Το μεγαλύτερο λάθος του Μοχάμεντ Άλι ήταν το “αντίο” του…

Το μεγαλύτερο λάθος του Μοχάμεντ Άλι ήταν το “αντίο” του… Για την ακρίβεια, ο τρόπος που επέλεξε να πει το δεύτερο και κυρίως το τρίτο αντίο του, μια και το πρώτο του, θα έπρεπε να ήταν και το οριστικό. Το 1979 που ειπώθηκε, ερχόταν στην κατάλληλη στιγμή. Διότι όπως λένε στη show biz, πρέπει να […]

Το μεγαλύτερο λάθος του Μοχάμεντ Άλι ήταν το “αντίο” του… Για την ακρίβεια, ο τρόπος που επέλεξε να πει το δεύτερο και κυρίως το τρίτο αντίο του, μια και το πρώτο του, θα έπρεπε να ήταν και το οριστικό. Το 1979 που ειπώθηκε, ερχόταν στην κατάλληλη στιγμή. Διότι όπως λένε στη show biz, πρέπει να φεύγεις όσο ακόμη θέλουν να μείνεις. Μετά, είναι πολύ αργά. Ο Μοχάμεντ Άλι, ξανακατέκτησε τον τίτλο του, του Παγκόσμιου Πρωταθλητή το 1978. Έγινε ο πρώτος που τον κατακτούσε για τρίτη φορά.

Με τα 36 του μόλις κλεισμένα (γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1942), ο Άλι είχε χάσει στα σημεία το ματς με τον Λίον Σπινκς, το Φεβρουάριο του 1978, στο Λας Βέγκας. Στη ρεβάνς που έγινε στο Σούπερντομ της Νέας Ορλεάνης, το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ξαναπήρε τον τίτλο, επίσης στα σημεία. Ο αγώνας ήταν μάλλον απογοητευτικός από πυγμαχικής πλευράς. Οι 70.000 θεατές του, αριθμός ρεκόρ έως τότε, είχαν πληρώσει 6.000.000 δολάρια για να τον παρακολουθήσουν.

Είδαν όμως έναν Άλι πάρα πολύ μακριά από τις εποχές της δόξας του. Η κατάκτηση της ζώνης της WBA έστω και μ’ αυτόν τον άχαρο τρόπο, θα έπρεπε να αποτελέσει και το τέλος της καριέρας του μεγάλου πυγμάχου. Άλλωστε, ένα χρόνο νωρίτερα, μετά από το ματς με τον Έρνι Σέιβερς ο επί χρόνια προσωπικός του γιατρός, Φέρντι Πατσέκο τον είχε προειδοποιήσει.  Ο Πατσέκο είχε διαπιστώσει ότι ο οργανισμός του Άλι ήταν σε κακή κατάσταση. Και η νευρολογική του εξέταση έδειχνε άσχημη. Επειδή οι προειδοποιήσεις του δεν εισακούστηκαν εγκατέλειψε την ομάδα του Άλι.

Το “δεύτερο” τραγικό αντίο με τον Χολμς

Μετά και τους αγώνες με τον Σπινξ, ο κατά κόσμον Κάσιους Μαρσέλους Κλέιτον τζούνιορ, που το Μάρτιο του 1964 ασπάστηκε το Ισλάμ και έκανε το όνομά του Μοχάμεντ Άλι ήταν φυσικά, ακόμη πιο επιβαρυμμένος σωματικά. Η ανακοίνωσή του, τον Ιούνιο του 1979 ότι αποχωρεί απ’ το μποξ έμοιαζε, έτσι μια σοφή και αναγκαία απόφαση. Αλλά ο Άλι δεν ήταν απ’ τους ανθρώπους που μπορούσαν να παραδεχθούν την ήττα. Ούτε καν την ήττα που όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν. Αυτή από το χρόνο, που είναι αμείλικτος και ανίκητος.

