Ενώπιον των γονιών της Ρίβα, ο Όσκαρ Πιστόριους!

Ενώπιον των γονιών της Ρίβα, ο Όσκαρ Πιστόριους! Και το αξεδιάλυτο ακόμη θρίλερ με τη δολοφονία της πανέμορφης φιλενάδας του, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, το 2013, παίρνει άλλη μια απρόσμενη τροπή για τον ατιμασμένο πλέον, αλλά, κάποτε, άνθρωπο-σύμβολο της θέλησης και των ίσων ευκαιριών… Η ιστορία του Όσκαρ Λέοναρντ Καρλ Πιστόριους είναι πραγματικά βγαλμένη από […]

Ενώπιον των γονιών της Ρίβα, ο Όσκαρ Πιστόριους! Και το αξεδιάλυτο ακόμη θρίλερ με τη δολοφονία της πανέμορφης φιλενάδας του, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, το 2013, παίρνει άλλη μια απρόσμενη τροπή για τον ατιμασμένο πλέον, αλλά, κάποτε, άνθρωπο-σύμβολο της θέλησης και των ίσων ευκαιριών…

Η ιστορία του Όσκαρ Λέοναρντ Καρλ Πιστόριους είναι πραγματικά βγαλμένη από σενάριο. Ευφάνταστο κιόλας. Η μοίρα στάθηκε σκληρή μαζί του. Στις 22 Νοεμβρίου του 1986, ο γιός του Χένκε και της Σίλα, ήρθε στη ζωή στο Γιοχάνεσμπουργκ χωρίς οστά περόνης και με ατροφικές, λειψές πατούσες, Σε ηλικία 11 μηνών, οι γιατροί ακρωτηρίασαν και τα δύο του πόδια μερικά εκατοστά κάτω απ’ το γόνατο. Δεν τον πτόησε ποτέ. Με τα προσθετικά του έπαιξε μικρός ράγκμπι, πάλη, πόλο και τένις.

Γράφει ο Στέλιος Μαρκάκης

Τον Ιανουάριο του 2004, κατά την αποθεραπεία του από ένα τραυματισμό στο γόνατο, στο ράγκμπι, άρχισε το τρέξιμο. Και έκτοτε έγινε ο σκοπός της ζωής του. Λίγους μήνες μετά, στους Παραολυμπιακούς της Αθήνας κέρδιζε το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα της Τ44 και το χάλκινο στα 100.
Στο Πεκίνο, το 2008, πήρε το χρυσό και στα 100 και στα 200 και στα 400.
Και στο Λονδίνο, το 2012, πήρε το χρυσό στα 4Χ100 (στις κατηγορίες Τ42-Τ46) και το ασημένιο στα 200 (Τ44).

Ο πρώτος που έτρεξε απέναντι σε αρτιμελείς αθλητές

Το 2012, όμως, ήταν η χρονιά που έμεινε στην ιστορία για έναν άλλο λόγο. Στο Λονδίνο έγινε ο πρώτος ακρωτηριασμένος και στα δύο πόδια αθλητής που πήρε μέρος σε αγώνα με αρτιμελείς αντιπάλους. Ήταν μια προκριματική κούρσα των 400 μέτρων, που έμεινε αξέχαστη.

Η μακροχρόνια διαμάχη του με την Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου προκειμένου να του επιτραπεί να πάρει μέρος σε αγώνες εναντίον αρτιμελών, έκανε το γύρο του κόσμου. Το πάλευε από το 2008. Η IΑAF αρνείτο, βασισμένη και σε κάποια ευρήματα γερμανικού εργομετρικού εργαστηρίου που έδειχναν ότι τα προσθετικά του μέλη τού έδιναν πλεονέκτημα της τάξης του 25% σε σχέση με τους αρτιμελείς.

