Οι περιπέτειες της 83χρονης σέρφερ Α. Γερολυμάτου και το ρεκόρ γκίνες!

Η «Οδύσσεια» θεωρείται ως μια από τις ωραιότερες ιστορίες του κόσμου. Η δεκαετής περιπλάνηση του πολυμήχανου Οδυσσέα μετά τον Τρωικό Πόλεμο, η πιστή Πηνελόπη που τον περίμενε και ο γιος του, Τηλέμαχος, ο οποίος τον αναζητούσε. Το έπος των 12.110 στίχων, συμπεριλαμβάνεται στα πιο πολυδιαβασμένα κείμενα.

Οι περιπέτειες της Αναστασίας Γερολυμάτου, έχουν κάτι από την… Οδύσσεια. Ήταν σε μια οικογένεια με 14 παιδιά (οκτώ αγόρια και έξι κορίτσια), πέρασε έναν πόλεμο, μια μεγάλη φτώχεια, δόθηκε από τους γονείς της με πενταετή συμφωνία (σε ηλικία 10-15 ετών) σε μια οικογένεια για να καθαρίζει το σπίτι τους, όταν επέστρεψε στους γονείς της δραπέτευσε, μπήκε κρυφά σε πλοίο με τον καπετάνιο να την απειλεί να την πετάξει στη θάλασσα, παντρεύτηκε, χώρισε και ξαναπαντρεύτηκε, ζει στην Ελβετία και κάνει windsurf από τα 41 της μέχρι τώρα (82), όντας η γηραιότερη σέρφερ στον κόσμο και μπαίνοντας στο βιβλίο Γκίνες.

«Μέσα μου ζει ακόμα… αυτός ο παλάβρας ο Οδυσσέας»

Άλλωστε, όπως συστήνεται στο βίντεο που έχει ανεβάσει στο YouTube: «Είμαι η Αναστασία από την Κεφαλονιά και μέσα μου ζει ακόμα… αυτός ο παλάβρας ο Οδυσσέας».

Πριν από πέντε μέρες, ήταν να κάνει το δίαπλο της Ζακύνθου, αλλά δυστυχώς δεν κατέληξε όπως υπολόγιζε, αφού η πρόβλεψη του καιρού δεν βγήκε. Ξεκίνησε με άπνοια περιμένοντας ότι πιο μέσα θα είχε καλύτερο αέρα, αλλά μετά από τρεις ώρες πορείας, ο αέρας δυνάμωσε υπερβολικά σηκώνοντας πολύ μεγάλα κύματα, γεγονός που ανάγκασε να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Μάλιστα, ο δυνατός αέρας, εκτός απο τις δυσκολίες που προκάλεσε σε εκείνη, ενίσχυσε τη φωτιά σε ένα πολύ όμορφο τμήμα της Κεφαλονιάς και αυτό ήταν που τη στενοχώρησε πολύ περισσότερο.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

«Δυο παιδιά είχε ο πατέρας μου πριν παντρευτεί τη μητέρα μου. Πέρασα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Γεννήθηκα το 1938 στο Αργοστόλι. Μπορεί στον πόλεμο να ήμουν μόλις δυο ετών, αλλά μου έρχονται εικόνες στο μυαλό από τις ιστορίες που μου έχουν διηγηθεί. Θυμάμαι που έσπρωχνα το γαϊδούρι να ανέβει τη ξύλινη σκάλα επειδή μέναμε στο πάνω πάτωμα και στο κάτω υπήρχε άλλη οικογένεια. Φανταστείτε όταν έκανε πιπί ο γάιδαρος (σ.σ. γέλια). Από τις χαραμάδες μπορούσαμε να δούμε τους ανθρώπους από κάτω», θυμάται η Αναστασία Γερολυμάτου για όσα έζησε μικρή.

«Η μαμά μου, με προπληρωμένη σύμβαση με έστειλε για 5 χρόνια σε άλλη οικογένεια»

Η 82χρονη σήμερα σέρφερ μένει μόνιμα στην Ελβετία και έρχεται στην Κεφαλονιά για 3-4 μήνες το καλοκαίρι, όπου απολαμβάνει τη θάλασσα και τα κύματα. Κάθε πρωί ψήνει το ψωμάκι της στον φούρνο που έχει, αλλά ποτέ δεν ξεχνά όσα πέρασε:

