Ματ λε Τισιέ: Γενέθλια σήμερα ο μεγάλος ΘΡΥΛΟΣ της Σαουθάμπτον!

Ο ποδοσφαιριστής της που λατρεύτηκε όσο κανέναν άλλο  από τους φίλους των «Αγίων».Τίμησε την φανέλα τους από το 1986 έως το 2001 και όταν σταμάτησε από την ενεργό δράση «κουβάλαγε» μαζί του 270 συμμετοχές, 64 ασίστ και 102 τέρματα… Σε αυτό το νότιο τμήμα του Νησιού υπάρχει μία ιδιαιτερότητα. Για τους λάτρεις του ποδοσφαίρου, ο […]

Ο ποδοσφαιριστής της που λατρεύτηκε όσο κανέναν άλλο  από τους φίλους των «Αγίων».Τίμησε την φανέλα τους από το 1986 έως το 2001 και όταν σταμάτησε από την ενεργό δράση «κουβάλαγε» μαζί του 270 συμμετοχές, 64 ασίστ και 102 τέρματα…

Σε αυτό το νότιο τμήμα του Νησιού υπάρχει μία ιδιαιτερότητα. Για τους λάτρεις του ποδοσφαίρου, ο ένας και μοναδικός δικός τους Θεός έχει ονοματεπώνυμο: είναι ο Matthew Le Tissier! Ο δικός τους Matt είναι ο,τι πιο όμορφο, πιο συναρπαστικό έχουν δει ποτέ να χαϊδεύει το τόπι. Πρόκειται για τον «Μεσσία», εκείνον που έκανε το παλιό «Dell» να γεμίζει μόνο και μόνο για χάρη του. Εκείνον που απαρνήθηκε τους πάντες και τα πάντα απλά και μόνο για να μπορεί να φορά τη φανέλα των «Αγίων». Εκείνον που έκανε και και τους λιγοστούς άπιστους της πόλης να πιστέψουν ότι… Θεός υπάρχει. Και έτσι τον ονόμασαν «Le God».

Ο ίδιος λάτρεψε το μέρος, δίχως να έχει καν γεννηθεί εκεί. Με γαλλικές ρίζες (όπως μαρτυρά και και το επίθετο του) μεγάλωσε στο μικρό νησάκι του Guernsey και μετακόμισε στο Southampton το 1986 σε ηλικία 18 ετών. Αν και ως πιτσιρικάς έκανε μαγικά με τη μπάλα, προκαλούσε και τον χλευασμό, καθότι είχε αρκετά παραπανίσια κιλά και ήταν αρκετά αργός με τη μπάλα στα πόδια.

«Κάθε φορά που με φώναζαν «Le God» πραγματικά δεν ήξερα τι να απαντήσω. Φαντάζεστε ο Θεός να ακολουθούσε την δική μου διατροφή; Αυτή αποτελούνταν αποκλειστικά από μπύρα και χάμπουργκερ. Πολλές φορές πριν από κάποιο ματς έπινα τόσες πολλές μπύρες που δεν μπορούσα να κουνήσω τον κώλο μου. Και όταν ξεκινούσε το ματς όλο κατουριόμουν και νόμιζα ότι θα τα κάνω πάνω μου», αποκάλυψε στην αυτοβιογραφία του.

«Στην Καταλονία, συνήθιζε να υπάρχει κάθε Δευτέρα ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που διαρκούσε 30′ λεπτά. Εκεί, έδειχναν τα καλύτερα γκολ της Premier League για την εβδομάδα που είχε μόλις περάσει. Κάθε εβδομάδα, τα γκολ του Matt Le Tissier ήταν στην εκπομπή. Δεν μιλάμε για απλά γκολ. Μιλάμε για «άρρωστα», για μαγευτικά γκολ. Μπορούσε να στείλει την μπάλα όπου εκείνος ήθελε, με όποιον τρόπο ήθελε. Με το δεξί, με το αριστερό, με το κεφάλι, με κάθε πιθανό τρόπο που κανείς δεν περίμενε. Συνηθίζαμε να λέμε: “Αυτός ο τύπος, ο Le Tissier, είναι απίστευτος και δεν έχει πάει ακόμα σε κορυφαίο Ευρωπαϊκό σύλλογο. Μένει στη Southampton. Είναι απίστευτο αυτό. Θα μπορούσε να παίξει σε όλες τις ομάδες“», αποκαλύπτει ο θρυλικός Xavi.

