Ο ΑΡΗΣ, ο Ρόκι και ο καθρέφτης μέχρι τον τελικό!

Ο δρόμος προς τον Μάιο...

Η “μίνι” διακοπή των σερί αγώνων για πρωτάθλημα και κύπελλο έρχεται για τον ΑΡΗ στο πιο κατάλληλο σημείο. Ίσως και λίγο πριν το ολικό κλατάρισμα.

Ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος γράφει για την πιο κρίσιμη εβδομάδα, αναφορικά με το κομμάτι της διαχείρισης και αναλύει πόσο άσχημα έστρωσε ο ΑΡΗΣ το καλοκαίρι, για να …στραβοκοιμηθεί στις Σέρρες. Με μερικές πινελιές Σταλόνε… 

Ακανέδες και αγγαρεία

Το παιχνίδι των Σερρών ήταν ένας πραγματικός γολγοθάς. Τόσο για την ομάδα και το τεχνικό τιμ, όσο και για εμάς που το είδαμε.

Ένας ΑΡΗΣ, που συνεχίζει να μην πείθει πως ενδιαφέρεται για το πρωτάθλημα. Απέναντι στον Πανσερραϊκό του Πάμπλο Γκαρσία.

Μια ομάδα που θυμήθηκε πως έχει και πρωτάθλημα εκτός από τα εναπομείναντα 3 ματς του Κυπέλλου – απέναντι σε μία που θυμήθηκε πως πρέπει να…παίξει, αφού τελείωσε η αγγαρεία με τον ΠΑΟΚ.

Ο ΑΡΗΣ …ζέχνει κούραση. Η ομάδα του Μάντζιου παραμένει άνευρη και δυσκοίλια στο γκολ, κυρίως στα “μικρά” παιχνίδια και αυτό είναι κάτι που ξενερώνει το κοινό της. Όμως είναι το αναγκαίο κακό, που αγοράζει, μαζί με την παρουσία στα ημιτελικά.

Δεν γίνεται το ρόστερ του ΑΡΗ να μπορέσει να σηκώσει το βάρος πρωταθλητισμού και κυπέλλου. Καλώς ή κακώς τα μπάτζετ παίζουν ρόλο. Στο χορτάρι το παιχνίδι παίζεται από ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές. Αν δεν έχεις να πάρεις υλικό, παίζεις με αυτά που έχεις. Με ορισμένες πινελιές ποιότητας…

Δεν λέμε σε καμία περίπτωση πως ο ΑΡΗΣ έχει μικρό ρόστερ ή στερείται ποιότητας. Αν όμως πάει σε έναν τελικό απέναντι σε Παναθηναϊκό ή ΠΑΟΚ, τότε θα είναι το αουτσάιντερ. Στα χαρτιά; Στο χορτάρι; Παντού.

Σε ένα ματς όμως όλα γίνονται. Ένας τελικός κερδίζεται, δεν παίζεται απλώς. Και ο ΑΡΗΣ το περιμένει χρόνια αυτό το τεστ.

Η διαφορά όμως είναι πως, για να πάρεις πρωτάθλημα ή να κυνηγήσεις 4άδα, θέλει άλλα κόλπα. Θέλει βάθος, καλή προετοιμασία το καλοκαίρι. Θέλει ομοιογένεια, αλλά και έθος στις νίκες.

Το brand name του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια έχει ξεχάσει στο μεδούλι του τι σημαίνουν οι εύκολες νίκες. Οι επαγγελματικές.

Συν τοις άλλοις, ο πρωταθλητισμός θέλει και όλα τα Μακιαβελικά. Τα γύρω – γύρω. Που ο ΑΡΗΣ δεν έμαθε ποτέ πως τα αποκτάς.

Ίσως και να μην το θέλει. Θεμιτό!

Είναι δύσκολο να το χωνέψει κανείς πως η χρονιά στο πρωτάθλημα είναι τελειωμένη από τον Οκτώβρη. Όμως έτσι είναι.