«Οι γονείς μου με είχαν στείλει στην Αθήνα σε ηλικία 10 ετών για να δουλέψω. Και πώς να μην το κάνουν οι άνθρωποι; Είχαμε μεγάλη πείνα μετά τον πόλεμο. Δεν είχαμε τίποτα απολύτως, εκτός από ένα σπιτάκι που είχε η μάνα μου στο Αργοστόλι. Αλλά εκείνη την εποχή, δεν μπορούσες να ζήσεις αν δεν είχες αγρόκτημα να φυτέψεις κάτι για να φας, έστω δυο λάχανα. Κλέβαμε τα πουρνάρια και τα κουβαλούσαμε στον κάμπο για να ανάψουμε φωτιά. Πολύ δύσκολα χρόνια. Πώς να μην με έστελναν, λοιπόν, στην Αθήνα; Είχε κάνει σύμβαση η μαντάμ μαμά για πέντε χρόνια και, μάλιστα, τα είχε προπληρωθεί. Ζούσα σε αυτή την οικογένεια και με αγαπούσαν και πέρναγα πολύ καλά. Ήμουν πολύ καλό παιδί όπως έλεγαν. Κάπου στο Κουκάκι ήταν και η συμφωνία ήταν να κάνω δουλειές του σπιτιού για πέντε χρόνια. Ούτε σχολείο δεν πήγα. Μόνο η κυρία αυτή με έβαζε να διαβάζω καμιά φορά. Έχω περάσει τη δική μου Οδύσσεια» εξιστορεί.

Η δραπέτευση, το κρύψιμο στο πλοίο και ένα κόμματι ψωμί

Όταν τελείωσε η πενταετής συμφωνία, η κυρία Γερολυμάτου, 15 ετών τότε, επέστρεψε στο νησί της και στην οικογένειά της, όμως, αυτά που αντίκρισε δεν της άρεσαν και αποφάσισε να κάνει μόνη της, αν και ανήλικη το μεγάλο βήμα:

«Όταν γύρισα πίσω στη Κεφαλονιά, έπειτα από πέντε χρόνια δεν μου άρεσε καθόλου η συμπεριφορά τους. Να βρίζουν, να χτυπάει ο ένας τον άλλον, να αδικούν. Τα έβλεπα και ένιωθα λες και ήμουν σε άλλο πλανήτη. Έτσι κάλεσα τα αδέρφια μου σε σύσκεψη βλέποντας πολύ σκοτάδι στη ζωή. Μόλις τα είπα στα αδέρφια μου, μου είπαν πως έχω τρελαθεί. Έτσι πήρα την απόφαση να φύγω από την Κεφαλονιά και δραπέτευσα. Μπήκα στο πλοίο κρυφά και κρύφθηκα σε μια βάρκα. Ήταν χειμώνας και έκανε κρύο. Για κακή μου τύχη, αντί να φύγει το πλοίο στις 8, έφυγε δυο ώρες αργότερα. Όταν το καράβι πέρασε και την Ζάκυνθο (έκανε στάση εκεί) αποφάσισα να βγω να ξεμουδιάσω. Με είδε ο καπετάνιος και με έπιασε από το αυτί και με σήκωσε πάνω. Του είπα να με αφήσει κάτω επειδή η μάνα μου, μου είπε να κρυφτώ λόγω ότι δεν είχε να πληρώσει το εισιτήριο. Και μου είπε θα με πετάξει στη θάλασσα και του απάντησα: “Πέτα με αν θες, σιγά που θα νοιαστεί κανένας!”. Γέλασε και με άφησε να φύγω. Μου γύρισε την πλάτη και δεν μου πρόσφερε ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Άνθρωποι που καθόντουσαν στο κατάστρωμα και είχαν μοιράσει το ψωμάκι τους, αφού τα είχα παρατηρήσει όλα, μου έκοψαν μια άκρη και μου έδωσαν και μένα για να περάσω. Ήταν πολύ συγκινητικό. Βλέποντας τις αδικίες του κόσμου δεν μπορούσα» θυμάται με συγκίνηση.

Μόλις έφτασε στον Πειραιά, έψαχνε δουλειές για να ζήσει και δούλεψε σε διάφορες εργασίες μέχρι να ενηλικιωθεί. Το 1958, όταν ήταν σχεδόν 20 χρονών είδε σε μία αγγελία για εργάτες στην Ελβετία και έκανε αίτηση και έφυγε με το πρώτο αεροπλάνο. Δούλεψε σε ένα ξενοδοχείο έξω από τη Ζυρίχη και το 1961 παντρεύτηκε έναν άντρα που είχε γνωρίσει στον Πειραιά και την βρήκε στην Ελβετία. Έκαναν δυο παιδιά, όμως, χώρισε.

Έζησε την χούντα, χώρισε και πήγε μόνη με δύο παιδιά στην Ελβετία

Για κάποιο διάστημα επέστρεψε στην Ελλάδα και έζησε την χούντα, αλλά γύρισε στην Ελβετία με τα δυο παιδιά και χωρίς βοήθεια. Έπειτα από λίγα χρόνια γνώρισε τον δεύτερο σύζυγό της, ο οποίος είναι Ελβετός και κάποια στιγμή πήγαν διακοπές στην Ισπανία και είδε κάτι ανθρώπους με πανιά στη θάλασσα.

