Ολυμπιακός: Ε, δε θα… διαλύσει κιόλας, λόγω Κυπέλλου!

Μετά από κάθε κακό αποτέλεσμα η αυτοκριτική είναι απαραίτητη και χρήσιμη. Αλλά το... "μπουρλότο" σε όλα, όχι. Τι έχει πάει καλά και τι όχι στη χρονιά για τον Ολυμπιακό είναι φανερό. Όπως φανερό είναι και ότι... πάλι παίρνει το πρωτάθλημα, για να μην ξεχνιόμαστε! Οπότε... ψυχραιμία!

Ολυμπιακός: Ε, δε θα… διαλύσει κιόλας, λόγω Κυπέλλου! Ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο δεν είναι κάτι που στο λιμάνι πήραν αψήφιστα ή “στο ντούκου”. Και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, μετά το ματς και άλλα στελέχη του συλλόγου, άμεσα ή έμμεσα, έδωσαν το στίγμα της όλης κατάστασης. Και, ασφαλώς, δεν είναι στίγμα ούτε ικανοποίησης, ούτε… ωχαδερφισμού.

Ο Ολυμπιακός μετράει προσεκτικά και αναλύει τη χρονιά. Σαφέστατα και βλέπει ότι ο μεταγραφικός σχεδιασμός δεν “βγήκε” σε πολλά σημεία. Παίκτες όπως ο Χένρι Ονιεκούρου, ο Πιερ Κούντε, ο Γκάρι Ροντρίγκες, ο Ρόνι Λόπες, ο Ζοάο Καρβάλιο και, πολύ περισσότερο, όπως ο Μίχαλ Καρμπόβνικ ή ο Μαμαντού Κανέ, δεν έδωσαν όσα αναμένονταν. (Ούτε καν, οι τελευταίοι, αξιόπιστα μπακ απ όποτε ήταν ανάγκη).

Ο Αγκιμπού Καμαρά ξεκίνησε εντυπωσιακά, αλλά στο δεύτερο γύρο είναι σκιά του εαυτού του. Ο Μαντί Καμαρά γενικά δεν πήγε καλά. Ούτε ο Κένι Λαλά. Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ και Γιώργος Μασούρας τράβηξαν πάρα πολύ “κουπί”, ενώ και ο Τικίνιο Σοάρες έδειξε καλό πρόσωπο. Ο Τομάς Βατσλίκ ήταν “λίρα εκατό”. Και γενικά, για να μην πλατιάζουμε με ονόματα, ο απολογισμός της χρονιάς σε πρόσωπα και προσφορά δεν είναι δύσκολο να γίνει. Και έχει γίνει.

Η αυτοκριτική είναι απαραίτητη. Το… αυτομαστίγωμα, όχι!

Τα συμπεράσματά του, φυσικά, δε θα βγουν στη φόρα αυτή τη στιγμή. Διότι, για να το πούμε κι αυτό, η απώλεια του Κυπέλλου λογικό είναι να φέρει, έως ενός σημείου, μια εσωστρέφεια. Και μια γκρίνια. Αλλά… έλεος κάπου. Δεν είναι δυνατό να φέρει και τη… διάλυση. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είναι, συγχρόνως και… στα πλέι-άουτ ο Ολυμπιακός, να παλεύει για τη σωτηρία του. Πρωταθλητής θα είναι και πάλι. Όπως και πέρυσι και πρόπερσι.

Οι φίλοι της -κάθε- ομάδας είναι θεμιτό και, κάπου, απαραίτητο να απαιτούν πάντοτε το απολύτως καλύτερο. Το βήμα παραπάνω. Τη βελτίωση. Όμως το καλύτερο δε μπορεί να διαγράφει και το καλό ως περίπου ανύπαρκτο ή άνευ σημασίας. Αν π.χ., ο Ολυμπιακός πάρει και μαθηματικά το πρωτάθλημα μέσα στην Τούμπα, την Τετάρτη, αυτό δε θα είναι επιτυχία; Επειδή δεν πέρασε στον τελικό του Κυπέλλου; Μετά από ένα άτυχο αποτέλεσμα η αυτοκριτική είναι απαραίτητη. Αλλά το… αυτομαστίγωμα, όχι.




Δεν έπαιζε… μόνος του στο γήπεδο, άλλωστε, στον ημιτελικό η ομάδα. Υπήρχε και ο αντίπαλος. Ο ΠΑΟΚ. Που εφέτος έδειξε στην Ευρώπη ότι είναι ομάδα που, σε καλή βραδιά μπορεί να πάρει αποτέλεσμα από οποιονδήποτε. Ψυχραιμία λοιπόν. Η χρονιά κλείνει με μια μεγάλη επιτυχία για τους “ερυθρόλευκους”. Και με κάποιες απογοητεύσεις επίσης. Το προκαταβολικό… “μπουρλότο” εξαιτίας των τελευταίων δεν είναι καλός σύμβουλος. Αν, βεβαίως, αγνοηθούν τα μαθήματα από την εφετινή σεζόν, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Αλλά είναι και για άλλη στιγμή.