Χάλαντ: Ο αετός που …εγκλωβίστηκε στο χρυσό κλουβί!

Για τον Ζιντάν, τον Μαραντόνα και όλους όσους δεν θα φτάσει ποτέ ο Χάλαντ!

Μας αρέσει να μιλάμε για μεγάλους παίκτες. Είναι ένα από τα στοιχεία του ποδοσφαίρου που μας εξιτάρει, ίσως και παραπάνω από έναν αγώνα ή ένα γκολ.

Πόση κουβέντα έχει γίνει άλλωστε για το ποιος είναι καλύτερος, ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Μαραντόνα; Πόση συζήτηση χωράει το ποιος την έχει πιο μεγάλη…την καριέρα, από τον άλλον. Ποια θα ήταν η πορεία ενός παίκτη αν είχε κάνει διαφορετικές επιλογές κλπ.

Όλα νοστιμότατα και ικανά να μας κάνουν μέχρι και να μαλώσουμε. Για τι; Για κάτι εκατομμυριούχους που δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη μας.

Ε αυτό θα κάνουμε και σήμερα, γιατί μας αρέσει. Και πρόβλημα μας!

Γράφει ο Τσίπτσιος Κωνσταντίνος…

Ακολουθεί μοιρολόι για την καριέρα του Έρλινγκ Χάλαντ. Ο οποίος στα 21-22 του αποφάσισε να πάρει τον εύκολο δρόμο, απογοητεύοντας αρκετούς φανς του.

Θα φτάσουμε όμως και εκεί. Σας δίνουμε τον επίλογο απλώς, για να ξέρετε τι ύφος θα έχει το κείμενο, μην λέτε μετά πως άλλο περιμένατε.

Ο Νορβηγός λοιπόν αστέρας του ποδοσφαίρου, του οποίου το άστρο έλαμψε πρώιμα και απότομα, ξεκίνησε να κλωτσάει το τόπι από τα στενά της πόλης του και για λογαριασμό της τοπικής Μπρίνε. Πρώτα ως εξτρεμάκι, έπειτα (λογικά θα έριξε απότομα μπόι) ως κεντρικός επιθετικός. 

Έκτοτε, φόρεσε την φανέλα της Μόλντε, με την οποία και έκανε από νεαρή ηλικία το μεγάλο πρώτο μπαμ. Έπειτα ακολούθησε η Ζάλτσμουργκ, για την οποία έχουμε αναφέρει πως αποτελεί τον σύγχρονο Άγιαξ. Με Wonderkids να ξεφυτρώνουν για όλα τα γούστα και όλα τα πορτοφόλια.

Ένα τέτοιο πορτοφόλι ήταν και η Ντόρτμουντ, η οποία έβγαλε λαυράκι βλέποντας τις ικανότητες του Νορβηγού και ψωνίζοντας κοψοχρονιά, μόλις 20 εκ. ευρώ.

Håland 🧘‍♂️‍ pic.twitter.com/zqqoevH8tF

— Borussia Dortmund (@BlackYellow) December 29, 2019

Εδώ ξεκινάει το ταξίδι μας. Γιατί, θα με συγχωρήσετε, όμως παίρνω προσωπικά υπόψιν μόνο τα σοβαρά δείγματα και τις στατιστικές, όχι τα 40 γκολ κόντρα σε μπιραρίες.

Εδώ, στην Bundesliga,ξεκινάει ουσιαστικά το ταξίδι της γιγάντωσης του Χάλαντ. Εδώ τελειώνει κιόλας, όπως θα σας αναλύσει μέσω της αποψάρας του ο υπογράφων. 

Πρώτη χρονιά 15 γκολ σε 18 εμφανίσεις. Όχι και άσχημα. Καθόλου άσχημα θα λέγαμε. Από την πρώτη στιγμή το καμπανάκι για τους αντιπάλους χτύπησε. Εδώ έχουμε έναν φονιά των γηπέδων και αγωνίζεται στην …Ντόρτμουντ; Πρέπει να αλλάξει αυτό, και γρήγορα. 