Το κύπελλο ήταν και θα είναι, μέχρι τον τελικό του Μαϊου ο μόνος στόχος του ΑΡΗ. Και αυτό μπορεί να χαλάει αρκετούς, όμως είναι η μεγάλη αλήθεια. Και …καλώς είναι. Ο ρεαλισμός που έφερε ο Μάντζιος με την έλευση του είναι εντυπωσιακός. Μπορεί να μην το λένε, όμως φαίνεται στον αέρα της ομάδας.

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ!

Μια ομάδα που το καλοκαίρι έκανε χαβαλέ και πήγαινε για μπάνια στην Χαλκιδική δεν έχει λόγο να παραπονιέται. Και πάλι καλά να λέμε που ήρθε ο Μάντζιος και έφυγε η προηγούμενη κατάσταση. Καθώς τώρα θα είχαμε ήδη πει “καλό καλοκαίρι”.

Το συμμάζεμα του Μάντζιου στο ρόστερ και στα τρεξίματα είναι εξωπραγματικό. Επιτρέποντας στον ΑΡΗ μια κούρσα 2 αγώνων απέναντι στην ΑΕΚ.

Μια κούρσα στην οποία έκοψε πρώτος το νήμα. Απέναντι σε μια ομάδα που είναι έτοιμη από πέρσι και τρέχει με 500 άλογα.

Τώρα ξεκούραση, ως την επόμενη κούρσα.

Μεσολάβησε φυσικά το χαλαρό τζόγκινγκ με Νίκη Βόλου. Έρχεται και ένα σπριντάκι με Παναιτωλικό και μετά… τελικός.

Εκεί, στο ντεμαράζ των χαμένων ονείρων ο ΑΡΗΣ έχει να αναμετρηθεί και με τον εαυτό του.

Να ανέβει στο βουνό, στα χιόνια, ως άλλος Ρόκι Μπαλμπόα. Να τεστάρει τα όρια του. Να πέσει λιγότερες φορές από αυτές που θα σηκωθεί!

Κάθιδρος και μακάριος, μετά την δουλειά που θα τον φτάσει στον τελικό θα κάνει το τελευταίο και σημαντικότερο. Ένας καθρέφτης τον περιμένει στο μπάνιο.

Ήρθε η ώρα να κοιτάξει τον εαυτό του και την πορεία του ως το σήμερα και να αποφασίσει.  Το “σιδηρούν παραπέτασμα” των χαμένων τελικών χωρίς γκολ περιμένει καρτερικά για να κατακερματιστεί. Στην φωτογραφία μπροστά στον καθρέφτη υπάρχει ο τελικός του ΟΑΚΑ. 30000 κόσμου που έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι.

Σε αυτούς το χρωστάει. Αυτούς θα κάνει να βγουν στον δρόμο. Κρυφά μέσα της, όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα είναι περίεργη να δει αυτές τις εικόνες.

Κανείς δεν θα θυμάται τις Σέρρες (ίσως την σειρά του Καπουτζίδη θα την θυμόμαστε περισσότερο) αν η ομάδα φορέσει την …ζώνη στο τέλος των 12 γύρων!

Ο Πάμπλο Γκαρσία, ο Βόκολος και ο Καρβαλιάλ μπορούν να περιμένουν. Ίσως του χρόνου λάβουν την απάντηση τους. Σύμφωνα και με τις νέες συνθήκες που θα οριστούν από την επόμενη σελίδα του συλλόγου.

ΥΓ Μην ξεχνιέστε. Γιατί εγώ δεν ξέχασα. Έχουμε μερικά Ντιν και Νταν που χρωστάμε. Θα επανέλθω…

ΥΓ2 Η ΑΕΚ συνεχίζει να τιμά την ιστορία της, με το περιβραχιόνιο, πριν το ματς απέναντι στην Τρίπολη.  2 χρόνια μετά την φριχτή δολοφονία της αθωότητας και του 19χρονου Άλκη, η Ένωση δεν ξεχνά την “όψη των πατέρων της”. Δεν ξεχνά την ιστορική πορεία της και αποτελεί αγλαό παράδειγμα.

…εμείς δυστυχώς ξεχνάμε, αποτελώντας λιθαράκι για την βία, έμμεσα ή άμεσα.

Και ντροπή μας!