Η Τσέλσι… ήθελε το Γερμανό της!

Η Τσέλσι… ήθελε το Γερμανό της! Δε χρειαζόταν, όπως αποδείχθηκε, ούτε κάνα… μισό δισ. ακόμη σε μεταγραφές, ούτε βουντού, ούτε να θυσιαστεί ο… Λάμπαρντ στα θεμέλια του Στάμφορντ Μπριτζ. Χρειαζόταν απλώς τον Τόμας Τούχελ. Ένα προπονητή σοβαρό, μεθοδικό και, όπως και να το κάνουμε, εμπνευσμένο. Από τις 26 Ιανουαρίου έως σήμερα, με το Γερμανό στον […]

Η Τσέλσι… ήθελε το Γερμανό της! Δε χρειαζόταν, όπως αποδείχθηκε, ούτε κάνα… μισό δισ. ακόμη σε μεταγραφές, ούτε βουντού, ούτε να θυσιαστεί ο… Λάμπαρντ στα θεμέλια του Στάμφορντ Μπριτζ. Χρειαζόταν απλώς τον Τόμας Τούχελ. Ένα προπονητή σοβαρό, μεθοδικό και, όπως και να το κάνουμε, εμπνευσμένο.

Από τις 26 Ιανουαρίου έως σήμερα, με το Γερμανό στον πάγκο της η πανάκριβη, αν και προβληματική έως την άφιξή του Τσέλσι είναι μια τελείως μεταμορφωμένη ομάδα. Τη βρήκε ένατη, την έφτασε τέταρτη. Σήκωσε το Τσάμπιονς Λιγκ μαζί της. Και μέχρι στιγμής την πάει “τρένο” και στη νέα σεζόν.

Τρίτη στη βαθμολογία με 33 βαθμούς, δύο λιγότερους από τη Σίτι, η Τσέλσι έχει εξίσου καλή άμυνα (9 γκολ) με την πρωτοπόρο, αλλά και 3 περισσότερα γκολ από ‘κείνην (35). Ο… Λουκάκου, ε; Μπα. Λόγω τραυματισμών, η Τσέλσι έχει πάρει σε όλες τις διοργανώσεις εφέτος μόλις 4 γκολ από το Βέλγο. Λιγότερα απ’ όσα έχει προσφέρει ο Ρις Τζέιμς και ο Μέισον Μάουντ (από 5) και όσα έχουν βάλει ο Κάι Χάβερτς και ο Ζορζίνιο.

https://www.youtube.com/watch?v=IB8PJH_Hi9w

Έχει πάρει γκολ από 17 παίκτες!

Αν κάτι γράφει… “Γερμανό” στην ούγια, όμως, είναι το γεγονός ότι για την Τσέλσι, εκτός από τους πέντε πιο πάνω έχουν ακόμη σκοράρει… 12 παίκτες (στο πρωτάθλημα, 11)! Αυτός ο πλουραλισμός είναι ένα στοιχείο που όταν απαντάται σε κάποια ομάδα είναι ένα δείγμα υγείας στα αποδυτήρια. Δείχνει ότι ο προπονητής όχι μόνο δίνει ευκαιρίες, αλλά έχει και τον τρόπο του να παίρνει το καλύτερο από όσους εμπιστεύεται.

Αυτό, για την Τσέλσι υπήρξε ζητούμενο για πάρα πολύ καιρό και αποτελεί το πιο θετικό στοιχείο της παρουσίας του Γερμανού στον πάγκο της. Και είναι δικό του έργο, διότι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Το κατάφερε ακόμη και στην Παρί των “κακομαθημένων” αποδυτηρίων. Τη σοβάρεψε ως σύνολο και την έφτασε σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.

Και στη Ντόρτμουντ, όμως, άφησε παρόμοιο στίγμα. Πήρε Κύπελλο, εμφύσησε νοοτροπία “πρώτου”, παρολίγο να πάρει και τίτλο. Και, βέβαια και εκεί κατάφερε να έχει μια ομάδα σούπερ επιθετική, αλλά με εκφραστές αυτής της τακτικής πολύ περισσότερους παίκτες από τους καθαρόαιμους μπροστινούς.

Η Τσέλσι “του” έχει πειθαρχία και παίκτες με κίνητρο

Η Τσέλσι “του” απέκτησε ταυτότητα, πειθαρχία και πείσμα. Στους παίκτες δίνονται κίνητρα και ρόλοι, επικρατεί ισονομία και λογική ανταμοιβής στη σκληρή δουλειά. Τα ρεπορτάζ από την Αγγλία εξάρουν τη “μέθοδο Τούχελ”, να προσεγγίζει ατομικά κάθε ποδοσφαιριστή, έως και τον τελευταίο αναπληρωματικό.

Με το Γερμανό, κάθε παίκτης αισθάνεται μέλος μιας ομάδας που, είτε παίζει λιγότερο είτε περισσότερο είτε ακόμη και καθόλου, πάντως δεν παραγκωνίζεται, ούτε αντιμετωπίζεται ως “δεύτερης” κατηγορίας. Γι’ αυτό και η πορεία της Τσέλσι είναι αυτή που είναι, παρότι σε επίπεδο ρόστερ δε μπορεί να πει κάποιος ότι διαθέτει ό,τι καλύτερο.

Ό,τι λείπει σε ποιότητα, ο Τούχελ έχει καταφέρει και το ισοσκελίζει με τη μαχητικότητα, την ομαδικότητα και την αίσθηση “οικογένειας” στα αποδυτήρια. Τα αποτελέσματα είναι ορατά και αφορούν και παλιούς, όπως ο Καντέ, ο Αλόνσο, ο Κρίστενσεν και ο Αθπιλικουέτα, αλλά και παίκτες που μέσα τους μπορεί να μην πίστευαν ότι θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να καθιερωθούν στους “μπλε”.

Και οι πιτσιρικάδες τα δίνουν όλα για τον Γερμανό!

Ρούμπεν Λόφτους-Τσικ, Ρος Μπάρκλεϊ,  Κάλουμ Χάντσον Οντόι, Τρέβο Τσαλόμπα,  παίζουν με ψυχή και πάθος σε κάθε ευκαιρία που παίρνουν από το Γερμανό. Διότι ξέρουν ότι η απόδοσή τους καθορίζει τη συμμετοχή τους και όχι το όνομά τους ή ηλικία τους.

Όπως πάει, δηλαδή, το πράγμα, στο τέλος ίσως… χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο στο τέλος της σεζόν για τα 115.000.000 που δόθηκαν για την επιστροφή του Λουκάκου. Εντάξει. Σχήμα λόγου είναι αυτό. Αυτό που δεν είναι σχήμα λόγου είναι ότι το πρόβλημα στην ομάδα πέρυσι, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν η έλλειψη καθαρού φορ. Ήταν η έλλειψη… χρόνου που είχε ο Τούχελ για να κάνει όσα μπορεί. Εφέτος που έχει αυτό το χρόνο, όλα είναι διαφορετικά…