Δεν το έβαλε κάτω. Προσέφυγε στο CAS και κέρδισε. Ένα ένα τα όνειρά του γίνονταν πραγματικότητα. Και το 2012 έμοιαζε στην κορυφή του κόσμου. Διάσημος, νικητής της ζωής, πρότυπο για τους συνανθρώπους μας με αναπηρίες σε όλο τον κόσμο. Είχε φήμη, δόξα και άφθονους χορηγούς. Και, από το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, μια πανέμορφη σύντροφο.

Η Ρίβα Στέενκαμπ τα είχε όλα. Εμφάνιση, ευστροφία, κοινωνική δραστηριότητα. Ήταν επιτυχημένο μοντέλο, έτοιμη να γίνει ασκούμενη δικηγόρος, αλλά και δραστήρια υπέρμαχος της ισότητας των φύλων. Στα 29,5 της χρόνια, είχε μπροστά της ένα μέλλον που προδιαγραφόταν λαμπρό. Αλλά ο σύντροφός της κατέστρεψε το όνειρο σε μερικά δευτερόλεπτα.

Νεκρή με τρεις σφαίρες απ’ το όπλο του Πιστόριους!

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2013, λίγους μήνες αφότου την είχε γνωρίσει, ο Πιστόριους πυροβολούσε 4 φορές την κλειδωμένη πόρτα του μπάνιου στο σπίτι όπου έμεναν μαζί. Η Ρίβα, που βρισκόταν μέσα, δέχθηκε τρεις βολές και έπεσε νεκρή. Ο Πιστόριους έσπασε την πόρτα του μπάνιου μ’ ένα μπαστούνι του κρίκετ και κάλεσε σε βοήθεια. Δε μπορούσε να γίνει τίποτε όμως…

Στην αστυνομία, ο Παραολυμπιονίκης είπε ότι νόμιζε πως πυροβολούσε κάποιον διαρρήκτη που είχε μπει στο σπίτι. Και αυτή, μέσες άκρες, υπήρξε η υπερασπιστική του γραμμή στις δίκες που ακολούθησαν. Στην αρχή καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Η ποινή του ήταν 5 χρόνια φυλάκισης συν τρία με αναστολή για αδικαιολόγητη οπλοχρησία. Το Μάιο του 2015 η φυλάκισή του μετατράπηκε, προσωρινά, σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα, υπό τις αφόρητες πιέσεις και της κοινής γνώμης στη Νότιο Αφρική, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, επανεξέτασε την υπόθεση. Και μετέτρεψε την κατηγορία σε ανθρωποκτονία. Μετά από πολλές δικαστικές διαμάχες, τελικά καταδικάστηκε σε 15χρονη φυλάκιση. Το 2017 η ποινή επαναπροσδιορίστηκε σε 13 χρόνια και 5 μήνες, διότι κάποιο διάστημα ήδη εκτιθείσας ποινής αφαιρέθηκε απ΄το σύνολο.

Ζήτησε ο ίδιος να δει τους γονείς της δολοφονημένης κόρης τους!

Σύμφωνα με την αρχική, ονομαστική ποινή των 15 ετών, ο Πιστόριους δε θα είχε δικαίωμα έφεσης πριν από το 2023. Όμως με βάση τα περίπου 13,5 χρόνια έχει ήδη αποκτήσει αυτό το προνόμιο από τον περασμένο Ιούλιο, οπότε και είχε εκτίσει τη μισή! Και εδώ έρχεται αυτό που είπαμε στην αρχή. Η “απολογία” του ενώπιον των τραγικών γονιών της Ρίβα… Απολογία που προκάλεσε ο ίδιος με μια “συναισθηματικά φορτισμένη”, όπως λέει η δικηγόρος τους, επιστολή του προς εκείνους.

Η Νοτιοαφρικανική νομοθεσία προβλέπει ότι πριν ένας καταδικασμένος ασκήσει το δικαίωμα έφεσης για την αποφυλάκισή του με αναστολή, οι συγγενείς των θυμάτων έχουν δικαίωμα να συναντηθούν μαζί του στη φυλακή. Ο λόγος είναι ότι, πολλές φορές, όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι οικογένειες δεν παίρνουν πειστική απάντηση από τη δικονομική διαδικασία για τους λόγους της δολοφονίας του ανθρώπου τους.

