Κάμπος: O… σούπερ σκάουτερ ήλθε για τον Αγκιμπού!

Ο Πορτογάλος ανήκει σε μια κλειστή ελίτ τεχνικών διευθυντών που έκαναν το επάγγελμα τέχνη. Οι επιτυχίες του με τη Μονακό και, κυρίως με τη Λιλ έγραψαν ιστορία στο χώρο. Και ο Καμαρά είναι ένα από τα "παιδιά" του...

Κάμπος: O… σούπερ σκάουτερ ήλθε για τον Αγκιμπού! Πριν από 25-30 χρόνια, η έννοια του “τεχνικού διευθυντή” μιας ομάδας ήταν, περίπου, ανέκδοτο. Αλλά έκτοτε και ειδικά στον κόσμο του σύγχρονου ποδοσφαίρου, είναι μια έννοια κυριολεκτικά ταυτόσημη με την επιβίωση, κατ’ αρχάς και στη συνέχεια την… ευημερία ενός συλλόγου. Το γύρισμα της χιλιετίας, βλέπετε, συνοδεύτηκε κι από την είσοδο του ευρώ. Ας το πούμε απλά, λοιπόν:

Ένα μπουκαλάκι νερό, έκανε 50 δραχμές ως τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου του 2001. Αλλά στις 00:01 έκανε 50 λεπτά, 170 δραχμές! Και το ίδιο πράγμα χαρακτήρισε και τις μεταγραφές. Τα ποσά γιγαντώθηκαν. Και οι πλούσιες ομάδες είδαν να αποκτούν ένα τεράστιο αβαντάζ απέναντι στις λιγότερο πλούσιες. Enter, η έννοια του τεχνικού διευθυντή. Του σκάουτερ, αν θέλετε να το απλοποιήσουμε -που δεν είναι, όμως, σωστό.

Το σωστό είναι ότι ένας τεχνικός διευθυντής είναι -μεταξύ άλλων και- ο προϊστάμενος, συντονιστής και τελικός κριτής των προτάσεων που του κάνουν οι σκάουτερ-υφιστάμενοί του. Και σ’ αυτόν τον τομέα, ο διοπτροφόρος κύριος που στις 24 Φεβρουαρίου ήταν παρών στο “Καραϊσκάκης” για να δει πώς πηγαίνει ένα από τα αγαπημένα του παιδιά, ο Αγκιμπού Καμαρά, έχει μεγάλη ιστορία πίσω του.

Μια κλειστή ελίτ τεχνικών διευθυντών-θρύλων

Ο Πορτογάλος Λουίς Κάμπος ανήκει σε μια κλειστή ελίτ τεχνικών διευθυντών – σούπερ σκάουτερ που έκαναν το επάγγελμα μορφή τέχνης. Κι αυτό επειδή ήταν κυρίως η δουλειά τους αυτή που “γεφύρωσε” το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών ευρωπαϊκών ομάδων. Το μότο όλων τους είναι “αγόρασε φτηνά, πούλα ακριβά”. Αλλά αυτό είναι μια κουβέντα για να την πεις. Και μια άλλη ιστορία να την κάνεις πράξη -ειδικά όπως την έχει κάνει πράξη ο Κάμπος.

Πρέπει να έχεις μυαλό αναλυτικό και συνδυαστικό συγχρόνως. “Μάτι” για το ποδόσφαιρο. Καλό δίκτυο σκάουτερ. Πολλές γνώσεις και πολύ καλή συνεργασία με τους ατζέντηδες, τον προπονητή (συχνά συμβαίνει να τον έχεις φέρει ο ίδιος) και τη διοίκηση. Και, πάνω απ’ όλα, ένστικτο. Αυτό το ένστικτο είναι που έφερε τον θρυλικό Τζιουζέπε “Μπέμπε” Μαρότα (Σαμπντόρια, Γιούβε και τώρα Ίντερ) στο ιταλικό ποδοσφαιρικό Hall of Fame.

Αυτό το ένστικτο είναι που έχει κάνει “αχώριστο” τον Τσίκι Μπεγκιριστάιν με τη Σίτι, εδώ και 10 χρόνια. (Και νωρίτερα, το δίδυμο Λαπόρτα-Τσίκι να γράφει εποχή στη Μπαρτσελόνα επί μια επταετία (2003-10)! Με τον Μπεγκιριστάιν τεχνικό διευθυντή η ομάδα πήρε 2 Τσάμπιονς Λιγκ, 4 πρωταθλήματατα, 2 Παγκόσμια Συλλόγων, 1 Κύπελλο, 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας κι ένα UEFA Σούπερ Καπ. Κι όλα αυτά με λιγότερα από τα μισά χρήματα που ξόδεψε στο ίδιο διάστημα η Ρεάλ.

