Παρί Σεν… Λεφτέν! (Καταρ-αμένη φτώχεια…)

Η Παρί το.... τερμάτισε. Εντελώς. Έγραψαν ότι το λειτουργικό της κόστος είναι... 629.000.000 ευρώ και το διόρθωσε. Είναι, λέει, υπερβολές αυτά. Μόνο... 585.000.000 είναι -με τους φόρους μέσα!

Παρί Σεν… Λεφτέν! (Καταρ-αμένη φτώχεια…) Εντάξει, το ξέραμε. Στην ομάδα των Παρισίων, το χρήμα τρέχει απ’ τα μπατζάκια τους. Για την ακρίβεια, δηλαδή, από τα μπατζάκια κάτω από τις κελεμπίες τους. Βλέπετε, η Παρί έγινε πριν από 11 χρόνια η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που ανήκει και με τη βούλα σε ένα αραβικό κράτος. Η Νιουκάστλ είναι η δεύτερη -και με τη βούλα.

Διότι, τυπικώς, το επενδυτικό σχήμα από το Άμπου Ντάμπι, που από το 2008 αγόρασε τη Μάντσεστερ Σϊτι είναι ιδιωτικό. Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά από νομική άποψη αυτό ισχύει. Η Παρί όμως ανήκει κανονικά και με το νόμο στο κρατικό επενδυτικό σχήμα του Κατάρ, Για την ακρίβεια στο Qatar Sports Investments, που είναι παράρτημα του Qatar Investment Authority.

Χρήμα με ουρά από Κατάρ μεριά…

Με τον Αλ Κελαϊφί να έχει, πέρα από τα δικά του 8 δισ. να “παίζει” και με περίπου όσα θέλει από τα 300 τόσα δισ. του QIA, δεν είναι έκπληξη, λοιπόν, ότι, πώς να το πούμε; Δεν έχουν και αγωνία, π.χ. για την… αύξηση τιμών στο καλάθι της νοικοκυράς. Αλλά απ’ αυτό το σημείο έως το να παρουσιάζει λειτουργικά κόστη σχεδόν 630.000.000 ευρώ, υπάρχει απόσταση. Τεράστια.

Τα εξειδικευμένα σ’ αυτόν τον τομέα σάιτ, συμφωνούν λίγο πολύ στα χρήματα που ξοδεύει η Παρί για τις αμοιβές των παικτών της. Τα υπολογίζουν στα 375.000.000 ευρώ το χρόνο -προ φόρων. Περίπου 64 το χρόνο παίρνει ο Λιονέλ Μέσι, 53 ο Νεϊμάρ τζούνιορ, 32 ο Κιλιάν Εμπαπέ, 27 και κάτι ο Σέρχιο Ράμος και πάει λέγοντας.

Όταν ο θεμιτός ανταγωνισμός… πάει περίπατο!

Ο γαλλικός Τύπος όμως, υπολόγισε το συνολικό λειτουργικό κόστος. Και το ανέβασε στα 629.000.000 ευρώ, απ’ τα οποία τα 136 είναι φόροι. Η ομάδα διέψευσε το υπερβολικό αυτό ποσόν και απάντησε ότι είναι μόλις 585.000.000 (ε, ναι; Διότι 629 ποιος να τα φάει, που λέει και το ανέκδοτο), με τα 127 να είναι φόροι. Α, και βέβαια, διευκρίνισε ότι μέσα σ’ αυτά είναι και τα κόστη του προσωπικού, της γυναικείας ομάδας, αλλά και των ομάδων χάντμπολ, τζούντο και e-sports που διατηρεί ο σύλλογος.

Ακόμη και με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, κάθε έννοια θεμιτού ανταγωνισμού πάει περίπατο, με τέτοιους αριθμούς. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις η Παρί “ζυγίζει” μόνη της το 30 έως, για κάποιους, κοντά στο 40% όλης της Ligue 1. Το Transfermarkt αποτιμά όλο το πρωτάθλημα στα 3,6 δισ. ευρώ και την Παρί μόνη της σε πάνω από 900.000.000!

Μονακό, Μαρσέιγ και Λιόν μαζί αξίζουν λιγότερο από την Παρί…

Η δεύτερη πιο “ακριβή”, Μονακό αποτιμάται σε 360.000.000. Μονακό, Μαρσέιγ και Λιόν μαζί, δεν αξίζουν όσο η Παρί. Και όταν όλες οι αμοιβές στο γαλλικό πρωτάθλημα είναι περίπου 1,75 δισ., τα 500+ εκατομμύρια που παραδέχεται η ίδια η ομάδα ότι ξοδεύει το χρόνο, αποτελούν σχεδόν το 1/3 του συνολικού ποσού,

Το γαλλικό ποδοσφαιρικό σύστημα επιτρέπει στις ομάδες να κάνουν απόσβεση με ίδια κεφάλαια. Και, λόγω πανδημίας, που προκάλεσε μεγάλες ζημιές στα Big5 πρωταθλήματα, πιο ελαστική στο ζήτημα είναι την τελευταία διετία και η ΟΥΕΦΑ. Αλλά η ανισότητα είναι εξώφθαλμη και προκαλεί. Το ποδόσφαιρο τιμωρεί, βέβαια, αλλά είναι  να απορεί κανείς πώς και τα κατάφερε πέρυσι η ταπεινή Λιλ, με μισθούς κάτω από 25.000.000 ευρώ, συνολικά!

Θα βάλει τάξη το νέο Financial Fair Play; Μακάρι, αλλιώς…

Από τη νέα σεζόν το Οικονομικό Ευ Αγωνίζεσθαι, το περίφημο Financial Fair Play της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας αναβαθμίζεται σε αρκετούς τομείς. Ένας απ’ αυτούς θα είναι το “πλαφόν” σε μισθούς, αλλά και η θέσπιση φόρου πολυτελείας. Ο φόρος, όπως είναι αυτονόητο, δε θα είναι πρόβλημα για την Παρί… Σεν Λεφτέν.

Και αν το όριο στους μισθούς δεν αφορά σε παίκτες, ατομικά, αλλά στο σύνολο των αμοιβών, κι αυτό μπορεί να το ξεπεράσει με μείωση του ρόστερ (άλλωστε, 47 έχει τώρα με συμβόλαια), χωρίς να κόψει χρήματα απο΄τους πρωτοκλασάτους. Σε κάθε περίπτωση, όπως λέγαμε τις προάλλες και για τη Νιουκάστλ, αλλά, φυσικά και για τη Σίτι, η κατάσταση πάει να ξεφύγει με την όλη υπόθεση και κάτι πρέπει να γίνει. Οταν οι λέξεις “ίσοι όροι” γίνουν σύντομο ανέκδοτο στο ποδόσφαιρο, ανέκδοτο γίνεται και το ίδιο το παιχνίδι…