28 χρόνια χωρίς… τον (Μαύρο το) θεό της η ΑΕΚ!

28 χρόνια -και μια μέρα- χωρίς το… θεό της, το Θωμά Μαύρο, έχει μείνει η ΑΕΚ. Και, όχι μόνο η ΑΕΚ, φυσικά. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, άλλωστε, δεν έχει βγάλει και πολλούς παίκτες όπως ο Μαύρος. Στις μέρες μας, μια τέτοια μηχανή των γκολ θα ήταν στην προς απόκτηση λίστα κάθε μεγάλης ομάδας της Ευρώπης. Καλώς […]

28 χρόνια -και μια μέρα- χωρίς το… θεό της, το Θωμά Μαύρο, έχει μείνει η ΑΕΚ. Και, όχι μόνο η ΑΕΚ, φυσικά. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, άλλωστε, δεν έχει βγάλει και πολλούς παίκτες όπως ο Μαύρος. Στις μέρες μας, μια τέτοια μηχανή των γκολ θα ήταν στην προς απόκτηση λίστα κάθε μεγάλης ομάδας της Ευρώπης. Καλώς ή κακώς, όμως, για εκείνον, τον “Μαύρο, το θεό” μεγαλούργησε τις σκληρές δεκαετίες του ποδοσφαίρου. Πριν από τους μάνατζερ, τον Μποσμάν, τις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, την τηλεόραση, το You Tube…

Κι έτσι τα έφερε η μοίρα ώστε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (με 260 γκολ -κατ’ άλλους 261!), αγωνίστηκε σε μόλις δύο συλλόγους. Τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ. Αγάπησε βαθιά και τις δύο ομάδες, στον Πανιώνιο αγαπήθηκε πολύ, αλλά στην “Ένωση” λατρεύτηκε. Κυριολεκτικά. Η κερκίδα είχε όντως το Μαύρο, σα θεό της. Πήρε με την “‘Ενωση” δύο πρωταθλήματα και δυο Κύπελλα μόνον, αλλά η παρουσία του υπήρξε καταλυτική.

Φυσικά, αλησμόνητη παραμένει και η συμμετοχή του, μαζί με το Βασίλη Χατζηπαναγή, στη Μεικτή Κόσμου, το 1984. Στο ματς αυτό ο Μαύρος σκόραρε και είχε μια ασίστ κι ένα δοκάρι. δοκάρι! Συμπαίκτες του, οι Πίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγκο Σάντσεζ, Φιγκουερόα, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες και Ντομινίκ Ροστό.

Σκόραρε… κατά βούληση -και με κάθε τρόπο!

Σκόραρε… κατά βούληση. Αριστεροπόδαρος κυρίως, έβρισκε πολύ συχνά δίχτυα και με το δεξί. Και παρότι όχι ιδιαίτερα ψηλός, με μπόι 1.78, σκόραρε πολύ συχνά και με το κεφάλι. Παίκτης πολύ δυνατός στο ένας με έναν, ασυνήθιστα γρήγορος για την εποχή, με εξαιρετικές επιταχύνσεις, σπουδαία αντίληψη του χώρου, δυνατό σουτ, αλλά και εξαιρετικό πλασέ, ο Μαύρος ήταν ένας κλασσικός φορ που δε “χαριζόταν” σε καμία άμυνα.

Η πιο χαρακτηριστική του κίνηση ήταν το κοντρόλ με το στήθος και πλάτη στον αμυντικό και το σουτ με “πίβοτ” που άφηνε άναυδους τους γκολκίπερ. Αλλά… και κάθε άλλος τρόπος ήταν στο ρεπερτόριό του. Είναι άλλωστε ένας από τους μόλις 12 παίκτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που έχει πετύχει 5 γκολ σ’ ένα ματς (στο 5-2 επί του Αιγάλεω, το 1985). Είναι μια ελίτ που συμπληρώνουν επίσης μεγάλες μορφές όπως οι Κριστόφ Βαζέχα, Ντέμης Νικολαϊδης, Γκόραν Βλάοβιτς, Κώστας Νεστορίδης, Γιώργος Δέδες…

Στη 12ετία που πέρασε στην “Ένωση” άφησε εποχή. Και, ακόμη κι αν το τέλος της καριέρας του εκεί, το 1987 δεν ήταν το ταιριαστό στην προσφορά του, νερό κάτω απ’ τη γέφυρα… Με καθυστέρηση μερικών ετών (και μετά από μια τετραετία ακόμη στον Πανιώνιο), ο αποχαιρετισμός στο μεγάλο όπλο που λεγόταν Θωμάς Μαύρος ήταν αυτός που έπρεπε.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1993, στο “Νίκος Γκούμας”, ο Θωμάς άκουσε τους χιλιάδες οπαδούς της ΑΕΚ να φωνάζουν όχι μόνο το κλασσικό “ποιος, ποιος ο Μαύρος ο Θεός”, αλλά και να τραγουδούν: “Είμαστε λίγοι, μα αγαπάμε, 12 χρόνια, Θωμά, δεν τα ξεχνάμε, μα μη σε νοιάζει και δεν πειράζει, η 1η θέση στην καρδιά μας θα σε βάζει”.

Με δάκρια του “αντίο” του -πώς ξεκίνησαν όλα…

Στο παιχνίδι προς τιμήν του, ο Μαύρος αγωνίστηκε ένα ημίχρονο με την ΑΕΚ κι ένα με την τρίτη μεγάλη του αγάπη, την Εθνική ομάδα (36 συμμετοχές και 11 γκολ με τη γαλανόλευκη). Με δάκρια στα μάτια, αποχαιρέτισε μετά από 3 γκολ σ’ εκείνο το ματς το ποδόσφαιρο -δύο με την ΑΕΚ, ένα με την Εθνική. Έκλεισε, έτσι, ένας κύκλος που άνοιξε το 1961, όταν ο Θωμάς ήταν μόλις επτά ετών. Είχε φύγει, θρυλείται, από την Καλλιθέα μόνος του -έβρεχε και ο πατέρας του έμεινε στο σπίτι τους- για να πάει με τα πόδια στο γήπεδο του Πανιωνίου. Το ματς ήταν με τον Πιερικό.

Έτσι βρεγμένο είδε τον πιτσιρικά Μαύρο ο σπουδαίος Τάκης Παπουλίδης έξω από την πόρτα των αποδυτηρίων. Τον κάλεσε να μπει μέσα και, σύμφωνα με την ιστορία, έπαιξε μαζί του 65 κεφαλιές πριν η μπάλα πέσει κάτω. Ο αείμνηστος Παπουλίδης τον έπεισε να γραφτεί στην ομάδα και… έτσι ξεκίνησαν όλα.