Ράγιο Βαγιεκάνο: Ο “Más que un club” της Μαδρίτης!

Στα Καταλανικά λέγεται Més que un club: Κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Στα καστιλιάνικα, το Més γίνεται Más. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Η Ράγιο Βαγιεκάνο δεν είναι απλώς ένας σύλλογος. Είναι μια ξεχωριστή ποδοσφαιρική αδελφότητα. Και είναι περήφανη γι' αυτό!

Ράγιο Βαγιεκάνο: Ο “Más que un club” της Μαδρίτης! Més,  Más, μη μπλέξουμε τώρα με τις διαλέκτους της Ισπανίας. Να μείνουμε στην ουσία. Και η ουσία είναι ότι, όπως -κάποτε, τουλάχιστον- η ομάδα της Βαρκελώνης δήλωνε περήφανα ότι εκπροσωπεί ένα ιδεολόγημα ευρύτερο απ’ το ποδόσφαιρο, έτσι, σήμερα, το ίδιο μπορεί να κάνει και η Ράγιο Βαγιεκάνο. Και… στ’ αλήθεια κιόλας. Η ομάδα δεν είναι ακριβώς ομάδα. Είναι ένα τοπικό ποδοσφαιρικό κίνημα με αντιφασιστικό και (πολύ) αριστερό προσανατολισμό.

Γράφει ο Στέλιος Μαρκάκης

Ανεπίσημος ύμνος της Ράγιο, άλλωστε, είναι ένα κομμάτι που έχει γράψει γι’ αυτήν το σκα-πανκ τοπικό γκρουπ S-Kap (“Εσκέιπ”, απόδραση…) Μια γεύση, πριν πάμε… στον επίσημο -για να καταλάβετε για τι ατομάρες μιλάμε τώρα.

“Η ζωή μου, σου το λέω, είναι επικηρυγμένη” -κι έτσι…

Όσο για τον επίσημο “ύμνο”, αντηχεί στα μεγάφωνα πριν από κάθε παιχνίδι. Για την ακρίβεια, ο εκφωνητής λέει κάθε στίχο και όλοι οι οπαδοί τον επεναλαμβάνουν. Ο τίτλος του και μόνο, τα λέει όλα: “Η πειρατική ζωή” -πώς κάποτε έγραφε ο τοίχος: “Η ζωή μου, σου το λέω, είναι επικηρυγμένη;”. Έτσι! Δείτε το βίντεο. Αξίζει. Είναι ανατριχιαστικό. Μετά θα σας πούμε και τι λέει ακριβώς:

Λέει: ”Η πειρατική ζωή / είναι η καλύτερη ζωή. Χωρίς δουλειά / χωρίς σπουδή (έγνοιες). Μ΄ ένα μπουκάλι ρούμι. / Είμαι καπετάνιος του “Σάντα Ινές”‘ / και σε κάθε λιμάνι, έχω μια γυναίκα. / Η ξανθιά είναι εκπληκτική / (αλλά) και η μελαχρινή δεν είναι κακή. / Οι Αγγλίδες με τη σοβαρότητά τους. / Και οι Γαλλίδες που τα δίνουν όλα. / Αν ποτέ πρέπει να παντρευτώ / πρέπει να παντρευτώ με αυτή του Ράγιο / μία, μία και καμία άλλη”.

Οι οργανωμένοι τους είναι οι “Μπουκανέρος”, δηλαδή οι “Πειρατές”. Και είναι μια ομάδα εξαιρετικά ενεργή πολιτικά και κοινωνικά. Στον αριστερό χώρο. Έχουν τη φτωχική, εργατική γειτονιά τους, τιμή τους και καμάρι τους. Και, άλλοτε σε συνεργασία με το σύλλογο, άλλοτε όχι, παίρνουν πολλές πρωτοβουλίες εναντίον του φασισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και κάθε είδους διακρίσεων.

Έωσαν την “κυρία Κλάρα”, Έδιωξαν τον νεοναζιστή…

Πρόσφυγες και μετανάστες είναι ευπρόσεκτοι στο Βαγιεκάνο. Και όταν, στις αρχές της οικονομικής κρίσης οι Τράπεζες πέταξαν χιλιάδες Ισπανούς έξω απ’ τα σπίτια τους, η ιστορία της “κυρίας Κλάρα” έγινε πασίγνωστη στη χώρα. Χωρίς σπίτι και χωρίς έσοδα, η ηλικιωμένη γυναίκα ήταν σε πολύ δύσκολη θέση. Αλλά οι παίκτες της Ράγιο, μαζί με τους “Μπουκανέρος” φρόντισαν και της βρήκαν σπίτι. Δεν είναι η μόνη τους τέτοια δράση.

