Κανείς δεν έλεγε ποδοσφαιρικές ιστορίες σαν τον Κριστιάνο!

Το ταξίδι του ποδοσφαίρου όπως το ξέραμε εδώ και χρόνια τελειώνει σήμερα. Ο Κριστιάνο έκλεισε ένα από τα τελευταία κεφάλαια των ομάδων, και των απλών φιλάθλων, εκείνων που ονειρεύονται και έφυγε για ξένα μέρη. 

Το ταξίδι του ποδοσφαίρου όπως το ξέραμε εδώ και χρόνια τελειώνει σήμερα. Ο Κριστιάνο έκλεισε ένα από τα τελευταία κεφάλαια των ομάδων, και των απλών φιλάθλων, εκείνων που ονειρεύονται και έφυγε για ξένα μέρη.

Ένας εγωιστής, που όμως, αν αναλογιστούμε πόσα έκανε στο άθλημα, ίσως να ήταν ο πιο αλτρουιστής όλων…

Γράφει ο Τσίπτσιος Κωνσταντίνος…

Για τον Κριστιάνο δεν χωρούν πολλές κουβέντες. Ρεκόρ, κατακτήσεις, τρόπαια.

Πάντοτε μου άρεσε περισσότερο από τον Μέσι, παρ’ όλο που δεν γνώριζα το γιατί. Πάντοτε εξέφραζε το “κακό” και τον ποδοσφαιρικό εγωισμό, όμως ίσως και να του έχουμε φερθεί άδικα. Ίσως χάνουμε την μεγαλύτερη εικόνα.

Ίσως, τώρα που πήρε αυτή την απόφαση, καταλάβαμε εμείς, στους οποίους άρεσε με έναν ιδιαίτερο και ανεξήγητο λόγο, το γιατί!

Ο Πορτογάλος κερδίζει σε μία και μόνο κατηγορία τον Μέσι.

ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

Σε μια σύγκριση που ίσως σας παραξενέψει.  Μια σύγκριση που ίσως να μην σκεφτήκαμε ποτέ, ανάμεσα σε αριθμούς, τρόπαια και γκολ. Το ποδόσφαιρο άλλωστε δεν είναι μόνο αυτά.

(Τι ειρωνία ε; Να λέμε και να γράφουμε τέτοια για τον Κριστιάνο. Παρακάτω όμως το πράγμα γίνεται όλο και πιο περίεργο. Διαβάστε, διαβάστε…)

Ο CR7, όπως, εμπορικά, τον αποκαλούσε όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης, ήταν ένας άνθρωπος που, ίσως και άθελα του, είπε τις περισσότερες ιστορίες από τον καθένα.

Πορτογαλία, Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία και πίσω, στο Νησί, για ένα last dance. Θα με συγχωρήσετε, όμως το ταξίδι του, για εμένα προσωπικά, τελειώνει εδώ. Στην Αλ Νασρ όσα γκολ και να βάλει το ίδιο μας κάνει.

Το ποδόσφαιρο μπορεί να ανήκει σε όλο τον κόσμο, αλλά, ελιτίστικα θέλετε; Από γινάτι; Θαρρώ πως ανήκει περισσότερο στην Ευρώπη. Εδώ γιγαντώθηκε, εδώ κόβει ανάσες και ανεβάζει τους παλμούς στα ύψη.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο υπογράφων δηλώνει ανερυθρίαστα πως το Champions League ειναι πολύ πιο σημαντικό από το Μουντιάλ (και το Euro, όμως αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).

Ιστορία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Εντάξει, Νασιονάλ και Σπόρτινγκ ήρθατε να διαβάσετε;

Προχωράμε…

Με την έλευση του στο Νησί, ο Κριστιάνο κλήθηκε από μικρή ηλικία να αποτελέσει ένα από τα ελάχιστα Wonderkids, που φάνηκε από νωρίς πως θα λάμψουν.

