Στέφανο Πιόλι: Όχι μόνο κόουτς, αλλά και… life coach!

Ο προπονητής της Μίλαν πήρε ένα μάθημα ζωής από τον τραγικό χαμό του Ντάβιντε Αστόρι, το 2018. Και από τότε έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τους ποδοσφαιριστές του και την ψυχολογική προσέγγιση κάθε αγώνα. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και... μηνύματα στον τοίχο!

Στέφανο Πιόλι: Όχι μόνο κόουτς, αλλά και… life coach! Πέντε χρόνια και κάτι εβδομάδες πριν, ο σημερινός προπονητής της Μίλαν ήταν στον πάγκο της Φιορεντίνα. Της ομάδας που, ως παίκτης, φόρεσε τη φανέλα της 185 φορές, τις περισσότερες από κάθε άλλη στην καριέρα του. Θρύλος της, ακόμη και σήμερα, 27 χρόνια από τότε, ο Πιόλι έγινε προπονητής των “Βιόλα” το καλοκαίρι του 2017. Τον Απρίλιο του 2019, μετά από μια δημόσια κριτική στελεχών της ομάδας στον τρόπο δουλειάς του, τα βρόντηξε κι έφυγε -άλλος ένας λόγος που ακόμη τον αγαπούν στη Φλωρεντία.

Stefano Pioli, the @acffiorentina manager, getting a “DA13” tattoo in memory of Davide Astori 💜

(📷 IG/Frankietattooart) pic.twitter.com/73EfbHyXof

— OneFootball HQ (@OneFootballHQ) April 13, 2018

Όσο ακόμη ήταν εκεί, ωστόσο, στις 4 Μαΐου του 2018 συνέβη κάτι που άλλαξε τον ίδιο και την προπονητική του φιλοσοφία για πάντα. Ο Πιόλι έπρεπε εκείνη την ημέρα να γίνει ο άνθρωπος που θα ενημέρωνε τα αποδυτήριά του για κάτι τραγικό. Το θάνατο, μόλις στα 31 του, του αρχηγού της ομάδας, Ντάβιντε Αστόρι, από καρδιακή ανακοπή στον ύπνο του, το προηγούμενο βράδι… Το γεγονός συγκλόνισε την Ιταλία. Ο ίδιος ο Στέφανο χτύπησε τατού με τα αρχικά και τον αριθμό του Αστόρι στο χέρι του. DA13. Και, φυσικά, ήταν παρών όταν το 2021 έγιναν στη Φλωρεντία τα αποκαλυπτήρια της τοιχογραφίας του άτυχου ποδοσφαιριστή…

Pioli was present today in Florence to attend the inauguration of the celebratory mural of the late Davide Astori pic.twitter.com/uMmroedzUN

— CHAMPIONS OF ITALY 🏆 (@MilanEye) May 24, 2021

Έγινε δεύτερος πατέρας των παικτών του για να ξεπεράσουν τον Αστόρι…

Ο Πιόλι είδε με τα μάτια του το πώς επηρρέασε τους συμπαίκτες του Ντάβιντε αυτός ο απρόσμενος χαμός του. Για μήνες έγινε στα αποδυτήρια δεύτερος πατέρας τους. Φίλος τους. Μια φωνή παρηγοριάς κι ένας ώμος για να κλάψουν, να ξεφύγουν από τη θλίψη. “Ήταν μόνο τότε”, είπε αργότερα, “που κατάλαβα με τον πιο σκληρό, αλλά και εμφατικό τρόπο ότι πάνω απ’ όλα οι ποδοσφαιριστές, οσοδήποτε επαγγελματίες, είναι, ωστόσο κι εκείνοι άνθρωποι”.

Ο Στέφανο πήρε ως μάθημα ζωής εκείνη την εμπειρία. Και από τότε, δεν είναι απλώς ένας ποδοσφαιρικός κόουτς. Είναι και life coach για τον καθένα από τους παίκτες του. Η προσέγγισή του σε κάθε παιχνίδι δεν έχει να κάνει μόνο με την τακτική. Έχει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό να κάνει και με την ψυχολογική κατάσταση ενός καθενός από όσους θα βάλει να αγωνιστούν. Όπως ο ίδιος είπε στο Sky, δυο χρόνια πριν: “Εκείνη η τραγωδία με έκανε να αναπτύξω μια πιο πλήρη σχέση με τους παίκτες μου. Να τους κατανοήσω ως αυτό που είναι οι ίδιοι, όχι μόνο ως αυτό που κάνουν στο γήπεδο..”

Pioli to Sky: “The disaster of Davide [Astori] in Firenze allowed me to develop a more complete relationship with the players in trying to understand them as they are and not just for what they do on the pitch.” pic.twitter.com/ku5KzpZmxW

— Meytar Zeevi (@RossoneriBlog) October 4, 2020

Τα… μηνύματα στον τοίχο -που… πιάνουν, όπως φαίνεται, τόπο!

Η διαχείρισή του σ’ αυτόν τον τομέα στην περσινή σεζόν τίτλου της Μίλαν ήταν, απλώς, υποδειγματική. Και έγινε αντικείμενο πολύ θετικών σχολίων από τον Τύπο. Στο πλαίσιό της, όπως αποκάλυψαν τα ιταλικά Μέσα, πριν από κάθε ματς, ο Πιόλι άρχισε να γράφει ένα εμψυχωτικό μήνυμα στον τοίχο του διαδρόμου από τα αποδυτήρια προς το γήπεδο. Στην πρεμιέρα της Μίλαν στη Serie A εφέτος, το μήνυμα ήταν “Be warriors, not worriers”. Δηλαδή: “Να είστε πολεμιστές και όχι αλαφιασμένοι (ανήσυχοι, φοβισμένοι)”.

Προφανώς… έπιασε πάλι τόπο. Η Μίλαν γύρισε στο ματς με την Ουντινέζε και το 0-1 και το 2-2 για να φτάσει στη νίκη με 4-2. Με τα νικητήρια γκολ, μάλιστα, να μπαίνουν στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά και με τον Αστόρι να είχε χάσει τη ζωή του πριν από το ματς της Φιορεντίνα με την… Ουντινέζε, μόνο ο Πιόλι ξέρει τι μπορεί να είπε στους παίκτες του και στην ανάπαυλα. Μπορεί και να μη μάθουμε ποτέ. Αλλά ότι… εκείνοι ξέρουν, αρκεί!