Αυτή ήταν η σκέψη της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία τον έβαλε στο μάτι. Είχε δει στον μικρό το επόμενο μεγάλο της αστέρι. Θέλησε λοιπόν να κάνει μια πρώτη διερευνητική επαφή. Ο Χάλαντ και ο ατζέντης του όμως, ο Μίνο Ραϊόλα, δεν ήταν έτοιμοι ακόμη.

Ο Νορβηγός έκλεινε τα αυτιά του σε κάθε πρόταση. Έπρεπε να χτίσει και θα εξαργύρωνε μόνο όταν θα ήταν η σωστή ώρα.

Ο καιρός πέρασε.

Φτάσαμε Άνοιξη του 2022. Όταν ο Έρλινγκ Χάλαντ κλήθηκε να αποφασίσει το μέλλον του. Θα ήταν η Παρί; Η Τσέλσι; Η Μπαρτσελόνα; Η Ρεάλ; ή μήπως η Σίτι;

Σημείωση: Από όλες τις παραπάνω ομάδες καμία δεν ξέρει να δουλεύει καλύτερα με αστέρες από την Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι το μόνο κλαμπ που παραμένει μεγαλύτερο από οποιονδήποτε πάρει μεταγραφή. Είναι επομένως και το μόνο κλαμπ που μπορεί να διατηρήσει ισορροπίες και να μην υπάρξει χάος με την προσθήκη υπεραξίας. Κλείνει η παρένθεση. Θα επανέλθω. 

Ο Χάλαντ εδώ και λίγες ώρες, από την σύνταξη του κειμένου, έχει συμφωνήσει, έχει “παρουσιαστεί”, έχει περάσει ιατρικά κλπ κλπ με την Σίτι.

Οι πρωταθλητές Αγγλίας δελέασαν με το πρότζεκτ τους και την παρουσία του Πεπ Γκουαρντιόλα τον Νορβηγό, και τον έκαναν δικό τους σε μια μεταγραφή συνολικού κόστους κοντά στα 100 εκ. λίρες.

Όχι τόσο πολλά. ΤΗν αλήθεια θα την πούμε. Όμως και πάλι, είναι ένα σεβαστό ποσό.

Εδώ τελειώνει η αναδρομή και η καταγραφή γεγονότων και ξεκινάει η θλίψη.

Ο Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς είχε πει πριν από λίγα χρόνια, σχολιάζοντας την μετακίνηση του Κριστιάνο στην Γιουβέντους:

“Δεν αποτελεί πρόκληση το να πας στη Γιουβέντους. Δεν είναι πρόκληση να πας σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη. Εξαρτάται, βέβαια, από το τι θεωρείς πρόκληση. Για μένα είναι να πας σε μια ομάδα και να την οδηγήσεις μακριά. Αυτό είναι πρόκληση”

Αυτά τα λόγια θα πάρουμε ως ευαγγέλιο μας και θα πορευθούμε.

Όχι! Το να πάει ο Χάλαντ στα 22 του στην πιο ακριβή και ολοκληρωμένη ομάδα του πλανήτη δεν έχει προοπτικές.

Εκ πρώτης, θα πάρουμε το αντίστοιχο παράδειγμα του Γκρίλις, ο οποίος ήταν ίσως ο πιο εξελίξιμος παίκτης στο νησί, με τα χρώματα της Άστον Βίλα. Ένας παίκτης ηγέτης, με ταλέντο και όρεξη.

Πως κατέληξε; 

Πλούσιος μεν, άπραγος δε! Με τις περισσότερες του συμμετοχές προερχόμενος από τον πάγκο, χωρίς όρεξη, χωρίς εμπιστοσύνη και κυρίως, χωρίς όραμα.

Εν συνεχεια, θα λάβουμε υποψιν μας την σταθερά που ακούει στο όνομα Πεπ Γκουαρντιόλα.