Με τον σημερινό πρόεδρο, Ραούλ Μαρτίν Πρέσα, δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Δεν εκπροσωπεί τις αξίες του συλλόγου. Το 2017 πήρε στην ομάδα δανεικό από τη Ρεάλ Μπέτις τον Ουκρανό Ρόμαν Ζαζούλια. Οι Μπουκανέρος έψαξαν και βρήκαν ότι ο Ζαζούλια, ε, χμ, το είχε λίγο αναπτυγμένο το υπερ-εθνικιστικό έως ναζιστικό του. Tο πανό τους ήταν… εύγλωττο και ο Ζαζούλια πήγε δανεικός στην Αλμπαθέτε. Το μεταξύ τους ματς, το 2019 διακόπηκε λόγω αναστάτωσης -για να το πούμε έτσι- για τον ίδιο παίκτη…

Για ποοσφαιρικούς και μόνον λόγους -μιας και η Μπόκα είναι η “Ράγιο” της Αργεντινής- η ομάδα ταυτίζει τον εαυτό της με τη Ρίβερ Πλέιτ. Της μοιάζει έως και η φανέλα της. Για τα εντός έδρας ματς. Για τα εκτός η Ράγιο φοράει συχνά συμβολικές εμφανίσεις -π.χ. αυτή με το ουράνιο τόξο, που δείχνει ότι κάθε διαφορετικότητα είναι ανεκτή στο Βαγιέκο.

Ο Γουίλφρεντ και το αδιάφορο για εκείνους “γιο-γιο”…

Παίκτης-σύμβολο και λατρεία της κερκίδας ήταν για πολλά χρόνια ο Νιγηριανός γκολκίπερ Γουίλφρεντ – Γουίλι- Αγκμποναβμπάρε, που πέθανε νέος, 49 χρονών το 2015 από καρκίνο. Στο ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης (που επίσης ανήκει στα -ολίγον, αυτή- “αριστερά” κλαμπ) οι δύο ομάδες ένωσαν τη φωνή τους για να τον στηρίξουν στη μάχη του με την ασθένεια.

Οι Ισπανοί ονομάζουν τη Ράγιο “ομάδα γιο-γιο”, επειδή ανεβοκατεβαίνει τις κατηγορίες σε όλη την ιστορία της. Αυτό όμως είναι το τελευταίo που νοιάζει τους οπαδούς της. Εϊναι πάντοτε μαζί της είτε στη Λα Λίγκα είτε στη Β’ ή τη Γ’ Εθνική (έχει φτάσει και στην Δ’ κι εκείνοι πάντοτε στο πλάι της ήταν!).

Μια πρόκριση που δίνει φωνή στις αξίες τους…

Προκρίσεις όπως αυτή, στους 4 του Κόπα ντελ Ρέι μετά από 40 χρόνια και χάρις στο 1-0 επί της Μαγιόρκα, δεν έχουν αγωνιστική σημασία για τους φίλους της ομάδας. Είναι απλώς μια -ακόμη- αφορμή για να αποδείξουν ότι και ο αντισυστημικός τρόπος… έχει κι αυτός τον τρόπο του να κάνει επιτυχίες.

Και, πάνω απ’ όλα, βέβαια, ήταν μια -ακόμη- αιτία για να βροντοφωνάξουν την “Πειρατική Ζωή” στην κερκίδα. Και με τους παίκτες της ομάδας όρθιους, σε προσοχή, απέναντι στους “Μπουκανέρος”. Η εικόνα είναι σπάνια. Όπως σπάνια περίπτωση είναι και η Ράγιο. Ο Μαδριλένικος “Más que un club” που βάζει τις αξίες του πάνω απ’ τη μπάλα. Και μέσω της μπάλας τους δίνει δύναμη και φωνή.

Rayo Vallecano fans singing to their team after reaching their first Copa del Rey semifinal in 40 years.

Chills 👏 pic.twitter.com/TbYNUn2Okn

— ESPN FC (@ESPNFC) February 3, 2022