Λίγους μήνες αργότερα, δηλώνει ότι θα επανέλθει. Και επανέρχεται, εναντίον του Λάρι Χολμς, τον Οκτώβριο του 1980, στο Λας Βέγκας. Η εικόνα του είναι κυριολεκτικά δραματική και η ήττα του βαριά. Δέχεται τρομακτικά χτυπήματα και για πρώτη φορά χάνει αγώνα με αποχώρηση, στο 10ο γύρο.  Όλοι αρχίζουν και λένε ότι ο Πατσέκο είχε δίκιο. Και ότι ο Άλι θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί αμέσως μετά τον αγώνα του εναντίον του Έρνι Σέιβερς, τρία χρόνια νωρίτερα. Ήταν ένα ματς που είχε πολύ βαρύ τίμημα από τα βαριά χτυπήματα στο κεφάλι που δέχθηκε από τον Σέιβερς. Μετά τον αγώνα και με τον Χολμς η κατάστασή του χειροτερεύει ακόμη περισσότερο.

Ο εγωισμός του, όμως, δεν τον άφησε ούτε μετά από αυτή την ήττα. Δε μπορούσε να δεχθεί ότι θα κλείσει με ήττα την καριέρα του. Όλοι τον ικετεύουν να αποσυρθεί διότι κινδυνεύει η ζωή του. Εκείνος όμως κανονίζει μια αναμέτρηση με τον Τζαμαϊκανό πρωταθλητή, Τρέβορ Μπέρμπικ. Λόγω της υγείας του, οι αρχές δεν επιτρέπουν στον Άλι να αγωνιστεί σε αμερικανικό έδαφος.

Το τρίτο, άδοξο αντίο με… κουδούνες και χρονόμετρο χειρός…

Ο ατζέντης του βρίσκει ρινγκ στις Μπαχάμες. Είναι ακατάλληλο, αλλά είναι το μόνο που βρίσκει. Και εκεί, υπό τραγικές συνθήκες, με λίγους θεατές, χρονόμετρο χειρός (!) και μια κουδούνα από αγελάδα (!!) για να σημαίνει το τέλος των γύρων, ένας αγνώριστος Άλι γνωρίζει την ήττα με ομόφωνη απόφαση των κριτών. Το ματς μεταδόθηκε τηλεοπτικά μόνο από ένα τοπικό κανάλι του Σινσινάτι. Ήταν το βράδυ της 11ης Δεκεμβρίου του 1981 και το ματς έμεινε στην ιστορία ως “The Drama in Bahama”. Η καριέρα ενός θρύλου έβρισκε το πλέον ακατάλληλο και άδοξο τέλος. Ήταν σχεδόν 40 χρονών και, με βάση υπολογισμούς, είχε δεχθεί πάνω από 200.000 χτυπήματα στη ζωή του.

Τρία χρόνια αργότερα θα ανακοινώσει ότι πάσχει από Πάρκινσον. Έκτοτε ασχολήθηκε με φιλανθρωπίες, με θρησκευτικά ζητήματα και με τα δικαιώματα των μειονοτήτων στις ΗΠΑ. Ο χρόνος τον νίκησε στις 3 Ιουνίου του 2016. Παρότι οι γιατροί του δε συνέδεσαν ποτέ την ασθένειά του με το μποξ, σίγουρα, αυτά τα 200.000 χτυπήματα δε βοήθησαν κιόλας στην εξέλιξή της. Ούτε βοηθησε την υστεροφημία του το γεγονός πως αρνήθηκε να αποδεχθεί ότι, πράγματι: Πρέπει να φεύγεις όσο ακόμη θέλουν να μείνεις. Κι όχι σ’ ένα άγραφο ριγκ στις Μπαχάμες, υπό τον ήχο κουδούνας… Την κληρονομιά του, συνεχίζει ο εγγονός του, Νίκο Άλι Γουόλς.

Για την ιστορία, ο Τρέβορ Μπέρμπικ, ο τελευταίος μποξέρ που νίκησε τον μέγα Μοχάμεντ Άλι βρήκε τραγικό θάνατο. Μετά από μια περιπετειώδη ζωή, με μια καταδίκη για βιασμό και διάφορα άλλα, ο 20χρονος ανηψιός του, Χάρολντ Μπέρμπικ κι ένας 18χρονος φίλος του, τον δολοφόνησαν χτυπώντας τον αλύπητα στο κεφάλι μ’ έναν ατσάλινο σωλήνα διαμέτρου 5 εκατοστών. Ο λόγος ήταν κτηματικές διαφορές. Ο Μπέρμπικ ήταν, τότε, 52 χρονών…