18 ετών ξεκίνησε, στο κορυφαίο επίπεδο όπου έχει παιχτεί ποτέ το ποδόσφαιρο, με την ομάδα του Σερ Άλεξ, να κατακτά το ένα τρόπαιο μετά το άλλο.  Περισσότερο όμως κατέκτησε τον ρόλο του αστέρα. Τον ρόλο του παίκτη που θαυμάζει ο κόσμος. Ίσως εκεί να γεννήθηκε βέβαια και ο τεράστιος εγωισμός του. Ένας εγωισμός όμως που έκανε τον κόσμο της Γιουνάιτεντ να ξεχάσει για λίγο τον Σόλσκιερ, τον Μπέκαμ και την χρυσή προηγούμενη γεννιά και να ονειρεύεται κατακτήσεις και επιτυχίες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Εκείνος ο εγωισμός όμως, τόσο αχόρταγος ήταν, που πίστεψε πως μπορεί και…πολλά περισσότερα.

Εκείνος ο εγωισμός που τον πήρε από τους κόκκινους διαβόλους και τον οδήγησε στην κορυφή. Στην ομάδα που ίσως όλοι οι παίκτες ήθελαν (και θέλουν) να παίξουν.

Ήξερε πως η Μαδρίτη θα σήμαινε αυτόματα πως συγκαταλέγεται στους κορυφαίους.

Πως να γίνει άλλωστε ο νούμερο 1, αν δεν παίζει στην νούμερο 1 ομάδα;

Ιστορία Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Κριστιάνο μετά από 6 χρόνια παρουσίας και κορεσμού στην Γιουνάιτεντ, φεύγει για Ρεάλ.

Σημείωση: Αρχίζουμε όλο και περισσότερο να τον λέμε Κριστιάνο, παρά Ρονάλντο, καθώς κάτι τον κάνει να ξεχωρίζει απο το…φαινόμενο.

Τίτλοι, επιτυχίες, Χρυσές μπάλες και ρεκόρ που θα κουβαλούν για χρόνια το όνομα του. Ο πρώτος των πρώτων, σε μια “πίστα”, που, ως παρτενέρ του, είχε ίσως τον GOAT, Λιονέλ Μέσι.

Μια παράσταση που ίσως δεν θα επαναληφθεί ποτέ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο με 2 αθλητές που κοντράρονταν μεν, ανέβαιναν μαζί και εξελίσσονταν δε.

Μια ιστορία που θα θυμούνται για εκατοντάδες χρόνια τόσο οι φίλοι της Ρεάλ, όσο και εκείνοι της Μπαρτσελόνα, αλλά και όλων των υπόλοιπων ομάδων.

Τους τίτλους και τα Champions League δεν θα τα απαρριθμήσουμε, μπορείτε να τα βρείτε όποια πέτρα και να σηκώσετε.

Με την απόφαση του Κριστιάνο να φύγει από την Ρεάλ, και ίσως τα καυγαδάκια με τον Φλορεντίνο Πέρεθ, ο Πορτογάλος έκλεισε ίσως το μεγαλύτερο κεφάλαιο της καριέρας του.

Δεν σταμάτησε όμως να μας δίνει ιστορίες. Ακούραστος γαρ…

Ιστορία Γιουβέντους

Και μόνο η πρόκληση να αφήσει την κορυφή της Ευρώπης και των ρεκόρ, για να πάει σε ομάδα που κάνει δεκαετίες να ζήσει το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά, ΚΑΤΙ μας λέει…

Και μόνο που ένας ολόκληρος λαός ένιωσε έξαψη για νέες, μεγαλύτερες επιτυχίες, και στάθηκε μικρός απέναντι του για να τον υποδεχθεί, παρά το γεγονός πως η Γιούβε ήταν ισόβια πρωταθλήτρια Ιταλίας, κάτι …σημαίνει.