Σ’ αυτές τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις με το δολοφόνο του παιδιού τους, ο Μπάρι και η Τζουν σκοπεύουν να ρωτήσουν τον Πιστόριους για ποιο λόγο, στ’ αλήθεια, έκανε ό,τι έκανε. Η Τζουν ήδη κατά τη διάρκεια της δίκης, είχε δηλώσει ότι τον συγχωρεί. Διευκρίνισε όμως ότι αυτό το κάνει λόγω των χριστιανικών της πεποιθήσεων. Και έκτοτε έχει πει ότι η συγχώρεσή της δε σημαίνει και ότι δεν πρέπει να πληρώσει γι’ αυτό που έκανε. Άλλωστε, όπως και ο Μπάρι, πατέρας της Ρίβα, δε θεωρούν αληθινή την εκδοχή ότι ο Πιστόριους πυροβόλησε νομίζοντας ότι έχει να κάνει με διαρρήκτη.

“Θέλουμε από τον Όσκαρ την αλήθεια”

“Θέλουμε την αλήθεια”, είπαν σε Νοτιοαφρικανικά Μέσα. “Η κόρη μας δε θα ντυθεί ποτέ νύφη, εμείς δε θα αποκτήσουμε ποτέ εγγόνια από τη Ρίβα μας. Και για όλα αυτά χρειαζόμαστε απαντήσεις. Αληθινές. Το γιατί πραγματικά συνέβη ό,τι συνέβη. Δε μπορούμε να αποκαλύψουμε το περιεχόμενο της επιστολής που μας έστειλε. Αλλά στη συζήτηση μαζί του, θα του ζητήσουμε να είναι απόλυτα ειλικρινής…”

Ο Πιστόριους είναι διαγνωσμένος με αγχώδη διαταραχή και όταν πυροβόλησε την πόρτα του μπάνιου, θεωρητικά, μόλις είχε ξυπνήσει. Μπορεί όντως να μην ήταν σε πλήρη ενάργεια. Είναι όμως δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι για το φόβο ενός διαρρήκτη κλειδωμένου σ΄ένα μπάνιο, κάποιος δε μιλάει καν, ούτε π.χ. πυροβολεί στον αέρα για εκφοβισμό, αλλά, κατευθείαν, γαζώνει την πόρτα κι όποιον πάρει ο Χάρος.

Κι άλλα ερωτηματικά όλα αυτά τα χρόνια…

Επιπλέον όλα αυτά τα χρόνια εμφανίζονται κατά καιρούς δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι ο Πιστόριους έχει επιβαρυμμένο παρελθόν “υπερβολικών” συμπεριφορών με τις συντρόφους του. Και ότι τουλάχιστον σε μια περίπτωση, η Ρίβα του είχε στείλει ένα μήνυμα που έγραφε: “Κάνω ό,τι μπορώ για να σ’ έχω χαρούμενο κι εσύ συνέχεια εκφράζεις το θυμό σου”.

Όπως και να ‘χει, η συνάντηση αυτή αναμένεται να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Οι λόγοι δεν είναι μόνο συναισθηματικοί, αλλά και πρακτικοί. Οι Στέενκαμπ πιθανότατα θα ερωτηθούν από την επιτροπή αναστολών για το τι αποκόμισαν από τη συνάντησή τους με το δολοφόνο του παιδιού τους.

Εάν πουν ότι διέκριναν σ’ εκείνον ειλικρινή μεταμέλεια, αυξάνουν τις πιθανότητες να κερδίσει την ελευθερία του. Ελευθερία που όσοι είναι πεπεισμένοι από το “λάθος με το διαρρήκτη” θα καλωσορίσουν. Πολλοί άλλοι όμως -μάλλον οι περισσότεροι και κυρίως οι μαύροι κάτοικοι της χώρας- δε θα δουν με καθόλου καλό μάτι…