Πότε θα… πάρει η Παρί κάτι εκτός από (ακριβούς) παίκτες;

Η νέα αποτυχία της Παρί να πετύχει μια ευρωπαϊκή διάκριση φέρνει εσωστρέφεια και μουρμούρες στο σύλλογο. Που έχει μια από τις πιο ακριβές ομάδες στον πλανήτη αλλά ως τώρα αρκείται στον τίτλο της La Ligue -όταν το πετυχαίνει κι αυτό...

Πότε θα… πάρει η Παρί κάτι εκτός από (ακριβούς) παίκτες; Στον Γιόχαν Κρόιφ ανήκει η φράση: “Ποτέ δεν είδα ένα τσουβάλι με λεφτά να παίζει μπάλα”. Και αγνώστου πατρός ή μητρός είναι η φράση “Το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία, αλλά μπορεί να σου αγοράσει όποια δυστυχία θέλεις”. Και οι δύο ταιριάζουν γάντι στην Παρί Σεν Ζερμέν. Στην Παρί Σεν… Λεφτέν, όπως την έχουμε “βαφτίσει” πριν από λίγο καιρό.

Η Παρί ανήκει από το 2011 στο επενδυτικό κρατικό σχήμα του Κατάρ. Και η είσοδος των Αράβων έκανε την ομάδα να πιστέψει ότι είναι πια έτοιμη για μεγάλα ευρωπαϊκά πράγματα. Είναι μια συνταγή που πέτυχε στην Τσέλσι και, φυσικά., στη Μάντσεστερ Σίτι. Και, σε γενικές γραμμές, όσο κι αν ο αφορισμός του Κρόιφ ισχύει, το να πάρεις τίτλους στην Ευρώπη χωρίς να έχεις ξοδέψει χρήματα για ποιοτικό ρόστερ και καλό προπονητή είναι η -σπάνια- εξαίρεση, όχι ο κανόνας.

Ο… κανόνας της Παρί είναι να ξοδεύει και με το παραπάνω. Σύμφωνα με το Τransfermarkt η γαλλική ομάδα, μέσα στη 10ετία δαπανά κατά μέσο όρο 140.000.000 ευρώ το χρόνο για μεταγραφές. Περίπου 1.400.000.000 ευρώ δηλαδή. Και εισπράτει περίπου 95.000.000 από πωλήσεις, 950.000.000 στη δεκαετία. Δηλαδή -450.000.000 ευρώ. Αλλά κι αυτό είναι μια πρόχειρη και επιφανειακή προσέγγιση.

Πολύ περισσότερα από -450.000.000

Διότι, το περασμένο καλοκαίρι, π.χ, το τεφτέρι γράφει “μόλις” 89.000.000 για τον Ασράφ Χακίμι, τον Ντανίλο Περέιρα και τον Νούνο Μέντεζ (δανεικός έναντι 7.000.000). Αλλά Λιονέλ Μέσι, Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα, Βαϊνάλντουμ και Σέρχιο Ράμος, που ήλθαν ως ελεύθεροι, παίρνουν μαζί πολύ περισσότερα λεφτά. Πάνω από 65.000.000 παίρνει μόνο ο Μέσι! Συνεπώς υπολογίστε και αυτό, στη λίστα με τις πιο ακριβές -ονομαστικά- μεταγραφές ως τώρα:

Τοπ 10

1. Nεϊμάρ (181,6 εκ. )

2. Εμπαπέ (118,32 εκ.)

3.Χακίμι (54,27 εκ. )

4. Καβάνι (52,63 εκ.)

5. Ντι Μαρία (51,41 εκ. )

6. Ικάρντι (40,8 εκ. )

7. Νταβίντ Λουίζ (40,35 εκ. )

8. Τιάγκο Σίλβα (34,27 εκ. )

9. Παστόρε (34,27 εκ. )

10. Λούκας Μόουρα (32,64 εκ. )

Σύνολο: 640.560.000 ευρώ

Όταν, λοιπόν, η ετήσια αμοιβή του Μέσι είναι, σε κόστος, όσο η τρίτη ακριβότερη μεταγραφή, καταλαβαίνετε ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Μάλλον… ακριβότερο. Το ονομαστικό έλλειμμα των περίπου 450.000.000 ευρώ από μεταγραφές-πωλήσεις είναι, στην πραγματικότητα πολύ πιο μεγάλο. Και, συνεπώς και η αποτυχία είναι ακόμη πιο τραγική.

PSG’s summer signings:
☑️ Hakimi – €60m
☑️ Wijnaldum – Free
☑️ Ramos – Free
☑️ Donnarumma – Free
☑️ Messi – Free

The best transfer window ever? 🔥 pic.twitter.com/5Mwpz8XL2z

— GOAL (@goal) August 10, 2021

Η νοοτροπία είναι που νοσεί -γι’ αυτό και κανείς δε λύνει το πρόβλημα…

Πρόσφατα, εξαιτίας και των ηγεμονικών αμοιβών των “ελεύθερων” του καλοκαιριού η ομάδα παραδέχθηκε ότι έχει (συνολικά) λειτουργικά κόστη άνω του μισού δισ. Για εφέτος μόνο! Αθροίστε τα στη δεκαετία και η συγκομιδή των 6 πρωταθλημάτων και 6 Κυπέλλων Γαλλίας δεν είναι απλώς απογοητευτική. Εϊναι τελείως αποκαρδιωτική. Και δείχνει ότι ο οργανισμός νοσεί.

Τι και πώς, είναι δύσκολο να το εξηγήσει κανείς. Διότι, οι περισσότερες από τις μεταγραφές του Τοπ 10, για παράδειγμα είχαν -και έχουν- σημαντική αγωνιστική προσφορά. Ίσως το πρόβλημα να είναι οι προσθήκες για τη “λεζάντα”, τύπου Μέσι και Σέρχιο Ράμος, π.χ.. Κανείς δε λέει ότι ο Μέσι δεν είναι καλός παίκτης. Αλλά, αγωνιστικά, λόγος να προστεθεί στο ρόστερ δεν υπήρχε.

Η Παρί έχει γίνει μια ομάδα… σαν το Παρίσι που τη φιλοξενεί. Μια πόλη πανάκριβη όσο και υπέροχη, κατάλληλη μόνον για όσους έχουν άφθονο χρήμα και χρόνο για να την απολαύσουν. Δεν είναι ένα σύνολο σκληρό, ούτε ομοιογενές. Δεν έχει ξεκάθαρα ηγετική μορφή. Και ο Ποκετίνο είναι ο 6ος στη σειρά, μετά τους Άραβες στο τιμόνι, που προσπαθεί να εμφυσήσει τέτοιο πνεύμα στην ομάδα.

Δεν τα κατάφερε. Αλλά δεν το κατάφερε ούτε, π.χ. ο Αντσελότι ή ο Τούχελ. Και συνεπώς, μάλλον δεν είναι θέμα τόσο προπονητή, όσο μιας νοοτροπίας που διαπνέει διαχρονικά το σύλλογο. Ποιος φταίει γι’ αυτήν πρέπει να το ψάξουν οι ίδιοι και να το λύσουν. Αλλιώς, όσα χρήματα κι αν ξοδεύει η ομάδα η μόνη… δυστυχία που θα αγοράζουν θα είναι το “πρώτοι στο χωριό” και πάλι, ούτε 100% σίγουρα κι αυτό…