Η Ελπίδα Μπριασούλη που φέτος φορά τη φανέλα των Αβαντίδων Χαλκίδας μας μίλησε για τη ζωή της και το ποδόσφαιρο.

Η Ελπίδα Μπριασούλη μας μίλησε για τη ζωή της και τις εμπειρίες της στο χώρο του ποδοσφαίρου. Η 20χρονη Αρτινή  ποδοσφαιρίστρια φορά τη φανέλα των Αβαντίδων Χαλκίδας την τρέχουσα σεζόν, ενώ έχει αγωνιστεί τέσσερα χρόνια με αγόρια στο δήμο Ηρακλείου Αττικής, ένα χρόνο στον Α.Ο Ζωγράφου και πέντε χρόνια στην Αγία Παρασκευή. Επίσης, έχει αγωνιστεί τόσο με την Εθνική Κορασίδων όσο και με την Εθνική Νεάνιδων.

Πες μου λίγα λόγια για εσένα:

Είμαι 20 ετών και κατάγομαι από την Άρτα. Γεννήθηκα και έζησα εκεί μέχρι το 2006 όπου μετακομίσαμε με την οικογένεια μου στην Αθήνα. Έχω δύο μεγαλύτερους αδελφούς 22 και 25 χρονών αντίστοιχα. Είμαι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στο Τμήμα Επιστημών Οίνου Αμπέλου και Ποτών και τελειώνω το 3ο έτος.

Τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για εσένα;

Το ποδόσφαιρο για εμένα είναι ένας τρόπος έκφρασης. Αποτελεί καθημερινότητα μου και έχει συμβάλει κατά πολύ στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Πέρα από σωματική εκτόνωση και άσκηση, το βλέπω και ως πνευματική εξέλιξη. Καθημερινά κερδίζουμε εμπειρίες, τεστάρουμε τα όριά μας και βιώνουμε έντονα συναισθήματα όλων των ειδών.

Τι αποτέλεσε αφορμή να ασχοληθείς;

Νομίζω ότι γεννήθηκα με μια μικρή μπαλίτσα στα χέρια. Το επιβεβαιώνουν και οι φωτογραφίες που έχω από μωρό. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσα σε ποδοσφαιρόφιλη οικογένεια. Τα αδέλφια μου και ο πατέρας μου ήταν ο λόγος που ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι κάθε μέρα από πολύ μικρά, παίζαμε μέσα στο σπίτι οι τέσσερις μας κι όταν ερχόταν η ώρα να πάνε στην προπόνησή τους, ακολουθούσα κι εγώ. Τις περισσότερες φορές ο προπονητής τους με έβαζε και εμένα να παίξω, μέχρι που γράφτηκα και εγώ σε ομάδα με αγόρια.

Πώς αντέδρασες στην πρώτη σου κλήση στην εθνική κορασίδων;

Ήταν απίστευτο το συναίσθημα ομολογώ. Όταν ενημερώθηκα για την κλήση εννοείται και χοροπήδαγα στο σπίτι από την χαρά μου. Νομίζω δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις που να μπορούν να εκφράσουν το πως νιώθεις όταν φοράς το εθνόσημο. Τιμή, δέος, συγκίνηση και ανατριχίλα είναι τα λιγότερα που μπορεί να πει κανείς.

Στην εθνική νεανίδων έχεις υπάρξει αρχηγός. Μίλησε μας για αυτό. Ποια χαρακτηριστικά πιστεύεις πρέπει να έχει ένας αρχηγός;

Ναι, η αλήθεια είναι πως έχω υπάρξει αρχηγός στην εθνική. Ένιωσα μεγάλη τιμή αλλά ταυτόχρονα και ευθύνη όταν πέρασα το περιβραχιόνιο στο χέρι μου. Ήταν από τα ομορφότερα συναισθήματα που μου έχει χαρίσει το ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα. Ήταν σαν μια μικρή επιβράβευση αυτό για εμένα. Βέβαια, προσπάθησα να μείνω προσγειωμένη και ταπεινή διότι το να έχεις το περιβραχιόνιο δεν σε κάνει ανώτερο ή διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Απλά σου προσδίδει μια επιπλέον ευθύνη συντονισμού και διαχείρισης καταστάσεων.
Για εμένα ένας αρχηγός πρέπει να έχει προσωπικότητα κυρίως. Πρέπει να εμπνέει τους συμπαίκτες του και να τους εμψυχώνει. Να μένει ταπεινός και δείχνει σίγουρος γιατί πολλές φορές το έργο του δεν είναι εύκολο. Τέλος, να είναι ηγετικός και πειθαρχημένος και να σέβεται συμπαίκτες, αντιπάλους, διαιτητές και φιλάθλους.

