Λατρευτός ο Μάρκο Λιβάγια! Χμμμ. Στην Αταλάντα, όχι τόσο…

Λατρευτός ο Λιβάγια! Στην ΑΕΚ. Στην Αταλάντα, όμως, όχι τόσο. Στην “Ένωση”, σε 3,5 χρόνια, ο Μάρκο μέτρησε 147 συμμετοχές και 42 γκολ. Πολλά απ’ αυτά ήταν γκολ νίκης. Καθοριστικά. Και μαζί του, η κερκίδα, που τον έβαλε στην καρδιά της, πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας μετά από 25 χρόνια. Λογικό είναι που και […]

Λατρευτός ο Λιβάγια! Στην ΑΕΚ. Στην Αταλάντα, όμως, όχι τόσο. Στην “Ένωση”, σε 3,5 χρόνια, ο Μάρκο μέτρησε 147 συμμετοχές και 42 γκολ. Πολλά απ’ αυτά ήταν γκολ νίκης. Καθοριστικά. Και μαζί του, η κερκίδα, που τον έβαλε στην καρδιά της, πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας μετά από 25 χρόνια. Λογικό είναι που και σήμερα -και για καιρό ακόμη- πίνουν νερό στ΄ όνομά του.

Στα χρόνια που πέρασε και στην Ελλάδα ωστόσο, ο Κροάτης απέδειξε ότι εκτός από δεινός σκόρερ, είναι, επίσης και λίγο περίεργος χαρακτήρας. Αυτό που θα λέγαμε “παίκτης ψυχολογίας”. Με τους οπαδούς της ΑΕΚ η χημεία βρέθηκε πολύ νωρίς. Και ήταν πολύ δυνατή . Ήταν κάτι που βοήθησε τον 28χρονο σήμερα επιθετικό να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό στο γήπεδο. Κέρδισε, έτσι και την κλήση του στην Εθνική. Και γενικά, αγάπησε τους φίλους της ΑΕΚ, όσο τον αγάπησαν κι εκείνοι.

Αρκετά νεώτερος, ωστόσο, στα 20 του, όταν βρέθηκε από την Ίντερ στην Αταλάντα, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Είχε, φυσιολογικά, πολύ μικρότερη εμπειρία, αλλά και  τον ίδιο, ευαίσθητο και λίγο ιδιόρυθμο χαρακτήρα. Την πρώτη του σεζόν είχε λίγες συμμετοχές. Μόλις 11 με 2 γκολ. Τη σεζόν 2013-14, όμως, πήρε περισσότερες ευκαιρίες. Δεν τις αξοποίησε με τον καλύτερο τρόπο. Πέρασε ένα διάστημα σχεδόν 5 μηνών χωρίς να βρει δίχτυα.

Από την αρχή δεν τον συμπάθησε η κερκίδα…

Επιπλέον, η κερκίδα δεν τον συμπαθεί και επειδή είχε αρνηθεί να κάνει ζέσταμα πριν από τον αγώνα με την Ουντινέζε και, γενικότερα, επειδή είναι πνεύμα αντιλογίας. Σε αντίθεση με την ΑΕΚ, ποτέ δε βρήκε χημεία με τους οπαδούς της Αταλάντα. Στις 19 Απριλίου του 2014, στο ματς με τη Βερόνα, έρχεται η απόλυτη ρήξη.

Πριν απ’ το παιχνίδι έχει σημειωθεί πετροπόλεμος μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων και επεισόδια σε όλη την πόλη του Μπέργκαμο. Τα νεύρα είναι τεντωμένα. Και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα. Η Βερόνα πιέζει και είναι ανώτερη (θα κερδίσει τελικά, με 1-2). Και ο “άσφαιρος” από τον Νοέμβριο Λιβάγια χάνει στις αρχές του ματς μεγάλη ευκαιρία από το ύψος του πέναλτι. Η εξέδρα “βράζει”. 

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι…

Και τότε, στο 52′, όσο ακόμη το ματς είναι στο 0-0 έρχεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Ο προπονητής της Αταλάντα, Στέφανο Κολαντουόνο, φωνάζει τον Λιβάγια για αλλαγή. Στη θέση του βάζει τον Μάξι Μοράλες. Ο Μάρκο αντιδρά άσχημα. Αποδοκιμάζεται έντονα. Κάνει “σσσστ” με το δάχτυλο προς την κερκίδα των φανατικών της ομάδας. Και αντί να κάτσει στον πάγκο, πάει προς την κερκίδα, για να “πει δυο λογάκια” με τους οπαδούς, πίσω από το πλεξιγκλάς.

Η συνέχεια δίνεται την επόμενη μέρα στο λογαριασμό του στο Facebook, όπου ο Λιβάγια “ακούει” τα μύρια όσα. Από σχόλια του τύπου: “Μακριά απ’ το Μπέργκαμο και, θυμήσου: σεβασμό στους οπαδούς”, μέχρι, χμμμ. Πιο ξεκάθαρα πράγματα του είδους “άντε και… αγαπήσου”, που λέει ο λόγος.

Ο Λιβάγια αντιδρά αναλόγως, αποκαλώντας τους οπαδούς “Ιταλούς μπάσταρδους”. Και, λίγο πολύ, τους καλεί σε… μονομαχία, εκεί ή στην Κροατία! Παιδιάστικα πράγματα. Αλλά παιδί ήταν ακόμη…

Αργότερα, θα σβήσει την ανάρτησή του και, πιο ήρεμος, πια, θα ζητήσει συγγνώμη. “Έχασα το μυαλό μου για κάποιους λίγους που προσέβαλαν τη μητέρα μου. Και για λίγους «ρατσιστές» που με αποκάλεσαν τσιγκάνο και, επίσης, με φράσεις ακόμα πιο βαριές για την εθνικότητά μου. Εύχομαι να μην αντιδράσω ξανά έτσι. Αλλά ελπίζω επίσης να ακούω κριτική μόνο για τις εμφανίσεις μου στον αγωνιστικό χώρο…”, θα γράψει στο Facebook.

Ήταν πια αργά για να αποκατασταθούν οι σχέσεις…

Αλλά ήταν πια αργά για αποκατάσταση των σχέσεων. Οι οπαδοί της “Λα Ντέα” τον υποδέχθηκαν στο επόμενο εντός έδρας ματς μ’ ένα πελώριο πανό με… “γλυκόλογα”. Και στο τέλος της σεζόν έφυγε. Για τη Ρούμπιν Καζάν. Ακολούθησαν η Έμπολι, η Λας Πάλμας, η ΑΕΚ και τώρα πια η Χάϊντουκ Σπλιτ, ξανά.

Στην ομάδα των παιδικών του χρόνων και της πόλης όπου γεννήθηκε, ο Μάρκο νοιώθει κυριολεκτικά στο σπίτι του. Στη μιάμιση σεζόν του εκεί έχει 33 συμμετοχές και 18 γκολ. Και ξανακλήθηκε στην Εθνική μετά από 3 χρόνια. Το περιστατικό σ’ εκείνο το ματς του Απριλίου του 2014 μοιάζει πλέον με πολύ μακρινή ανάμνηση…