Ένας δάσκαλος του ποδοσφαίρου. Ένας μετατροπέας πραγματικοτήτων, από το παλιό – στο νέο και στο φανταστικό. Δικό του δημιούργημα η Μπαρτσελόνα, δική του η “ευθύνη” για την μορφή που έχει σήμερα το σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Εδώ όμως υπάρχει ένα φαρδύ – πλατύ “ΑΛΛΑ”.

Όσο καλός είναι ο Πεπ τακτικά, άλλο τόσο ανήμπορος να διαχειριστεί προσωπικότητες και πίεση δείχνει από χρόνο σε χρόνο.

Δεν είναι δα και μυστικό πως η Σίτι, παρ’ότι ακριβή και διαμαντένια, δεν έχει τα τεράστια ονόματα που συναντάμε σε άλλα κλαμπ. Ο Πεπ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει καμώματα αστέρων που θα του χαλάσουν τον έλεγχο. Δεν μπορεί ο Πεπ κανείς να βάζει την ομάδα κάτω από τον ίδιο. Αυτό όμως πολλές φορές αποτελεί και κόφτη στις δυνατότητες.

Τα τουρνουά, όπως είναι το Chmpions League πολλές φορές τα κερδίζουν ομάδες καλοδουλεμένες, άλλες όμως 1 παίκτης που θα κουβαλήσει στην πλάτη του τους υπόλοιπους. Αυτό η Σίτι δεν το είχε και θα αργήσει να το αποκτήσει…

(Εδώ βέβαια έγκειται και το κομμάτι του νεοπλουτισμού και των υπεραξιών, αυτό όμως είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Και θα το αναλύσουμε σε άλλο κείμενο). 

Μην πάμε σε αναλύσεις όμως. Η Σίτι είναι μια Παρί Σεν Ζερμέν, ούνα ράτσα – ούνα φάτσα που λεν κι οι Ιταλοί, απλώς σε ένα ανταγωνιστικό (Το κορυφαίο!) πρωτάθλημα. Χαλυβδώθηκε μέσα από τις δυσκολίες η Σίτι. Δεν είναι σοφτ. Τουλάχιστον όχι στα εγχώρια καθήκοντα της.

Μια τέτοια ομάδα όμως, χορτασμένη γαρ, δεν έχει κάτι να αποζητά. Σίγουρα, το κίνητρο του Champions League είναι μεγάλο, όμως δεν θα την γιγαντώσει. Έχει ήδη πάρει τον δρόμο της.

Πάμε τώρα και στην σύνδεση με τον Χάλαντ. 

Ένας παίκτης 22 χρόνων σίγουρα εξετάζει το πως θα γίνει ο  κορυφαίος. Τόσο ταλέντο, τόσα γκολ, τέτοιοι αριθμοί …μαρτυρουν μια τάση για μεγαλείο.

Παλιότερα η γη της επαγγελίας ήταν είτε η Μπάρτσα είτε η Ρεάλ. Ίσως και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αν είστε πιο ρομαντικοί. Ένας παίκτης είχε να διανύσει έναν δρόμο από επιτυχίες για να καταφέρει να καρπωθεί ένα μεγάλο συμβόλαιο και την τιμή να φορέσει μια βαριά φανέλα. Που βέβαια ήταν βαριά τόσο σε Ευρώπη όσο και στην χώρα της.

Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο όρος Wonderkid και οι υπραξίες, συνδυαζόμενα με τα πολλά εκατομμύρια που έχουν μπει στο παιχνίδι, οδηγούν σε μια πραγματικότητα που περισσότερο μοιάζει στο μοντέλο του NBA, παρά στο αγνό, καθαρό ποδόσφαιρο που ξέραμε.

Ένας παίκτης πλέον στα 22 του έχει την ευκαιρία να εξασφαλίσει 100 γενιές της οικογένειας του, να ζήσει χλιδή και γούστα, ενώ παράλληλα θα ζει και το όνειρο του στην κουρφαία ομάδα του κόσμου.

