Άγιαξ: Μήπως, όχι Αίαντας, αλλά… Φοίνικας;

Εδώ και +30 χρόνια ο Άγιαξ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: αναδεικνύει παίκτες και τους μοσχοπουλά -χωρίς ωστόσο να επηρεάζεται αγωνιστικά. Έχει βρει το κόλπο να αναγεννιέται από τις "στάχτες" του. Και τα σχεδόν 300.000.000 κέρδος 5ετίας του, θα φτάσουν ακόμη πιο ψηλά εφέτος...

Άγιαξ: Μήπως, όχι Αίαντας, αλλά… Φοίνικας; Ο μυθικός Αίας ο Τελαμώνιος, που έδωσε το όνομά του στην ολλανδική ομάδα, ήταν ένας πελώριων διαστάσεων, ατρόμητος Ομηρικός πολεμιστής. Μαζί με το Διομήδη, οι πιο γενναίοι μετά τον Αχιλλέα. Ο Φοίνικας, πάλι, ήταν ένα μυθικό πουλί που, κάθε τόσο έβαζε φωτιά στον εαυτό του και, μετά, αναγεννιόταν απ’ τις στάχτες του. Από μια άποψη, λοιπόν, καλώς λέγεται “Αίας”, ο Άγιαξ. Από μια άλλη, το “Φοίνικας” θα του πήγαινε καλύτερα…

Και δεν το λέμε αυτό επειδή εδώ και πέντε χρόνια “γαζώνει” σε Ολλανδία και διακρίνεται στην Ευρώπη, ενώ έχει βάλει στα ταμεία του… 300.000.000 ευρώ από την πώληση σχεδόν όλων των κεντρικών πρωταγωνιστών αυτών των επιτυχιών. Το λέμε επειδή ακριβώς αυτό είναι το κεντρικό μοτίβο της ύπαρξής του εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον. Να προσδίδει συνεχώς υπεραξία σε ταλέντα -δικά του ή αγορασμένα φτηνά. Να κερδίζει διακρίσεις μ’ αυτά. Και μετά να τα πουλάει και… φτου κι απ’ την αρχή.

Η μόνη μεγάλη “φωτιά” απ’ την οποία δεν ήλθε ξανά στη ζωή άμεσα, σαν τον Φοίνικα, ήταν η πρώτη. Η υπερομάδα του Ρίνους Μίχελς που πήρε τρία σερί Πρωταθλητριών / Τσάμπιονς Λιγκ το 1971, 72 και 73, απλώς δεν υπήρχε το 1976. Πρώτος έφυγε, το 1973 ο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Μίχελς τον ακολούθησε στη Μπαρτσελόνα το 1974. Και μέσα στα επόμενα χρόνια, αντίο είπαν και οι Γιόχαν Νέεσκενς, Άρνολντ Μιούρεν, Τζόνι Ρεπ και Άρι Χαν. Δεν έγινε όμως ηθελημένα εκείνη η διάλυση. Ο Άγιαξ απλώς δε μπορούσε να τους κρατήσει.

Το ίδιο -κερδοφόρο- βιολί από το 1995 και μετά!

Όμως, μετά το Τσάμπιονς Λιγκ του 1995, η  ομάδα είχε μάθει το μάθημά της. Μέσα επίσης σε μια τριετία, έδωσε τα αδέλφια Ρόναλντ και Φρανκ ντε Μπουρ, τον Πάτρικ Κλάιφερτ, τον Κλάρενς Ζέεντορφ, τον Μάρκ Όφερμαρς, τον Νουάνκο Κανού, τον Φίνιντι Ζορζ,.. Αλλά το χρήμα γέμισε τα ταμεία της αυτή τη φορά, Οπως συνέβη και με τις πωλήσεις Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Ράφαελ φαν ντερ Φάαρτ, Κρίστιαν Κίβου, και Άντι φαν ντερ Μέιντε  στην επόμενη φουρνιά -που, πάντως, δεν είχε πάρει ευρωπαϊκό τίτλο.

Πέντε σεζόν πριν, τι είχες… “Φοίνικα”, τι είχα πάντα. Ο χαμένος τελικός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Europa League 2016-2017, ήταν, πάντως, ευρωπαϊκός τελικός. Αλλά  η κάκιστη σεζόν 2017-18 έβαλε σε εφαρμοφή το Plan B. O Μπος πάει στη Ντόρτμουντ το Γενάρη του 2018, αλλά ο Έρικ τεν Χαχ που έρχεται, έρχται για να γράψει τη δική του ιστορία. Ο Ντάβινσον Σάντσες πάει στην Τότεναμ για 42.000.000 ευρώ, ο Νικολάς Ταλιαφίκο έρχεται για 4.500.000. Το καλοκαίρι η ομάδα αποκτά Ντούσαν Τάντιτς και Ντέιλι Μπλιντ συνολικά με 29.700.000. Είναι μια σεζόν στην οποία (σπάνια περίπτωση), η ομάδα έχει αρνητικό ισοζύγιο μεταγραφών. Αλλά… είπαμε. Plan B.