«Δεν το είχα δει πιο πριν το windsurf, αλλά ούτε και είχα χρόνο και χρήματα μπροστά μου για να κάνω τέτοια πράγματα. Ήμουν χωρισμένη με δυο παιδιά και είχα μείνει χωρίς να έχω παπούτσια για να πάω το παιδί μου στον γιατρό που είχα άκρα ανάγκη. Αγόρασα ένα ζευγάρι παπούτσια, δυο νούμερα μεγαλύτερα και έβαλα βαμβάκι μέσα και πήγαινα σαν παλιάλογο. Όμως, το αποτέλεσμα ήταν πως πήγα στον γιατρό το παιδί μου. Δεν ήθελα βοήθεια από κανέναν, ήθελα να είμαι δυναμική και να τα κάνω όλα μόνη μου. Το σερφ, το ξεκίνησα στα 41 μου χρόνια στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ήμουν με τον σύζυγό μου στα Κανάρια Νησιά στο Λας Πάλμας. Εκεί είδα για πρώτη φορά να κάνουν windsurfing. Έψαξα όλη την παραλία και βρήκα αυτόν που τα νοίκιαζε. Ηταν ένας Γερμανός και μου λέει θέλεις 10 μαθήματα, αλλά εγώ θα έφευγα σε δυο μέρες. Με ρώτησε αν ξέρω και του λέω σήμερα το είδα πρώτη φορά. Από τη δεύτερη μέρα ήξερα να κάνω. Εκεί κατάλαβα, ότι εγώ δεν είμαι να κάθομαι στην παραλία» αναφέρει η 82χρονη.

«Με το windsurfing είμαι άλλος άνθρωπος»

Για να διατητηρηθεί κάποιος σε φόρμα χρειάζεται προπόνηση και η Αναστασία Γερολυμάτου προτρέπει τα νεαρά παιδιά να ξεκινήσουν τον αθλητισμό, ώστε να μην μπλέξουν, ενώ ζητάει και κάτι για το αγαπημένο της άθλημα:

«Δεν ξέρω αν είναι προπόνηση, μου αρέσει να κάνω windsurf και δεν το χορταίνω ποτέ. Είναι φοβερό να τρέχεις με τόση ταχύτητα, στα αγριεμένα κύματα. Είναι φανταστικό να σε χαϊδεύει το κύμα. Έχω αποκτήσει άλλα αντανακλαστικά. Είμαι άλλος άνθρωπος. Πολλοί το ξεκινούν και μετά το παρατάνε, επειδή δεν έχουν έναν χώρο να αφήσουν τον εξοπλισμό. Υπάρχουν δυσκολίες. Το παρατάνε επειδή ταλαιπωριούνται να το κουβαλούν, να το πλένουν. Αν είχαμε στην παραλία βοήθεια από το λιμενικό να στήσουμε μια καμπίνα να τα αφήνουμε εκεί κλειδωμένα, τότε θα μπορούσαμε να διευκολυνθούμε. Να μάθουμε τη νεολαία μας να είναι στον δρόμο και να μην μπλέκουν με ποτά και ναρκωτικά. Μας λείπει αυτός ο χώρος. Θα το φωνάζω δυνατά μήπως και ακούσει κανείς. Στην Κεφαλονιά από μένα ξεκίνησε το windsurfing».

Το ρεκόρ Guinness 

Η Αναστασία Γερολυμάτου έχει «οργώσει» τα κύματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και παρότι έχει περάσει τα 80 δεν τα παρατά και συνεχίζει ακάθεκτα, μπαίνοντας και στο βιβλίο Γκίνες, ως η γηραιότερη εν ενεργεία σέρφερ στον κόσμο.

«Το Γκίνες μου έστειλε τι πρέπει να κάνω και τα έκανα. Τον Ιούλιο πήγα στη Λούτσα, όπου υπήρχαν ειδικοί που συμπληρώνουν τι έγινε. Πραγματοποιήθηκε και αυτό το βήμα. Περιμένω μόνο την έγκριση. Το βιβλίο Γκίνες μου έκανε ερωτήσεις και με ρώτησε πώς μου ήρθε η ιδέα να κάνω σερφ σε τέτοια ηλικία. Το ψάξαμε και όντως, είμαι η γηραιότερη γυναίκα σέρφερ στον κόσμο».

Μια σούπερ γιαγιά και τα τρία εγγόνια

Η μόνιμη κάτοικος Ελβετίας έχει δύο παιδιά και τρία εγγόνια που είναι υπερήφανα για τη γιαγιά τους. Τη σούπερ γιαγιά τους, όπως την αποκαλούν: «Έχω τρία εγγονάκια και με λένε σούπερ γιαγιά. Επειδή είστε από το ρωσικό πρακτορείο θα ήθελα να δώσω εγκάρδια χαιρετίσματα σε αυτόν τον λαό που τόσο υπέφερε εκείνα τα χρόνια. Πάντα συμπαθούσα αυτόν τον λαό και στέλνω την αγάπη μου».

Πηγή; Sputnik