Δικαιολογείται άραγε ο …πονόματος;

Δικαιολογείται άραγε ο ...πονόματος;

Δικαιολογείται άραγε ο …πονόματος; –

Εναλλακτικός τίτλος του κειμένου: “Ρώτησα τα μάτια μου, τι έχουν και πονάνε…” όμως ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος επέλεξε να μην είναι ακραίο (για την ώρα) το σκανάρισμα του τωρινού ΑΡΗ. Και απλώς θα αναφέρει όσα είδε στο χθεσινό φιλικό με την ΤΣΣΚΑ, με κάποια ελαφρυντικά. 

Άλλη μια φορά που χρειάζεται να τονίσουμε πως από τα φιλικά δεν βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα. Όμως μπορούμε να αναδείξουμε κάποια στοιχεία παικτών, κυρίως όσων είναι καινούριοι και “άγνωστοι” προς το ευρύ κοινό.

Ένα φιλικό, λοιπόν, για τον ΑΡΗ, απέναντι σε μια πιο έτοιμη ομάδα, την ΤΣΣΚΑ …Σόφιας; 1821 Σόφιας; Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Μια ομάδα που σε λίγες μέρες ξεκινάει τις επίσημες υποχρεώσεις της και έχει δέσει (ήδη) σε μεγάλο βαθμό.

Αυτό φάνηκε άλλωστε και από τις φάσεις που έβγαζε, τους αυτοματισμούς και την συμπαγή άμυνα της. Που δεν απειλήθηκε (και τόσο) από τον ΑΡΗ.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, με σημεία που χρειάζονται να τονιστούν.

Ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε με λίγες διαφοροποιήσεις, συγκριτικά με το προηγούμενο φιλικό απέναντι στην Μπότεφ. Περνώντας τον Παναγίδη πιο πίσω, στα χαφ. Διατηρώντας τον Πάβιτσιτς (και πάλι) εκτός θέσης του. Δίνοντας παράλληλα θέση βασικού στον Σαβέριο, στον Φεράρι και στον Τζούρασεκ.

Για να βγάλουμε από την μέση τα προφανή:

Φεράρι = Έτοιμος παίκτης. Επιπέδου ετοιμότητας αναλόγου του Μπράμπετς. Ο Αριστερός μπακ του ΑΡΗ είναι γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας. Έτοιμος και ορεξάτος. Το έδειξε άλλωστε και στο 10λεπτο στην Βουλγαρία. Παρομοίως και στην Ευκαρπία.

Τζούρασεκ = Γνώστης του κέντρου. Μπορεί να παίξει και στο 6. Όμως ΟΧΙ μόνο στο 6, εκεί δηλαδή που πονάει ο ΑΡΗΣ. Θα τον δούμε και πιο μπροστά. Το κάθετο ποδόσφαιρο που έδειξε πως ξέρει να παίζει είναι ζωτικής σημασίας για την ομάδα του Τερζή.

Πάβιτσιτς = Αρκετά ευγενής, να ανέχεται να παίζει εκτός θέσης για 2ο σερί ματς, χωρίς να αντιδρά. Όμως τι α κανς, α κατς α μαλώις; Αφού λείπει το χαφ και κάπως πρέπει να παίξει στο κέντρο η ομάδα. Άλλωστε μπροστά Ρουπ και Νταρίντα κεντάνε, δεν χωράνε και πολλοί πίσω από τον φορ.

Φορ; …σχεδόν.

Όπως καταλάβατε πάμε στα αρνητικά. Στα πιο πικάντικα. Αυτά που απασχολούν τον κόσμο της ομάδας, που είδε τους κιτρινόμαυρους να πασχίζουν να φτιάξουν φάσεις, όμως να πέφτουν συνεχώς σε τοίχο.

Ο Γκρέι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Μονοδιάστατος, μουντρούχος, όμως απαραίτητος μέσα στην περιοχή. Εκτός της περιοχής όμως… γιοκ.

Όταν η ομάδα προσπαθεί να τρέξει στο γήπεδο και τον χρειάζεται αρκετά μέτρα πιο πίσω για βοήθειες, εκείνος δείχνει να υστερεί. Και είναι αδόκιμη η σύγκριση, αν αναλογιστούμε πως ο προκάτοχος του, και αντίζηλος για την κορυφή της επίθεσης ως τα πέρσι, Καμαρά, ήταν μανούλα σε αυτόν τον τομέα.

