Πεπ: “Καταραμένος” ή… καταραμένα “εμμονικός”;

Όλοι θυμήθηκαν την "κατάρα" του Σέλουκ, πριν από 4 χρόνια, μετά τον αποκλεισμό της Σϊτι από τη Ρεάλ. Όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο να... γνωρίζουν καν τον Γκουαρδιόλα οι Αφρικανοί σαμάνοι -πόσο μάλλον να ασχοληθούν μαζί του. Αλλού είναι το πρόβλημα για τον Ισπανό. Μάλλον η -υπερβολική- γοητεία της ποδοσφαιρικής ευφυΐας του...

Πεπ: “Καταραμένος” ή… καταραμένα “εμμονικός”; Στις 4 Μαΐου του 2018, η Σίτι ανακοίνωνε ότι ένας παίκτης-σημαία της, ο Γιάγια Τουρέ των 317 συμμετοχών, των 79 γκολ και των 49 ασίστ σε 8 χρόνια με την ομάδα, θα αποχωρούσε στο τέλος της σεζόν. ΟΚ. Ήταν τότε 35 χρονών, στα τελειώματά του. Ο τρόπος όμως αυτού του “αντίο” μπορούσε -και έπρεπε- να είναι λιγότερο “στεγνός”. Αντάξιος της προσφοράς του στην ομάδα. Δεν ήταν όμως. Λόγω Πεπ Γκουαρδιόλα.

Ο εκκεντρικός μάνατζερ του παίκτη, Ντμίτρι Σέλουκ, έκανε τότε κάποιες πρωτοφανείς δηλώσεις, που έμειναν στην ιστορία: “Ο Γκουαρδιόλα“, είπε, “κατάφερε να στρέψει όλη την Αφρική εναντίον του. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί Αφρικανοί σαμάνοι θα κάνουν τα πάντα ώστε να μην σηκώσει ξανά το Τσάμπιονς Λιγκ. Μια αφρικανική κατάρα για τον Γκουαρδιόλα! Θα σου γυρίσει μπούμερανγκ, Πεπ. Ο χρόνος θα δείξει αν θα φανώ σωστός ή λάθος“.

Και… επειδή αποδείχθηκε σωστός, πολλοί έφεραν ξανά στη μνήμη τους σήμερα εκείνη τη δήλωση του Σέλουκ. Ο Γκουαρδιόλα, όντως ήπιε στη Μαδρίτη το έκτο τέτοιο πικρό ποτήρι του αποκλεισμού από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ σε 12 χρόνια. Το 2010 και το 2012 ήταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, το 2014, το 2015 και το 2016 της Μπάγερν και, πλέον, για πρώτη φορά γνωρίζει αυτή την απογοήτευση ως τεχνικός της Σίτι.

Δέσμιος της ποδοσφαιρικής του λογικής…

Γενικά, μετά τα χρυσά χρόνια στη Μπάρτσα, οι ευρωπαϊκές “χυλόπιτες” δε λείπουν από το παλμαρέ του. To 2017 ήταν η Μονακό του Κιλιάν Εμπαπέ που πέταξε τη Σίτι έξω από τους «16». Λίβερπουλ, Τότεναμ και Λειψία του “χάρισαν” 3 σερί αποκλεισμούς στους “8”. Και πέρυσι έφτασε στον τελικό, αλλά η Τσέλσι του Τόμας Τούχελ ήταν εκείνη που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο.

Άραγε, όμως, φταίνε για όλα αυτά οι… αφρικανοί σαμάνοι; Χλομό. Κατά πάσα βεβαιότητα ούτε καν γνωρίζουν τον Πεπ και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον έχουν καμιά όρεξη να κάτσουν τώρα να έλθουν σε έκσταση, για να ζητήσουν από το θεό που θα τους καταλάβει, κάτι τόσο πεζό. Αν ήταν, άλλωστε, θα ζητούσαν να χάνει κάθε φορά… στον τελικό, να πονάει περισσότερο.

Οι μεταφυσικές εξηγήσεις μάλλον δεν έχουν θέση στην υπόθεση. Ο Πεπ δεν είναι “καταραμένος”. Είναι, απλώς, δέσμιος της ποδοσφαιρικής του λογικής, που, όσο κι αν είναι ιδιοφυής σε μερικά πράγματα, είναι συγχρόνως και εξαιρετικά “αφελής” πολλές φορές. Όταν στο 73′ βάζεις γκολ στη “Βασίλισσα”… και των ανατροπών, εφέτος, Ρεάλ και έχεις πια ένα συνολικό 5-3 ένας άλλος -οποιοσδήποτε- προπονητής θα έκανε το αυτονόητο.

Στο ποδόσφαιρο ποτέ δε θα αλλάξει ότι το αποτέλεσμα μετράει…

“Φρεσκάρισμα” στο κέντρο (το έκανε), με Γκρίλις και λίγο μετά Φερναντίνιο. Αλλά και εντολή για άμυνα πιο πίσω, συγχρόνως. Όχι, ακόμη και μετά από ένα τέτοιο γκολ-χρυσάφι, τα ίδια τρελά τρεξίματα, οι έξι-εφτά παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, η συνεχής προώθηση των μπακ κάτω απ’ τη σέντρα. Αυτά είναι καλά μετά από π.χ. το 0-1 με τη Λιντς -προκειμένου να το κάνεις 0-4. Αλλά με τη Ρεάλ, όχι.

Κανείς δεν είπε, μετά το γκολ, να στήσει “λεωφορείο” μπροστά στο τέρμα. Αυτά είναι, όντως, άλλων εποχών και όχι ταιριαστά σ’ ένα σύνολο αστέρων που κοστίζει σχεδόν 1 δισ. ευρώ. Αλλά όταν έχεις τραυματίσει θανάσιμα το θεριό, δεν είναι ανάγκη να του δώσεις χαριστική βολή. Μπορείς να μείνεις λίγο μακριά και να αφήσεις τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους.

Ο Πεπ είναι ο άνθρωπος που κατήργησε την έννοια “σέντερ φορ”. Αυτός που αποθέωσε την κατοχή της μπάλας, που έδωσε νέο νόημα στο ρόλο του “φουλ μπακ”. Έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο στον 21ο αιώνα και κανείς δεν έχει δικαίωμα να πει ότι ένας προπονητής που έχει από 3 πρωταθλήματα σε La Liga, Bundesliga και Premier League (συν όλα τα υπόλοιπα τρόπαια της συλλογής του) είναι… “μυρουδιάς”.

Όμως όσα κι αν αλλάξουν στο ποδόσφαιρο σε επίπεδο τακτικής ή διατάξεων ή προπόνησης ή οτιδήποτε, ένα δε θα αλλάξει ποτέ: Όταν έχεις μια πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στα χέρια σου, θα πρέπει να παίξεις με τρόπο που θα είναι ο καλύτερος για να σου φέρει το αποτέλεσμα. Και ποτέ με τρόπο που σε… γοητεύει στον καθρέφτη ως μοναδικά υπερ-τέλειος και ευφυής. Αυτό δείχνει… καταραμένη εμμονή και όχι αφρικανική κατάρα. Και θα πρέπει να τον κάνει να συλλογιστεί λιγάκι. Όχι απλώς για τη νέα σεζόν, αλλά και για την τρέχουσα. Διότι ο… Κλοπ, μόνον αφελής και αυτάρεσκος δεν είναι…