν είναι αυτό. Το εγχείρημα δεν είναι, άλλωστε, νέο, ως ιδέα. Και ο Μπερλουσκόνι το είχε βάλει στο περίπου μπροστά, το 1987 (Μίλαν, Ρεάλ και Ρέιντζερς οι “πρωτεργάτες”). Και το 1991, Άγιαξ, Μπαρτσελόνα, Γουνάιτεντ και Μπάγερν απεργάζονταν παρόμοια σχέδια.

Παλιό το σχέδιο, νέα τα… κόλπα, με PR και επιδοτούμενες μετακινήσεις οπαδών

Ο συνήθης ύποπτος Φλορεντίνο Πέρεθ γκρίνιαζε προς το σκοπό αυτό από το 2009 ήδη, κατακρίνοντας το Τσάμπιονς Λιγκ. Και η Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ δε γεννήθηκε σ’ εκείνο το ραντεβού του περασμένου Απριλίου. Ο Πέρεθ τη μελετά από το 2018. Και, απλώς θεώρησε καλό να τη μπουμπουνίσει πέρυσι επειδή οι μεγάλες ομάδες υπέστησαν μεγάλη οικονομική ζημιά από τα μέτρα για την πανδημία.

Αν και ρεπορτάζ των Νιού Γιορκ Τάιμς, πέρυσι το Μάιο έφερνε την (ως γνωστόν, άπληστη…) FIFA να συνεργάζεται μυστικά με την παρέα του Πέρεθ για τη δημιουργία της Λίγκας, η υλοποίηση του σχεδίου είναι βέβαιο ότι θα βρει και πάλι πολλά εμπόδια. Και το πιο μεγάλο θα είναι πάλι οι οπαδοί. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των FT για το σκοπό αυτό οι “επαναστάτες” έχουν προσλάβει πλέον μεγάλη εταιρεία δημοσίων σχέσεων (τη διάσημη Flint).

Και συγχρόνως κινούν τα “μεγάλα μέσα” στις Βρυξέλλες, ώστε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αναμένεται “μέσα στο έτος” να τους δικαιώσει. Καμία εταιρία δημοσίων σχέσεων, όμως και καμία δικαστική απόφαση δε θα μπορέσει να μετατρέψει σε απλούς “πελάτες” τους φίλους του ποδοσφαίρου. Η σχέση κάθε οπαδού με την ομάδα του είναι συναισθηματική, αφορά μια ιδέα και μια ιστορία και δεν αποτιμάται σε χρήμα. Διότι και τέτοιο διαρρέεται ότι θα “πέσει”, ως “πριμ” για τη μετακίνηση οπαδών προκειμένου να παρακολουθούν τα ματς.

Χωρίς έκπληξη δεν υπάρχει ποδόσφαιρο και χωρίς μικρούς, μεγάλοι…

Αυτό που οι λεφτάδες δεν κατανοούν είναι ότι το ποδόσφαιρο αντλεί όλη την ομορφιά του από το στοιχείο της έκπληξης που συνυπάρχει ως έννοια μαζί του. Το να μπορέσει ο “μικρός” να διακριθεί, έστω και σπάνια, συνιστά το πιο νόστιμο καρύκευμα του δημοφιλέστερου παιχνιδιού στον πλανήτη. Το να πάρει η Λέστερ την Πρέμιερ κάνει τόσο καλό στο ποδόσφαιρο όσο δέκα σερί τίτλοι για τη Σίτι, π.χ. ή την Τσέλσι.

Και, φυσικά, είναι και το άλλο. Η “μεγαλοσύνη” μιας ομάδας δεν είναι απόλυτο μέγεθος. Είναι συγκριτικό. Χωρίς “μικρούς” δεν υπάρχουν και “μεγάλοι”. Τα παχιά πορτοφόλια που προαναφέραμε προετοιμάζουν το εγχείρημά τους πιο προσεκτικά και “απαλά” τώρα. Αλλά κατά πάσα βεβαιότητα θα πέσει πάλι στο κενό. Και η ΟΥΕΦΑ αντιδρά αυτή τη φορά πιο γρήγορα και προς τη σωστή κατεύθυνση. Η ποδοσφαιρική “Ευρωλίγκα” είναι μια, συνολικά, κακή ιδέα. Και δύσκολα θα γίνει πραγματικότητα…