Ο Ριβάλντο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα είναι ένας άπληστος θρύλος!

Όταν ακούσεις κάποιον να αναφέρεται στον Ριβάλντο τα πρώτα συναισθήματα που γεμίζουν το μυαλό μεταφράζονται μέσα από επίθετα όπως “διορατικός, λαμπερός, πανέξυπνος, θεαματικός, σολίστας”. Ονοματεπώνυμο: Ριβάλντο Βίτορ Μπόρμπα ΦερέιραΗμ. γέννησης: 19 Απριλίου 1972Υψος: 1,87μ.Βάρος: 79κ.Θέση: ΜεσοεπιθετικόςΔιεθνής: 72 φορέςΓκολ: 34 Περίοδος Ομάδα Κατ. Συμμ. Γκολ 1990-91 ΣΑΝΤΑ ΚΡΟΥΖ Β΄ 0 0 1991-92 ΜΟΤΖΙ ΜΙΡΙΜ Α΄ 27 […]

Όταν ακούσεις κάποιον να αναφέρεται στον Ριβάλντο τα πρώτα συναισθήματα που γεμίζουν το μυαλό μεταφράζονται μέσα από επίθετα όπως “διορατικός, λαμπερός, πανέξυπνος, θεαματικός, σολίστας”.

Ονοματεπώνυμο: Ριβάλντο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα
Ημ. γέννησης: 19 Απριλίου 1972
Υψος: 1,87μ.
Βάρος: 79κ.
Θέση: Μεσοεπιθετικός
Διεθνής: 72 φορές
Γκολ: 34

Τίτλοι και διακρίσεις

1994: Πρωταθλητής Βραζιλίας (Παλμέιρας)
1996: Πρωταθλητής Παουλίστα (Παλμέιρας)
1996: Χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Βραζιλία)
1997: Κύπελλο Συνομοσπονδιών (Βραζιλία)
1998: Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (Μπαρτσελόνα)
1998: Πρωτάθλημα Ισπανίας (Μπαρτσελόνα)
1998: Κύπελλο Ισπανίας (Μπαρτσελόνα)
1999: Πρωτάθλημα Ισπανίας (Μπαρτσελόνα)
1999: Κόπα Αμέρικα (Βραζιλία)
1999: Πρώτος σκόρερ Κόπα Αμέρικα (Βραζιλία)
1999: Πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής Κόπα Αμέρικα (Βραζιλία)
1999: Κάτοχος “Χρυσής Μπάλας” (Μπαρτσελόνα)
1999: Κορυφαίος Λατινοαμερικανός ποδοσφαιριστής (Μπαρτσελόνα)
1999: Κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου (Μπαρτσελόνα, Βραζιλία)
1999: Κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Primera Division (Μπαρτσελόνα)
2000: Πρώτος σκόρερ Τσάμπιονς Λιγκ (Μπαρτσελόνα)
2002: Παγκόμιο Κύπελλο (Βραζιλία)
2003: Τσάμπιονς Λιγκ (Μίλαν)
2003: Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (Μίλαν)
2003: Κύπελλο Ιταλίας (Μίλαν)
2005: Πρωτάθλημα Ελλάδας (Ολυμπιακός)
2005: Κύπελλο Ελλάδας (Ολυμπιακός)
2006: Πρωτάθλημα Ελλάδας (Ολυμπιακός)
2006: Κύπελλο Ελλάδας (Ολυμπιακός)
2007: Πρωταθλητής Ελλάδας (Ολυμπιακός)
2007: Κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Super League (Ολυμπιακός)

Οι πρώτες σκέψεις που περνούν από το μυαλό είναι πως πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που παρείχε άνεση, ασφάλεια, ενθουσιασμό, ανυπομονησία, παρείχε ηρεμία και ευτυχία σε συμπαίκτες, προπονητές και οπαδούς της ομάδας στην οποία αγωνιζόταν εκείνη την περίοδο, πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος πάντα, κάπου, κάπως, από το πουθενά, θα έβρισκε τον τρόπο με ένα ιδιαίτερο δικό του στυλ το οποίο του άνηκε δικαιωματικά.

