Γήπεδα: Το 10% που… εξοργίζει το 100%!

Η απόφαση για 10% πληρότητα στα γήπεδα, με πλαφόν, μάλιστα τα 1.000 άτομα, εξοργίζει το… 100%. Όχι μόνο των οπαδών. Ούτε μόνο των ομάδων. Αλλά και όσων διαθέτουν κοινή λογική. (Δυστυχώς, δεν αποτελούν, όπως φαίνεται από διάφορες καταστάσεις την πλειονότητα όσοι διαθέτουν τέτοιο πράγμα, αλλά δεν είναι και λίγοι…) Πρώτον, επειδή για το “Καραϊσκάκης”, π.χ. […]

Η απόφαση για 10% πληρότητα στα γήπεδα, με πλαφόν, μάλιστα τα 1.000 άτομα, εξοργίζει το… 100%. Όχι μόνο των οπαδών. Ούτε μόνο των ομάδων. Αλλά και όσων διαθέτουν κοινή λογική. (Δυστυχώς, δεν αποτελούν, όπως φαίνεται από διάφορες καταστάσεις την πλειονότητα όσοι διαθέτουν τέτοιο πράγμα, αλλά δεν είναι και λίγοι…) Πρώτον, επειδή για το “Καραϊσκάκης”, π.χ. το 1.000 άτομα maximum είναι… 3% και όχι 10%. Το ίδιο και για την Τούμπα. Για το “Βικελίδης” είναι 2,3%. Για τη Λεωφόρο, είναι κάτω από 2%. Για το δε ΟΑΚΑ είναι περίπου 0,6%.

Δεύτερον, επειδή τα γήπεδα, ειδικά του ποδοσφαίρου, είναι χώροι που μετριούνται σε… στρέμματα, όχι σε τετραγωνικά. Το μίνιμουμ ενός αγωνιστικού χώρου -χωρίς τις κερκίδες- είναι 6 στρέμματα τουλάχιστον. Όλο μαζί είναι 10, 12, το ΟΑΚΑ που έχει και στίβο ίσως και 40. Σ’ ένα τέτοιον τεράστιο χώρο -ειδικά εφόσον είναι και ανοιχτός- γιατί πρέπει το κοινό να είναι μάξιμουμ 1.000 άτομα; Βάσει ποίων μεθόδων υπολογίστηκε ως “ασφαλής” ένας τέτοιος αριθμός και όχι ένας άλλος;

Τρίτον, το 10% είναι ήδη απίστευτα αυστηρό με βάση τα πιο πάνω δεδομένα. Γιατί πρέπει να υπάρχει και πλαφόν; Ακόμη και το 10% σκέτο, γονατίζει τις ομάδες. Τις εξοντώνει. Τις στερεί από έσοδα που είναι απολύτως απαραίτητα και, φυσικά, δεν θα αναπληρωθούν από την πολιτεία. Έρχεται και το “1.000” και όχι απλώς τις αποτελειώνει. Ειδικά τις μεγάλες, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Άρη, τις βάζει να… πλακωθούν κι από πάνω με όσους (πολύ περισσότερους) έχουν διαρκείας για το ποιοι θα είναι οι τυχεροί που θα μπουν μέσα.

Όλα ΟΚ στα 45 τ.μ. του λεωφορείου, αλλά όχι στα 15 στρέμματα…

Τέταρτον και, δεύτερο τη τάξει πιο σημαντικό. Μας δουλεύετε ρε φιλαράκια; Αυτά έστω τα 1.000 άτομα πώς θα πάνε στο γήπεδο; Μόνο με αυτοκίνητα; Δε θα μπουν στο μετρό; Στο λεωφορείο; Στο τρένο; Εκεί… πόσα στρέματα είναι ο χώρος όπου στιβάζονται σαν τις σαρδέλες οι άνθρωποι -από την αρχή της πανδημίας και έως σήμερα; Χωρίς τίποτε ουσιαστικό να έχει γίνει γι’ αυτό; Εκεί, όπως και στα στριμόκωλα εργοστάσια, π.χ., είναι όλα ΟΚ με μια μασκούλα, άντε δύο πλέον. Αλλά σ’ έναν ανοιχτό, τεράστιο χώρο, υπάρχει πρόβλημα;

Πέμπτον και πιο σημαντικό απ’ όλα: Πόσο ακόμη πρέπει να ευτελιστεί η έννοια της “επιστήμης” σε ό,τι αφορά την πανδημία; Ποιος μπορεί πλέον, με όλα όσα έχουν γίνει ως τώρα, να πιστέψει ότι όντως είναι κάποιοι “ειδικοί” που εισηγούνται τέτοια μέτρα; Ουδείς. Άλλωστε, η ομολογία του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης στον αέρα του “ΣΚΑΪ” ήταν ξεκάθαρη, στις 25 Οκτωβρίου. Οι ειδικοί εισηγούνται, αλλά τις αποφάσεις τις παίρνει η πολιτική ηγεσία:

Το πρόβλημα, λοιπόν, το μεγάλο και ουσιαστικό είναι αυτό. Ότι τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί. Και επειδή τις παίρνουν εκείνοι, έχουν θολώσει και την εικόνα της επιστήμης. Διότι επιστημονική μέθοδος άλλη από την αμφισβήτηση των όσων θεωρούνται δεδομένα, δεν υπάρχει. Η επιστήμη δεν είναι θρησκεία. Πιστεύεις κάτι ή όχι. Η επιστήμη σημαίνει αντίλογος με στοιχεία. Έτσι προοδεύει η γνώση.