Ο Κριστιάνο ήρθε πιο εγωιστής από ποτέ στο Τορίνο, με στόχο να πάρει ακόμη ένα διαμάντι στο παλμαρέ του, όμως άθελα του έδωσε ελπίδα. Ανακάτεψε την τράπουλα όσο ποτέ άλλοτε, κανείς στο παρελθόν.

Σύγκριση με Μέσι και την μετακίνηση του Αργεντίνου στην Παρί

Εδώ θα κάνουμε μια μικρή σφήνα,

Ο Λιονέλ Μέσι πήρε μεταγραφή στην Παρί, μετά από, σχεδόν, μια ολόκληρη ζωή στην Μπαρτσελόνα. Τι σήμαινε όμως αυτό για την ποδοσφαιρική κοινότητα;

Απλώς, δεν ξέρω, ίσως…μια απορία ένα μικρό “Τι φάση;” “Πως θα αντέξει ο Μέσι χωρίς την Μπαρτσελόνα (του);”

Κανείς δεν πίστεψε πως η Παρί θα σήκωνε Τσου- Λου, επειδή πήγε ο Μέσι. Το περιμέναμε πολύ πιο πριν. Ίσως κάποιοι να είχαν αρχίσει να το πιστεύουν και μόνο με Εμπαπέ και Νεϊμάρ.

Άρα, πόση μεγαλύτερη διαφορά έκανε; Ίσα ίσα, όπου λαλούσαν πολλοί κοκόροι, αργούσε να ξημερώσει…

Αντίθετα, όλες οι απόπειρες του Κριστιάνο, και συνάμα ΑΚΟΜΗ και οι αποτυχίες του, με τους Μπιανκονέρι, έλεγαν και μια νέα ιστορία. Στο τέλος μάλιστα, πολλοί βιαστήκαμε να πούμε πως ίσως αυτό να ήταν και το τέλος για τον Κριστιάνο.  Πόσο να αντέξει πια;

Που αλλού μπορούσε να πάει, και να φέρει όραμα; Τόσα χρόνια στην κορυφή, πότε θα κόψει ρυθμό;

Ιστορία Γιουνάιτεντ – The last dance

Η ιδέα της απόκτησης του Κριστιάνο από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έσκασε σαν βόμβα στο Νησί, καθώς και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ο Πορτογάλος επέστρεφε ως λυτρωτής, για να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω στην ομάδα που είχε χάσει αρκετή από την αίγλη της.

Ναι, υπήρχε η Σίτι, υπήρχε η Λίβερπουλ, μάγκες όμως, εδώ ήρθε ο Κριστιάνο! Τι συζητάμε; Αλλάζουν όλα.

Ξέρετε σε τι ηλικία έγινε αυτό; Στα 36 του…

Ο Κριστιάνο συνέχισε να λέει ιστορίες στο αγαπημένο μας άθλημα στα 36 του χρόνια.

Εξηγούμαι: Είμαι φίλος της Λίβερπουλ. Σκορδοκαϊλα είχα να πετύχει. Όμως… τον παρακολουθούσα. Τον βλέπαμε όλοι μαζί. Να σκοράρει και όλο το Ολντ Τραφορντ να ΠΙΣΤΕΥΕΙ.

Πολλοί πίστεψαν πως ίσως η πανάκριβη Σίτι και η καλοκουρδισμένη Λίβερπουλ θα υπέκυπτε μπροστά στο άστρο ενός υπεραθλητή και στην ελπίδα που γέμισε τα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ. Έστω και για λίγο.

Το παλιό ποδόσφαιρο, όπως το ξέραμε, τραγουδούσε ακόμη… έστω και για στιγμές.

Αν και…πόσο λίγο μπορεί να το θεωρήσει κανείς, με τόσες ανατροπές και παιχνίδια που πήρε στην πλάτη του. Παρά το ολοκληρωτικό “τίποτα” που πέτυχε η Γιουνάιτεντ εν τέλει.