Η απάντηση του Le Tissier; «Όταν έμαθα ότι ήμουν ίνδαλμα του Xavi, έφτιαξα ένα μπλουζάκι που έγραφε “ο Xavi με θαυμάζει”. Το φορούσα και καμάρωνα». Φυσικά τον γούσταραν και οι αντίπαλοι προπονητές. Στα 16 χρόνια που διήρκεσε η καριέρα του (1986-2002), τον προσέγγισαν πολλές σπουδαίες ομάδες. Manchester United, Liverpool, Chelsea, Nottingham Forrest, Arsenal, Tottenham, Atletico Madrid, Juventus, Milan και Lazio ασχολήθηκαν κάποια στιγμή με την περίπτωση του, μα πιο κοντά απ’ όλες βρέθηκε η πρώτη.

Το καλοκαίρι του 1992, ο Alex Fersugon αναζητούσε το καινούργιο του Νούμερο 7. Πήρε το αυτοκίνητο, κατέβηκε στο Νότο και μίλησε προσωπικά με τον Le Tissier. Σχεδόν τον είχε πείσει και αποχώρησε με αυτή την εντύπωση. Την επόμενη του τηλεφώνησε για να του πει όχι, επειδή το μόνο που γούσταρε πραγματικά ήταν το να παίζει για την Southampton.

«Ήταν εύκολο για μένα να πάω στη United ή τη Liverpool. Θα νικούσα συνεχώς και θα έπαιρνα τίτλους. Εμένα όμως ποτέ δεν με τράβαγε κάτι τέτοιο. Ανέκαθεν προτιμούσα να να βρίσκομαι στην άκρη της αβύσσου, να παίζω με την πίεση και το άγχος της επιβίωσης, της σωτηρίας. Το να αγωνίζεσαι στις μεγαλύτερες ομάδες είναι αναμφίβολα κάτι πολύ σημαντικό. Δεν συγκρίνεται όμως με το να φοράς τη φανέλα της Southampton, να παίζεις εναντίον τους και να τις νικάς. Και εγώ αποφάσισα να αφιερωθώ σε αυτή την ικανοποίηση», εξήγησε μία φορά κι έναν καιρό ο ίδιος.

Βέβαια δεν του βγήκε άσχημα εδώ που τα λέμε εκείνο το όχι του Ferguson, μιας και μετά από αυτό στράφηκε προς τον Eric Cantona, με την ιστορία να γράφεται υπέροχα για τη United από τα μαγικά πόδια του Γάλλου. Όσο για τον Le Tissier, ο θρυλικός πλέον κόουτς της United δεν κράτησε κακία, αλλά είχε μία κολακεία να πει: «Μπορούσε να πάρει μόνος του ένα ματς εάν και εφόσον είχε όρεξη. Μόλις του ερχόταν, διέλυε κάθε πλάνο, κάθε άμυνα. Ήταν τρομερός». Αυτό ακριβώς όμως ήταν το θέμα με τον Matt: το πότε είχε όρεξη και το πότε έπινε μπύρες και βαριόταν. Εάν είχε υπάρξει αθλητικός και έκανε καλή ζωή, στην Αγγλία θα ψάχνανε τον δεύτερο καλύτερο τους.

Ο Le Tissier υπήρξε ένα καθαρόαιμο, εκπληκτικό, αυθεντικό ταλέντο. Ακόμα και με αυτά τα χτυπητά ελαττώματα του, ξεχώρισε σε ένα τόσο γρήγορο πρωτάθλημα όπως η Premier League. Πάνω απ’ όλα όμως λατρεύτηκε για την πίστη του: «Μπορείς ν’ αλλάξεις γυναίκα, δουλειά, κατηγορία, σπίτι, ήρωες, ακόμα και μεταμόσχευση καρδιάς μπορείς να κάνεις. Εκείνο όμως που δεν γίνεται ποτέ ν’ αρνηθείς, είναι η φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας». Αυτή την σπάνια ποδοσφαιρική πίστη που απαρνήθηκε το χρήμα και τη δόξα λοιπόν ήταν που εκείνος μετέφερε και τελικά την εισέπραττε στο πολλαπλάσιο σε αυτή την θρησκευτική πόλη του Νότου. Και κάπως έτσι έγινε ο δικός τους «Le God» και που όσα χρόνια και να περάσουν, δεν θα λησμονηθεί ποτέ ως ένας… ξεχασμένος ποδοσφαιρικός Θεός!