Η ώρα της… μεγάλης είσπραξης ήταν το 2019!

Το 2018-19,  Άγιαξ κάνει νταμπλ και χάνει τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από την Τότεναμ στις καθυστερήσεις εξαιτίας του “εκτός έδρας γκολ” που ίσχυε τότε. Η ώρα της… είσπραξης, έχει φτάσει. Φρένκι ντε Γιονγκ στη Μπαρτσελόνα για 86.000.000 και Ματίις ντε Λιχτ στη Γιουβέντους για 85.500.000 είναι, φυσικά οι “τοπ”. Αλλά Κάσπερ Ντόλμπεργκ, Μαξιμίλιαν Βέμπερ  και έξι ακόμη παίκτες φέρνουν αλλα 48.000.000 στα ταμεία του! Με τη χρονιά του κορωνοϊού “χαμένη”, οι εισπράξεις αυξάνονται το επόμενο καλοκαίρι: Χακίμ Ζιγές (Τσέλσι, 40.000.000), Ντόνι φαν ντε Μπέεκ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 40.000.000), Σερζίνιο Ντεστ (Μπαρτσελόνα, 21.000.000), Κουίνσι Πρόμες (Σπαρτάκ Μόσχας, 8.500.000).

Από τα 110.000.000 η ομάδα δίνει περίπου 63.500.000 και παίρνει Σεμπαστιάν Αλέ, Άντονι, Μοχάμεντ Κουντούς, Σον Κλάιμπερ και Ντάβι Κλάασεν. Κάνει και πάλι το νταμπλ και φτάνει στους 8 Europa League. Πέρυσι ήταν μια “υποτονική” σε πάρε-δώσε χρονιά (Νταβίντ Νέρες και Νόα Λανχ οι πιο “δυνατές” παραχωρήσεις), αλλά και πάλι το ισοζύγιο ήταν θετικό. Και αγωνιστικά. Τρίτο σερί πρωτάθλημα, και, συνολικά, μεγαλύτερη συγκομιδή 5ετίας στο UEFA ranking. Εφέτος, ωστόσο, είναι μια “παράξενη” χρονιά.

Χρόνια πωλήσεων δείχνει και η εφετινή. Αλλά… και τι μ’ αυτό;

Ο Τεν Χαχ είναι στο Μάντσεστερ. Ο Αντρέ Ονανά είναι… από το Γενάρη ήδη στην Ίντερ. Ο Νουσαΐρ Μαζραουί, προτίμησε -λογικά- την πρόταση της Μπάγερν. Εκεί όπου πήγε και ο Ράιαν Γκράφενμπερχ, για μόλις 18.500.000. Φυσικά, τα 35.000.000 (με τα μπόνους) για τον Σεμπαστιάν Αλέ από τη Ντόρτμουντ είναι γερή ένεση. Και αν έλθει πρόταση γύρω στα 30.000.000 για τον Μεξικανό χαφ Έντσον Άλβαρες (ο Άγιαξ τον αγόρασε 15.000.000), ίσως επίσης αλλάξει κι αυτός φανέλα.

Τέλος, αλλά… αρχή στο “παζάρι” είναι, φυσικά ο  Άντονι.  Ο Άγιαξ δίνει τον Βραζιλιάνο με τη σούπερ σεζόν για +70.000.000 και στα 50.000.000 κοστολογεί τους Λισάντρο Μαρτίνες και Γιούριεν Τίμπερ. Τα ως τώρα σχεδόν 274.000.000 ευρώ κέρδος την τελευταία πενταετία, είναι βέβαιο ότι θα γίνουν αρκετά περισσότερα με το τέλος της τρέχουσας μεταγταφικής περιόδου. Και, τι κι αν μετά και από το… “παιδοπούλημα” αυτής της σεζόν έλθουν μια δυο χρονιές κάμψης; Ποιος αμφιβάλει ότι ο… Αίας-Φοίνικας θα είναι ξανά εντυπωσιακός σε χρόνο ρεκόρ; Αν μελετά την ιστορία, μάλλον κανείς!