Ανυπομονείς να κληθείς στην εθνική γυναικών;

Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να ασχολείται ενεργά με το άθλημα και να μην έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του μια τέτοια κλήση. Είναι υπέρτατη αναγνώριση και πάντα θα είναι τιμή μου να αγωνίζομαι με το εθνόσημο.

Θα δοκίμαζες τον εαυτό σου σε κάποια ομάδα του εξωτερικού; Σε ποια χώρα θα έκανες το πρώτο σου βήμα;

Όσο απλό κι αν μας φαίνεται, μια τέτοια απόφαση είναι αρκετά δύσκολη για κάθε αθλητή. Θα ήθελα κάποια στιγμή μελλοντικά να δοκιμάσω τον εαυτό μου στο εξωτερικό σε επαγγελματικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι μου έχει δοθεί η ευκαιρία στο παρελθόν να φύγω στο εξωτερικό για να παίξω ποδόσφαιρο αλλά οι σπουδές μου έχουν περάσει σε πρώτη μοίρα προς το παρόν. Μελλοντικά εννοείται και θα ήθελε να αποκτήσω και μια τέτοια εμπειρία. Δεν έχω κάποια προτίμηση. Άμα θα αποφασίσω να πάω το κεφάλαιο ποδόσφαιρο ένα βήμα παρακάτω, θα το υποστηρίξω στο έπακρο σε οποιαδήποτε χώρα και ομάδα.

Πιο όμορφη/ πιο δύσκολη στιγμή σε εθνικό επίπεδο; Ποιες σε συλλογικό;

Η πιο όμορφη στιγμή σε εθνικό επίπεδο ήταν στην πρώτη μου αποστολή με την εθνική κορασίδων όταν κερδίσαμε την αντίστοιχη της πανίσχυρης Γαλλίας μέσα στην έδρα της (0-1) και γράψαμε ιστορία.
Η πιο δύσκολη ήταν στην τελευταία μου αποστολή με την εθνική νεανίδων στην Ισλανδία όπου δεν καταφέραμε να προκριθούμε στην επόμενη φάση και με αυτή την πικρή γεύση ολοκληρώθηκε η “θητεία” μου στα κλιμάκια της εθνικής.
Σε συλλογικό επίπεδο η πιο όμορφη στιγμή ήταν τον περασμένο Ιούνιο που με την ομάδα της Αγία Παρασκευή αγωνιστήκαμε στο Final 4 του ελληνικού πρωταθλήματος. Ως ένα από τα “αουτσάιντερ” της Α εθνικής, κάναμε μια πολύ καλή πορεία και μένοντας αήττητες, καταφέραμε να κερδίσουμε ένα εισιτήριο για την τελική τετράδα.
Η χαρά δεν κράτησε για πολύ βέβαια. Λίγες μέρες μετά οι παίκτριες ήρθαμε σε ρήξη με την διοίκηση της ομάδας με αποτέλεσμα την λύση της συνεργασίας μας. Ήταν μια αρκετά δύσκολη στιγμή για μας. Πόσο μάλλον όταν καταλάβαμε ότι μάλλον ήταν η τελευταία φόρα που παίζαμε όλες μαζί έπειτα από τόσα χρόνια συνεργασίας.

Μπριασούλη

Αν δεν ασχολιόσουν με το ποδόσφαιρο σε ποιο άλλο άθλημα θα φανταζόσουν τον εαυτό σου;

Έχω ασχοληθεί με πολλά διαφορετικά αθλήματα μέχρι να γραφτώ σε ακαδημία ποδοσφαίρου. Έχω ασχοληθεί με το τένις, την ποδηλασία, την ενόργανη, τον χορό και το κολύμπι αλλά πάντα κατέληγα στο ποδόσφαιρο. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, νομίζω θα έπαιζα τένις.