Ο αθλητισμός είναι ο Νο2 εχθρός και “δημόσιος κίνδυνος”…

Εδώ όμως, λόγω των πολιτικών, έχουμε μονόδρομη “επιστημονική” ενημέρωση. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουμε και κατά το δοκούν ερμηνεία των όσων λέει. Διότι όσο “μυρουδιάς” και να είναι από γήπεδα ένας π.χ. λοιμωξιολόγος, αποκλείεται να είναι τόσο παράλογος ώστε να εισηγηθεί μάξιμουμ παρουσία 1.000 ατόμων σ’ ένα χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει 15, 20, 25, 50.000. Να εισηγηθεί έλεγχο στην είσοδο, μάσκα και απόσταση, άντε και rapid 24 ωρών, ναι. Αλλά μάξιμουμ 1.000 εμβολιασμένοι και με μάσκα στα 5-10 στρέμματα, όχι.

Η απόφαση αυτή, λοιπόν, αποτελεί πολιτική και όχι επιστημονική αυθαιρεσία. Για κάποιους λόγους που μόνο να φανταστεί κανείς μπορεί, ο αθλητισμός είναι, μετά την πολύπαθη εστίαση, ο Νο 2 “εχθρός” και “δημόσιος κίνδυνος” για την κυβέρνηση. Έξτρα λεωφορεία δεν αγοράστηκαν. ΜΕΘ δωρίστηκαν, αλλά δε μπορούν να λειτουργήσουν διότι δεν έχουν προσωπικό -ενώ 7.000 υγειονομικοί είναι εκτός εργασίας επειδή δεν έχουν κάνει το εμβόλιο. Ούτε με καθημερινό rapid δεν επιστρέφουν!

Οι Άγγλοι λένε ότι οι ψεύτες πρέπει να έχουν καλή μνήμη . Εμείς το έχουμε λύσει και αυτό. Κανείς δεν είναι ανάγκη πλέον στην Ελλάδα να θυμάται αν πριν από 10 μέρες είπε “μαύρο” και τώρα λέει “άσπρο”. Κανένα πρόβλημα. Όταν πληθώρα επιστημονικών ερευνών -που “φιμώθηκαν” εδώ από τα mainstream μίντια- έλεγαν ότι το εμβόλιο αφορά ατομική και μόνο προστασία (και μάλιστα, όχι φυσικά στο 100% αλλά αρκετά πιο κάτω), εδώ μιλούσαμε για επιχειρήσεις “ελευθερίας”.

Οι “ελέυθεροι” που και νοσούν και μεταδίδουν…

Ξαμολύθηκαν χιλιάδες εμβολιασμένοι “ελεύθεροι”, με την ψευδαίσθηση ότι δεν κινδυνεύουν. Ούτε να νοσήσουν, ούτε να μεταδώσουν. Νοσούν. Και μεταδίδουν. Οι ανεμβολίαστοι αντιμετωπίζονται περίπου ως λεπροί. Κάποιοι -λίγοι- απ’ όλους είναι όντως “ψεκ”. Οι περισσότεροι όμως απλώς φοβούνται ή αντιδρούν στον εξαναγκασμό. Είναι άνθρωποι που αν είχαν από την αρχή μάθει την επιστημονική αλήθεια και όχι κάποιο πολιτικό παραμύθι περί “ελευθερίας”, πιθανότατα θα είχαν τώρα πειστεί να εμβολιαστούν. Αλλά η έννοια “πειθώς” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της πανδημίας. Μόνο βούρδουλας ή, απ’ την άλλη, ξεσάλωμα.

Είπαμε όμως. Στα 2 χρόνια της πανδημίας, επιστημονική δεοντολογία, δημοσιογραφικό ήθος και ατομικές ελευθερίες έχουν πάει περίπατο. Κι αυτό που επικρατεί είναι η χειρότερη έκδοση της πολιτικής “αλήθειας”, δηλαδή, κατά κανόνα το χονδροειδές ψέμα. Μια πρόβλεψη: Εάν αυτό το 10% δεν είναι, απλώς, μια ακόμη εξαγγελία “λαγός” προκειμένου να εξοργιστεί ο κόσμος ώστε να βγει μετά πάλι ο πρωθυπουργός να το πάρει πίσω και να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους, τα πράγματα δε θα εξελιχθούν καλά.

Δέκα χρόνια μνημόνια και δύο πανδημία, ο κόσμος έχει μουδιάσει. Είναι νωθρός, χωρις λεφτά στην τσέπη και τρομοκρατημένος από τα ΜΜΕ. Αν υπάρχει ακόμη κάπου “σπίθα” που μπορεί να γίνει φλόγα από το πουθενά, να ξέρετε ότι υπάρχει στο οπαδικό κίνημα. Κι ας είναι ετερόκλητο πολιτικά, έχει κοινά αντακλαστικά απέναντι σε κάποιες καταστάσεις. Αυτή είναι μια τέτοια κατάσταση. Και μην εκπλαγείτε απ’ όσα μπορεί να φέρει η αντίδραση σ’ αυτήν…