Ο Μέσι παίζει ακόμη στη… Λα Λίγκα -και το Τσάμπιονς Λιγκ…

Για τα στάνταρ του Αργεντινού, η σεζόν του ως τώρα στην Παρί Σεν Ζερμέν είναι έως και τραγική. "Ξυπνάει" μόνο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ίσως επειδή εκεί κάτι του θυμίζει Μπαρτσελόνα...

Ο Μέσι παίζει ακόμη στη… Λα Λίγκα -και το Τσάμπιονς Λιγκ… Η άφιξη του Αργεντινού στο Παρίσι, το περασμένο καλοκαίρι ήταν, λογικά το ποδοσφαιρικό στιγμιότυπο της χρονιάς. Μιλάμε, άλλωστε για έναν ποδοσφαιριστή που ανήκει σε μια πολύ κλειστή ελίτ. Αν δεν είναι ο καλύτερος όλων των εποχών, σίγουρα είναι μέσα στην τελική πεντάδα γι’ αυτόν τον τίτλο. Και, επίσης, δεν είναι στα τελειώματα της καριέρας του. ΟΚ. Στο άνθος της ηλικίας του, επίσης δεν είναι. Αλλά στα 34 ακριβώς, όταν πήγε στην Παρί, τουλάχιστον δυο-τρία χρόνια καλής μπάλας τα έχει.

Κάπως έτσι το σκέφτηκε και η γαλλική ομάδα. Σου λέει, σε μια μέτρια προς κακή σεζόν για τη Μπαρτσελόνα, το ατομάκι έβαλε πάνω από το 1/3 των 85 γκολ της ομάδας στη Λα Λίγκα. Τριάντα τεμάχια! Και 11 ασίστ. Σε όλες τις διοργανώσεις, 38 συνολικά γκολ και 14 ασίστ. Και τα μισά να πάρω απ’ αυτά, πες 20 γκολ και 7-8 ασίστ, καλά είμαι. Καλά; Last year!

Μόλις 1 γκολ σε 12 ματς κι αυτό την… 14η αγωνιστική!

Ο Λιονέλ Μέσι έχει ως τώρα αγωνιστεί σε 12 ματς της Ligue 1. Κι έχει πετύχει… ένα (αριθμός 1) γκολ! Στο εντός 3-1 με τη Ναντ, την 14η αγωνιστική της σεζόν!  Έχει 6 ασίστ, βέβαια, αλλά αυτό είναι μικρή παρηγοριά για την ομάδα. Δεν είναι μόνο ότι ο Αργεντινός της κοστίζει, σύμφωνα με την “Εκίπ” 30.000.000 ευρώ το χρόνο. Είναι, κυρίως, ότι με τέτοιους αριθμούς -και τέτοιες εμφανίσεις- μουτζουρώνει λιγάκι την εικόνα του. Και η Παρί, όταν τον πήρε ήθελε ένα είδωλο. Όχι έναν καλό παίκτη, απλώς…

Εντάξει. Μετά από μια ζωή ολόκληρη στη Βαρκελώνη, το να θες κάποιον καιρό να βρεις τα πατήματά σου σε μια άλλη χώρα είναι λογικό. Αλλά, μεταξύ μας τώρα: στο… Παρίσι είναι η Παρί. Δεν είναι στην ορεινή Δώθε Παναγιά, ούτε σε καμιά αρκτική στέπα. Θες σ’ ένα μήνα, θες σε δύο; Φτάνουν για να νοιώσεις σπίτι σου -ειδικά όταν έχεις τόσα λεφτά, οπότε μπορείς πράγματι να μάθεις ακριβώς όλα όσα είναι και προσφέρει η “Πόλη του Φωτός”.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι ένας άλλος Μέσσι. Ο… γνωστός

Αγωνιστικά, πάλι, η ομάδα παίζει για εκείνον. Είναι φανερό ότι όλοι θέλουν να τον βοηθήσουν να βγάλει στο χορτάρι όλα όσα είναι. Αλλά… εις μάτην. Τα βγάζει μόνος του μόνο εκεί που θέλει. Κι εκεί που θέλει είναι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σ’ αυτό, ο Μέσι θυμίζει τον εαυτό του. Έχει παίξει σε 5 90λεπτα (στο δεύτερο ματς με τη Λειψία ήταν τραυματίας) και έχει βάλει 5 γκολ. Δύο στο εντός με τους αυστριακούς, δύο με τη Μπριζ και ένα με τη Σίτι.

Οι κακές γλώσσες -και έχει μπόλικες το γαλλικό ποδόσφαιρο- λένε απλώς ότι ο Λιονέλ, στο μυαλό του, παίζει ακόμη στη… Λα Λίγκα και τη Μπαρτσελόνα και όχι στη Γαλλία. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, με τη διαφορετική σημασία και την ξεχωριστή αύρα τους, είναι ο Μέσι που όλοι ξέρουν. Αλλά στα γαλλικά γήπεδα κρυφοκοιτάζει στην κερκίδα μπας και δει κάνα κασκόλ των “μπλαουγκράνα” και αφαιρείται...

Ξαναλέμε: στη Βαρκελώνη ο Μέσι πήγε στα 13 του. Και πέρασε εκεί όλη την καριέρα του ως πέρυσι το καλοκαίρι. Πήρε με τη Μπαρτσελόνα 35 τίτλους -μεταξύ τους, δέκα πρωταθλήματα, εφτά Κύπελλα και τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν είναι πράγμστα που ξεχνάς εύκολα αυτά, ούτε τα βάζεις εύκολα σε δεύτερη μοίρα.

https://www.youtube.com/watch?v=pnbrO_xJj4M

Ξεφτίζει το μύθο του κι αυτό δεν πρέπει να συμβεί…

Αλλά τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Την ίδια ώρα που ο (πραγματικός) Λιονέλ νοιώθει αμήχανα στην τοποθεσία Παρίσι, ο “άσπονδος” CR7 έγινε ήδη… CR37. Αλλά ακόμη είναι τούρμπο στο γήπεδο. Και, φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και ότι ο μισός πλανήτης κράζει επειδή ο Μέσι πήρε τη Χρυσή Μπάλα αντί του επίσης βιονικού Λεβαντόφσκι. Δεν είναι καιρός τώρα για τόσο μεγάλη νοσταλγία για τη Βαρκελώνη.

Ο Αργεντινός οφείλει στο όνομα και την καριέρα του να συνέλθει άμεσα. Και για την Παρί, βεβαίως, που ξόδεψε γι’ αυτόν και επένδυσε πάνω του. Αλλά και για τον ίδιο. Το δεύτερο μισό της σεζόν πρέπει να είναι γι’ αυτόν μαγικό, αλλιώς ο μύθος του θα ξεφτίσει. Στην τελική, αν θέλει τόσο πολύ, ένα σκασμό λεφτά έχει βγάλει. Ας εξαγοράσει το δεύτερο χρόνο του συμβολαίου του, να πάει να παίξει στη Μπάρτσα για ένα ευρώ το χρόνο, να γίνει ήρωας, να βγάλει και το άχτι του. Τα υπόλοιπα είναι για να ‘χουμε να λέμε…