Η Σεβίλλη του “Μόντσι”, ο Ράνγκνικ και ο Κάμπος

Πριν από τον Ραμόν Ροντρίγκες Βερδέχο, γνωστό ως “Μόντσι”, η Σεβίλλη είχε να δει τίτλο από το 1948. Αλλά από το 2000 ως σήμερα έχει μαζέψει… 21, μεταξύ τους και έξι Γιουρόπα Λιγκ -αριθμό ρεκόρ! Ο Ραλφ Ράνγκνικ, πάλι, μοιάζει πιο πολύ με τον Κάμπος. Και εκείνος έδωσε πολύ μεγάλη υπεραξία στις ομάδες που δούλεψε. Αγόρασε φτηνά, πούλησε ακριβά. Ό,τι έκανε και ο Πορτογάλος, δηλαδή, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία.

Ο Κάμπος δοκίμασε πολύ νωρίς, στα 28 του, την προπονητική, αλλά δεν του βγήκε. Με τη Ζιλ Βιθέντε, όμως, έκανε μια νίκη-ορόσημο. Ήταν επί της Πόρτο του Μουρίνιο και από τότε η σχέση τους είναι στενή. Εξαιτίας του πέρασε κι ως σκάουτερ από τη Ρεάλ, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Αυτή ήλθε το 2013. ‘Εβαλε τη Μονακό του Ριμπολόβλεφ να ξοδέψει 160.000.000 ευρώ. Πριν προλάβει να γκρινιάξει κανείς όμως, την επόμενη σεζόν έφερε στα ταμεία… 385 και η όποια γκρίνια σταμάτησε.

Συγχρόνως, η Μονακό άρχισε να παράγει και ταλέντα από την Ακαδημία της και ο αγωνιστικός αντίκτυπος από τις αποχωρήσεις… είναι μηδενικός. Το 2016-17, έχει ήδη ανακαλύψει τον Εμπαπέ, η ομάδα φτάνει στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και παίρνει και τον τίτλο από την Παρί που έχει κοστίσει… πέντε φορές παραπάνω. Ο ίδιος έχει φύγει πια όταν συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά η δουλειά του, φυσικά και αναγνωρίζεται. Άλλωστε, δικές του μεταγραφές ύψους ούτε 45.000.000 είναι που φέρνουν στη Μονακό περί τα 400.000.000.

Έστησε μια Λιλ-τίτλου από το μηδέν

Στη Λιλ, που είναι ο επόμενος σταθμός του, τα φτιάχνει όλα από το μηδέν. Η ομάδα έχει χρέη και δεν έχει ποτέ επενδύσει και σε υποδομές. Ο Κάμπος φέρνει τον Κριστόφ Γκαλτιέ για προπονητή, οργανώνει Ακαδημίες και στήνει σταδιακά μια ομάδα με μικρό κόστος, αλλά πολύ σταθερό κορμό και αγωνιστικό προσανατολισμό. Κάνει και πωλήσεις ύψους, περίπου, 200.000.000 ευρώ και η ομάδα ορθοποδεί από οικονομική άποψη. Ίσως καρμικά, όταν η Λιλ παίρνει τον τίτλο το 2021, ο ίδιος έχει πια φύγει απ’ την ομάδα -το Δεκέμβριο του 2020.

Αυτή τη στιγμή μελετά τις επιλογές του. Είναι πια ένας από τους πλέον καταξιωμένους του χώρου. Θα επιλέξει προσεκτικά την επόμενη ομάδα του. Όπως ο ίδιος λέει: “Έχω, ανά πάσα στιγμή, τρεις παίκτες για κάθε γραμμή, για κάθε μια από τρεις κατηγορίες ομάδων: μικρές, μεσαίες, μεγάλες”. Μάλλον ένας απ’ αυτούς τους παίκτες, είναι και ο Αγκιμπού Καμαρά, που ο Ολυμπιακός πήρε από τη Λιλ τη στιγμή που ήταν έτοιμος να ανέβει στην πρώτη ομάδα. Ο καλός τεχνικός διευθυντής, άλλωστε, δουλεύει πάντοτε, ακόμη κι όταν βρίσκεται μεταξύ ομάδων…