Η κομμουνιστική ποδοσφαιρική κερκίδα (pics)

Η Ιταλία, καλώς ή κακώς, είναι χώρα που παραδοσιακά πρόσκειται στη δεξιά. Μια κομμουνιστική κερκίδα δεν είναι κάτι που συναντά κανείς εύκολα. Αναπόφευκτα αυτό φαίνεται και στα γήπεδα. Χωρίς να σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και η πιο δυνατή από όλες, είναι αυτή του Λιβόρνο… Ολοι ξέρουμε ότι είναι η ομάδα με […]

Η Ιταλία, καλώς ή κακώς, είναι χώρα που παραδοσιακά πρόσκειται στη δεξιά. Μια κομμουνιστική κερκίδα δεν είναι κάτι που συναντά κανείς εύκολα. Αναπόφευκτα αυτό φαίνεται και στα γήπεδα. Χωρίς να σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και η πιο δυνατή από όλες, είναι αυτή του Λιβόρνο…

Ολοι ξέρουμε ότι είναι η ομάδα με τους κομμουνιστές οπαδούς. Ξέρουμε ότι στην curva του Armando Picchi όλα είναι κόκκινα. Ξέρουμε ότι ο Κριστιάνο Λουκαρέλι ήταν και πάντα θα είναι το είδωλό τους, όχι μόνο επειδή κατάγεται από εκεί ή επειδή έκανε τη διαφορά ως παίκτης, αλλά και επειδή είναι κομμουνιστής.

Ξέρουμε, γενικά, πως οτιδήποτε κομμουνιστικό, στη Λιβόρνο γίνεται προτεραιότητα.

Γιατί, όμως, όλα αυτά;

Γιατί η συγκεκριμένη πόλη και κατ’ επέκταση ο κόσμος της ομάδας της, είναι τόσο διαφορετικός σε σχέση με το τι γίνεται στην υπόλοιπη χώρα;

Μια ιστορία που ξεκινάει από πολύ παλιά

Για να δώσει κανείς την απάντηση σε αυτό, θα πρέπει αρχικά να πάει αρκετούς αιώνες πίσω και συγκεκριμένα από το 1.300 κι έπειτα.

Τότε, στη Φλωρεντία άρχισε να διοικεί  η οικογένεια των Μεδίκων. Η οποία αποφάσισε ότι πρέπει να φτιαχτεί λιμάνι στην πόλη του Λιβόρνο, ώστε να είναι πιο εύκολες οι εμπορικές συναλλαγές.

Το λιμάνι όντως έγινε και αυτό είχε ως αποτέλεσμα στο Λιβόρνο να καταφθάνουν Εβραίοι, Τούρκοι, Πέρσες, Αρμένιοι και φυσικά Ελληνες.

Αυτή η παρουσία διαφορετικών εθνικοτήτων, ήταν κάτι που καθιερώθηκε στην πόλη και σιγά-σιγά τη μετέτρεψε σε «πολυεθνική».

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στην υπόλοιπη Ιταλία, στο Λιβόρνο συνήθισαν να ζουν με διάφορες κουλτούρες αναμεμιγμένες και αυτό βοήθησε ώστε οι μόνιμοι κάτοικοί του να είναι πιο ανοιχτοί σε ιδέες. Βοήθησε ώστε να έρθουν πιο κοντά με ανθρώπους άλλων χωρών, πολιτισμών ή ιδεολογιών και ίσως να μην είναι τυχαίο τελικά ότι το λιμάνι του Λιβόρνο ήταν το σημείο στο οποίο ιδρύθηκε το κομμουνιστικό κόμμα της Ιταλίας το 1921.

Αυτή, όπως καταλαβαίνετε, είναι η απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε προηγουμένως.

Οι Αντόνιο Γκράμσι και Αμαντέο Μπορντίγκα, απογοητευμένα μέλη του Partito Socialista, αποφάσισαν να αποχωρήσουν και να ιδρύσουν το κομμουνιστικό κόμμα. Επέλεξαν το Λιβόρνο ως βάση τους επειδή ήξεραν τη λογική, τις ιδέες, την ψυχοσύνθεση των κατοίκων του. Και από εκεί και πέρα, όλα πήραν τον δρόμο τους…

Την ώρα που στα υπόλοιπα γήπεδα η curva τραγουδάει τον ύμνο της Ιταλίας, στο Armando Picchi το πέταλο τραγουδάει το Bandiera Rossa ή το Bella Ciao.

Σε άλλα γήπεδα ακούγονται περίεργοι ήχοι όταν παίρνει την μπάλα ή όταν σκοράρει ένας μαύρος ποδοσφαιριστής. Στο Armando Picchi είναι καλοδεχούμενοι όλοι πλην του… Πάολο Ντι Κάνιο, για παράδειγμα.