Τζόκοβιτς: Οι Αυστραλοί κάνουν παράδειγμα, το υπόδειγμα!

Τζόκοβιτς: Οι Αυστραλοί κάνουν παράδειγμα, το υπόδειγμα! Το σίριαλ με το Σέρβο τενίστα που αντιμετωπίζεται από το μεσημέρι της Τετάρτης 5 Ιανουαρίου περίπου ως τρομοκράτης, συνεχίζεται. Διότι “πουλάει”. Και δίνει στίγμα. Ειδικά μετά την “Όμικρον”, η επιστημονική κοινότητα σε όλον τον πλανήτη παραδέχεται πλέον ανοιχτά ότι οι εμβολιασμένοι και νοσούν (πιο ελαφρά κατά κανόνα), αλλά […]

Τζόκοβιτς: Οι Αυστραλοί κάνουν παράδειγμα, το υπόδειγμα! Το σίριαλ με το Σέρβο τενίστα που αντιμετωπίζεται από το μεσημέρι της Τετάρτης 5 Ιανουαρίου περίπου ως τρομοκράτης, συνεχίζεται. Διότι “πουλάει”. Και δίνει στίγμα. Ειδικά μετά την “Όμικρον”, η επιστημονική κοινότητα σε όλον τον πλανήτη παραδέχεται πλέον ανοιχτά ότι οι εμβολιασμένοι και νοσούν (πιο ελαφρά κατά κανόνα), αλλά και μεταδίδουν. Ίσως κάπως λιγότερο. Αλλά μεταδίδουν. Το εμβόλιο είναι για ατομική προστασία, κυρίως. Και για “προστασία” των αποδυναμωμένων εθνικών συστημάτων υγείας σε όλο το νεοφιλελεύθερο κόσμο.

Μόνον έμμεσα, επειδή δεν επιβαρύνουν τα ΕΣΥ δείχνουν και κοινωνική ευθύνη οι εμβολιασμένοι. Άλλωστε, ακόμη και χώρες όπως το Ισραήλ, με ποσοστά της τάξης του 90% σε εμβολιασμένους με 3 δόσεις -και 4 ακόμη- δεν έχουν επιτύχει την περιβόητη “ανοσία της αγέλης“. (Που, για να είμαστε ακριβείς, για τους ανθρώπους ονομάζεται “ανοσία της κοινότητας”, κανονικά. Αλλά έτσι όπως έχουν έλθει τα πράγματα, μάλλον πιο ταιριαστό είναι το “αγέλη”…) Ο ιός μεταλλάσσεται και το εμβόλιο χάνει σε αποτελεσματικότητα.

Η λύση, όπως φαίνεται, θα έλθει με το γνωστό, φυσικό τρόπο. Όσο πιο μεταδοτικός θα γίνεται, τόσο πιο ήπιος θα είναι ο ιός. “Στόχος” του είναι, άλλωστε, η συμβίωση με τους ξενιστές του. Όχι η εξόντωσή τους. Όπως λένε επιφανείς επιστήμονες “η Όμικρον μοιάζει με το εμβόλιο που δεν καταφέραμε εμείς να φτιάξουμε”… Σε κάθε περίπτωση, τα εμβόλια είναι μια σημαντική λύση. Αλλά όχι Η λύση. Όχι η πανάκεια. Όσο κι αν έχει πολυτραγουδηθεί -για να ελαφρύνουμε λίγο και το κλίμα…

Ίδιο αφήγημα  -πολύ δε περισσότερο στην Αυστραλία…

Παρά ταύτα, το αφήγημα των Αυστραλών, παραμένει το ίδιο όπως και παντού αλλού. Οι μη εμβολιασμένοι είναι παιδιά κατώτερου θεού. Παρίες. Λιγότερο ίσοι από τους άλλους. Όπως λέει κι ο Μακρόν, στόχος είναι “να τους τσαντίσουμε”. Οι Αυστραλοί δεν θα υπολείπονταν ποτέ σε τέτοιου είδους πρακτικές. Άλλωστε, έχουν δώσει κι άλλα δείγματα βαθιάς ανθρωπιστικής αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων.

Γι’ αυτό και έχει μείνει στην ιστορία το σποτάκι με το οποίο εκφράστηκε η πολιτική της χώρας στην πρώτη μεγάλη, παγκόσμια μεταναστευτική κρίση το 2016. Μπορείτε να εντυπωσιαστείτε κι εσείς από φρασεολογία και ύφος. (Πάντως, ήταν προνοητικοί. Να το αναγνωρίσουμε. Η στάση “No Way you ‘ll make Australia home” είχε ψηφιστεί από το 2013 ήδη…)

Ο Τζόκοβιτς, προφανώς, δε θέλει να εμβολιαστεί. Παρουσιάστηκε με έγγραφα που πιστοποποιούν ιατρικούς λόγους εξαιρεσής του από τον εμβολιασμό. Οι Αυστραλοί τα έκριναν ανεπαρκή. Ίσως και να είναι, όντως. Διότι, όπως ισχυρίζονται, άλλοι τενίστες που βρέθηκαν εκεί για το “Open του… Τζόκοβιτς”, όπως το λέει ο κόσμος του τένις (9 φορές το έχει κατακτήσει ο μπαγάσας!) με ανάλογα έγγραφα, πέρασαν κανονικά στη χώρα.