Με κάποιο τακουνάκι, με κάποια πάσα πίσω από την πλάτη, με μία 40άρα μπαλιά απευθείας στο πλασέ του επιθετικού, με ένα πλασέ από τα 25 μέτρα απευθείας στην γωνία του τερματοφύλακα. Μιλώντας για τον Ριβάλντο αναφερόμαστε σε έναν μοναδικό ποδοσφαιριστή με χαρακτηριστικό την απόλυτη ψυχραιμία, την απόλυτη ηρεμία, την απαραίτητη ψυχρότητα και την οξύνοια του σε επίμαχες φάσεις και σε μεγάλα ματς.

Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ο Ριβάλντο έδειξε για τι περίπτωση πρόκειται και πως δεν θα μιλούσαν γενιές και γενιές αργότερα για έναν απλό ποδοσφαιριστή, καθώς πριν ακόμα αγωνιστεί σε κάποιο Ευρωπαϊκό κλαμπ ο είχε σημειώσει  137 τέρματα σε 225 εμφανίσεις, μέσα σε διάστημα 6 χρόνων, με τα χρώματα της Σάντα Κρουζ, Μότζι Μίριμ, Κορίνθιανς και Παλμέιρας αντίστοιχα.

Πρόκειται για έναν τεράστιο αριθμό αν κανείς αντιληφθεί πως αγωνιζόταν, κατά κύριο λόγο, ως επιθετικός μέσος. Και καθώς αναφερόμαστε σε νούμερα καριέρας, τα παραπάνω νούμερα, για πολλούς παίκτες, αποτελούν συνολικά νούμερα καριέρας πάνω-κάτω. Μιλώντας για τον Ριβάλντο αυτή είναι μόνο η αρχή. Παράλληλα με το συλλογικό επίπεδο ο διέπρεπε και με την εθνική Βραζιλίας καθώς μέσα σε διάστημα λιγότερο από 2 ετών κατέκτησε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1996 και το Κονφεντερέισονς Καπ του 1997.

Το ίδιο έτος ήρθε και το μεγάλο βήμα στην Ευρώπη όπου υπέγραψε για λογαριασμό της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια μέσω της οποίας έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό και κίνησε το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα η οποία τον έκανε δικό της για 5 χρόνια. Με την Ντεπορτίνο Λα Κορούνια σημείωσε 22 γκολ σε 41 εμφανίσεις ενώ με την Μπαρτσελόνα 86 σε 157 εμφανίσεις.

Παράλληλα “χτιζόταν” μία τεράστια καριέρα μπροστά του καθώς μέσα στα συγκεκριμένα αυτά πέντε χρόνια κατέκτησε σχεδόν τα πάντα με την Μπαρτσελόνα, όπως επίσης και με την Βραζιλία, με αποκορύφωμα του Μουντιάλ του 2002 το οποίο ήρθε να συμπληρώσει την τροπαιοθήκη του που απαρτιζόταν από 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, ένα ευρωπαϊκό σούπερ καπ και ένα Κόπα Αμέρικα την χρονιά του 1999.

Γεγονός, όμως, σημαντικότερο είναι πως ο Ριβάλντο ήταν βασικό και αναντικατάστατο μέλος στις ομάδες του σε όλες τους τις επιτυχίες όλα αυτά τα χρόνια, “μαγεύοντας” το κοινό με τις απίστευτες ασίστς του και τις καταπληκτικές εκτελέσεις του φάουλ, αποτελώντας έναν από τους σημαντικότερους κινητήριους μοχλούς των ομάδων προς τον δρόμο ως την επιτυχία. Γεγονός που αποδεικνύεται και από την κατάκτηση της χρυσής μπάλας το 1999, όπου ο Ριβάλντο βραβεύτηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης της χρονιάς.

Η πληρότητα, όμως, της καριέρας του δεν έχει έρθει ακόμα, μπορεί η μεταγραφή του στην Μίλαν το 2002 να μην έπιασε ιδιαίτερα τόπο, καθώς αγωνίστηκε ελάχιστα με πολύ άσχημα νούμερα για τα δεδομένα του, μιλώντας μόλις για 40 εμφανίσεις και 8 γκολ μέσα σε 2 ολόκληρα χρόνια, όπως επίσης αποσύρθηκε και από την εθνική Βραζιλίας την ίδια χρονιά, αλλά ο Ριβάλντο ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 με αποτέλεσμα να συμπληρώσει επαρκώς την προσωπική του τροπαιοθήκη, αν εξαιρεθεί το Κόπα Λιμπερταδόρες, καθώς είναι ο μοναδικός σημαντικός τίτλος που δεν κατέκτησε. Παρά, όμως, την κατάκτηση ενός ακόμα Ευρωπαϊκού σούπερ καπ και ενός κυπέλλου Ιταλίας με την Μίλαν το πέρασμα του από την Ιταλία κάθε άλλο πέρα από επιτυχημένο θα μπορούσε να θεωρηθεί καθώς δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον καλό του εαυτό.

