Μαζί με την ΑΕΚ κερδίζει πόντους… και ο Αλμέιδα!

Ο Αργεντινός δεν έμεινε "κολλημένος" στην τριάδα πίσω, μετά τη γκέλα με το Βόλο. Στο ματς με τον ΠΑΣ έπαιξε με επιπλέον αμυντικό, χωρίς ωστόσο να αλλοιώσει τη φυσιογνωμία που θέλει να δει στην ομάδα εφέτος. Και είναι μια σύγχρονη φυσιογνωμία, που της ταιριάζει με βάση το υλικό...

 Μαζί με την ΑΕΚ κερδίζει πόντους… και ο Αλμέιδα! Το ερώτημα αν είναι “οι παίκτες ή το σύστημα” που κάνουν την ομάδα, είναι πολύ παλιό στο ποδόσφαιρο. Βρήκε απάντηση όπως και ο… Γόρδιος Δεσμός από τον Μέγα Αλέξανδρο. Τις πρώτες… μαχαιριές στον άλυτο αυτόν “κόμπο” έδωσε στη δεκαετία του 1930 ο πρωτοπόρος Τζίμι Χόγκαν. Ο… “παππούς” αυτού που, αργότερα, πήρε το όνομα Total Football. Ο Χόγκαν ήταν συνεργάτης και του Ούγκο Μέιζλ, της Αυστριακής “Βούντερτιμ” και του Γκούσταβ Σέπες, “εφευρέτη” του 4-2-4 και προπονητή των τρομερών Μαγιάρων της δεκαετίας του 1950 (Φέρεντς Πούσκας, Ζόλταν Τσίμπορ, Νάντορ Χιντεγκούτι, Σάντορ Κόσιτς κ.λπ)

“Η μπάλα πάει πιο γρήγορα από κάθε παίκτη…”

Ο ιδιοφυής Χόγκαν ήταν ο πρώτος προπονητής στην ιστορία που έδωσε τεράστια βάση στη φυσική κατάσταση των παικτών. Διότι ήταν και ο πρώτος που κατάλαβε τη μεγάλη σημασία που έχει η συνεχής κυκλοφορία, η κατοχή της μπάλας και η γρήγορη επανάκτησή της όταν χαθεί. Το “σύστημα” του Χόγκαν ήταν απλώς ένα σχέδιο στο μαυροπίνακα.

1927-2006. Ferenc Puskás, one of the greatest of the beautiful game. (src:Hungary Today) #Puskas #football #Magyarorszag #Aranycsapat pic.twitter.com/MWTZ8FAk4Y

— OldFootballPassion (@OldFootballPass) June 20, 2019

Στην πράξη δεν υπήρχε σύστημα. Υπήρχε μόνο μια συνεχής εναλλαγή ρόλων από κάθε παίκτη στο γήπεδο. Όλοι έπρεπε να κάνουν τα πάντα. Ο Ρίνους Μίχελς, ο Άγιαξ και η Ολλανδία του αποκρυστάλλωσαν αυτή τη λογική και έστησαν το “Ολοκληρωτικό Ποδόσφαιρο” με τις πολλές πάσες και την ασταμάτητη κάλυψη των κενών χώρων, βασισμένοι στο μότο: “Η μπάλα πάει πιο γρήγορα από οποιονδήποτε παίκτη”.

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα εξέλιξε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού σε κανονική τέχνη, με τη Μπαρτσελόνα, που είχε και επί Γιόχαν Κρόιφ κάνει το… εμβόλιο αυτής της λογικής. Ότι ο έλεγχος της μπάλας είναι το παν. Το “τίκι-τάκα” το χλεύασαν πολλοί στην αρχή. Αλλά σήμερα αποτελεί τη βάση κάθε συστήματος και όλες οι ομάδες προσπαθούν να το εφαρμόσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ο Αλμέιδα έχει όραμα, αλλά έδειξε ότι έχει και ρεαλισμό…

Ο Ματίας Αλμέιδα δεν έκρυψε από την αρχή ότι αυτό θέλει να δει και την ΑΕΚ να παίζει εφέτος. Άμυνα ψηλά, οι γραμμές κοντά, πίεση στον αντίπαλο που να ξεκινά από την επίθεση. Είναι ένα σύστημα που δουλεύει συνήθως πιο καλά όταν το παίζεις με 3 στόπερ και “γεμάτο” κέντρο. Για να πιάσει, ωστόσο, χρειάζεται καιρός, κατάλληλο υλικό, φυσική κατάσταση. Καιρός, ωστόσο, δεν έχει περάσει ακόμη αρκετός. Το υλικό θέλει κι αυτό παιχνίδια στα πόδια του για να μπορέσει να “δέσει” -και να βγάλει αυτοματισμούς. Και, ως προς τη φυσική κατάσταση, η σεζόν είναι στις αρχές.

Είναι, λοιπόν, στα υπέρ του Αλμέιδα, ότι μετά τη “γκέλα” με το Βόλο, έδειξε ότι δεν είναι ο προπονητής που θα βάλει το υλικό στην προκρούστεια κλίνη μέχρι να μπορέσει να παίξει το σύστημά του. Αλλά ο προπονητής που θα προσαρμόσει το σύστημα στο υλικό και στο τι μπορεί να προσφέρει τη δεδομένη στιγμή. Στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα, η ΑΕΚ είχε τετράδα πίσω, χωρίς ωστόσο να αλλάξει τη βασική φιλοσοφία της. Πίεση ψηλά, η μπάλα κάτω, πολλοί παίκτες στην περιοχή, προσπάθεια να παίξει με κάθετες μπαλιές.

Είναι μια συνταγή επιτυχίας σε βάθος χρόνου…

Μ’ αυτόν τον τρόπο η “Ένωση” πήγε να βγει εκτεθειμένη πίσω σε κάποιες στιγμές του παιχνιδιού, όμως εκεί “μίλησε” ο Γιενς Γιόνσον. Ένας σύγχρονος αμυντικός χαφ που η θητεία του στην Ισπανία τον έχει εξοικειώσει μ’ αυτό το στιλ παιχνιδιού και μπορεί να δώσει τη λύση σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ότι το ματς απέναντι στην πολυπρόσωπη άμυνα του ΠΑΣ “ξεκλείδωσε” ο δαιμόνιος Ορμπελίν Πινέδα, δεν είναι δείγμα αδυναμίας της ομάδας. Στα περισσότερα παιχνίδια τέτοια “τείχη” θα έχει μπροστά της και ο Μεξικανός, με τα σπουδαία σουτ του είναι ο παίκτης που ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αποκτήθηκε.




Με τον Νίκλας Ελίασον απόλυτα έτοιμο η ΑΕΚ θα έχει και πολύ μεγαλύτερο πλάτος στο γήπεδο μπροστά (το έδειξε αυτό στα 20 λεπτά που αγωνίστηκε). Και το πρόβλημα αυτό, απέναντι σε “σφιχτές” άμυνες, θα είναι, έτσι πολύ μικρότερο. Ο “Δικέφαλος” κρατάει, λοιπόν, απ’ αυτό το ματς όχι μόνο τη νίκη, αλλά και το γεγονός ότι στον πάγκο της έχει έναν ευέλικτο προπονητή, με όραμα αλλά και ρεαλισμό.

Και, αν κρίνει κανείς και από την αντίδραση του, υποτίθεται “υπ’ ατμόν” Άμραμπατ στο γκολ του, αποδυτήρια που τον εκτιμούν και τον σέβονται. Απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, αυτό είναι μια συνταγή επιτυχίας σε βάθος χρόνου…