Οι αξίες έγιναν υπερ-αξίες, πριν βέβαια η εσωστρέφεια της Γιουνάιτεντ και ο εγωισμός του Κριστιάνο ανακαλύψουν πως…δεν ταιριάζουν όπως παλιά.

Και πλέον, Αλ Νασρ. Στην οποία δεν θα αφιερώσουμε ούτε σειρά. Δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό. Δεν μας απασχολεί. 

Για κλείσιμο, αν θα το θέλατε και εσείς, θα ήταν ενδιαφέρον να κάνουμε μία από τις αγαπημένες μας συγκρίσεις με τον Μέσι. Κάτι που σίγουρα θα ξενίσει πολλούς. Ας είναι.

Πλέον, με το Μουντιάλ στα χέρια του, ο Μέσι θεωρείται ο GOAT. Έχει πολλά ρεκόρ, έχει περισσότερους τίτλους και ατομικές διακρίσεις.

Κάτι όμως που δεν έχει είναι το ταλέντο να λέει τόσο καλά ιστορίες και να απασχολεί τον πλανήτη με τον τρόπο που το κάνει ο Κριστιάνο.

Ο Μέσι προκαλεί θαυμασμό. Προκαλεί δεος. Σε προκαλεί να τον παραδεχθείς.

Ο Κριστιάνο όμως σε κάνει να μην βαριέσαι ποτέ. Όποια ομάδα και να υποστηρίζεις. Κάθε χρόνο είχε να πει και μια ιστορία. Να δώσει φαντασία και αλατοπίπερο, ακόμη και με τον εγωισμό και την αλαζονεία του, στο άθλημα που λατρεύουμε.  Σε έκανε να πανηγυρίσεις, να τον μισήσεις, να βγεις από τα ρούχα σου.

Εδώ, αν βάλετε το χέρι στην καρδιά, απαντήστε σε κάτι…

Ο Μέσι πότε μας απασχόλησε, για την εκάστοτε ομάδα του, και όχι τόσο για το αν θα κατακτήσει ο ίδιος κάτι, τελευταία φορά;

Απάντηση:

Κάπου, κάποτε, όταν γιγάντωναν την Μπαρτσελόνα με Τσάβι και Ινιέστα. Έπειτα…ήταν λίγο “βαρετό” (ας μου επιτραπεί αυτή η φαιδρή έκφραση) δεν νομίζετε; Δεν ήταν λιγο μονότονα όλα;

Ακόμη και η επιτυχία του με την Αργεντινή δεν μας έκανε να δούμε κάτι καλό που έρχεται για το μέλλον, για την ΙΔΙΑ την Αργεντινή. Έκλεισε απλώς έναν κύκλο στο ποδόσφαιρο. Ίσως έκλεισε έναν κύκλο για τον ίδιο και μόνο. Καθώς… για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, το Μουντιάλ το πήρε ο Μέσι. Όχι ΤΟΣΟ η Αργεντινή!

Εμείς όμως θέλουμε νέες ιστορίες.

Θέλουμε τον Κριστιάνο να πηγαίνει στην Γιουβέντους.

Θέλουμε τον Μαραντόνα να πηγαίνει στην Νάπολι. Τον Τσιμίκα στην Λίβερπουλ. Τον Χάαλαντ στην (ατιτλη στο Τσάμπιονσ Λιγκ) Σιτι.

Όλα έχουν ένα διαφορετικό παραμύθι πίσω τους.

Θα θέλαμε τον Κριστιάνο να πάει στην Νάπολι, στον Ολυμπιακό, στην Άιντραχτ.

Εκεί που πήγε όμως, χάθηκε.

Ίσως κουράστηκε. Ίσως μας άφησε μήνυμα, και …δανειζόμενος τον στίχο της Κικής Δημουλά, 

Ωρίμασε…τόσο, που έγινε γεύμα γήρατος.

Όχι σε ταβερνάκι ονείρου…

Αλλά σε κάποιο λαϊκό μαγέρικο, που άνοιξε ο καθρέφτης…