Ελληνικό ποδόσφαιρο: Κάτι… κινείται ή είναι ιδέα μας;

Το ηλεκτροσόκ από την άγρια δολοφονία του Άλκη Καμπανού έδειξε να διαπερνά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και κάποια δειλά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση γίνονται σιγά σιγά. Όλοι πρέπει να συνεισφέρουν να συνεχιστεί αυτό...

Ελληνικό ποδόσφαιρο: Κάτι… κινείται ή είναι ιδέα μας; Εντάξει. Ότι ένας πανύβλαξ που, ενώ η ομάδα του έχει κερδίσει ματς και άνοδο θα μπει στο γήπεδο για να ξαπλώσει έναν παίκτη της αντίπαλης ομάδας –όπως συνέβη στο Λεβαδειακός-Βέροια– είναι, ίσως, αναπόφευκτο. Και, φυσικά, δε μπορεί -και δεν πρέπει- κανείς να ξεχάσει ότι αυτή τη σεζόν θρηνήσαμε με μια αποτρόπαια δολοφονία και ένα νεαρό παιδί. Τον Άλκη Καμπανό.

Το ηλεκτροσόκ αυτό, ωστόσο, έδειξε να ταρακουνάει λίγο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με ελάχιστες, κατάπτυστες εξαιρέσεις που καταδίκασαν οι πάντες, παίκτες, ομάδες, προπονητές, οπαδοί δεν έδειξαν προσχηματικό, αλλά πραγματικό σεβασμό στη μνήμη του αδικοχαμένου Άλκη. Και κάτι άρχισε να μπαίνει, δειλά δειλά, στον ίδιο δρόμο. Επιτέλους, είδαμε ματς με αντίπαλους οπαδούς χωρίς παρατράγουδα.

Είδαμε τον Ολυμπιακό να πανηγυρίζει τον τίτλο στην Τούμπα χωρίς ασχήμιες. Είδαμε το Παναθηναϊκός-Άρης με οπαδούς των Θεσσαλονικέων στο γήπεδο. Οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν στο γήπεδο του Άρη στο ματς των πλέι-οφ και αντίστροφα. Τι να λέμε τώρα; Εδώ είδαμε για πρώτη φορά γυναίκα διαιτητή σε ματς της μεγάλης κατηγορίας. Μικρά, βήματα, ναι. Σίγουρα. Αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση, επιτέλους.

Ζηλεύει ο Έλληνας φίλαθλος με όσα βλέπει στην Ευρώπη…

Με τα ματς των καλύτερων πρωταθλημάτων του κόσμου κάθε μέρα στην οθόνη τους, οι Έλληνες φίλοι του ποδοσφαίρου… ζηλεύουν! Οι πολλοί, όσοι βλέπουν το παιχνίδι ως παιχνίδι και όχι ως λόγο για να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου- είναι λογικό να θέλουν πια να μην είναι “απαγορευμένο” πεδίο μάχης το κάθε γήπεδο. Να μπορούν να ζουν ό,τι ζουν σε όλο τον πολιτισμένο ποδοσφαιρικό κόσμο οι οπαδοί κάθε ομάδας. Να μπορούν να πάνε με το παιδί τους να δουν ένα ματς χωρίς να είναι κάτι τέτοιο μια… παράτολμη ή και επικίνδυνη κίνηση.

Get your hands on Liverpool FA Cup winners and celebration specials 🏆📰 https://t.co/Z4sYdVySgN

— Liverpool FC News (@LivEchoLFC) May 16, 2022

Είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα αυτό. Αλλά είναι κι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσει το ποδόσφαιρο. Οι παλιότεροι από εμάς έχουν όλοι πάει στο γήπεδο με φίλους που δεν ήταν οπαδοί της ομάδας μας. Όλοι έχουν να θυμηθούν την πλάκα, την καζούρα, από τη μία ή την άλλη πλευρά μετά από μια ήττα. Ήταν λόγος να διασκεδάσει κανείς, όχι λόγος να παίξει ξύλο.

Είναι θέμα αθλητικού πολιτισμού, αισθητικής και αντίληψης…

Και είναι κάτι που πρέπει να δούμε ξανά στην Ελλάδα. Η κάθε έδρα πρέπει να έχει και παλμό και φωνή και πάθος. Αλλά πρέπει να έχει και οπαδούς της άλλης ομάδας στις κερκίδες. Δεν είναι απλώς θέμα αθλητικού πολιτισμού. Είναι και θέμα αισθητικό. Και αντίληψης γύρω από τη μπάλα. Στη ζωή μας τίποτε δεν πάει καλά. Οι μισθοί είναι γελοίοι, αλλά η βενζίνη, το ρεύμα, τα τρόφιμα, πανάκριβα. Οι φόροι τεράστιοι, αλλά τα νοσοκομεία διαλυμμένα. Κάποιος έχει τρία πτυχία ή 30 χρόνια εμπειρία και τη θέση παίρνει ο… κολλητός του κολλητού του υπουργού.

Το παπατζιλίκι που τρώμε από τους πολιτικούς, είναι ανεπανάληπτο. Ή μάλλον, όχι ανεπανάληπτο. Διότι είναι και το παπατζιλίκι που τρώμε από τα Μέσα Ενημέρωσης. Γενικά, κανείς δε διαφωνεί. Έχουμε κάθε λόγο να νοιώθουμε θυμό. Αλλά κανέναν ουσιαστικό για να βγάζουμε αυτό το θυμό στο ποδόσφαιρο -στον αθλητισμό γενικά. Εκεί πρέπει να ξαναβρούμε το γέλιο και τη διασκέδασή μας. Το λόγο να χαμογελάσουμε, όχι να βγάλουμε το άχτι μας.

Είναι ευχής έργο, λοιπόν, αυτά τα -επαναλαμβάνουμε: δειλά και μικρά ακόμη, αλλά στο σωστό δρόμο- βήματα που είδαμε εφέτος. Διοικήσεις, σύνδεσμοι και πολιτεία, μπορούν και πρέπει να συνεργαστούν έτσι ώστε τα βήματα αυτά να γίνουν πιο γοργά και πιο γενναία. Το γήπεδο πρέπει να πάψει να είναι το σημείο όπου ξεθυμαίνουν οι λίγοι και να γίνει το σημείο όπου διασκεδάζουν οι πολλοί. Το αξίζουμε..