Τι αλλαγές θεωρείς ότι πρέπει να γίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου για να γνωρίσει ανάπτυξη;

Αρχικά, να αντιληφθεί ο κόσμος,επιτέλους, ότι δεν υπάρχει αντρικό και γυναικείο ποδόσφαιρο. Το άθλημα είναι ένα και μπορεί να παιχτεί εξίσου καλά και από τα δυο φύλα. Η αγάπη για το θέαμα θα φέρει τον κόσμο στα γήπεδα και αυτό με την σειρά του θα προσεγγίσει επενδυτές και χορηγούς που τόσο πολύ χρειαζόμαστε. Έπειτα, θα πρέπει να φτιαχτούν υποδομές, γήπεδα και εγκαταστάσεις που να παρέχουν τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις στις αθλήτριες. Όσον αφορά εμάς τις αθλήτριες, καλό θα ήταν να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε το χόμπι από τον πρωταθλητισμό. Θα πρέπει να δούμε τα πράγματα πιο σοβαρά, να στοχεύουμε στην προσωπική εξέλιξη και να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν γιατί μόνο έτσι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα πάρει πιο επαγγελματική μορφή.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις;

Εννοείται και έχω σκεφτεί να τα παρατήσω. Αρκετές φορές μάλιστα. Ο πρωταθλητισμός δεν είναι καθόλου εύκολος, θέλει γερό στομάχι. Η προπόνηση και οι θυσίες δεν σταματάνε πουθενά. Είτε αυτό λέγεται Πάσχα είτε λέγεται καλοκαίρι. Υπάρχουν τραυματισμοί, υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχει στρες και πίεση, υπάρχουν αποτυχίες. Όλα αυτά πολλές φορές σε κάνουν να θες να τα παρατήσεις ή να θες ένα διάλειμμα. Άλλα η αγάπη μου για το άθλημα είναι μεγαλύτερη και με κρατάει στο χώρο.

Έχεις παίξει μπακ, στόπερ, χαφ, κέντρο. Ποια θέση θεωρείς ότι σου ταιριάζει;

Δεν έχω πρόβλημα να αγωνιστώ σε οποιαδήποτε θέση με βάλει ο προπονητής μου. Όπου και αν παίξω θα δώσω το 110% του εαυτού μου. Νομίζω το μπακ μου ταιριάζει. Είναι μια θέση που την ξέρω πολύ καλά και νιώθω σίγουρη, αφού όλα τα χρόνια που παίζω ποδόσφαιρο εκεί αγωνίζομαι. Στις υπόλοιπες θέσεις έχω βρεθεί από ανάγκη.

Έχεις κάνει θυσίες για το ποδόσφαιρο;

Σαφώς και έχω κάνει θυσίες. Οι πιο κοινές ατάκες που θα ακούσεις από ένας αθλητή είναι «δεν μπορώ έχω προπόνηση» ή «δεν γίνεται πρέπει να κοιμηθώ νωρίς γιατί έχω αγώνα αύριο». Έχω χάσει και έχω χαλάσει φιλίες και σχέσεις. Έχω χάσει εξόδους και ξενύχτια, εκδρομές και ταξίδια και άλλα πολλά τέτοια. Είναι δύσκολο να είσαι ταυτόχρονα και καλός φίλος, και καλός μαθητής-φοιτητής-υπάλληλος αλλά και καλός αθλητής. Δυστυχώς υπάρχουν φόρες που σε κάποιο από αυτά δεν θα έχεις την απόδοση που θέλεις.

Με τρεις αγωνιστικές να απομένουν για την κανονική διάρκεια και τις Αβαντίδες Χαλκίδας στη δεύτερη θέση, ποιοι οι στόχοι της ομάδας;

Οι στόχοι της ομάδας παραμένουν ίδιοι κάθε Κυριακή, ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Η ομάδα έχει θέσει ψηλά τον πήχη και στοχεύει στην πρώτη θέση και κατ’ επέκταση την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η ομάδα διαθέτει ένα ποιοτικό και ανταγωνιστικό ρόστερ με παίκτριες έμπειρες και διεθνείς αλλά και με μεταγραφές από εσωτερικό και εξωτερικό. Ακολουθούμε μια αξιοπρεπή πορεία και δουλεύουμε σκληρά κάθε μέρα στην προπόνηση για να πετύχουμε τους στόχους μας. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με ψηλά το κεφάλι μέχρι και το τελευταίο λεπτό για να διεκδικήσουμε το καλύτερο δυνατό για αυτήν την ομάδα.

