Κάρλες Πουγιόλ: Θαύμαζα και σεβόμουν πολύ τον Πάολο Μαλντίνι!

Ο Κάρλες Πουγιόλ ήταν ένα κόσμημα για το ποδόσφαιρο, μια τεράστια προσωπικότητα που κέρδισε επάξια τον σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη κάθε φίλαθλου. Αλλά αυτός ο ποδοσφαιριστής που είχε κλέψει τον θαυμασμό και τον σεβασμό του ήταν ο Πάολο Μαλντίνι. «Θα μπορούσα να είμαι μέλος της Μίλαν», παραδέχθηκε ο Πουγιόλ κατά τη διάρκεια του […]

Ο Κάρλες Πουγιόλ ήταν ένα κόσμημα για το ποδόσφαιρο, μια τεράστια προσωπικότητα που κέρδισε επάξια τον σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη κάθε φίλαθλου. Αλλά αυτός ο ποδοσφαιριστής που είχε κλέψει τον θαυμασμό και τον σεβασμό του ήταν ο Πάολο Μαλντίνι. «Θα μπορούσα να είμαι μέλος της Μίλαν», παραδέχθηκε ο Πουγιόλ κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Σπορ!

Ο 42χρονος Καταλανός παλαίμαχος κεντρικός αμυντικός πέρασε ολόκληρη την ποδοσφαιρική ζωή του στους «μπλαουγκράνα», με τους οποίους κατάκτησε 20 τρόπαια, συμπεριλαμβανομένων έξι τίτλων πρωταθλήματος και τριών Champions League.

«Θα μπορούσα να είμαι μέλος της Μίλαν», παραδέχθηκε ο Πουγιόλ κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Σπορ, που διοργάνωσε η ιταλική εφημερίδα Gazzetta dello Sport το περασμένο Σαββατοκύριακο.

«Θα ήθελα να παίξω με τον Πάολο Μαλντίνι, ήταν το είδωλό μου. Θα ήμουν ευτυχής να κλείσω την καριέρα μου στην Ιταλία», πρόσθεσε. «Είχα προσφορές από αγγλικές και ιταλικές ομάδες, αλλά όταν ο σύλλογός σου είναι και σπίτι σου, δεν αισθάνεσαι πως πρέπει να φορέσεις άλλη φανέλα».

Σε κάθε περίπτωση, ο Πουγιόλ είναι πεπεισμένος ότι η Μίλαν θα ξαναβρεί το δρόμο των επιτυχιών και του χαμένου μεγαλείου της. «Είμαι σίγουρος ότι θα ξαναγίνει τόσο μεγάλο όσο ήταν, παρόλο που τώρα περνά μια δύσκολη στιγμή», είναι η εκτίμησή του.

Το 2009, όταν ο σπουδαίος αμυντικός της Μίλαν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ο Κάρλες Πουγιόλ του έστειλε επιστολή. «Άρχισες να παίζεις επαγγελματικά όταν ήμουν παιδί και ποτέ δε σταμάτησα να σε θαυμάζω. Λένε πως όσο μεγαλώνουμε οι μύθοι καταρρίπτονται. Μου απέδειξες το αντίθετο. Ο θαυμασμός μου απλά μεγάλωνε με τον καιρό»

«Θαύμαζα την αμυντική σου αντίληψη, την άτεγκτη στάση σου, τις ιδέες σου για το άθλημα. Ακόμα και την επιθετικότητα στο παιχνίδι ή τη σκληράδα, την έβγαζες με τεράστια κλάση και πάντα στο πλαίσιο του ευ αγωνίζεσθαι.

Θαύμαζα και θαυμάζω την ευελιξία και τον τρόπο που αναχαίτιζες τον αντίπαλο, όποιος κι αν ήταν αυτός.

Σχεδόν ζήλευα την απίστευτη προσαρμοστικότητά σου στα χαρακτηριστικά των αντίπαλων επιθετικών και τον ευγενή τρόπο που τους εξουδετέρωνες, με εκείνη την τεράστια αίσθηση ανωτερότητας που σε διέκρινε».