Ελάνγκα: Το… “δικό μας” παιδί στεριώνει στη Γιουνάιτεντ!

Ο Σουηδός επιθετικός αποτελεί έναν από τους λίγους παίκτες που φέρνει χαμόγελα στο Μάντσεστερ τις τελευταίες -λίγες σχετικά- εβδομάδες. Το καταφέρνει με τρόπο που μοιάζει λίγο με σενάριο ταινίας. Συγκινητικής και εμψυχωτικής...

Ελάνγκα: Το… “δικό μας” παιδί στεριώνει στη Γιουνάιτεντ! Εντάξει. Δεν είναι, ας πούμε και σαν τον Κώστα Τσιμίκα “δικός” μας, ο Άντονι. Ο μπακ της Λίβερπουλ, που τα πηγαίνει εξαιρετικά ως τώρα έχει γεννηθεί, άλλωστε, εδώ. Ενώ για τον Ελάνγκα μπορούμε να πούμε, χμ, ότι εδώ έχει γεννηθεί η… ιδέα να έλθει κάποτε στη ζωή. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο πατέρας του Τζόζεφ, πέρασε από τη χώρα μας το 1998-99 για τον ΠΑΟΚ (19 συμμετοχές σε έξι μήνες) και το 1999-2000 είχε 27 συμμετοχές (και 1 γκολ)με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Μετά πήγε στη Σουηδία και εκεί γεννήθηκε Απρίλη του 2002 ο Άντονι. Άρα… δικό μας παιδί, κάπου.

Φυσικά, κάνουμε λογοπαίγνιο τώρα. Και, άλλωστε, μικρή σημασία έχουν αυτά . Αυτό που έχει σημασία -και ουσία- είναι ότι, δυο μήνες πριν κλείσει τα 20 του (στις 27 Απριλίου), ο Ελάνγκα αρχίζει και “φωνάζει” ως το πιο ελπιδοφόρο όνομα στη Γιουνάιτεντ. Ενώ πριν από μόλις δύο μήνες, λίγο πριν ξεκινήσει η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου ήταν έτοιμος να ακούσει από την ομάδα “φτιάξε βαλίτσες για αλλού”!

Η ιστορία του Άντονι αρχίζει και αποτελεί έμπνευση για κάθε “Ελάνγκα” του ποδοσφαίρου. Μια ζωντανή απόδειξη ότι με -πάρα πολλή, είναι η αλήθεια- σκληρή δουλειά, ακόμη κι ένα ψιχουλάκι τύχης μπορεί να σε ανταμείψει. Το “ψιχουλάκι” τύχης, για τον Ελάνγκα ήταν ο Ράνγκνικ, που του έκανε μεγάλη εντύπωση το πάθος και ο επαγγελματισμός του νεαρού Σουηδού στις προπονήσεις.

Ατέλειωτη δουλειά, αλλά και ατέλειωτη υπομονή…

Ο Άντονι δεν είχε πάρει, πρακτικώς, ούτε μια ευκαιρία από τον Σόλσκιερ. Και μπροστά του ήταν ένα σωρό ονόματα. Κριστιάνο Ρονάλντο, Έντισον Καβάνι, Μάρκους Ράσφορντ, Άντονι Μαρσιάλ, Τζέιντον Σάντσο, Μέισον Γκρίνγουντ… Οι ελπίδες του να παίξει, λογικά, ήταν μηδαμινές. Αλλά εφόσον ήταν στην ομάδα, ο μικρός έκανε προπονήσεις σα να ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Και, σιγά σιγά, ο… δρόμος μπροστά του άρχισε να ανοίγει.

Ο Καβάνι πάει από τραυματισμό σε τραυματισμό. Ο Μαρσιάλ φεύγει δανεικός για Σεβίλλη. Ο Γκρίνγουντ -άντε να μην πούμε τι για δαύτονε, τώρα. Αλλά ο Ελάνγκα, λόγω Ράνγκνικ όχι μόνο δε φεύγει το Γενάρη, αλλά αρχίζει και παίρνει ευκαιρίες. Και… τις πιάνει απ’ τα μαλλιά! Στην Πρέμιερ έχει φτάσει πια τις 9 συμμετοχές, με τον Γερμανό στον πάγκο. Ενεννηντάλεπτο έχει βγάλει ένα μόνο, με τη Μπρέντφορντ, αλλά σκόραρε σ’ αυτό. Και με τη Λιντς, στο τελευταίο του ματς, μπήκε αλλαγή και με δικό του γκολ επισφράγισε μια κρίσιμη νίκη για τους “Κόκκινους Διαβόλους”.

“Παίκτης της ομάδας” που θα λατρέψει η κερκίδα!

Παιχνίδι με το παιχνίδι, ο Ελάνγκα αποκτά αυτοπεποίθηση και αισθάνεται πλέον “γρανάζι” της ομάδας. Η Μάντσεστερ κάνει μια μεγάλη προσπάθεια να ξαναβρεί καλό αγωνιστικό πρόσωπο. Και ο Άντονι είναι σημαντικότατο κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Η παρουσία του στην 11αδα όλο και πιο συχνά δίνει στους φίλους της ομάδας την ελπίδα ότι στα αποδυτήρια υπάρχει και ταλέντο και θέληση και, πάνω απ’ όλα, σωστή νοοτροπία.

Ο Ελάνγκα ζει και αναπνέει στη Γιουνάιτεντ από 12 χρονών παιδάκι και στην κερκίδα της ομάδας, τέτοιοι παίκτες, από τα “σπλάχνα” της έχουν πάντοτε μια ξεχωριστή συμπάθεια. Είναι συνεχιστές μιας παράδοσης που φέρνει τιμή και αίγλη στη φανέλα της. Το γκολ-φωτιά σε σημασία που πέτυχε απέναντι στην Ατλέτικο, κρατάει την ομάδα ζωντανή στις ελπίδες της στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Το πιο βασικό όμως είναι ότι ο Ελάνγκα και πάλι μπαίνει στο ματς αλλαγή το 75′, στη θέση του Ράσφορντ και 5 λεπτά μετά “ξελασπώνει” τη Μάντσεστερ μ’ ένα ψύχραιμο και άψογο σε τελείωμα πλασέ, ενώ η μπάλα “ζυγίζει” 100 κιλά. Το πανηγυρίζει τρέχοντας προς τον μέντορά του, στον πάγκο. Και είναι τέτοιες κινήσεις -αλλά και τέτοια μενταλιτέ “παίκτη της ομάδας”- που λατρεύουν οι φίλοι των “Κόκκινων Διαβόλων”. Χάρη στο ταλέντο, το πείσμα, την υπομονή, αλλά και τη δουλειά του, ο μικρός έχει μεγάλο μέλλον στη Γιουνάιτεντ…