Το 2004 αλλάζει ροή στην καριέρα του προσπαθώντας να βρει τα πατήματα του κάνοντας ένα μικρό πέρασμα από την Κρουζέιρο όπου σημείωσε μόλις 2 γκολ σε 8 εμφανίσεις μέσα σε περίπου 6 μήνες. Και κάπου εκεί έρχεται η μετακίνηση στον Ολυμπιακό, με περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ θα μείνει για 3 χρόνια και δεν θα ταρακουνήσει μόνο το Ελληνικό κοινό, ο Ριβάλντο αρχίζει να ξανά βρίσκει τα πατήματά του, τον παλιό καλό του εαυτό, πιο αργός και πιο βαρύς πλέον, βέβαια, λόγο απραξίας και λόγο ηλικίας, αλλά μέσα σε τρία χρόνια, μέσα από τις κλασικές του περίτεχνες ενέργειες σε ματς Ελλάδας και Ευρώπης, δεν παύει να υπενθυμίζει στον κόσμο το ποιος είναι, γιατί θεωρήθηκε ποδοσφαιρική διάνοια στο παρελθόν και για ποιους λόγους θεωρούταν ποδοσφαιρική όαση το να τον χαζεύει κανείς να αγωνίζεται.

Ο Ριβάλντο επιστρέφει “με τα όλα του”, απίστευτες ασίστς, τρομερά γκολ, περίτεχνες ενέργειες, καταπληκτικές εκτελέσεις φάουλ, όλα, εκείνα τα τρία χρόνια ο Ριβάλντο υπενθύμισε στην υφήλιο το ποιος είναι. Με τον Ολυμπιακό σκόραρε 44 φορές σε 90 εμφανίσεις και κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα και ενώ ήταν ξεχασμένος στο ευρύ κοινό μέσα από τις τρομερές εμφανίσεις του στην Ευρώπη δίνει την αίσθηση πως θα κλείσει “γλυκά” την καριέρα του ως ένας θρύλος που, έστω στα τελευταία, βρίσκει την χαμένη του νιότη και αφήνει το τεράστιο στίγμα του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Το 2006-2007 έρχεται η σεζόν που λήγει το συμβόλαιό του, ο Ριβάλντο ζητάει ανανέωση με μεγαλύτερες απολαβές, η διοίκηση αρνείται, ο Ριβάλντο πιέζει όπως μπορεί , δεν τα καταφέρνει και εν τέλη φεύγει για την ΑΕΚ. Και κάπου εκεί ξεκινάει η “κάτω βόλτα”. Από εδώ και πέρα δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό, στην ΑΕΚ ήταν αρκετά καλός, ασχέτως αν δεν κατέκτησε κάτι μαζί της καθώς ήταν η χρονιά που προέκυψε η πολυπόθετη υπόθεση Βάλνερ. Για τα πρακτικά ο Ριβάλντο με την φανέλα της ΑΕΚ σκόραρε 15 φορές σε 45 ματς.

Η ουσία, όμως, της όλης κατάστασης είναι πως ένας τόσο μεγάλος και αρκετά πλούσιος παίκτης όπως ο Ριβάλντο ήρθε σε ρήξη με έναν σύλλογο μιας αρκετά μη ανεπτυγμένης ποδοσφαιρικά χώρας, πως έγινε θέμα σε όλα τα μίντια, πως έγινε δωρεάν σόου για όλον τον κόσμο, πως αμαυρώθηκε η υπόληψή του, η αξία του και η προσφορά του. Και όλα αυτά για μερικά παραπάνω χρήματα τα οποία δεν είχε καν ανάγκη, για ένα καπρίτσιο, για μία χαζή κόντρα. Γεγονός που συνέχισε να επικρατεί ενώ αγωνιζόταν στην ΑΕΚ καθώς μετά τον θρίαμβο της ΑΕΚ εναντίων του Ολυμπιακού με 4-0, το 2007, ο Ριβάλντο ύψωσε 4 δάχτυλα στον αέρα, όσα και τα γκολ που σκόραρε η ένωση. Και όλο αυτό δεν σταματάει εκεί, σαν να μην έφτανε όλος ο ντόρος που είχε γίνει γύρω από το όνομά του αποχωρεί από την Ελλάδα για το Ουζμπεκιστάν.

