Με ανατροπή η Λίβερπουλ, την μέτρια Άρσεναλ (Vid)

Το πρόβλημα δεν είναι να χάσει μία ομάδα στο Άνφλιντ, το πρόβλημα είναι να σου δίνεται η δυνατότητα να φύγεις με έστω έναν βαθμό σε μία από τις πιο δύσκολες έδρες του πρωταθλήματος και να την “πετάς” μακριά. Η Λίβερπουλ δεν ήταν η δυναμική συνηθισμένη Λίβερπουλ, που είδαμε κατά κύριο λόγο πρόπερσι, η οποία δεν […]

Το πρόβλημα δεν είναι να χάσει μία ομάδα στο Άνφλιντ, το πρόβλημα είναι να σου δίνεται η δυνατότητα να φύγεις με έστω έναν βαθμό σε μία από τις πιο δύσκολες έδρες του πρωταθλήματος και να την “πετάς” μακριά. Η Λίβερπουλ δεν ήταν η δυναμική συνηθισμένη Λίβερπουλ, που είδαμε κατά κύριο λόγο πρόπερσι, η οποία δεν άφηνε τον αντίπαλο να πάρει ανάσα κλείνοντας του κάθε δυνατότητα αντίδρασης.

Από πέρυσι μάλιστα θυμίζει πιο “γήινη” και τρωτή. Όπως ακριβώς ήταν και σήμερα, σίγουρα η Λίβερπουλ ήταν καλύτερη από την Άρσεναλ, αλλά σε πολλές φάσεις, όπως τις δύο κλασικές ευκαιρίες που σπατάλησε ο Αλεξάντερ Λακαζέτ μέσα σε 4 λεπτά, είχε την δυνατότητα να “κλέψει” έναν βαθμό απο την Λίβερπουλ, καθώς οι Άρνολντ και Χέντερσον βρέθηκαν αρκετές φορές εκτός θέσης αφήνοντας εκτεθειμένη την άμυνα τους γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στην Άρσεναλ να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω απο το εν λόγω ματς.

Σε γενικές γραμμές η Λίβερπουλ ήταν στα δεδομένα της, με αρκετά καλούς τους Φαμπίνιο και Βαϊνάλντουμ, με τον Μανέ όπως τον έχουμε συνηθίσει, τον Σαλάχ να μην έχει βρει ακόμα τον καλό του εαυτό, τον Άλισον να αποδεικνύει για άλλη μια φορά γιατί θεωρείται ίσως και ο κορυφαίος τερματοφύλακας του κοσμου. Τους Φαν Ντάικ και Γκόμεζ να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά, σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσει κανείς τις δύο ευκαιρίες του Λακαζέτ, τον Άρνολντ και τον Ρόμπερτσον εκ των κορυφαίων του ματς, με εξαίρεση την “γκάφα” στο γκολ του Λακαζέτ.

Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί πως ο Ντιόγκο Ζότα σκόραρε στο ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα με τα χρώματα της Λίβερπουλ, καθώς πέρασε ως αλλαγή στο ματς στην θέση του Μανέ. Ο Φιρμίνιο βρισκόταν εκτός παιχνιδιού σήμερα, ενώ ο Κεϊτά ήταν σταθερός. 

Από την άλλη πλευρά τώρα, αναφερόμενοι στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Άρσεναλ, τα πράματα δεν είναι όπως έδειχναν στο περσινό δεύτερο μισό. Η Άρσεναλ στους τελευταίους αγώνες έδειχνε να ανεβαίνει και αγωνιστικά καθώς και ψυχολογικά, έδειχνε να έχει βρει την ποδοσφαιρική ταυτότητα και να έχει αποκτήσει ένα αντιπροσωπευτικό στυλ στο γήπεδο ως ομάδα. Η φετινή Άρσεναλ, με εξαίρεση τον τελικό του Σούπερ Καπ Αγγλίας, δείχνει να γέρνει περισσότερο στην Άρσεναλ του περσινού πρώτου μισού παρά στην Άρσεναλ που οραματίζεται ο Μικέλ Αρτέτα.

Στις τρεις αγωνιστικές που έχει παίξει μέχρι στιγμής είναι ασυγκέντρωτη, ασυντόνιστη, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό προσανατολισμό, με τους παίκτες να ψάχνουν τα πατήματά τους στο γήπεδο και να προσπαθούν να αποκτήσουν μία κάποια χημεία. Ίσως με την Φούλαμ να μην φάνηκαν οι αδυναμίες, λόγω διαφοράς δυναμικότητας, αλλά με την Γουέστ Χαμ ήταν αρκετά τρανταχτές, καθώς η Άρσεναλ κέρδισε το παιχνίδι λόγω τύχης, λόγω κατωτερότητας των περιστάσεων από την Γουέστ Χαμ, λόγω του προσωπικού ταλέντου του Σακά και του Ομπαμεγιάνγκ.

