ΑΡΗΣ: Ο Λάνθιμος των ντέρμπι

Άρης: Ο Λάνθιμος των ντέρμπι

Για ακόμη μία χρονιά ο ΑΡΗΣ βρίσκει νίκη στην Τούμπα. Με την παράδοση να συνεχίζεται, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται σε πορεία πρωταθλητισμού. Χωρίς να μεταφράζεται σε 3ποντο Ευρώπης.

Τα ντέρμπι είναι το περήφανο σημείο του φετινού ΑΡΗ, και ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος συνδέει τις …νίκες των κιτρινόμαυρων με τις…”νίκες” του Λάνθιμου στα φετινά Όσκαρς. Τις λίγες, τις μικρές, όμως περήφανες για την Ελλάδα νίκες.

Ξενύχτι μετά τα ντέρμπι…

Η αλήθεια είναι πως μετά από ντέρμπι στο Άνφιλντ και ντέρμπι στην Τούμπα δεν έχεις και πολλές δυνάμεις να αναλωθείς σε ξενύχτι για τα Όσκαρς.

Λίγο η κούραση, λίγο το γράψιμο για τα παιχνίδια και οι εκπομπές στο ραδιόφωνο δεν στο επιτρέπουν. Αν όμως η νίκη του ΑΡΗ στην Τούμπα έρχεται με τόσο εύκολο τρόπο και σου λείπει η ένταση, ψάχνεις κάτι να σε …τονώσει και έχεις λίγη βενζίνη στο ρεζερβουάρ για το κάτι παραπάνω. Δεν κουράστηκες και ιδιαίτερα (διάολε).

Έκανα το κακό στον εαυτό μου λοιπόν, και κακό στην μέρα μου, καθώς θα ψάχνω 3-4 ώρες ύπνου, να δω τα Όσκαρς. Λίγο πολύ δεν είχαμε εκπλήξεις. Τα περιμέναμε τα περισσότερα. Όπως περιμέναμε πως ο ΠΑΟΚ θα έχει πρόβλημα απέναντι στον ΑΡΗ. Σε ακόμη ένα ντέρμπι. Για ακόμη μια φορά.

Περιμέναμε επίσης τον ΑΡΗ καλά διαβασμένο. Παρ’ότι αδιάφορο βαθμολογικά.

Συνδέοντας λοιπόν την χθεσινή νίκη του ΑΡΗ, απέναντι στον ΠΑΟΚ. Και το 4ο (κρατήστε το νούμερο) γκρέμισμα πρωτοπόρου από την κορυφή δια χειρός Μάντζιου, με τα Όσκαρ του Γιώργου Λάνθιμου και του Poor Things, βλέπουμε ομοιότητες.

Ομοιότητες τόσο στις δυνατότητες, όσο και στην έλλειψη ουσίας και στην ματαιότητα που χαρακτηρίζει τις 2 προσπάθειες.

Από την μία, ένας ΑΡΗΣ που ξεκίνησε στραβά την σεζόν. Χωρίς προετοιμασία, με λάθος “επένδυση” χρημάτων και χρόνου (και στόχων) σε προπονητή. Με γκέλες και αστάθεια. Παράλληλα όμως και με εξαιρετικές εμφανίσεις, απέναντι σε ακριβά μπάτζετ. Και αποτελέσματα που θα μας μείνουν στην μνήμη στο τελικό “ταμείο”.

Ο ΑΡΗΣ έχει μάθει να κοιτάζει κάθε παιχνίδι το ίδιο. Με κυνικότητα για το αποτέλεσμα και απλώνοντας τα πόδια του μέχρι εκεί που τον παίρνει το “πάπλωμα”.

Τι συμβαίνει όμως όταν έχεις ασυνέπεια στα αποτελέσματα σου και δείχνεις πως δεν μπορείς πραγματικά να στοχεύσεις (ακόμη) ψηλότερα; Τι συμβαίνει αν αναλογιστείς πόσες ευκαιρίες πέταξες, για να μπορείς να κοιτάζεις σήμερα την 4η, την 3η, ίσως και το πρωτάθλημα;

Ρεαλιστικά κοιτώντας το, τα όρια του ΑΡΗ δεν είναι ακόμη τέτοια. Καλές οι νίκες και τα 4 γκρεμίσματα από την κορυφή. Όμως η μεγάλη κούπα φαντάζει ακόμη μακρινό όνειρο. Το οποίο, χωρίς μπάτζετ εκατομμυρίων, δεν μπορείς να ονειρευτείς.

Το  Oppenheimer και ο Νόλαν,  η ΑΕΚ και ο Αλμέιδα στο τέλος, θα είναι εκείνοι που θα μείνουν στην ιστορία. Τα σημαντικά Όσκαρς θα κλέψουν την παράσταση.

Για να το δέσω και με την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, ιστορική επιτυχία, ιστορικά τα 4 Όσκαρς. Όμως στις μεγάλες κατηγορίες…λίγα πράγματα. Και μάλιστα δεν μπορούμε να πούμε πως έφτασε τόσο κοντά, ώστε να τα διεκδικήσει πραγματικά.

Ο ΑΡΗΣ ξέρει πως ΚΑΙ για φέτος ήταν χτισμένος λάθος, για λίγα πράγματα. Πάει όμως να “σνατσάρει” τον Μάιο το Όσκαρ της …Έμμα Στόουν, το κύπελλο! Το ένα “μεγάλο” και ιστορικό που μπορεί να σηκώσει! Για να γράψει την δική του ιστορία. Και από του χρόνου να χτίσει με βάση αυτό.

Ίσως το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας (πρωτάθλημα) να αργεί ακόμη. Όμως ο ΑΡΗΣ υπάρχει. Προκαλεί! Ενοχλεί! Τον υπολογίζουν. Δεν τον αγνοούν! Έχει κάνει ήδη “ζημιές” και θα κάνει περισσότερες.

Όταν η τέχνη συναντά την ζωή και οι “φτωχοί” μας θυμίζουν πως έχουν δικαίωμα στο όνειρο…

…ένα όνειρο που δεν είναι όσο μακριά πιστεύουμε!