Ένας διαιτητής-τύραννος που… χαστούκιζε οπαδούς και παίκτες!

Ένας διαιτητής-τύραννος που… χαστούκιζε οπαδούς και παίκτες! Η ιστορία του Κοντσέτο Λο Μπέλο (είναι ο διαιτητής που έχει σφυρίξει τα περισσότερα παιχνίδια στο ιταλικό ποδόσφαιρο), είναι από τις λίγες. Ο άνθρωπος χαρακτηρίστηκε “Τύραννος των Συρακουσών” από τον διάσημο δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζιάνι Μπρέρα.  “Είναι ένας Σαρακηνός πειρατής! Γεννήθηκε για να διευθύνει”. Αλλά… να ρίχνει και […]

Ένας διαιτητής-τύραννος που… χαστούκιζε οπαδούς και παίκτες! Η ιστορία του Κοντσέτο Λο Μπέλο (είναι ο διαιτητής που έχει σφυρίξει τα περισσότερα παιχνίδια στο ιταλικό ποδόσφαιρο), είναι από τις λίγες. Ο άνθρωπος χαρακτηρίστηκε “Τύραννος των Συρακουσών” από τον διάσημο δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζιάνι Μπρέρα.  “Είναι ένας Σαρακηνός πειρατής! Γεννήθηκε για να διευθύνει”. Αλλά… να ρίχνει και μερικές ψιλές, άμα λάχει.

Σε μια πορεία 30 ολόκληρων χρόνων, από το 1944 ως το 1974, ο Κοντσέτο Λο Μπέλο σφύριξε σε 328 αγώνες πρωταθλήματος! Σ’ ένα απ’ αυτά, το Φιορεντίνα – Νάπολι, στις 3/10/1971 το τελικό σφύριγμά του βρίσκει νικήτρια τη γηπεδούχο με 2-1. Ακολουθεί μέγα μπάχαλο. Δέκα συλλήψεις, δυο ντουζίνες τραυματίες είναι ο απολογισμός. Το παιχνίδι όμως μένει στην ιστορία εξαιτίας του Λο Μπέλο. Δυο οπαδοί της Νάπολι κινούνται απειλητικά προς τον Λο Μπέλο. Ο ένας κρατάει ένα άδειο μπουκάλι, αλλά πριν το πετάξει προς το διαιτητή, αφοπλίζεται από τους ανθρώπους της Φιορεντίνα.

Ο άλλος όμως ξεφεύγει και τον πλησιάζει. Σηκώνει το χέρι να τον χτυπήσει. Αλλά ο Λο Μπέλο σκύβει επιδέξια, τον αποφεύγει σαν καλός μποξέρ και του καταφέρνει ένα χτύπημα καράτε που τον ζαλίζει. Τα υπόλοιπα, τα αναλαμβάνουν οι αστυνομικοί. Ο διαιτητής-Μπρους Λι, αγέρωχος πάει στα αποδυτήρια. “Χτύπησα αυτόν που μου επιτέθηκε, όχι επειδή φοβήθηκα, αλλά επειδή με προσέβαλε”, λέει στους δημοσιογράφους.

Φιγούρα που ενέπνευσε σεβασμό…

Στη συνέχεια αυτού που ονομάστηκε από τις εφημερίδες “παιδαγωγικό χαστούκι”, ο διαιτητής κάνει κι ένα κήρυγμα διαρκείας στους δύο δεκαεξάχρονους ultras στα αποδυτήρια. Είναι εντυπωσιακός, χειμαρρώδης. Οι νεαροί χούλιγκαν βάζουν τα κλάματα και του ζητούν συγγνώμη. Το καλό που τους ήθελε, ας έκαναν κι αλλιώς…

Ο Λο Μπέλο, άλλωστε, δεν κώλωνε πουθενά. Εξαιρετικός ως διαιτητής, αθλητικός και πάντοτε κοντά στις φάσεις δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα να αμφισβητηθεί για την ακεραιότητά του. Με λεπτό μουστάκι και χολιγουντιανό κατάμαυρο μαλλί, στάθηκε απέναντι στους παίκτες ως πρωταγωνιστής, όχι ως απλός διαιτητής. Υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία γενικώς. Διαιτήτευσε 34 διεθνή ματς (μεταξύ τους και τον τελικό του Πρωταθλητριών Μπενφίκα-Μάντσεστερ, το 1968 (vid), όπως και το Φέγενορντ-Σέλτικ, το 1970.  Ήταν η προεπιλογή της FIFA και για τον τελικό του Μουντιάλ του 1970. Όμως η Ιταλία βρέθηκε στον τελικό (έχασε από τη Βραζιλία με 4-1) και, φυσικά, αποκλείστηκε.

Ακέραιος και πεισματάρης…

Υπήρξε ακέραιος ως χαρακτήρας και πεισματάρης. Απ’ τη μία ήταν ο πρώτος που παραδέχθηκε δημόσια λάθος απόφασή του στην τηλεόραση. Βλέποντας στο στούντιο σε αργή κίνηση πλέον ένα καθαρό πέναλτι του Μορίνι στον Μπιγκόν, στο Γιουβέντους-Μίλαν, που όμως δε σφύριξε είπε: “Ο Μορίνι φάνηκε πιο έξυπνος από μένα. Δυστυχώς, δεν είχα στο γήπεδο μόνιτορ, όπως εδώ, για να το δω ξανά”.

Απ’ την άλλη, σε “μπουλούκι” παικτών γύρω του, σ’ ένα Γιούβε-Ίντερ, το 1959, κουνώντας τα χέρια του χτύπησε κατά λάθος τον Ινβερνίτσι, που έπεσε ζαλισμένος κάτω. Και ο Λο Μπελο απειλούσε μετά τον παίκτη της Ίντερ με κίτρινη για θέατρο! Δε φοβήθηκε τίποτε. Σ’ ένα Νάπολι-Γιούβε, το 1958, πεντ’ έξι χιλιάδες οπαδοί της γηπεδούχου ήταν μέσα στο γήπεδο. “Εάν έστω κι ένας πατήσει πόδι μέσα από τη γραμμή”, ήταν τα λόγια του, “διακόπτω το ματς”. Δεν πάτησε κανείς…

Ίσως όμως η πιο χαρακτηριστική σκηνή να ήταν εκείνη του 1972, Ο Λο Μπέλο διαιτητεύει το Ρόμα -Νάπολι, όταν ένας οπαδός κάνει ντου στον αγωνιστικό χώρο. Ψύχραιμος όπως παντα, ο διαιτητής του κλείνει το δρόμο, τον πιάνει απ’ το πέτο, του… ρίχνει μια κλοτσιά στον πισινό και τον παραδίδει “πακέτο” στους αστυνομικούς. Είπαμε. Sui generis. Ο Λο Μπέλο, με καταγωγή από τις Συρακούσες, πέθανε πρόωρα, σε ηλικία 67 ετών, τον Σεπτέμβριο του 1991. Είχε προλάβει να αφήσει εποχή στο ποδόσφαιρο, αλλά και να εκλεγεί βουλευτής με τους Χριστιανοδημοκράτες για τρεις θητείες…