Τώρα όμως που η ομάδα τρέχει να προλάβει το πρώτο επίσημο, χωρίς να έχει κλείσει ακόμη ο Μορόν, υπάρχει θέμα. Ο Γκρέι μάλιστα έχει επηρεαστεί από την κριτική του κόσμου, καθώς και την επιθετική του δυστοκία, και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.

Όχι βέβαια όσο ο Πάλμα. Ο οποίος χθες επέλεξε να δείχνει σε κάθε φάση τα συναισθήματα του. Εκνευρισμός, μανούρες και υποδείξεις σε συμπαίκτες του, στα όρια του βεντετισμού. Κάτι που είναι κόντρα στο κλίμα πειθαρχίας, για το οποίο μας προετοίμασε ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα στην συν. τύπου, που παραχώρησε πριν την έναρξη της νέας σεζόν.

Ο νεαρός παίκτης του ΑΡΗ πρέπει να κατασταλάξει στο τι θέλει. Μένει – φεύγει; Τι ρόλο θα έχει στην ομάδα και πως θα φέρεται; Αυτά πρέπει να ξεκαθαρίσουν πριν το πρώτο επίσημο. Για να ξέρει και η ομάδα πως να κινηθεί.

Στα λιγότερο προβληματικά τώρα, ο Χουλιάν Κουέστα και ο Φαμπιάνο δείχνουν ντεφορμέ και ολίγον τι κουρασμένοι. Ο Μπράμπετς από την άλλη κρατιέται ακόμη σε φόρμα, παρά το γεγονός πως έπαιζε επίσημα παιχνίδια με την Εθνική του πριν λίγες μέρες. Μηχανάκι όμως. Δεν μασάει…

Μιας και λέμε για μηχανάκια, Νταρίντα και Ρουπ έχουν ο καθένας από ένα είδος ποιότητας που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο. Ο μεν Νταρίντα είναι ρομπότ και ακούραστος, ο δε Ρουπ τόσο ταλαντούχος και χρήσιμος, που θα θέλαμε άλλους 10 σαν αυτούς.

…Ο Νταρίντα βέβαια χθες ήταν μέτριος. Αλλά λόγω προτέρου βίου παραβλέπεται.

Μενέντες = Ντελικάτος, ωραίος, όμως του έλειπε η ουσία.

Αηδόνης = Καλός στο ψηλό παιχνίδι, του λείπει όμως ο ρυθμός. Τον οποίο δεν βλέπω να αποκτά, βάσει προγραμματισμού και έλλειψης φιλικών, πριν τα επίσημα. Ας βγω ψεύτης όμως, μακάρι να αλλάξει όλο αυτό.

Τώρα, όσον αφορά Εμπακατά και Οντουμπάτζο, δεν χωράνε και πολλά να πει κανείς. 2 εγγυήσεις στα πλάγια, που λίγες ομάδες έχουν στην Ελλάδα. Ο ΑΡΗΣ έχει το κεφάλι του ήσυχο με αυτούς τους 2. Ειδικά ο Εμπακατά, παίζει το ίδιο ποιοτικά και από τα αριστερά, αν αυτό χρειαστεί.

Άραγε… γιατί χρειάστηκε; Ο κύριος Ματαρίτα να βγει στο τηλέφωνο. Έχω και μπακ απ αριστερού οπισθοφύλακα, δεν ξέρω αν το ξεχάσατε…

Προς τι το “πείραμα” με τον Εμπακατά;

Ξεχνάμε κανέναν; Α, ναι, τον Παναγίδη. Εδώ θα τραβήξουμε λίγο χειρόφρενο. Καθώς κρίνεται σημαντικό να αναλύσουμε περαιτέρω.

Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις…

Μια περίπτωση παίκτη που πρέπει να φυλαχτεί ως θησαυρός από τον ΑΡΗ. Τον ΑΡΗ που άφησε να φύγουν από τα χέρια του τα ταλέντα των ακαδημιών του. (Οκ, πήρε ζεστό χρήμα. Δεν θα τους φάμε κιόλας που τους έδωσαν…)

Κράτησε όμως, για την ώρα τουλάχιστον, τον Παναγίδη. Που όπως και να χρησιμοποιήθηκε έβγαλε ταλέντο, πείσμα, πάθος και ενέργεια. Ίσως σε κάποιες φάσεις να έβγαλε παραπάνω πάθος, ακόμη και σε φιλικό προετοιμασίας. Όμως εμάς μας αρέσει ο μικρός. Έχει να δώσει…

Στον ΑΡΗ των λίγων Ελλήνων (που εμένα προσωπικά δεν με αφορά και πολύ, εσείς όμως γκρινιάζετε) ο Παναγίδης είναι η λαμπρή εξαίρεση και ο παίκτης που επιτρέπει στον κόσμο να κρυφοκοιτά το αγλαό μέλλον που διαγράφεται. Αν δεν πάρει ευκαιρίες και δεν του φερθούν δίκαια, εδώ θα είμαστε να αναδείξουμε την όποια παράβαση.

Βάζουμε αστερίσκο στον μικρό. Και θα τον ξανακρίνουμε όταν θα έχει σημασία και θα υπάρχει βαρύτητα.

Ελπίζω να έχουμε αρκετό υλικό για να κρίνουμε. Αν και με την έλευση των εξτρέμ που ανακοινώνει ο ΑΡΗΣ τα επόμενα 24ωρα, κρίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Στα του πάγκου τώρα, και στα της προετοιμασίας’

φρονώ πως ο ΑΡΗΣ δεν έχει ανάγκη από τον τεχνικό του διευθυντή να γκρινιάζει στους διαιτητές για πέναλτι, σε φιλικό αγώνα. Υπάρχουν άλλοι για να το κάνουν αυτό. Ίσως, καλύτερα, θα έπρεπε να επικεντρωθεί στην έλλειψη πειθαρχίας ορισμένων…

Ίσως θα έπρεπε να σιγουρευτεί, όσο ακόμη υπάρχει χρόνος, πως δεν είναι, όντως, απαραίτητη μια παλιάς κοπής προετοιμασία. Με εγκλεισμό, βουνό, 2πλές προπονήσεις και εξωτερικό.

Βρε… ας είναι και στο εσωτερικό. Κάτι. Έστω λίγο…

Δεν επιμένουμε όμως. Όλο και κάποιο πλάνο θα υπάρχει από πίσω. Ίσως έτσι η ομάδα κερδίσει ελαφριά πόδια στα πρώτα ευρωπαϊκά. Μετά όμως… άγνωστο.

Και όσο ασκούμε κριτική στον τεχν. διευθυντή της ομάδας, ανάλογες είναι και οι ευθύνες στον ΤΤ. (ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ ΤΟΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ). Ο οποίος έχει δώσει συγκατάθεση σε όλα όσα γίνονται, σε κάποια μάλιστα πρωτοστατεί.

Θα κριθεί όταν έρθει η ώρα.

ΟΜΩΣ…

Δεν θα προβούμε σε βιαστικά συμπεράσματα και δεν θα είμαστε άδικοι για έναν προπονητή, ιδίως όταν έχει να διαχειριστεί ένα ρόστερ με μπαλώματα και 10+ νέους παίκτες. Τι να πρωτοκάνει; Τι ρυθμό θέλετε να δείτε δηλαδή; όσο έρχονται άλλοι 4 και περιμένουν στο αεροδρόμιο.

Ο Τερζής θα κριθεί στο πρώτο επίσημο, έχοντας μάλιστα πολλά ελαφρυντικά, ως προς το αγωνιστικό. Ο Παλίουτσα όμως κρίνεται ήδη.

Ο δρόμος έχει ακόμη περιθώρια για 1-2 φιλικά. Η ομάδα πρέπει να στρώσει, όσο περισσότερο γίνεται.

Η ποιότητα υπάρχει.

Το υλικό έχει πολλές περγαμηνές και βαρύ βιογραφικό.

Ο κόσμος είναι γεμάτος όρεξη, όμως παραμένει δύσπιστος. Οι αλλαγές στον ΑΡΗ του Καρυπίδη είναι ήδη πολλές.

Ο χρόνος θα δείξει.

Το ταξίδι ξεκινάει…

ΥΓ Για Καρυπίδη δεν είπαμε τίποτα όμως… Κρατάμε άλλο κείμενο, σύντομα!