Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να… παίξω;

Οι υιοί διάσημων ποδοσφαιριστών που τους ακολούθησαν στο επάγγελμα δεν είναι λίγοι. Αλλά μόνο μία περίπτωση έκανε, ξεκάθαρα, καλύτερη καριέρα από τον μπαμπά. Και δεν είναι οι Σμάιχελ. Εξαιρετικός ο Κάσπερ, αλλά όχι πιο σπουδαίος από τον Πίτερ. Για άλλον μιλάμε...

Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να… παίξω; Η περίπτωση Άλφι Χάαλαντ – Έρλινγκ Χάαλαντ δεν είναι, φυσικά, η πρώτη που έχει να δείξει το ποδόσφαιρο με μπαμπά και γιο να ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Οι πληροφορίες, για παράδειγμα, λένε ότι ο γιος του Γουέιν Ρούνεϊ τα “σπάει” με τους μικρούς της Γιουνάιτεντ -και κάνει κόντρες με το γιο του Κριστιάνο Ρονάλντο. Αλλά αυτά θα τα δούμε… στο μέλλον. Εν τω μεταξύ, υπάρχει και το παρόν και το παρελθόν.

Αυτό έχει να δείξει ήδη αρκετές τέτοιες περιπτώσεις. Λίγες, ωστόσο, επιτυχημένες. Θέλετε η “βαριά σκιά”; Οι μεγάλες προσδοκίες; Πάντως, λίγοι υιοί έδειξαν στην πορεία αντάξιοι του μπαμπά. Και ίσως δύο τέτοιες περιπτώσεις να ξεχωρίζουν σε μεγάλο βαθμό. Η πρώτη είναι αυτή της… δυναστείας “Λάμπαρντ”.

Οι περιπτώσεις των… δύο Φρανκ Λάμπαρντ

Οι Λάμπαρντ, μάλιστα, έπαιξαν και με το ίδιο όνομα, εκτός από επώνυμο. Ο μπαμπάς Φρανκ ο πρεσβύτερος έπαιξε αριστερός μπακ και ήταν η “σημαία” της Γουέστ Χαμ επί 18 ολόκληρα χρόνια, από το 1967 ως το 1985. Και φυσικά, από εκεί ξεκίνησε και ο “τζούνιορ”, για να φτάσει στην Τσέλσι και να γίνει η δική της σημαία από το 2001 ως το 2015. Οι Λάμπαρντ αποτελούν και μάλλον τη μοναδική περίπτωση που το… αλεπουδέλι έκανε 110, όταν η αλεπού έκανε 100.

Πίτερ και Κάσπερ Σμάιχελ

Η περίπτωση των Σμάιχελ είναι κοντινή με των Λάμπαρντ, υπό την έννοια ότι και ο υιός είναι πολύ επιτυχημένος. Όχι σαν τον μπαμπά, που είναι μάλλον ο top των top στην Πρέμιερ, αλλά πάρα πολύ καλός επίσης. Ακόμη είναι και αυτός διεθνής με την Εθνική Δανίας και, με τη Λέστερ έχει γιορτάσει επίσης τίτλο στο αγγλικό πρωτάθλημα. Κάτι άλλο αξιοσημείωτο στους Σμάιχελ είναι ότι παίζουν ακριβώς στην ίδια -όχι συνηθισμένη- θέση.

Ίαν Ράιτ – Σον Ράιτ Φίλιπς – Μπράντλεϊ Ράιτ Φίλιπς

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι είτε ο Σον, ο καλύτερος απ’ τους δύο γιους του μεγάλου άσου που έπαιξαν κι εκείνοι μπάλα, έφτασε ποτέ τον πατέρα του. Ο Ίαν είναι ένας θρυλικός κανονιέρης γενικώς και ακόμη πιο θρυλικός… “Κανονιέρης” -185 γκολ με την Άρσεναλ). Ο Σον είχε καλούτσικη καριέρα ως εξτρέμ σε Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι και Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Ο Μπράντλει Ράιτ, πάλι, ξεκίνησε από τους “Πολίτες”, αλλά έκανε καριέρα, κυρίως σε μικρές κατηγορίες στην Αγγλία. Πολύ καλύτερα τα πήγε στις ΗΠΑ (108 γκολ σε 195 ματς με τους Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς…)

Οι Στιβ και Άλεξ Μπρους

Ο Στιβ δε χρειάζεται πολλές συστάσεις. Τη δεκαετία του 1990 ήταν “βράχος” στη άμυνα της Γιουνάιτεντ και κεντρικός πρωταγωνιστής των  μεγάλων επιτυχιών της. Αργότερα έγινε προπονητής. Και -μόνον- κάπως έτσι… είδε και Πρέμιερ Λιγκ ο Άλεξ, σε Μπέρμιγχαμ και Χαλ. Ο μικρός δεν είχε το ταλέντο του πατέρα του, ούτε κατά διάνοια. Στη Χαλ, μάλιστα, με το που έφυγε από τον πάγκο ο μπαμπάς, ε… καταλαβαίνετε.

Πολ Ινς – Τομ Ινς

Ο Πολ Ινς ήταν επίσης σημείο αναφοράς στα χαφ της μεγάλης Γιουνάιτεντ των ’90ς. Ο Τομ ξεκίνησε από τη Λίβερπουλ, επόμενο σταθμό στην καριέρα του μπαμπά, αλλά δεν είχε καμία σχέση σε ταλέντο. Έπαιξε, παρά ταύτα στην Πρέμιερ, με Κρίσταλ Πάλας, Χαλ και Χάντερσφιλντ. Σε αντίθεση με τον Άλεξ Μπρους, κανείς δεν είπε ότι οι ομάδες στις οποίες έπαιξε με προπονητή τον πατέρα του (Μπλάκμπουλ, Ρέντιγνκ) του έκαναν χάρη. Με την αξία του έπαιξε, απλώς δεν ήταν ίδια με του Πολ…