Τέλειο;

Τρομερό;

Ναι.

Και …όχι.

Μην λησμονείτε τα λόγια του Ζλάταν. Ο οποίος ανάμεσα στις γραφικότητες που πετάει κατά καιρούς λέει την μεγάλη αλήθεια. Ο στόχος του ποδοσφαιριστή, η βάση του αθλήματος, ο λόγος που ένας φίλαθλος υποστηρίζει μια ομάδα είναι το να φτάσει από το μηδέν στον ουρανό. From Zero to Hero.

Αυτό δεν γίνεται σχεδόν ποτέ μέσω της εύκολης, χρυσοποίκιλτης οδού.

Κανένας Μαραντόνα δεν έγινε ο κορυφαίος λόγω της Μπαρτσελόνα ή της Μπόκα. Κανένας Ντιέγκο δεν έγραψε ιστορία για τα 1000δες γκολ του.

Ο Μαραντόνα έγινε γνωστός και θεοποιήθηκε λόγω του θαύματος της Νάπολι. Της άσημης και “φτωχής” (Νταξει, όχι ακριβώς έτσι, αλλά περίπου) Νάπολι. 

Οι ιστορίες γράφονται στο ποδόσφαιρο από το πουθενά. Από τις ομάδες όπως η Βιγιαρεάλ, που προέρχονται από ένα χωριό μικρότερο του Κιλκίς και μεσουρανούν ανάμεσα στα μεγαθήρια.

Αυτός είναι και ο λόγος που όταν ο Λεβαντόφσκι πήγε στην Μπάγερν όλοι γνωρίζαμε πως δεν θα πάρει ποτέ την χρυσή μπάλα.

Ναι αγαπητέ Λέβα, κανείς δεν νοιάστηκε για τα γκολ που πέτυχες με την ακριβή Μπάγερν, στο πρωτάθλημα που μόλις ξεκινάει τελειώνει αυτόματα. Όλα είναι εύκολα και απλά.

Βαρετά… 

Κανείς δεν λάτρεψε τον Αγκουέρο λόγω των 100δων τερμάτων που πέτυχε με την Σίτι στην συνέχεια. Μας αρκούσε μονο το 1. Εκείνο που έγραψε ιστορία κάνοντας το ακατόρθωτο για πρώτη φορά. Εκείνο που φώναξε για λογαριασμό της Σίτι και την έβγαλε από την αφάνεια.

Αυτή την αφάνεια ο Χάλαντ δεν θα την έχει ποτέ ξανά στην διάθεση του. Αυτή την ίδια αφάνεια πέταξε στα σκουπίδια ο Κουτίνιο πριν λίγα χρόνια.

Μην μας παρεξηγείτε, τόσο ο Λέβα, όσο ο Κουτίνιο, ο Χάλαντ και οι υπόλοιποι που αναφέραμε έχουν αφήσει το στίγμα τους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Έχουν πάρει τίτλους και δεν νομίζουμε να έχουν παράπονο.

Philippe Coutinho (on loan at Aston Villa): “I don’t regret signing for Barça. At certain times in life you have to make decisions and one of my biggest dreams was to play for Barça.” [espn] pic.twitter.com/RDT5ijIh5J

— barcacentre (@barcacentre) February 26, 2022

Δεν θα γίνουν ποτέ όμως Ζιντάν, Κρόιφ, Μαραντόνα ή ακόμη και Μπατιστούτα.

Το ρίσκο, η πίστη, η τόλμη είναι αυτά που μπαίνουν στην συνείδηση του κόσμου πάνω από τους αριθμούς.

Και ο Χάλαντ επέλεξε το ακριβό, το χρυσό (τεραστίων διαστάσεων)κλουβί της Μάντσεστερ Σίτι. Θα διατηρηθεί για πάντα καλός.

Δεν θα γίνει όμως ποτέ ήρωας και μύθος!

Η ιστορία γράφει.