Και, ναι. Ισχύει επίσης ότι dura lex, sed lex. Σκληρός ο νόμος, αλλά νόμος. Εφόσον, καλώς ή κακώς, η Αυστραλία -ή μάλλον ΚΑΙ η Αυστραλία- έχει επιλέξει να εφαρμόζει την πολιτική “πας μη εμβολιασμένος, βάρβαρος”, εξαίρεση δε θα μπορούσε, ούτε θα έπρεπε να γίνει για τον Τζόκοβιτς.

Η στάση των αρχών θα μπορούσε να είναι διαφορετική…

Θα μπορούσε, όμως, να μην αντιμετωπιστεί και ως Νο1 δημόσιος κίνδυνος, κάτι σαν τον αναστημένο Οσάμα Μπιν Λάντεν ή σαν την “Τυφοειδή Μαίρη”. Αυτό θα ήταν πιο ταιριαστό και στο όνομα και στο ποιόν και το χαρακτήρα του Σέρβου, που στις 22 Μαίου θα κλείσει τα 35. Το -τενιστικό- όνομά του δε χρειάζεται συστάσεις. Πρωτοβρέθηκε στο Νο1 της κατάταξης από το 2011. Εκεί είναι και σήμερα. Έχει παραμείνει πρώτος για χρόνο-ρεκορ: 354 εβδομάδες! Έχει 20 Γκραντ Σλαμ (όσα κι ο Φέντερερ και ο Ναδάλ), έχει, έχει, έχει…

Ο προπονητής-θρύλος (και του Στέφανου Τσιτσιπά) Πάτρικ Μουράτογλου, τον έχει χαρακτηρίσει “πιο ολοκληρωμένο τενίστα όλων των εποχών”. Πιθανότατα είναι, διότι κέρδισε όλους τους τίτλους του με νίκες επί αντιπάλων που, με τη σειρά τους, επίσης ανήκουν στο πάνθεον όλων των εποχών. Στην ιστορία έμεινε ο τελικός του, στην Αυστραλία  με τον Ναδάλ, το 2012. Για πολλούς το καλύτερο ματς όλων των εποχών στο τένις.

Ο Τζόκοβιτς-ανθρωπιστής και κοινωνικά δραστήριος

Όμως ο Τζόκοβιτς δεν είναι μόνο αυτό. Ούτε μόνο ο πάντοτε γελαστός, πλακατζής, σεμνός και ευγενικός με όλους τενίστας, που μεγάλωσε μέσα στους βομβαρδισμούς των Aμερικανών τη δεκαετία του 1990. 
Είναι ο άνθρωπος που το Ίδρυμά του έχει χτίσει, ως τώρα, 43 (!) σχολεία που εκπαιδεύουν 20.800 παιδιά στη Σερβία και στηρίζει οικονομικά πάνω από 1.000 οικογένειες.
Έχει δώσει φιλανθρωπικά ματς για τους σεισμόπληκτους της Αϊτής, αλλά και τους πλυμμηροπαθείς της… Αυστραλίας, το 2010, στο Κουίνσλαντ.
Είναι Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF από το 2015 -και όχι τύπου Μπέκαμ, που για τα λεφτά γίνεται και “Πρόσωπο του Κατάρ”. Πραγματικός.

Στις καταστροφικές πλημμύρες του 2014 σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κροατία και Σερβία, πρόσφερε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και συγκέντρωσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον για βοήθεια στα θύματα.
Και… για την Covid-19 μόνο, έχει δωρίσει 1.000.000 ευρώ στο σερβικό κράτος για αγορά αναπνευστήρων και ιατρικού υλικού. Δωρεά έκανε και στο Μπέργκαμο, περιοχή που επλήγη πολύ σοβαρά από την πανδημία στις αρχές του 2020.

Ποτέ μην αφήνεις ένα πολιτικό ον (και δη τον Τζόκοβιτς) να χαλάσει μια καλή ιστορία…

Με άλλα λόγια, ο Τζόκοβιτς δεν είναι ένας τενίστας και τέλος. Είναι μια μορφή του τένις, αλλά και ένα ον πολιτικό! Ένας επιδραστικός για την κοινωνία σταρ. Με άποψη, με έργο, με θάρρος της γνώμης του. Είναι ένας αθλητής και άνθρωπος-υπόδειγμα. Και γι’ αυτό τον κάνουν “παράδειγμα” οι Αυστραλοί.
Επειδή όπως γενικά χαλάει τη μανέστρα του “απολιτίκ” και “ελιτίστικου” τένις, έτσι και ο μη εμβολιασμός του δε συνεισφέρει στο κυρίαρχο αφήγημα της πανδημίας.

Είναι ένα αφήγημα που, λόγω των αναπόφευκτων μεταλλάξεων, δε στηρίζεται απόλυτα από τα στατιστκά και τις μελέτες. Αλλά, όπως ισχύει στο δικό μας σινάφι, έτσι ισχύει και στο παγκοσμιοποιημένο πολιτικό στερέωμα. Ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις ένα γεγονός να χαλάει μια ωραία ιστορία. Ειδικά αν το γεγονός έχει τη βαρύτητα ενός κοτζάμ Τζόκοβιτς. Και η ιστορία έχει να κάνει με όσα, αλά Μηλιώκα, γίνονται “για το καλό μας”…