Στο σημερινό παιχνίδι δεν είδαμε τον δύο συνεχόμενες φορές MVP στα ματς της Άρσεναλ, Γκαμπριέλ Μαγκαλάες. Αντί αυτού είδαμε ένα παλιό και γνώριμο δίδυμο στο κέντρο της άμυνας, Χόλντινγκ και Νταβίντ Λουίζ, το οποίο για άλλη μία φορά απέδειξε πως δεν κάνει για το συγκεκριμένο επίπεδο. Ο Μπεγιερίν και ο Τίρνεϊ βρίσκονταν εκτός τόπου και χρόνου, καθώς έχαναν συνεχώς τις θέσεις τους ξεχασμένοι στην επίθεση, ενώ παράλληλα ούτε δημιουργούσαν κάποια προϋπόθεση επιθετική, αλλά ούτε κάλυπταν πίσω.

Γεγονός που έφερε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν όλες οι επιθετικές πρωτοβουλίες της Λίβερπουλ από τα άκρα. Ο Λένο ήταν ανήμπορος να αντιδράσει σε οποιαδήποτε από τα τρία γκολ, καθώς η άμυνά του τον είχε παραμελήσει παντελώς. Ο Τζάκα και ο Νάϊλς ήταν καλοί, αλλά απελπιστικά μόνοι τους αφού ο Ελνένι δεν είναι ακόμα έτοιμος και αυτό φαίνεται στα πατήματά του στο γήπεδο.

Ο Ομπαμεγιάνκ δεν τροφοδοτήθηκε σχεδόν καθόλου έτσι ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει καταστάσεις απο τα άκρα, ενώ ο Γουίλιαν από την άλλη πλευρά δεν μπορούσε να προσφέρει και πολλά απέναντι στον Ρόμπερτσον που βρισκόταν όλη την ώρα πάνω του και παντού. Ο Λακαζέτ, για ακόμη μία φορά, ήταν κατώτερος των περιστάσεων καθώς, ουσιαστικά, στέρησε από την ομάδα του την δυνατότητα διεκδίκησης ενός βαθμού, ενώ ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητό το γιατί ο Πεπέ κόστισε στην Άρσεναλ 80.000.000€.

Ο Ενκέτια με τον Θεμπάγιος δεν πήραν τον απαιτούμενο χρόνο για να καταφέρουν να προσφέρουν παραπάνω. Βέβαια ο Θεμπάγιος έκανε την όμορφη κάθετη στην δεύτερη ευκαιρία που σπατάλησε ο Λακαζέτ, αλλά και πάλι οι μέχρι στιγμής παρουσίες του έχουν αποδείξει πως αξίζει μία θέση στην βασική εντεκάδα.

Γενικότερα η Λίβερπουλ ήταν καλύτερη σε όλες τις γραμμές. Αν η Άρσεναλ έπαιρνε έστω και έναν βαθμό από αυτό το ματς θα θεωρούταν “αδικία”. Βέβαια η διακύμανση και η εικόνα του ματς έδειξε πως η Άρσεναλ μπορούσε να πάρει κάτι από το συγκεκριμένο παιχνίδι αν οι μονάδες της ήταν πιο συγκεντρωμένες. Η ουσία δεν είναι όμως εκεί.

Η Λίβερπουλ είναι μία ομάδα με ταυτότητα συγκεκριμένη την οποία την γνωρίζουμε ήδη. Η Άρσεναλ, πάνω που έδειξε να κάνει κάτι, μέχρι στιγμής, σε τρία ματς πρωταθλήματος και ένα κυπέλλου, ασχέτως των αποτελεσμάτων, δείχνει πως ακόμα θέλει χρόνο. Ο Αρτέτα, βέβαια, έχει και αξίζει τον χρόνο καθώς η ομάδα ακόμη βρίσκεται υπό δημιουργία. Ο κόσμος, όμως, της Άρσεναλ δεν έχει άλλη υπομονή. Και η μέχρι στιγμής φετινή Άρσεναλ δεν πείθει.

Δήμος Σορόπουλος

#LIVARS https://t.co/CNRbz4oRbK
Full highlight LIVERPOOL 3-1 ARSENAL, retweet and likes— Flash (@Flash14248148) September 28, 2020