Μπριασούλη

Μέτα από 5 χρόνια στην Αγία Παρασκευή, αγωνίστηκες στον πρώτο γύρο και το Σάββατο θα αγωνιστείς ξανά αυτή την φορά εκτός έδρας. Ποια τα συναισθήματα σου;

Είναι δύσκολη για εμένα η επιστροφή στην έδρα της Αγίας Παρασκευής σαν αντίπαλος ύστερα από τόσα χρόνια. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από την μια χαίρομαι που θα πατήσω πάλι το χορτάρι που έπαιζα τόσα χρόνια αλλά όπως είπα και πριν οι σχέσεις μου με την διοίκηση της ομάδας δεν τελείωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μου έχει απομείνει μια πικρή γεύση από όλη αυτή την ιστορία.

Θα πήγαινες σε ομάδα με μεγαλύτερο μισθό και αβέβαιη θέση ή με χαμηλότερο μισθό και βασική θέση;

Το καλύτερο σενάριο θα ήταν ένας γενναίος μισθός και μια σίγουρη θέση στην εντεκάδα (εδώ γελάμε). Η πραγματικότητα μας δείχνει ότι στο ποδόσφαιρο γυναικών αμοιβές υπάρχουν κατ΄ εξαίρεση. Δεν είναι ο κανόνας. Ελάχιστα είναι τα σωματεία που αμείβουν τις παίκτριες τους, δυστυχώς. Με ενδιαφέρει κυρίως να υπάρχει μια καλή συνεργασία με την ομάδα, να υπάρχει ένα υγιές κλίμα, η ομάδα να έχει στόχους υψηλούς και να είναι ανταγωνιστική. Θέλω να αγωνίζομαι, να κερδίζω εμπειρίες και να πετυχαίνω τους στόχους μου και το θέμα της αμοιβής θα δρομολογηθεί σιγά σιγά.

Αγαπημένοι παίκτες/ομάδες;

Αγαπημένος μου παίχτης είναι ο Ινιέστα και αγαπημένη μου ομάδα είναι η Τσέλσι.

Τί σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;

Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τους φίλους μου. Αγαπώ τα ταξίδια και τις εκδρομές και με συναρπάζουν τα επιτραπέζια και η μουσική.

Παρατσούκλι;

Ανά διαστήματα οι φίλοι μου και οι συμπαίκτριες μου σκαρφίζονται και κάτι καινούργιο. Γενικά πάντα με φωνάζουν “Μπρια” από το επίθετό μου. Τελευταία, το επικρατέστερο παρατσούκλι μου είναι το “μπύρα”. Ξεκίνησε ως ένας ακούσιος αστείος αναγραμματισμός του “Μπρια” αλλά τελικά έμεινε.

Έχεις δεχθεί μπούλινγκ επειδή παίζεις ποδόσφαιρο;

Όχι, δεν έχω δεχθεί μπούλινγκ επειδή παίζω. Μόνο όταν έπαιζα σε ομάδα με αγόρια βίωνα κάποιες πιο ειρωνικές συμπεριφορές από τις αντίπαλες ομάδες. Ήμασταν τρία κορίτσια στην ομάδα και όλα τα υπόλοιπα αγόρια. Θυμάμαι πολλές φόρες όταν βγαίναμε για ζέσταμα ή λίγο πριν την σέντρα τα αντίπαλα αγόρια μας σχολίαζαν επειδή ήμασταν κορίτσια. Βέβαια, αυτό δεν κράταγε πολύ. Όταν έβλεπαν ότι ήμασταν καλύτερες και από κάποια αγόρια, άλλαζαν στάση και στο τέλος του αγώνα μας έδειχναν σεβασμό και αποδοχή.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα;

Δεν ξέρω, δεν κοιτάω τόσο μακριά. Ιδανικά θα ήθελα να είμαι υγιής και ευτυχισμένη και να ασχολούμαι με πράγματα που με χαροποιούν. Όλα τα άλλα είναι επουσιώδη.

GoogleNews Ακολουθήστε στο Google News - Sports365.gr για να μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις.

Ακουλουθήστε μας σε Facebook, Τwitter, Instagram και Youtube

Share   Tweet  

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Теннис Cегодня » Лайвскор, Результаты, Ставки И Статистик
mostbet-ru-serg

Теннис Cегодня » Лайвскор, Результаты, Ставки И Статистик