Εκεί κάνει ένα διετές συμβόλαιο έναντι 10 εκατομμυρίων δολαρίων με την Μπούνιονκτορ. Το 2010 γυρίζει στην Μότζι Μίριμ όπου δηλώνει πως θα αποσυρθεί, ενώ παράλληλα δηλώνει πως έχει αγοράσει την ομάδα και είναι ο πρόεδρός της. Δεν μένει όμως εκεί καθώς έναν χρόνο αργότερα πραγματοποιεί μεταγραφή στην Σάο Πάολο, εκεί κάθεται έναν χρόνο, έπειτα πηγαίνει να αγωνιστεί στην Κούμπασκορπ, ομάδα από την Ανγκόλα όπου και εκεί κάθεται έναν χρόνο.  Από εκεί στην Σάο Καετάνο της Βραζιλίας για έναν ακόμα χρόνο και έπειτα επιστρέφει στην Μότζι Μίριν το 2013, κάνει διετές συμβόλαιο (στην οποία αγωνίστηκε και ο γιος του Ριβαλντίνιο) και αγωνίζεται μόνο μία φορά σε 2 χρόνια.

Όλα τα παραπάνω δηλώνουν πως το πρόβλημα του Ριβάλντο δεν ήταν ούτε με την εκάστοτε διοίκηση της ομάδας που δημιουργήθηκε το πρόβλημα, ούτε με τον κόσμο της, αλλά ούτε και για προσωπικούς λόγους. Ο Ριβάλντο αφού έφυγε από την Ελλάδα έγινε ένας φτηνός “γυρολόγος” καθώς, για το μεγαλείο του ονόματός του, της ποιότητας του και της καριέρας του, οι ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε ήταν υπό του μηδενός. Και δεν είναι ότι δεν είχε την δυνατότητα να αγωνιστεί σε ποιο αξιόλογα πρωταθλήματα, αλλά τα χρήματα που του δώθηκαν ήταν πάρα πολλά.

https://www.youtube.com/watch?v=NBTd10ups3U

Γεγονός που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένας τόσο τεράστιος παίκτης κατάφερε να “μικρίνει” αρκετά, να υποβαθμίσει τον εαυτό του, το μεγαλείο του και το πλήθος των τεράστιων επιτευγμάτων του, να φτάσει σε σημείο να τον συζητάνε ελάχιστα οι επόμενες γενιές, σε σχέση με παίκτες της δυναμικότητας του είτε και μικρότερης δυναμικότητας, να φτάσει μέχρι και σε σημείο να ξεχαστεί και να ξεχνιέται από αρκετούς σε αρκετές περιπτώσεις και ο κόσμος να τον θυμάται μόνο όταν μιλάει για εκείνη την τεράστια Βραζιλία.

Να τον θυμάται ως ένα απλό μέλος της και όχι ως έναν από τους βασικούς κινητήριους μοχλούς της. Και όλα αυτά για τα χρήματα. Γιατί η “δίψα” του για όλο και περισσότερο κέρδος τον έκανε να “εξαφανιστεί” σε πρωταθλήματα που δεν γνωρίζαμε καν πως παίζουν επαγγελματικά ποδόσφαιρο μέχρι πριν 10 χρόνια και να κλείσει την καριέρα του με τόσο ήσυχο και τόσο “μίζερο” τρόπο. Και δεν άξιζε σε έναν παίκτη να κλείσει έτσι, δεν άξιζε να μην τον θυμάται ο κόσμος ως έναν τεράστιο θρύλο, κάτι που ήταν. Άξιζε να κλείσει την καριέρα του σε κάποια αξιόλογη ομάδα, με κύρος, σε έναν φυσιολογικό πρωτάθλημα. Και όχι να καταστρέφει κάθε χρόνο το όνομα του όλο και περισσότερο απλά και μόνο για να κερδίσει χρήματα τα οποία δεν χρειαζόταν καν.

Παρόλα αυτά ο Ριβάλντο ήταν και θα είναι πάντα στις καρδιές μας ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς “μαέστρους” που γέννησε “η χώρα του καφέ”, κάτι που μπορεί κανείς να παρατηρήσει με περιττή ευκολία στο παρακάτω βίντεο.

Σορόπουλος Δήμος

Απολαύστε.