Ο Αλ Πατσίνο με Κρις Ο΄Ντόνελ και μεγάλη παρέα στην Πάρο!

Ο Αλ Πατσίνο στα μέσα της δεκαετίας του 1980 αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κινηματογράφο. Ωστόσο, το πάθος και το ταλέντο του τράβηξε την προσοχή και μέχρι σήμερα, στα 80 του χρόνια, αρνείται να εγκαταλείψει την καριέρα του. Αλλά χρειάζεται και τις διακοπές και τον είδαμε στην Πάρο να απολαμβάνει τον Ελληνικό ήλιο και τις ομορφιές του νησιού […]

Ο Αλ Πατσίνο στα μέσα της δεκαετίας του 1980 αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κινηματογράφο. Ωστόσο, το πάθος και το ταλέντο του τράβηξε την προσοχή και μέχρι σήμερα, στα 80 του χρόνια, αρνείται να εγκαταλείψει την καριέρα του.

Αλλά χρειάζεται και τις διακοπές και τον είδαμε στην Πάρο να απολαμβάνει τον Ελληνικό ήλιο και τις ομορφιές του νησιού μαζί με τον Κρις Ο΄Ντόνελ και με συνολικά  παρέα αποτελούμενη από 20 άτομα. Έφτασαν με υπερπολυτελές γιοτ και σίγουρα δεν πέρασαν απαρατήρητοι.

Όλοι θυμόμαστε την υπέροχη ταινία το 1992 «Άρωμα Γυναίκας» και το ρόλο του Κρις Ο΄Ντόνελ ως Τσάρλι Σιμς στο ξεκίνημα της καριέρας του, δίπλα στο ιερό τέρας Αλ Πατσίνο που πρωταγωνίστησε.

Ο ζωντανός θρύλος του Hollywood

Σε μια καριέρα που διαρκεί εδώ και έξι δεκαετίες, θεωρείται ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών, καθώς ερμήνευσε μερικούς από τους πιο αξιομνημόνευτους ρόλους στην ιστορία του σύγχρονου κινηματογράφου, ενώ η τεχνική του έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από τους νεότερους ηθοποιούς.

Έχει προταθεί εννέα φορές για βραβείο Όσκαρ, έχοντας κερδίσει τελικά το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Άρωμα Γυναίκας (1992). Επίσης έχει βραβευτεί με τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, δυο Βραβεία Έμμυ, ένα Βραβείο Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, δύο SAG και δυο θεατρικά Βραβεία Tony.

Μάλιστα οι νίκες του στα βραβεία Όσκαρ, Έμμυ και Tony τον έχουν κατατάξει στους ελάχιστους ηθοποιούς που έχουν κερδίσει το Τριπλ Κράουν της υποκριτικής. Επιπλέον έχει βραβευτεί για το σύνολο της καριέρας του με το τιμητικό βραβείο στις Χρυσές Σφαίρες (Σέσιλ Ντε Μιλ) το 2001.

Επίσης με το Βραβείο για την πορεία του στον Κινηματογράφο από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI) το 2007. Αλλά και το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση το 2012 και το Βραβείο Κένεντι το 2016.