Ζουνίνιο Παουλίστα: Ο “κοντούλης” που λάτρεψε το Μίντλεσμπρο!

Στο Μίντλεσμπρο ο λόγος είχε ονοματεπώνυμο. Και παρατσούκλι! Το ονοματεπώνυμο ήταν Ζουνίνιο Παουλίστα. Και το παρατσούκλι του "ο κοντούλης": The Little Fella.

Ζουνίνιο: Ο “κοντούλης” που λάτρεψε το Μίντλεσμπρο! Στις 30 Ιουνίου του 2002, στο Στάδιο Γιοκοχάμα, η Βραζιλία σήκωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο χάρη σε δύο γκολ του Ρονάλντο. Παρότι οι Βραζιλιάνοι είχαν αποκλείσει την Αγγλία στα προημιτελικά, στο Βόρειο Γιορκσάιρ, πανηγύρισαν αυτόν τον τίτλο όπως και… στο Σάο Πάολο, ας πούμε, ή το Ρίο.

Όχι μόνον επειδή οι χαμένοι του τελικού ήταν οι Γερμανοί -αν και αυτό πάντοτε είναι επαρκής λόγος (και) στην Αγγλία. Ούτε επειδή το να έχεις αποκλειστεί από την ομάδα που παίρνει τον τίτλο είναι πιο τιμητικό. Στο Μίντλεσμπρο ο λόγος είχε ονοματεπώνυμο. Και παρατσούκλι! Το ονοματεπώνυμο ήταν Ζουνίνιο Παουλίστα. Και το παρατσούκλι του “ο κοντούλης”: The Little Fella.

Γεννημένος στις 22 Φεβρουαρίου του 1973, ο κατά κόσμον Οσβάλντο Ζιρόλδο Ζούνιορ είχε μπόι 1μ.65. Άλλοι λένε 1μ67 ή 1μ68. Κοντούλης, έτσι κι αλλιώς, τέλος πάντων. Αλλά ήξερε πολλά καντάρια μπάλα. Η παρουσία του στο Μουντιάλ του 2002 δεν ήταν διακοσμητική. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση του τίτλου. Για τους κατοίκους του Μίντλεσμπρο αυτή ήταν κάτι σπουδαίο. Ο Ζουνίνιο ήταν ένα δικό τους παιδί. Ο λατρεμένος της κερκίδας.

Προτίμησε τη Μίντλεσμπρο και… δέθηκε για πάντα μαγί της!

Ο Βραζιλιάνος πήγε στην ομάδα -τότε- του Μπράιαν Ρόμπσον από τη Σάο Πάολο το 1995 για 4.750.000 λίρες. Ήταν έκπληξη που τους προτίμησε. Μόλις είχαν ανέβει στην Πρέμιερ. Και ο παίκτης ήταν στο στόχαστρο πολλών μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ. Μόλις είχε γίνει διεθνής. Και με τη Σάο Πάολο είχε κατακτήσει Λιμπερταδόρες, Κομνεμπόλ και, βέβαια, το Διηπειρωτικό του 1993, απέναντι στη Μίλαν.

Η άφιξη του στην πόλη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Τον υποδέχθηκαν με σάμπα και το χειροκρότημα από 5.000 φίλους της ομάδας ήταν θερμό. Κι ο ίδιος φάνηκε να δένεται αμέσως με την ομάδα και τους οπαδούς της. Τεχνίτης απ’ τους λίγους, “10ρι”, αλλά και σκόρερ, ντεμπουτάρισε μαζί της στις 4 Νοεμβρίου του 1995 με ασίστ στον διεθνή Νορβηγό Φιόρτφορτ, επίσης απόκτημα εκείνης της σεζόν.

Οι δύο χαμένοι τελικοί και ο υποβιβασμός

Μαζί του και με τη βοήθεια του Φαμπρίτσιο Ραβανέλι, η “Μπόρο” έφτασε τη σεζόν 1996-7 στον τελικό του Λιγκ Καπ και στον τελικό του FA Cup. Στον πρώτο έχασε από τη Λέστερ και στον τελικό του Κυπέλλου από την Τσέλσι. Εξαιτίας μιας τιμωρίας αφαίρεσης βαθμών, έχασε και την παραμονή της στη μεγάλη κατηγορία...

Ο Ραβανέλι έφυγε για τη Μαρσέιγ. Και ο Ζουνίνιο έφυγε -με δάκρια στα μάτια- για την Ατλέτικο Μαδρίτης, επειδή ήθελε να “φανεί” και να δώσει παρών στο Μουντιάλ του 1998. Έφερε στα ταμεία της Μίντλεσμπρο 13.000.000 λίρες. Αλλά δεν ήταν τυχερός στην Ισπανία. Ένα κάταγμα στην κνήμη, σε ματς με τη Θέλτα του στέρησε το Παγκόσμιο. Με την Ατλέτικο έδωσε συνολικά 44 ματς και πέτυχε 13 γκολ σε δύο σεζόν.

Το 1999-2000 ξαναγύρισε ως δανεικός στη Μίντλεσμπρο, αλλά, λόγω Μουντιάλ έως το 2002 έφυγε και πάλι -δανεικός πάντοτε- για την πατρίδα του. Οι εμφανίσεις του στην Αγγλία (28 ματς 4 γκολ), και τη Βάσκο ντα Γκάμα τον έφεραν στην Εθνική που ταξίδεψε σε Κορέα-Ιαπωνία. Η σχέση του με τη Μίντλεσμπρο, όμως, ήταν καρμική. Ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής, απλώς έπρεπε να ξαναβρεθεί εκεί. Χρωστούσε και κάτι, άλλωστε…

Ο πρώτος και μοναδικός τίτλος -και η μοναδική αγάπη…

Όντως, γύρισε στην ομάδα το 2002, με 6.000.000 λίρες στην Ατλέτικο. Και, στην πιο ώριμη ποδοσφαιρική του ηλικία πια, τη σεζόν 2003-4, της χάρισε, επιτέλους και τον πρώτο -και μοναδικό ως τώρα- μεγάλο τίτλο στην ιστορία της. Το Λιγκ Καπ! “Ο κοντούλης” σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 2008 μετά από μια περιπλάνηση σε Σέλτικ, Παλμέιρας και Σίδνεϊ. Πάντα θα νιώθει παίκτης της “Μπόρο”. Και το όνομά του βρίσκεται πάντα στα χείλη των οπαδών της. Και στην καρδιά τους…